Acrodynie: Pijn en roze verkleuring van handen en voeten

Acrodynie is een vorm van metaalvergiftiging die meestal voortkomt uit chronische blootstelling aan kwik of kwikverbindingen. Bij deze aandoening ervaren patiënten pijn en een roze verkleuring van de handen en voeten. Andere symptomen zijn onder meer vermoeidheid, huidzwelling en overgevoeligheid voor licht. Deze zeldzame aandoening treft voornamelijk zuigelingen en jonge kinderen die kwikdampen inademen, bijvoorbeeld door een gebroken kwikthermometer. Tijdige medische behandeling is essentieel om neurologische en andere complicaties te voorkomen. De behandeling omvat het verwijderen van het zware metaal uit het lichaam door middel van chelatietherapie, en kan verder aanvullende therapieën vereisen.

• Synoniemen van acrodynie
• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken en risicofactoren: Chronische blootstelling aan kwik
• Gebroken thermometer
• Andere voorwerpen
• Risicofactoren
• Risicogroepen
• Symptomen: Pijn en roze verkleuring van handen en voeten
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van metalen vergiftiging
• Prognose
• Complicaties van langdurige blootstelling aan zware metalen
• Preventie
• Praktische tips voor het leven met acrodynie
• Volg een gezond voedingspatroon
• Vermijd blootstelling aan zware metalen
• Ondersteuning bij het beheren van pijn en ongemak
• Volg je medische opvolging zorgvuldig
• Zorg goed voor je mentale gezondheid
• Beheers je omgeving om symptomen te verminderen
• Misvattingen rond acrodynie
• Acrodynie is een allergische reactie
• Acrodynie komt alleen bij volwassenen voor
• De ziekte tast alleen de huid aan
• Acrodynie is een psychische stoornis
• Acrodynie is niet gevaarlijk en verdwijnt vanzelf
• Acrodynie veroorzaakt geen pijn
• Beeldvormende onderzoeken zijn niet nodig voor de diagnose

Synoniemen van acrodynie

Acrodynie staat ook bekend onder verschillende andere benamingen, waaronder:

• Erythredeem
• Erythredeem polyneuropathie
• Hydrargyrie
• Mercurialisme
• Pink disease
• Ziekte van Bilderbeck
• Ziekte van Swift-Feer

Epidemiologie

Acrodynie, ook wel bekend als "pijndempende ziekte", is een zeldzame aandoening die voornamelijk wordt geassocieerd met chronische blootstelling aan kwik. Deze aandoening komt voor bij zowel kinderen als volwassenen, maar heeft een hogere incidentie bij jonge kinderen, vooral bij zuigelingen en kleuters. De prevalentie varieert sterk afhankelijk van geografische locatie en de mate van blootstelling aan kwik, zowel door milieuverontreiniging als door industriële activiteiten. Hoewel acrodynie wereldwijd wordt gemeld, komt het vaker voor in gebieden waar kwik in de bodem of het water aanwezig is. De aandoening is echter steeds zeldzamer geworden door strengere regulaties rondom kwikgebruik en -lozing.

Geografische verdeling
Acrodynie wordt vaker waargenomen in regio's met een hoge concentratie aan kwikverontreiniging. Dit kan afkomstig zijn van industriële processen, zoals de productie van chlooralkali's, of van historische milieuschade veroorzaakt door onjuist kwikbeheer. In sommige gevallen kunnen ook lokale visserijpraktijken die kwikvergiftiging bevorderen bijdragen aan het voorkomen van deze ziekte, vooral in gebieden waar vis vaak het hoofdbestanddeel van de voeding is.

Demografische factoren
De aandoening wordt vaker gezien bij jonge kinderen, vooral bij jongens, die vaak gevoeliger zijn voor de effecten van kwik. Volwassenen kunnen ook getroffen worden, maar dit komt minder frequent voor, tenzij er sprake is van beroepsmatige blootstelling aan kwik. De symptomen van acrodynie zijn vaak meer uitgesproken bij jonge kinderen, met name door de grotere gevoeligheid van hun ontwikkelende organen voor zware metalen.

Tijdelijke afname door regelgeving
De prevalentie van acrodynie is in de afgelopen decennia afgenomen, voornamelijk door strengere milieu- en gezondheidsregulaties met betrekking tot kwik. In veel ontwikkelde landen is de blootstelling aan kwik aanzienlijk verminderd, wat heeft bijgedragen aan het drastisch afnemen van de gevallen van acrodynie. Toch zijn er nog steeds sporadische gevallen te melden in gebieden waar de wetgeving onvoldoende wordt gehandhaafd of waar kwikvervuiling een probleem blijft.

Mechanisme

Acrodynie ontstaat door de toxische effecten van kwik op het lichaam, specifiek op de zenuwen en de bloedvaten. Wanneer kwik zich ophoopt in het lichaam, kunnen het zenuwstelsel, de huid en de bloedvaten ernstige schade ondervinden. Het mechanisme achter de ontwikkeling van acrodynie is complex, en hoewel de precieze werking van kwik niet volledig begrepen wordt, zijn er verschillende theorieën die de symptomen verklaren.

Ophoping van kwik in het lichaam
Kwik kan zich ophopen in het lichaam door langdurige blootstelling, zowel via ademhaling, huidcontact als inname via voedsel of water. Het komt voornamelijk voor in de nieren, de hersenen en de huid. In het geval van acrodynie wordt aangenomen dat de ophoping van kwik in de zenuwen en bloedvaten leidt tot verstoringen in de bloedcirculatie en zenuwfunctie, wat de typische symptomen van de aandoening veroorzaakt, zoals pijnlijke zwelling, irritatie van de huid en neurologische symptomen.

Effecten op het zenuwstelsel
Kwik heeft een directe neurotoxische werking die de functie van de zenuwen beïnvloedt. Het kan de overdracht van zenuwimpulsen verstoren, wat leidt tot de typische symptomen van acrodynie, zoals gevoelloosheid, pijn, tintelingen en zelfs krampen. Het zenuwstelsel van jonge kinderen is bijzonder kwetsbaar voor deze toxische effecten, wat waarschijnlijk de hogere incidentie van acrodynie bij deze leeftijdsgroep verklaart.

Vasculaire effecten van kwik
Kwik kan ook invloed hebben op de bloedvaten, wat leidt tot veranderingen in de bloedcirculatie. Dit kan resulteren in een slechte doorbloeding, wat de huid een bleekblauwe of blozende tint geeft en bijdraagt aan de pijnlijke zwellingen die kenmerkend zijn voor acrodynie. Bovendien kan kwik het immuunsysteem verzwakken, wat de tolerantie voor infecties vermindert en complicaties verergert.

Oorzaken en risicofactoren: Chronische blootstelling aan kwik

Acrodynie ontstaat doorgaans door langdurige blootstelling aan kwik, maar ook andere zware metalen zoals goud, arseen, thallium en vele andere zware metalen kunnen bijdragen aan de aandoening. Hoewel de incidentie van kwikvergiftiging tegenwoordig lager is dan in het verleden, blijven gevallen van acrodynie bestaan.

Historisch gezien werden kwikverbindingen zoals calomel gebruikt voor diverse medische doeleinden, waaronder laxeermiddelen, diuretica zoals plaspillen, en antiseptica voor de behandeling van syfilis, tyfus en gele koorts. Tot de erkenning van kwikvergiftiging in de jaren 1940 waren poeders met kwikverbindingen een veelvoorkomende oorzaak van vergiftiging.

Gebroken thermometer

Een moderne bron van kwikvergiftiging kan een oude, gebroken kwikthermometer zijn. Sinds 2003 zijn kwikhoudende producten niet meer op de markt, maar oudere producten worden nog steeds gebruikt. Het opruimen van gemorst kwik is moeilijk en het metaal kan onopgemerkt blijven in tapijten. Kwikdampen hebben de neiging zich dicht bij de grond te concentreren, waardoor jonge kinderen, die vaak kruipen, meer kans hebben om het in te ademen.

Andere voorwerpen

Fluorescentielampen, zoals spaarlampen en TL-buizen, bevatten mogelijk ook kwik. Wanneer deze lampen breken, kan kwik vrijkomen. Amalgaam dat voor tandvullingen wordt gebruikt, is een andere potentiële bron van chronische blootstelling aan kwik.

Risicofactoren

De belangrijkste risicofactor voor acrodynie is blootstelling aan kwik. Hoewel iedereen die blootgesteld wordt aan significante hoeveelheden kwik het risico loopt, zijn er specifieke factoren die het risico op het ontwikkelen van acrodynie verhogen.

Blootstelling aan kwik
De primaire risicofactor voor acrodynie is langdurige of herhaalde blootstelling aan kwik. Dit kan optreden bij mensen die werken in industriële sectoren waar kwik wordt gebruikt, zoals de chlooralkali-industrie, of in gebieden waar kwikverontreiniging het milieu heeft aangetast. De mate van blootstelling is van cruciaal belang, aangezien acrodynie meestal optreedt na langdurige, aanzienlijke blootstelling.

Leeftijd en geslacht
Zoals eerder vermeld, komen acrodynie en kwikvergiftiging vaker voor bij jonge kinderen, vooral bij jongens. De gevoeliger ontwikkeling van het zenuwstelsel bij kinderen maakt hen vatbaarder voor de neurotoxische effecten van kwik. Ouderen kunnen ook getroffen worden, maar dit komt minder vaak voor en wordt meestal geassocieerd met beroepsmatige blootstelling.

Beroepsmatige blootstelling
Beroepen die direct of indirect te maken hebben met kwik vormen een verhoogd risico op het ontwikkelen van acrodynie. Werknemers in de mijnbouw, de chemische industrie en andere sectoren waar kwik wordt gebruikt, lopen het risico om hogere concentraties van het metaal in hun lichaam op te nemen. Daarnaast kunnen mensen die in gebieden wonen met vervuilde lucht, water of bodem ook blootgesteld worden aan risiconiveaus die acrodynie kunnen veroorzaken.

Omgevingsfactoren
Omgevingsfactoren, zoals de aanwezigheid van kwik in lokale waterbronnen, kunnen ook bijdragen aan het risico op acrodynie. Gemeenschappen die dichtbij industriële gebieden wonen waar kwikvervuiling plaatsvindt, kunnen een verhoogd risico hebben, vooral als de water- of luchtverontreiniging onvoldoende wordt gecontroleerd.

Risicogroepen

Er zijn verschillende risicogroepen voor acrodynie, gebaseerd op zowel demografische factoren als externe blootstelling aan kwik. De meest kwetsbare groepen zijn jonge kinderen, mensen die werken met kwik of in verontreinigde gebieden wonen, en personen met een verzwakt immuunsysteem.

Kinderen
Kinderen zijn veruit de grootste risicogroep voor acrodynie, aangezien hun nog in ontwikkeling zijnde zenuwstelsel bijzonder gevoelig is voor de effecten van kwik. De aandoening wordt vooral gezien bij jonge kinderen, vaak als gevolg van blootstelling via besmette voeding, water of lucht.

Werknemers in risicosectoren
Mensen die werken in sectoren zoals de mijnbouw, metaalverwerking, of de productie van chlooralkali's, lopen een verhoogd risico op kwikvergiftiging en acrodynie. Ook werknemers in de visserijsector die in contact komen met vervuilde wateren of vissen die kwik bevatten, kunnen deze aandoening ontwikkelen.

Bewoners van verontreinigde gebieden
Bewoners van gebieden met hoge niveaus van kwikverontreiniging, zoals regio's nabij industriële faciliteiten of verlaten mijnen, zijn ook een risicogroep. De verontreiniging van waterbronnen en de blootstelling via de lucht kunnen bijdragen aan de verhoogde incidentie van acrodynie.

Symptomen: Pijn en roze verkleuring van handen en voeten

De symptomen van acrodynie kunnen omvatten:

• Hoge bloeddruk
• Snelle hartslag
• Gewichtsverandering, zoals verlies van eetlust en gewichtsverlies
• Gezicht, Neus en Mond: Rode wangen, rode neus, rode lippen, speekselvloed, ontsteking en zweervorming van het mondslijmvlies, zweren op het tandvlees, overmatige dorst (polydipsie), een loopneus en vergrote amandelen
• Haar, tanden en Nagels: Verlies van haar, tanden en nagels
• Huid: Roze verkleuring, zwelling (oedeem), en afschilfering van de huid, evenals een voorbijgaande huiduitslag
• Luchtwegen: Gevoeligheid voor bronchitis, en een verhoogde neiging tot luchtweginfecties met keelpijn
• Maag en Darmen: Dyspepsie (maagklachten na het eten of drinken), Braken, Diarree en later constipatie
• Neuropsychiatrisch: Emotionele labiliteit, geheugenverlies, lusteloosheid, neiging tot huilen, slapeloosheid, prikkelbaarheid en agressiviteit
• Nieren: Slechte nierfunctie, zoals het Fanconi-syndroom (aandoening van de nierbuisjes)
• Ogen: Fotofobie (overgevoeligheid voor licht)
• Perifere neuropathie: Paresthesieën (tintelingen), jeuk, een branderig gevoel of pijn in de handen en voeten
• Spieren: Hypotonie (verlies aan spierspanning), weigeren om te lopen, en spieratrofie (spierverlies)
• Zweten met een muisachtige geur, wat kan leiden tot miliaria rubra en mogelijk secundaire bacteriële infecties zoals ulcererende pyodermie.

Alarmsymptomen

De alarmsymptomen van acrodynie zijn vaak aanvankelijk vaag en kunnen gemakkelijk worden verward met andere aandoeningen. De symptomen kunnen langzaam optreden, maar ze verergeren meestal naarmate de blootstelling aan kwik aanhoudt. De typische symptomen omvatten ernstige pijn, zwelling, huidsymptomen en neurologische tekenen.

Pijn en zwelling
De meest opvallende symptomen van acrodynie zijn pijn en zwelling van de handen, voeten en soms de oren. Dit komt door de reactie van het lichaam op de ophoping van kwik in de bloedvaten en zenuwen. De pijn is vaak branderig of stekend van aard en kan verergeren met de tijd.

Huidveranderingen
Acrodynie veroorzaakt ook duidelijke huidveranderingen, zoals een bleke of roze verkleuring van de huid. De huid kan ook gezwollen of gezwollen aanvoelen, en in sommige gevallen kunnen er blaren of schilfering optreden. Deze veranderingen zijn vaak pijnlijk en kunnen het dagelijkse functioneren van de patiënt ernstig verstoren.

Neurologische symptomen
Neurologische symptomen, zoals prikkelbaarheid, tremoren, gehoorproblemen, en zelfs geheugenverlies, komen vaak voor bij acrodynie. Deze symptomen worden veroorzaakt door de invloed van kwik op het zenuwstelsel. In ernstige gevallen kunnen de neurologische gevolgen blijvend zijn.

Diagnose en onderzoeken

Diagnostisch Onderzoek
De arts voert een uitgebreid lichamelijk onderzoek uit na een grondige medische geschiedenis, inclusief informatie over blootstelling aan zware metalen. Overmatig kwik kan worden opgespoord in de urine. Een 24-uurs urinecollectie wordt aanbevolen omdat de uitscheiding van kwik via de urine variabel kan zijn. Daarnaast is bloedonderzoek nuttig, vooral bij acute kwikintoxicatie.

Differentiële diagnose
De symptomen van acrodynie kunnen lijken op die van andere aandoeningen, zoals feochromocytoom (tumor in de bijnieren die hormonen afscheidt), de ziekte van Kawasaki (ontsteking van bloedvaten), acanthosis nigricans (verdikte en verkleurde huid) of poliomyelitis.

Behandeling van metalen vergiftiging

Bij de behandeling van acrodynie is het cruciaal om de bron van de vergiftiging te elimineren. Het herstel van vocht- en elektrolytenbalans en voedingscorrectie (zoals een vitaminerijk dieet en vitamine-B-complex) zijn essentieel. Chelatietherapie is aanbevolen om de opname van methylkwik door erytrocyten (rode bloedcellen) en hepatocyten (levercellen) te voorkomen. Hemodialyse met of zonder de toevoeging van L-cysteïne als chelaatvormer kan nuttig zijn bij sommige patiënten met acuut nierfalen door kwiktoxiciteit. Daarnaast kunnen peritoneale dialyse en plasmaferese (verwijdering en vervanging van plasma in het bloed) soms worden toegepast. Bij secundaire bacteriële infecties door overmatig zweten kunnen antibiotica nodig zijn, vooral bij het optreden van miliaria rubra.

Prognose

De prognose van acrodynie hangt af van de ernst van de blootstelling en de snelheid waarmee behandeling wordt gestart. In gevallen van vroege detectie en het stoppen van de blootstelling aan kwik, kan het herstel snel zijn. Langdurige of onbehandelde gevallen kunnen echter leiden tot chronische neurologische schade en andere gezondheidsproblemen.

Herstel bij vroege behandeling
Individuen die snel medische hulp krijgen en stoppen met de blootstelling aan kwik kunnen volledig herstellen. In sommige gevallen kan de pijn en zwelling snel afnemen na het verminderen van de blootstelling aan het toxine. De huidveranderingen en neurologische symptomen kunnen echter enkele weken of maanden duren om te verbeteren.

Langdurige effecten
Zonder tijdige interventie kan acrodynie leiden tot langdurige gezondheidsproblemen, waaronder blijvende neurologische schade en organische schade aan de nieren en het hart. Het herstel kan langer duren en de symptomen kunnen chronisch worden als de blootstelling niet wordt gestopt.

Complicaties van langdurige blootstelling aan zware metalen

Langdurige blootstelling aan zware metalen kan leiden tot blijvende invaliditeit bij sommige patiënten. Er kunnen lagere intelligentietestscores en abnormale resultaten worden vastgesteld, wat wijst op mogelijke schade aan het centrale zenuwstelsel. Elektrolytenstoornissen kunnen ernstige schade aan vitale organen veroorzaken. Nierfalen is een mogelijke complicatie van deze zeldzame vorm van metaalvergiftiging. In ernstige gevallen kunnen coma en de dood het gevolg zijn van langdurige blootstelling aan kwik of andere zware metalen.

Preventie

Preventie van acrodynie draait om het verminderen van de blootstelling aan kwik. Dit kan worden bereikt door maatregelen in de industrie, strengere regulaties, en het bevorderen van bewustwording bij zowel de beroepsbevolking als het publiek.

Bestrijden van kwikvervuiling
Het verminderen van de blootstelling aan kwik is de belangrijkste manier om acrodynie te voorkomen. Dit kan gebeuren door strengere milieuregels voor de industrie en het bevorderen van schonere technologieën. Het beperken van de verontreiniging van lucht, water en grond kan een grote invloed hebben op de prevalentie van de aandoening.

Veilige werkomstandigheden
Werkgevers in risicosectoren moeten maatregelen treffen om de blootstelling van werknemers aan kwik te minimaliseren. Dit kan onder andere het gebruik van beschermende kleding, afzuiginstallaties en regelmatige medische controles omvatten.

Publiekseducatie
Het publiek moet worden geïnformeerd over de risico's van kwikvergiftiging en hoe het in hun dagelijks leven kan worden vermeden. Dit kan onder andere informatie verstrekken over veilig vissen, het controleren van water- en luchtkwaliteit en het vermijden van besmette voedselbronnen.

Praktische tips voor het leven met acrodynie

Acrodynie, ook wel bekend als "roze ziekte", is een aandoening die wordt gekarakteriseerd door een reeks symptomen die voortkomen uit vergiftiging door kwik of andere zware metalen. De aandoening kan leiden tot symptomen zoals pijnlijke handen en voeten, huiduitslag, zweten en gedragsveranderingen. Het is belangrijk om de juiste zorg te krijgen om de symptomen te verlichten en complicaties te voorkomen.

Volg een gezond voedingspatroon

Een gezond en evenwichtig voedingspatroon is van groot belang voor het ondersteunen van je immuunsysteem en het verbeteren van je algehele gezondheid. Het eten van voedingsmiddelen die rijk zijn aan antioxidanten, zoals bessen, groenten en groene bladgroenten, kan helpen het lichaam te beschermen tegen schadelijke stoffen, zoals zware metalen. Zorg ervoor dat je voldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgt, zoals vitamine C, E, en selenium, die kunnen helpen bij het ondersteunen van de ontgiftingsprocessen in het lichaam. Vermijd het eten van bewerkte voedingsmiddelen en producten die mogelijk zware metalen bevatten.

Vermijd blootstelling aan zware metalen

Acrodynie wordt vaak veroorzaakt door vergiftiging door kwik of andere zware metalen. Het is van cruciaal belang om elke mogelijke blootstelling aan deze stoffen te vermijden. Als je werk of omgeving een risico op blootstelling aan kwik of andere toxische stoffen met zich meebrengt, probeer dan voorzorgsmaatregelen te nemen om contact te vermijden. Dit kan onder meer inhouden dat je persoonlijke beschermingsmiddelen draagt, je handen vaak wast, en voedsel en water controleert op besmetting. Als je vis eet, probeer dan soorten te vermijden die hoog in kwik kunnen zijn, zoals bepaalde soorten tonijn.

Ondersteuning bij het beheren van pijn en ongemak

Pijn en ongemak, vooral in de handen en voeten, zijn vaak voorkomende symptomen van acrodynie. Het is belangrijk om manieren te vinden om pijn te beheersen en het ongemak te verlichten. Regelmatige lichaamsbeweging kan de doorbloeding verbeteren en de stijfheid in de gewrichten verminderen, maar zorg ervoor dat je activiteiten aanpast aan je niveau van energie en pijn. Het dragen van comfortabele schoenen kan ook helpen om de druk op je voeten te verlichten. Daarnaast kan het nuttig zijn om pijnstillers te gebruiken, maar overleg altijd met je arts voordat je medicatie inneemt.

Volg je medische opvolging zorgvuldig

Regelmatige medische opvolging is van cruciaal belang bij het beheren van acrodynie. Je arts kan tests uitvoeren om de hoeveelheid zware metalen in je bloed of urine te meten, wat kan helpen bij het bepalen van de ernst van de vergiftiging en het opstellen van een behandelplan. Je arts kan ook ontgiftingsbehandelingen aanbevelen, zoals chelatietherapie, die helpen om zware metalen uit je lichaam te verwijderen. Het is belangrijk om al je controleafspraken strikt na te leven en je arts te raadplegen als je nieuwe symptomen opmerkt of bestaande symptomen verergeren.

Zorg goed voor je mentale gezondheid

De fysieke symptomen van acrodynie kunnen invloed hebben op je mentale gezondheid, dus het is belangrijk om ook voor je geestelijke welzijn te zorgen. Het kan nuttig zijn om ontspanningstechnieken te gebruiken, zoals meditatie, ademhalingsoefeningen of yoga, om stress te verminderen. Het zoeken van steun van vrienden, familie of een therapeut kan je helpen om de emotionele impact van de aandoening beter te beheren. Zorg ervoor dat je jezelf niet overbelast en geef jezelf de tijd om te rusten en op te laden wanneer dat nodig is.

Beheers je omgeving om symptomen te verminderen

Het creëren van een comfortabele en veilige omgeving kan helpen om de symptomen van acrodynie te verminderen. Zorg ervoor dat je huis goed geventileerd is en vrij van schadelijke stoffen. Het vermijden van roken en het zorgen voor een schone lucht kan de druk op je longen en het algemene welzijn helpen verlichten. Overweeg het gebruik van luchtfilters in je woning en vermijd het gebruik van producten die schadelijke stoffen kunnen bevatten, zoals schoonmaakmiddelen met sterke chemicaliën.

Acrodynie kan een ingrijpende aandoening zijn die veel geduld en zorg vereist om de symptomen te beheren. Het handhaven van een gezonde levensstijl, het vermijden van blootstelling aan zware metalen, en het volgen van je medische advies kan een aanzienlijk verschil maken in je algehele welzijn en kwaliteit van leven.

Misvattingen rond acrodynie

Acrodynie, ook wel bekend als "roze ziekte", is een zeldzame aandoening die vooral kinderen treft en wordt veroorzaakt door kwikvergiftiging. De symptomen variëren van pijn en zweten tot gedragsveranderingen en cardiovasculaire problemen. Er bestaan veel misvattingen over de oorzaak, diagnose en behandeling van deze aandoening.

Acrodynie is een allergische reactie

Hoewel sommige symptomen, zoals huiduitslag en zwelling, lijken op een allergische reactie, is acrodynie geen vorm van allergieën. De aandoening ontstaat door blootstelling aan kwik, wat een toxisch effect heeft op het zenuwstelsel en andere organen.

Acrodynie komt alleen bij volwassenen voor

De aandoening treft voornamelijk jonge kinderen, omdat zij gevoeliger zijn voor de giftige effecten van kwik. Symptomen kunnen zich ontwikkelen na blootstelling aan kwik uit bijvoorbeeld thermometers, batterijen of vervuilde voeding.

De ziekte tast alleen de huid aan

Naast huidverkleuring en overmatig zweten kan acrodynie ernstige gevolgen hebben voor het zenuwstelsel, het cardiovasculaire systeem en de hersenen. Patiënten kunnen last krijgen van prikkelbaarheid, slaapproblemen en bloeddrukschommelingen.

Acrodynie is een psychische stoornis

Hoewel de aandoening gepaard kan gaan met gedragsveranderingen, zoals prikkelbaarheid en stemmingswisselingen, is het geen vorm van psychische stoornissen. De neurologische symptomen ontstaan door de toxische effecten van kwik op de hersenen.

Acrodynie is niet gevaarlijk en verdwijnt vanzelf

Onbehandelde acrodynie kan leiden tot blijvende schade aan het zenuwstelsel en het hart. Daarom is het belangrijk om kwikblootstelling te vermijden en indien nodig medische hulp te zoeken. Regelmatige bloedonderzoeken kunnen helpen bij het opsporen van verhoogde kwikniveaus.

Acrodynie veroorzaakt geen pijn

Veel patiënten ervaren hevige pijn in de ledematen, vaak in de handen en voeten. Dit komt door aantasting van het zenuwstelsel, wat kan leiden tot gevoeligheid en tintelingen. De pijn kan langdurig aanhouden, zelfs na het verwijderen van de kwikbron.

Beeldvormende onderzoeken zijn niet nodig voor de diagnose

Hoewel de diagnose vaak gebaseerd wordt op klinische symptomen en blootstellingsgeschiedenis, kunnen beeldvormende onderzoeken soms worden ingezet om neurologische schade te beoordelen. Bloed- en urineonderzoek blijven echter de belangrijkste methoden om een kwikvergiftiging vast te stellen.

Lees verder

• Kwikvergiftiging: Overmatige blootstelling aan kwik
• Handpijn: Oorzaken van en symptomen bij een pijnlijke hand
• Voetpijn: Oorzaken van pijnlijke voet of pijn aan voeten