Narcisme kenmerken

John, 08-11-2011
Ook ik vind dit verhaal erg zwart-wit en na het lezen van de eerste alinea begon het me zelfs te irriteren. Met alle respect voor hetgeen je mee hebt gemaakt, maar iemand met een narcistische persoonlijkheid hoeft niet zo neergezet te worden. De partner van de narcist wordt hier neergezet als 'slachtoffer', hetgeen ik in sommige situaties goed kan begrijpen. Echter, ik lees niks over 'waarom' mensen met een narcistische persoonlijkheid zulk gedrag vertonen, waarom kan er zelden een relatie volgehouden worden en waarom ontbreekt dat inlevingsvermogen? Nee, de narcist wordt hier neergezet als een slecht mens, onbegrijpelijk. Reactie infoteur, 12-11-2011
@ John

Dank voor je reactie. Deze informatie is onderdeel van de special 'kwaadaardig narcisme'. Het is niet de bedoeling om alle narcisten hier te verketteren of te veroordelen, het is slechts geschreven om te informeren.

De bedoeling van deze site is om zaken duidelijk te maken, de nuance is daarom vaak weggelaten en daarom lijkt het zwart/wit.

Over 'het waarom' kun je wel degelijk ook in deze special lezen o.a. het artikel : Hoe ontstaat narcisme?

Iedereen kan na het lezen van de vele reacties van 'ervaringsdeskundigen' echter zelf een oordeel geven of je narcisme 'slecht' kunt noemen of niet. Lees deze verhalen eens en verdiep je in het onderwerp psychopathie. Misschien is het dan iets begrijpelijker voor je.

Iemand, 01-10-2011
Jullie beachrijven narcisten als vreselijke mensen. Maar volgens me pysiater heb ik narcisme en ik ben lang niet zoals jullie hier beschrijven. Het is heel makelijk om elke narcist vreselijk te noemen enzo. Reactie infoteur, 01-10-2011
Deze informatie is onderdeel van de special 'kwaadaardig narcisme'. Het is niet de bedoeling om alle narcisten hier te verketteren of te veroordelen, het is slechts geschreven om te informeren.

De bedoeling van deze site is om zaken duidelijk te maken, de nuance is daarom vaak weggelaten. Elke stoornis bestaat in vele verschillende vormen, combinaties en gradaties, ook narcisme is bij de ene persoon meer destructief als bij de andere.

Iedereen kan na het lezen van de vele reacties van 'ervaringsdeskundigen' echter zelf een oordeel geven of je narcisme 'vreselijk' kunt noemen of niet.

William, 11-07-2011
Ik ken een 18-jarig meisje (dochter van een goede vriend van mij) dat momenteel in handen is van een 43-jarige narcist. Hij heeft haar leren kennen toen ze 14 jaar oud was en haar met charme en grootheidswaanzin (dure geleende auto's wat hij claimde als zijn eigendom, uitsmijter en groot postuur door overmatig vet) proberen te veroveren wat hem ook is gelukt. Op dit moment wonen ze samen en is zij, na anderhalf jaar te zijn opgevangen door de jeugdhulpverlening, veranderd in een troosteloos iemand, hevig bibberend, maar immer nog in de ban van haar narcist en wandelt letterlijk als hondje achter hem aan. Zelf ken ik het meisje nu drie jaar en heb aan vele mensen dit verhaal verteld totdat iemand mij een losse opmerking deed over narcisme. Sindsdien ben ik in feite geobserdeerd geraakt door het onderwerp en vraag ik mezelf af hoe ik dit meisje kan aantonen dat zij in de val is gelokt. Ik begrijp dat het voor een jong iemand te moeilijk moet zijn om een volwassen onderwerp als narcisme te begrijpen. Reeds heb ik haar in drie geanomiseerde brieven informatie toegestuurd over het onderwerp narcisme maar zij verwerpt het. Sterker de brieven worden eerst ter beoordeling gebracht bij haar narcistische vriend. Mijn vraag dan ook is of het zin heeft haar mondjesmaat bekend te maken met narcisme of dat ik dit als een verloren zaak moet beschouwen wat gezien mijn gevoelsmatige betrokkenheid moeilijk is. Toen zij van de opvang vandaan kwam en schijnbaar los was van haar narcist, kwam haar ware persoonlijkheid tot uiting als een lief, braaf en ambitieuze meid. Sinds zij terug is bij haar narcistische vriend (lang verhaal), is het alleen bergafwaarts gegaan, heeft ze van hem moeten stoppen met school en vrijwilligerswerk voor een kinderziekenhuis en lijkt het erop dat ze zijn gedrag kopieert. Gelukkig zijn er soms momenten dat ze haar twijfels uit maar worden door slim gemanipuleer weggenomen.
Ik hoop dat u mij van advies kan voorzien. Met Dank! Reactie infoteur, 13-07-2011
Mensen in deze situatie zijn vaak niet zichzelf meer en kunnen de waarheid over hun partner en hun situatie vaak niet zien. Het is moeilijk om anderen te helpen wanneer ze het probleem zelf niet kunnen / willen zien. In dit geval, denk ik dat het zelfs bijna onmogelijk is om anderen te helpen als ze niet klaar zijn om de echte waarheid te zien.

Als je mensen confronteert die in deze destructieve relaties zitten, kan het ook zijn dat ze verder van je weg glijden… Hoe moeilijk het ook is om te zien, het is dan belangrijker om naar hen te luisteren dan om veel over hun partner te praten.

Het ontbreekt ze door de destructieve relatie compleet aan zelfwaarde en beoordelingsvermogen, dus dit zijn ingrediënten waar je positief aan zou kunnen bijdragen, dmv complimentjes enz Zo bouw je vertrouwen op. Wanneer de tijd is gekomen en ze je steun nodig hebben, dan zullen ze naar je toe komen, en ze zullen dat alleen doen, als je hen niet eerst een moeilijk tijd hebt gegeven of veroordeeld hebt omdat ze in de relatie zijn gebleven.

De beste strategie is denk ik, om te laten weten dat je er altijd voor diegenen bent en dat je in de toekomst zowel praktische als emotionele steun te bieden hebt. Voor nu zijn geduld en een luisterend oor het belangrijkste, met af en toe wat subtiele hints over wat normaal gedrag is en wat niet binnen een relatie…

Daarnaast denk ik dat iedere volwassenen zijn eigen verantwoordelijkheid heeft om zijn lessen te leren, het eigen pad te volgen en het leven te leven zoals zij dat kiezen. Zelfs als we kunnen zien dat het ze beschadigd!

Bella, 05-07-2011
Als "slachtoffer" is het belangrijk jezelf te helen en grenzen aan te geven. Deze site is een bevestiging en tevens een handvat om de constante twijfels aan jezelf, veroorzaakt door de aangeprate schuldgevoelens van de narcist, te zien voor wat ze zijn. En daarin sta je alleen, want de omgeving herkent de narcist niet. Ze zijn een kei in het ophouden van hun aardige en charmante imago, ik bent degene die moeilijk doet en dwars ligt. Ik verschuil me achter een diagnose, die ik zo nodig heb in mijn verwerking na 20 jaar. Een narcist openbaart zich in de relatie, maar houdt voor de buitenwereld de schone schijn op. Mijn ogen zijn geopend, wanneer gaan ogen open van de omgeving en mogelijke potentiele nieuwe slachtoffers. En hoe bescherm ik mijn puberdochter tegen de narcist, zodat de verhalen van kinderen van een narcist niet de hare worden. Waar houdt de loyaliteit op? Ze is al gekwetst door zijn egotripperij, heeft gelukkig haar afstand al genomen en woont bij mij, maar het charme offensief is begonnen. Nogal makkelijk als je de weinige tijd nu met haar kan spenderen aan etentjes, cadeautjes en andere vormen van vermaak. Ook met zijn nieuwe relatie zijn het vooral de lusten en niet de lasten die worden gedeeld, waar hij steeds met zachte drang probeert om haar bij zijn nieuwe "weekendgezinnetje" te betrekken. Mag ik mijn dochter aangeven, dat als ze deel van zijn nieuwe leven wil uitmaken het niet alleen voor een paar uur of een dagje is, maar dan terug naar een bezoekregeling van een weekend met haar vader. Het voelt nu alsof ik de "lasten" en de lusten draag van een puber, en mijn gevoelens geweld aandoe door me opnieuw schuldig te gaan voelen om haar deze voorwaarden te stellen. Waar mag ik mijn grenzen trekken? Ik wil hem niet op mijn oprit om haar een dagje mee uit te nemen en 's avonds weer terug te brengen. Reactie infoteur, 06-07-2011
Kinderen zijn van nature loyaal aan hun ouders. Ik denk dat je dochter oud genoeg is om zelf haar beslissing te nemen. Laat haar wel weten dat haar vader niet is, zoals een geestelijk gezonde verantwoorde ouder zou moeten zijn. Misschien kun je haar zelfs meer laten lezen en kennis laten opdoen over narcisme. Op die manier kan ze zichzelf beschermen.

Omdat jij de enige gezonde ouder bent, heeft je dochter het nodig om te weten dat jij er onvoorwaardelijk voor haar bent. Zo kun je haar het beste beschermen, als het weer eens mis gaat met haar vader.

Realiseer je ook goed dat de eventuele contact momenten met haar vader ook waardevol voor haar kunnen zijn! Narcistische ouders zijn niet alleen maar schadelijk. Soms doen ze in de weekends dan ook de leukste, gekste en mooiste dingen. Laat je dochter van deze ervaringen genieten!

Natuurlijk kun je als grens stellen dat je zo min mogelijk contact wilt en hem niet wilt zien. Dit is niet gemakkelijk voor je dochter maar dit is wel jouw recht op zelfbescherming. Probeer hier praktische oplossingen voor te bedenken.

Peter, 22-06-2011
Een narcist lijdt aan grondige zelfhaat en is er rotsvast van overtuigd dat niemand van haar of hem houdt. Daarom isoleren ze zichzelf vaak binnen een vaste relatie. Silent treatment en weinig seks geven binnen een vaste relatie zijn kenmerkend. Ze zijn extreem bang om afgewezen worden en daarom anticiperen zij daarop. Liever anonieme seks voor hun als de ware oplossing en veel narcisten worden daarom anonieme seksverslaafden, terwijl ze binnen hun huwelijk niets of zeer weinig om seks lijken te geven. Ze willen daarmee hun partner frustreren, zodat deze zich ongeliefd en ongewaardeerd voelt.
Hun eigen minderwaardigheidsgevoel willen ze totaal aan de partner geven, zodat deze zich net zo ongeliefd en ondergewaardeerd voelt, als de narcist zichzelf voelt. Dan hebben ze de partner pas in de greep. Let wel op! Er bestaan waarschijnlijk veel meer vrouwelijke dan mannelijke narcisten. Reactie infoteur, 22-06-2011
Peter,

Het klopt wat je schrijft dat de narcist een minderwaardigheidsgevoel heeft, dit probeert hij met zijn arrogante, grootse voorkomen te verdoezelen.

Seksueel is de narcist ernstig verstoord. Dit kan zich in allerlei vormen uiten, van juist veel seks eisen binnen de relatie, met seksueel geweld tot aan geheelonthouding. Het kan zich ook uiten in pedofilie, vreemdgaan en seksverslaving.

Vooralsnog geeft de meeste literatuur juist aan dat er meer mannelijke narcisten bestaan! Waarschijnlijk komt dit omdat vrouwen eerder stoornissen zoals Borderline ontwikkelen.

Op, 11-06-2011
Wat als je eigen papa een narcist is?
Ik ben vorige maand 18 geworden. Toch blijft elke seconde van men leven gecontroleerd door hem. Mijn grootste geluk is dat mijn ouders uit elkaar zijn. De week bij mijn mama kan ik eventjes ademen, alhoewel het de laatste tijd ook daar alleen maar over die klootzak gaat. Ja, een klootzak. Het is soms gemakkelijker om hem in een kotje te plaatsen en zelfs medelijden te krijgen omdat hij eigenlijk een ziekte heeft: narcisme. Ik weet nog hoe ik vroeger naar 'm opkeek, op een gezonde manier. Zoals elk kind naar z'n ouders opkijkt. Tot ik ouder werd en besefte wie hij werkelijk was… Niets dan zelfbeklag omdat hij al zo lang alleen was. "Er rust een vloek op mij". "Iedereen is tegen mij." Sinds de scheiding ging hij daten via internet en die vrouwen kwamen dan altijd naar ons thuis, moesten wij als kinderen braafjes ja knikken en supervriendelijk doen tegen die vrouw, hem ophemelen als vader. Op een avond kreeg ik de volle laag. Volgens hem had ik hem in een slecht daglicht gesteld bij een vrouw. Het was MIJN schuld dat hij niet aan een vriendin geraakte. Bovendien zou ik mijn broer en zus tegen hem op hebben gezegd. Hij zei dat ik kon vertrekken, ik was "zijn dochter niet meer". Ik ben vertrokken en dat was misschien nog wel de meest afschuwelijke tijd van mijn leven want ik wist dat men jongere zus en broer nu bij hem waren. Al snel had hij mijn grootouders tegen mij opgezet. Hij gaf er een totaal andere draai aan: ik wou naar een feestje en mocht niet van hem en daarom was ik maar naar mama gegaan. Ongelofelijk. Ik ben uiteindelijk naar hem teruggekeerd. Sinds die tijd is er niets verbeterd. Hij vind zichzelf God. Hij praat over zijn verwezenlijkingen op het werk alsof hij een groot wiskundige is. Hij vraagt voortdurend: wat vind je van mijn tuin? wat vind je van dat nieuwe lampje dat ik gekocht hebt? vind je het eten lekker? tot zien jullie mij nog graag? Komen jullie liever naar mij dan naar mama? Wanneer we twijfelen of nee zeggen blijft hij deze stomme kleine dingen vragen tot we niet anders kunnen dan ja zeggen. Mijn zus kwam ook in haar puberteit, ze is een beetje bijgekomen, uiteraard! --> een meisje in de opgroei. Mijn papa vond haar te dik. Al lachend: "Je bent precies zwanger", of 'nee je mag dit niet drinken daar zitten te veel calorieën in. Hij zei dat hij het alleen maar deed om haar te beschermen en dat ze het niet zou maken in het leven als ze dikker werd (mijn zus zit op een kunstschool). Bovendien vind hij dat je geen respect kan opbrengen voor dikke mensen. ik was dit zo beu en ben tegen hem uitgevlogen. sindsdien zegt hij het gewoon niet meer in mijn bijzijn, hij doet het heel stiekem en subtiel. Hij heeft zelfs aan mijn vriendje gevraagd of hij haar niet te dik vond, hoe ziek is dit? Mijn zus gaat er aan kapot. Ze is een heel fragiel en verlegen meisje en durft geen woord tegen mijn papa in te brengen. Mijn broer was vroeger zijn lievelingetje, maar onlangs moest hij naar papa voor uitleg te vragen over wiskunde, hij kwam al wenend en schreeuwend terug bij mama thuis terwijl hij met deuren sloeg: ik wil papa dood. Ik koop later een geweer en ik schiet die dood. Ik haat papa"…
Ik heb hem nog NOOIT zo gezien. Papa had hem zo hard vernederd en verstikt. Dingen die hij trouwens al tegen mijn broer van 12 heeft gezegd is dat vriendschap niet bestaat, en op zijn verjaardag zei hij: ik zou er beter een einde aan maken.
Mijn zus praat met iemand op school over de problemen thuis en deze mensen hebben vorige week mijn mama opgebeld. Ze hebben gezegd dat ze dit als een zware vorm van kindermishandeling zien en dat ze moet zorgen dat wij daar weg kunnen. Mijn mama wil dit wel, maar weet ook niet wat de gevolgen zullen zijn. Ik persoonlijk denk dat hij ons eeuwig zal blijven terroriseren en dat het nog erger zou worden wanneer we voorgoed bij ons mama gaan wonen. Hij heeft iedereen in zijn macht, ik weet niet meer wat ik moet doen… Ik ben nu bij hem en het voelt alsof ik 1m² heb om adem te halen. Hij is zopas ontslagen en is ALTIJD thuis: dit betekent nog meer controle over ons allemaal. Hij geeft praktisch commentaar op wat we op onze boterham doen. Hij is zeer perfectionistisch, flipt als er 1 verschillend bord van de anderen op tafel staat, kan kwaad worden om niets en kan zeer agressief worden… Nu heeft hij ook een vriendin. Ik dacht dat het hiermee ging verbeteren maar integendeel: hij wil zich voordoen alsof we een perfect gezinnetje hebben… Ik kan mijn mond niet houden, dit gaat escaleren, ik voel het… Ik wil hier weg maar ik zie geen uitweg.
Ik heb lang getwijfeld om dit te versturen en ik zou nog zo veel over hem kunnen zeggen, maar eigenlijk verdient hij het niet dat er zo veel 'aandacht' naar hem gaat…
Wanneer er mensen zijn die raad weten of die hetzelfde hebben meegemaakt, ik kan alle hulp gebruiken… Reactie infoteur, 12-06-2011
Windey,

Bedankt voor je verhaal.

Het is een lastige situatie waar je in zit. Als eerste, besef dat je het recht hebt om voor jezelf te kiezen! Je hebt ook het recht om je broer en zus te beschermen.

Uit je verhaal kan ik opmaken dat je vader geen verantwoordelijke ouder voor jullie is. Hij zou dan ook die verantwoordelijkheid niet langer mogen krijgen. Niet van jou, niet van je moeder en niet van de hulp instanties.

Jullie beseffen gelukkig al, dat zijn invloed destructief is voor jullie allemaal. De volgende stap is om zijn destructiviteit in te perken. Geef hem geen controle meer. Dit zal waarschijnlijk niet van de een op de andere dag lukken, ga omzichtig te werk, het is een proces, maar je kunt het doen!

Het is nooit verstandig om dingen te laten escaleren bij een narcist, hiermee maak je het vaak alleen maar lastiger voor jezelf. Dit is meestal gewoon een machtsspelletje van je vader, maar het kan je gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen erg verzwakken. Laat het dus niet gebeuren! Laat je vader weten dat het niet OK is om je lastig te vallen en dat je niet ingaat op de trucs waarmee hij je probeert te bespelen. Antwoord zonder emotie, verlies je geduld niet, wordt niet kwaad, want daar is hij op uit.

Handhaaf gezonde grenzen ten opzichte van je vader. Betrek hem niet bij je persoonlijke leven en blijf uit zijn leven. Het maken van deze mentale verschuiving is soms moeilijk, maar als je eenmaal deze beslissing genomen hebt om niet langer hem de controle te geven, dan is het een stuk eenvoudiger.

Uiteraard blijft er altijd een verbinding. Het is een kwestie van vasthouden aan een bijna zakelijke relatie en niets anders dan dat. Je hebt het recht om je persoonlijke privacy en vrijheid te beschermen.

Je zult het nodig hebben om je hart te luchten. De steun van anderen of professionele ondersteuning kan je helpen bij dit proces, plus het geeft je alternatieve manieren en mogelijkheden om de onvermijdelijke stress van het omgaan met je vader te verwerken.

Veel kinderen die dit meemaken hebben hulp nodig om de problemen op te lossen. Dit vereist allereerst ook een goede relatie met jezelf, waarin je de ware kern van jezelf ziet; je bent een mooi mens die gezien mag worden!

Help!, 30-05-2011
Ik ben zo vreselijk in de war. Ik denk dat mijn partner een narcist is, maar misschien zit ik mis en ik wil hem zeker geen onrecht aandoen. Misschien ben ik wel de narcist. Ik dacht een empathisch, goed en liefdevol persoon te zijn (dat zal een narcist ook van zichzelf zeggen), maar ik ben tegenwoordig zo hard aan mezelf aan het twijfelen, ik weet niet meer wie ik ben, misschien heeft mijn partner wel gelijk in wat hij over me zegt, maar zie ik het niet in door mijn narcisme. Als ik zo aan't nadenken ben, hoor ik telkens weer een stemmetje dat zegt dat ik mezelf geen onrecht moet aandoen door zo te denken, dat ik de waarheid wel weet. Maar wat is dat stemmetje? Kan ook een narcistisch stemmetje zijn. We zitten binnen onze relatie is meerdere vicieuze cirkels die aan elkaar hangen, en het wordt alsmaar erger. Ik dring niet tot hem door. Maar misschien denkt hij net hetzelfde? Ik ben hier totaal aan het doordraaien en wartaal uit aan het slaan. Ik weet het allemaal niet meer. Help… Reactie infoteur, 02-06-2011
Zeer waarschijnlijk is er niets mis met je, behalve dat je het ongeluk hebt betrokken te zijn bij een gestoorde man die je mishandeld en misleid. Het is niet normaal dat een andere persoon die je heeft toegezegd om lief te hebben je het leven zo moeilijk maakt.

Besef dat er veel mensen zijn die in de war raken van een narcist, zelfs slechts na korte tijd in zijn aanwezigheid. Wat je beschrijft is iets wat we 'spiegelen ' noemen. De narcist projecteerd zijn eigen gedrag op de ander om zo zijn eigen tekortkomingen te verberegen. Om aan te tonen dat er niets mis is met je, maar dat hij het is, kun je hulp inschakelen via je huisarts en eventueel in therapie gaan.

Katrien, 24-03-2011
Ik ben blij met deze uitleg. Jaren een vriendin gehad die me werkelijk, zoveel energie kostte dat ik er afgelopen jaar een eind aan onze vriendschap, heb gemaakt. Deze vrienschap, alles moest op haar manier, en anders niet, ook erg achterdochtig. Maar ik vind hier alleen maar reacties van mannen, die narcistische persoonlijkheid hebben,
komt het dan zo weing voor bij vrouwen? Reactie infoteur, 26-03-2011
In de toelichting bij de special staat:
In de beschrijvingen van de persoon met NPS, gebruik ik het voornaamwoord "hij", om het omslachtige "hij / zij" en "zijn / haar" te vermijden. Psychologische literatuur, concludeert namelijk dat mannelijke NPS-ers talrijker zijn dan de vrouwen.
De literatuur beweert ook dat NPS relatief zeldzaam is, het treft naar schatting 1% van de bevolking. Het probleem, zoals de psychologische literatuur zelf toegeeft, is dat het niet in de aard van de narcisten ligt om toe te geven dat ze een probleem hebben of om professionele hulp zoeken. Gezien dit feit, heb ik alle reden om te concluderen dat de statistieken in de literatuur verdacht zijn. De eenvoudige waarheid is, dat we niet echt weten hoeveel personen met NPS er onder de bevolking leven, noch dat we weten hoeveel ellende NPS aanricht.

Serieus, 20-02-2011
Mijn vrouw denkt dat ik narcistisch ben. Ik ben blij dat ik hier wat in verdiept heb. Het zou goed kunnen dat ik narcisitisch ben en ik schaam me diep voor wat ik haar onbewust heb aangedaan. Dat ik me in narcisme verdiep en me realiseer dat ik narcisitisch ben en me ook nog schaam voor wat mijn narcisme teweeg brengt, zou volgens de blog inhouden dat ik niet narcisitisch ben. Maakt me niet uit, ik wil namelijk wel veranderen! Ik lees ook dat narcisten niet zullen veranderen. Is dit echt zo of is er wel een oplossing? Ik heb geen zin mijn omgeving nog meer verdriet te doen. Reactie infoteur, 20-02-2011
@ Serieus,

voor een echte diagnose kun je het beste naar een specialist gaan. Besef daarnaast dat iedereen narcistische trekjes heeft.

Wat je schrijft klink niet erg narcistisch, gezien je zelf zegt te wilen veranderen en onderzoek doet.

In mijn blog narcisme voor dummies staan een aantal testen die jij, je vrouw, of jullie samen zouden kunnen doen om meer inzicht te krijgen.

Ga voor de test naar:
http://narcismevoordummies.blogspot.com/2011/01/test-is-mijn-partner-een-narcist.html

Succes!

Johan, 18-02-2011
Opvallend is het dat narcisme zo negatief word neergezet. Persoonlijk heb ik bepaalde symptomen die hierboven genoemd worden. Het verbaasd me dan ook niet dat vele (niet alle) reacties die ik lees, vaak voortkomen van personen die op wat voor manier dan ook gekwetst zijn en "toevlucht" zoeken in het feit dat de ander een narcist is.

Ik ben zelf bestempeld als narcist, dat komt hard aan. Diepere research leert dat narsicme iets heel breeds is, maar goed ieder zijn eigen mening en eigen heling. Wel denk ik dat de verwijzing naar een bepaalde blog over narcisme niet juist is.

Verder wens ik iedereen al het goede en wil als laatste toevoegen aan een ieder die dit leest, laat je niet door je eigen emotie oordelen over de emotie van een ander, dit heb ik zelf ondanks geleerd en dat werkt echt. Reactie infoteur, 18-07-2011
@ Johan,

deze special heet niet voor niets; 'kwaadaardig narcisme' en dat valt niet positief te beschrijven.

Niemand zoekt hier zijn "toevlucht", maar men is opzoek naar informatie en bevestiging van wat hen is overkomen. Narcisme mag dan breed zijn, maar binnen een relatie komt het uiteindelijk altijd op hetzelfde neer, het is destructief voor de ander!

Bagatelliseren van kwaadaardg narcisme is iets wat al veel te veel in de maatschappij gebeurt, terwijl het echt levensgevaarlijk kan zijn!

Tom, 17-02-2011
Je teksten bevatten veel informatie waar getuige de reacties mensen wat aan hebben.
Ik heb zelf lange tijd een relatie gehad met iemand die BPS kenmerken heeft.
Zelf herken ik me in een aantal kenmerken van de NPS.
Wel valt me op in je teksten dat je veel oordeelt en gedrag voorziet van labels als 'sneaky' etc.
Ook ontbreekt het niet aan stelligheid. En is het wel erg zwart wit.
Maar veel van het disfunctionele en problematische gedrag komt ook voort uit onvermogen.
Ik wens iedereen die in destructieve patronen gevangen zit, veel sterkte en wijsheid. Reactie infoteur, 17-02-2011
@Tom,
dank voor je reactie.

Ik ben het met je eens dat het disfunctionele / schadelijke gedrag voortkomt uit onvermogen en onbewustheid. Het is een gebrek in de hersenen.

Deze teksten zij bedoeld om de dingen duidelijk te maken. Labels zijn daarom in dit geval erg van toepasssing omdat het gedrag steeds hetzelfde is. Het is dan ook met opzet zo zwart/ wit neergezet om ogen te openen.

D., 20-01-2011
Danku u wel voor het berichtje terug. Eerste keer dat ik erover praat. Wat mij dus gek maakt is dat ik dus zoveel heb opgegeven, zoveel voor hem gedaan.en dan toch zo slecht behandeld. En elke keer denk ik dat hy voor ander wel goed zal zijn dat zei hij ook altijd. Dat maakt me gek. Waarom een ander wel en ik niet? Met wie kan ik praten ik voel me echt alleen. Reactie infoteur, 20-01-2011
Je bent niet alleen! Bedenk dat er hulp beschikbaar is. Lotgenoten, fora en groepen, zitten vol met sterke, intelligente, begripvolle vrouwen die proberen los te breken van een relatie met een narcist. Zij weten wat het is om 'In de Ban' te zijn en / of eruit te komen en te blijven, zij weten wat je doormaakt!

Het is belangrijk dat je mensen vindt, die begrijpen wat het is om slachtoffer te zijn. Die snappen waarom je voor hem op hetzelfde moment zowel intense gehechtheid en afkeer hebt. Die zien dat je symptomen anders zijn en waarom je binding met deze man intenser was dan met enig ander mens.

Er zijn veel ondersteunende en sterke vrouwen te vinden op de volgende links:

http://nps.bbforum.nl/

http://www.partnermishandeling.nl/

http://narcismevanfamilielid.web-log.nl/narcisme/2008/03/forum-over-narc.html

Dit zijn allemaal sites voor lotgenotencontact, er zit geen professionele hulpverlening.

Ga voor professionele hulp naar je huisarts en overleg met hem welke hulp het beste bij je past.

Besef dat een narcistische persoonlijkheid in de hersenen zit, onbehandelbaar is en dat hij dus ook bij een ander nooit zal veranderen!

Zoek lotgenoten die het begrijpen!

D., 18-01-2011
Zo als ik dit zo lees schrik ik heel erg… Ik kom uit een relatie die bijna 5 jaar duurde, en deze jongen voldoet eigenlijk echt aan elk punt die er beschreven staat. Wat ik het ergste vind, is dat er van mijn gevoel van eigen waarde gewoon niks meer over is. Ik heb helemaal geen zelfrespect meer, ik slaap slecht, acteer dat het goed met me gaat terwijl ik tegen mijn tranen vecht.

Hij was zo extreem jaloers, ik moest altijd naar de grond kijken van hem als ik naast hem liep ik mocht nooit mijn blik afwenden. Ik keek zo diep naar de grond maar alsnog kon hij brullen dat hij zag dat ik stiekem naar andere keek. Nou, geloof me als ik zeg dat ik echt alleen hem zag staan en verder niemand. Mijn vriendinnen waren volgens hem allemaal sletten, dus gaf ik ze maar op want hij wist wat het beste voor mij was, mijn telefoon werd meerdere malen gecheckt op smsjes of telefoontjes van andere jongens (wat ik nooit had) ook had hij mijn wachtwoord van msn etc. maar ik mocht noooit in zijn telefoon kijken, of op zijn msn dat wat uit den boze.

Ik moest hem maar op zijn woord vertrouwen, nou dat heb ik geweten. Nu gaan vast veel mensen mij heel dom vinden maar.hij ging echt heel erg vaak vreemd, ik overdrijf denk ik niet als ik zeg dat hij sowieso per maand keer vreemdging. Ik kwam er bijna altijd achter, ging kapot en huilde. Ach zei hij dan, ik hou alleen van jou! Een man mag vreemdgaan dat is de natuur maar hij houdt maar van 1 vrouw en dat ben jij voor mij. Hij had me zo gehersenspoeld dat ik dit echt ging geloven, maar ik moest het niet wagen met een jongen te praten dan volgde er echt klappen dan bezorgde hij me wel een bloedneus of blauw oog. En dit was natuurlijk mijn schuld ik had het op mezelf afgeroepen.

Als ik gewoon een fatsoenlijke meid was dan hoefde hij me niet zo te behandelen. Wij konden elkaar gratis mobiel bellen, en als ik bijvoorbeeld in de bus zat dan moest hij altijd meeluisteren dan belde hij en moest ik aan de lijn blijven hangen net zolang tot ik thuis was. Ik moest krampachtig naar de grond kijken want ik was doodsbang dat bijvoorbeeld een oude (mannelijke) klasgenoot me zou groeten en dan had ik weer een probleem. Ook al praatte ik met niemand, dan smste hij alsnog praatte je nou met iemand? wie is die jongen? Ik moest alles voor hem opgeven, ik moest er altijd voor hem klaarstaan. Ik maakte toen hij nog op school zat maakte ik zijn verslagen, ten koste van mijn eigen studie en stage. Als hij geldproblemen had ik was de eerste die hem te hulp schoot, ik was er altijd voor hem. In september 2010 escaleerde t, hij was voor echt de zoveelste keer vreemdgegaan, hij had mij gebeld terwijl hij met t meisje nog in bed lag en ik ontplofte.

Hij smeekte me, zou echt veranderen ik was alles voor hem! maar ik kon niet meer.na een tijdje gaf hij het op en begon ik weer contact te zoeken omdat ik me zo eenzaam voelde, ik had niemand meer leefde in mijn eigen geisoleerde wereld. wat bleek? Hij had al weer een ander. En dit meisje was zoveel beter, dit meisje zou hij heel goed behandelen dat wist hij gewoon! Ik ging toen keer met een andere jongen naar de film, ik vond deze jongen niet leuk en mijn ex kwam hier achter. Ik was een hoer, ik had alles verpest ik was een slet die dood mocht hoe durfde ik met een jongen naar de film te gaan?

Nu speelt hij weer al maanden een spelletje en ik laat het toe.ene keer belt hij dat hij me zo erg mist dat ik zijn ware liefde ben en andere keer hoor ik weer niks. Gisteren belde hij om te zeggen dat het uit is met het meisje, omdat ze saai was, amper emotie toonde en toen hij zei dat ze kon opflikkeren ging ze gewoon weg en daarbij zei hij: 'terwijl ik van jou ben gewend dat je achter me aanloopt dus dat had ik nu ook verwacht van haar'.

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik zit in een zwart gat soms wil ik het liefst met de auto naar het spoor rijden en er een einde aan maken. Van het vrolijke meisje wat ik ooit was is niks meer over, ik ben niets meer waard voor mezelf niet, ik haat mijzelf meer dan hem.

Ik hoop toch dat ik hier ooit uitkom maar ik zie de toekomst maar erg somber in.

Succes allemaal, liefs D. Reactie infoteur, 19-01-2011
Ik maak me zorgen over de emotionele pijn en onrust die je nu meemaakt. Je moet je realiseren dat deze pijn moet 'stoppen', vind je niet?

Je hebt het recht om te negeren wat ik zeg. Ongeacht wat jouw keuze is, maar laat me je waarschuwen dat wat ik te zeggen heb je waarschijnlijk niet leuk zult vinden…

Eenzaamheid is niet fataal, maar deze relaties vaak wel. Hij heeft je zelfvertrouwen afgebroken, steeds opnieuw gekwetst, genegeerd, dagelijks gemanipuleerd, gehersenspoeld enzovoorts en dit alles zonder een greintje gevoel voor jou.

Het zal allemaal weer opnieuw gebeuren. Zijn charmeoffensief is nu weer even begonnen, maar hij heeft niet de structuur om dit erg lang vol te houden. Vergeet niet dat NPS een aandoening is, waardoor dit is hoe hij is. Hij vertoont gedrag dat gewoonweg niet deugt, nu niet, morgen niet, nooit niet!

Het is eigenlijk heel simpel, je bent wat ze noemen “Narcistisch Voedsel” in de vorm van aandacht. Jij bent zijn drug en hij is een junkie. Hij is verslaafd aan aandacht, aandacht en nog 's aandacht. Door 'de Ban' waarin je verkeerd, zie je niet dat het weer een en al misbruik is. Dat is wat hij doet, wat hij altijd gedaan heeft en altijd zal blijven doen.

Wanneer je mentaal en verbaal wordt mishandeld en als je maar vaak genoeg wordt gezegd dat je slecht bent, niet functioneert zoals het moet, of zelfs dat je gek bent, dan zijn dat dingen die ingebed worden in je geheugen.

Als het misbruik lang genoeg aanhoudt, overschrijven deze onrechtmatige beweringen je waarheidsgetrouwe, realistische impressies van jezelf en blijft er in je geheugen iets hangen, waardoor je ook jezelf gaat zien op een vernederende, negatieve en kwetsende manieren. Dit is in strijd met de positieve energie van de ziel, met als gevolg dat je ziel signalen geeft dat er iets mis is door depressie, angst en lichamelijke ziekte.

Wat me zorgen baart, is hoeveel je bereid bent te veranderen. Je doet zo je best en je accepteert zoveel van hem, dat je bereid bent om al je eigen normen en waarden op te geven. Ergens in de loop van de afgelopen jaren ben je jezelf compleet verloren in de narcist.

Het is dus zaak zo snel mogelijk de weg terug naar jezelf te vinden. Dit kan alleen door de narcist definitief uit je leven te verbannen. In de praktijk komt dit neer op maar één ding en dat is: geen contact!

Zoek steun, blijf lezen en blijf jezelf beschermen, dan zul je jezelf elke dag een beetje sterker gaan voelen!

G., 06-12-2010
Beste Mjon,

Allereerst (ik weet even zo snel niet of ik dat al had gedaan) ontzettend bedankt voor je wijze artikelen die me nu al ontzettend hebben geholpen. Mijn 'angst' is ondertussen uitgekomen. Hij heeft een ander. Drie weken geleden (en daarvoor) zei hij nog tegen mij dat hij me zo miste, me zo mooi vond, van me hield. Ik alles voor hem was. En dat hij het niet zou kunnen verdragen als ik een ander zou hebben (dit allemaal wel in dronken toestand). De dag erna wees hij me doodleuk weer af door te zeggen: ik weetniet wat ik gisteren allemaal heb gezegd, maar ik wil niet dat het goed komt. Sorry maar ik wil je geen pijn doen, jij verdient beter bla-bla. Het zijn allemaal showtjes, denk ik nu. Allemaal manipulerende spelletjes, om mij aan een lijn te houden.

Nu hoor ik dus dat hij al ongeveer een dikke maand een ander heeft. Hij is iig vanaf eind oktober met haar 'bezig' via smsjes enzo, dates. Hoelang het precies aan is, weet ik niet. Maar dat maakt ook niet uit. Feit is dat hij me zelf drie weken geleden nog probeerde te kussen (ik wees dat af) en al die dingen zei om een reactie van mij te krijgen, terwijl hij dus al die ander had (in ieder geval half!). Hij zei zelfs nog letterlijk: ik heb nog geen andere vrouw gehad hoor, dat is echt niet aan de orde… Wel dus. Hij heeft haar al voorgesteld aan zn ouders en al!

Deze jongen (nu 23) was altijd anders dan anderen, had bewonderaars die tegen hem opkeken, en mensen die hem 'eng vonden'. Hij moest zichzelf altijd laten gelden, overal het grootste woord. De bulderende lach, grapjes die iedereen leuk moet vinden. De hardste klap uitdelen in vechtpartijen, ruzies, reacties uitlokken. Dingen die hij deed tijdens de relatie waren opmerkingen maken als: jou vriendinnen zijn echt lelijk/dom/nietgoed voor jou, jij gaat vreemd, je vader heeft jou volgens mij echt misbruikt, volgens mij sla jij je hond. Hij liet me vaak schrikken terwijl hij wist dat ik daar altijd echt van verschoot. En hield bijvoorbeeld altijd zijn sleutel tege mijn nek aan om 'zogenaamd' een psychopaatje te spelen. Hij lachte dan altijd wel als grapje, en deed alsnof het allemaal nep was. Ik lachte dan altijd maar mee, maar ik vond dat nooit leuk en ik reageerde dan ook altijd zo in de trant van: ga nou weg, doe nou niet. Hij bleef toch altijd dan nog ff doorgaan. Ook was hij altijd negatief over anderen, behalve over één vriend van hem en zijn moeder. Die konden niks fout doen. Maar verder had ie altijd wel iets te klagen over bevolkingsgroepen, vrienden, mij, mijn ouders. mijn omgeving. Hij vond mensen nooit goed genoeg. Niemand was zo superieur in zijn werk dan hij. Hij deed altijd waar hij zelf zin in had, en had er lak aan hoe dat voor mij voelde. Hij was zelfs vaak vernederend en ik deed nooit iets goed (de was deed hij opnieuw vouwen, de aardappels bakte ik niet goed). Dit wisselde af met ontzettend lieve woordjes, aanrakingen, kadootjes. Knuffels en kussen. Deze jongen is nu 23! Dit kan toch alleen maar erger worden? Dit is toch echt een narcist!?

Het mooiste komt nog. Hij heeft nu dus een ander, een nieuw meisje. Dat doet me zo'n zeer omdat ik bang ben dat het nu wel goed gaat, maar ergens weet ik wel beter. Ik probeer me sterk aan dat geloof vast te houden en ik vertrouw op deze artikelen en jou mening. Dat meisje wat ie nu heeft, heeft al ooit iets met een vriend van hem gehad (zie mijn vorige verhaal). Dit kan ie dus weer mooi tegen haar gaan gebruiken! Hij neemt haar nu overal mee uiteten en betaalt alles. Maar zegt dan ondertussen tegen zijn vrienden: rib uit mijn lijf, al dat bellen en uiteten. Hij neemt haar bovendien mee uiteten naar de tent waar hij een keer met mij heen ging en toen vond ie dat eten ZO slecht…

Waar is ie dan in godsnaam mee bezig :S Beste Mjon, bedankt voor je artikelen. Ik hoop dat je mijn laatste twijfel nu goed zal verdwijnen. Hij is pas 23. Wat moet dit toch met hem en zijn relaties worden! Hij is zo jong en gaat nu al zo met mensen om.

Ik wil graag één ding van je weten: een paar vriendinnen zeiden tegen mij dat hij niet zo zeer een narcist was, maar gwn erg mannelijk nu. Dat de meeste mannen zo zijn en dat dit niet wil betekenen dat hij met een ander hetzelfde gaat doen. Dit steekt me toch nog een beetje, ik wil graag je mening hierover horen, hopelijk heb je hiervoor eventjes tijd. Is dit wat ik hierboven en in mijn eerdere verhalen heb geschreven 'normaal' 'mans' gedrag? Of is dit gewoon een narcist die zich gedraagt als een klein kind en die zichsteeds verder ontwikkeld?

Erg bedankt, jij 'redt' levens!:-)
Liefs, G. Reactie infoteur, 10-12-2010
Beste G,

Je wilt graag mijn mening horen over het feit dat je vriendinnen zeggen dat je ex- zijn gedrag gewoon mannelijk is.

Mijn ervaring is dat je helaas niet de enige bent die met deze vraag zit. Veel vrouwen in dezelfde situatie horen zoiets. Niet alleen de omgeving bagatelliseert het onmogelijke gedrag van de narcist vaak, maar zelfs ook therapeuten kunnen je vertellen dat het slechts wat dominant, mannelijk of moeilijk gedrag is. Dit heeft te maken met een gebrek aan kennis over narcisme. Dit kan zeer schadelijk voor je zijn, puur omdat het je weer aan jezelf doet twijfelen.

Laten we even kijken naar wat je beschrijft:

- Zijn onberekenbare gedrag, verwarring zaaien en manipulatie
- Zijn vreemdgaan en de ontkenning
- Zijn discutabele reputatie; bewonderaars en mensen die hem ‘eng’ vinden.
- ruzies en reacties uitlokken
- negatief zijn over je vriendinnen
- je familie in diskrediet brengen
- er lol in hebben om je te laten schrikken en vooral het doorgaan terwijl je aangeeft er niet van gediend te zijn.
- sommige mensen vereren, anderen denigreren
- zijn superioriteit
- racistisch
- vernederend
- zeer inconsequent

Dit gedrag kan bij iedereen een enkele keer voorkomen. Maar als het een steeds terugkerend en onveranderbaar patroon is, dan kun je zeggen: Ja! Hij is een echte narcist.

Je vraagt je af waar hij mee bezig is. Zeer begrijpelijk, maar je zult hem nooit snappen. Doe geen moeite meer om hem te begrijpen! Normale mensen functioneren anders, je hebt een andere hersenstructuur, dus zul je hem nooit begrijpen!

Je omgeving kan de narcist ook niet begrijpen en zien vaak alleen zijn zeer charmerende buitenkant. Vermijd daarom gesprekken met mensen die je nog meer aan het twijfelen brengen over jezelf. Zoek steun bij iemand, een lotgenoot, therapeut of vriend(in), met inzicht in gestoorde persoonlijkheden.

Je bent op de goede weg!

Gaby, 23-11-2010
Beste Mjon,
Bedankt voor je reactie. Ik heb er wel veel aan gehad. Ik zie nu steeds meer in dat het beter voor mij is om uit deze relatie te zijn. En dat ik daardoor wrs veel gelukkiger zal worden! Ik wil echter nog graag een situatie een beetje ophelderen voor mezelf, en ik hoop dat je me daarbij kunt helpen?

Het zit zo: toen wij net een relatie hadden deed hij alles voor me, echt alles! Hij was zo verliefd dat ie tegen de deuren omhoog liep omdat ie naar mij keek, letterlijk! We waren écht gelukkig samen. Ik heb hem toen na 5mnd verteld dat ik toen ik hem leerde kennen een soort van relatie met een van zijn vrienden had gehad. Ik had dat niet eerder verteld, omdat ik bang was dat hij dan op mij zou afknappen. Nou, dat was natuurlijk niet zo slim van me (maar ik deed het nooit met slechte intenties). Ik wilde hem echt nooit kwetsen en dat heb ik ook echt zo vaak gezegd! Ik had geen affaire gehad of niks, ik had gewoon iets niet verteld wat ik niet zo belangrijk vond, maar ik nog wel even de lucht uit wilde helpen (net name omdat die vriend mij telkens benaderde en ik dat niet wilde).

We hebben er ongeveer een jaar lang vaak ruzies over gehad, soms openlijk over dat onderwerp, vaak merkte ik dat het hem dwarszat (dat dacht ikdan tenminste). Ik ging me daarop heel erg aanpassen en laten zien dat ik juist heel trouw aan hem was (wat ook altijd is geweest) en hij het allerbelangrijkste voor mij was. Hij bleef het echter 'tegen' me me gebruiken en ik raakte daar zo overstuur van. Ik heb me letterlijk zo onmachtig gevoeld als hij weereens iets verweet wat niet waar was, zoals dat ik nogsteeds met die jongen ging (hij was echt extreem jaloers). Het kwam op een punt dat ik zowat niet meer langs een jongen in de trein durfde te zitten, omdat ik bang was dat hij dat niet leuk zou vinden. Hij belde dan ook wel eens op en dan was het: zit je lekker langs allemaal andere kerels in de trein? Dan zei ik dat ik dat zelfs voortaan rot vond en dan zei hij dingen als: dat is echt niet goed hoor, wij horen miss wel gewoon niet bij elkaar. Waardoor ik nog meer overstuur raakte natuurlijk. En hij ging en er daarna ook gewoon rustig mee door (met die opmerkingen en dat jaloerze).

Ik paste me zo aan, ik werd best een stilmuisje teriwjl ik atlijd heel spontaan was geweest. Maar het mooie is dat ik het mezelf allemaal verweet. Ik wilde hem niet kwijt, en ik had hem gekwest dus ik moest een beetje boeten van mezelf.

Nu denk ik soms nogsteeds dat als ik dat allemaal beter had aangepakt (dus meteen had verteld), het tussen ons goed was blijven gaan. Want ik heb me zo aangepast, maar dat veroorzaakte hij oo kweleen beetje door zijn jaloerze en kritische houding (als ik op stap een wijntje dronk, was het al: nou nou, dat lust ze wel hé, doe je zeker ook als ik er niet bij ben met andere kerels'). En het erge is dat IK me nu dus ergens verantwoordelijk voel voor de breuk. Had ik dat eerdre verteld, dan was het miss goed blijven gaan? Dat denk ik soms.

Maar wat mijn vrienden zeggen is dat hij die situatie altijd een beetje heeft gebruikt om mij 'klein' te houden. Dat dit zijn gestoorde manier was van controle houden over mij. Dat hij, als hij het écht zo erg had gevonden, er wel een punt achter had gezet. Bovendien zegt mijn omgeving dingen als: hij is altijd vreemd geweest met meisjes, ik krijg altijd een eng gevoel bij hem, hij is echt egoistisch, hij denkt nooit aan jou, hij verwaarloosde jou echt en zelfs: ik ben gewoon een beetje bang voor hem, hij gaat echt doordraaien hoor die jongen.

Ik ben ergens zo bang dat dit allemaal door mij komt? Maar ik ben juist zo lief voor hem geweest, altijd trouw en altijd gesteund. Maar hij verwaarloosde mij echt op het laatst. Gaf geen aandacht, om vervolgens weer heel lief en aardig te doen. Ik ben zo bang dat hij straks bij een ander wel 'normaal' in een relatie kan functioneren, omdat zij wrs niks te vertellen heeft qua 'ontrouw' (in zijn ogen) wat hem kwetst. Maar moet ik vertrouwen op de mening van anderen? Die is er toch niet voor niks? Want hij heeft eigenlijk best veel eigenschappen laten zien van narcisme, vooral in 't laatste jaar. Ik ben een beetje radeloos. Het is trouwns ook wle en apart puntje: tegen die vriend van het bovenstaande verhaal doet hij SUPER normaal en vriendelijk. Ik kreeg het altijd te horen als we thuis waren dat ik naar hem keek, of iets dergerlijks. Maar nee, die jonge nverweet hij niks. Mij wel. Heeft hij dit een beetje gebruikt om controle te houden? Of heb ik gewoon schuld aan zijn gedrag en zal hij bij een ander heel lief blijven?

Bedankt voor je mening. Reactie infoteur, 27-11-2010
Gaby,

het ligt niet aan jou!

als eindelijk je ogen open gaan besef je pas dat alles wat hij ooit deed om je pijn te doen, expres was…

En ja, ook bij een ander zal hij dat exact zo doen. NPS is namelijk niet een ziekte die je krijgt maar de persoonlijkheid die je bént.

Gaby, 15-11-2010
Ik vraag me af of een persoon ook alleen narcistische trekken kan hebben, dus niet alles in extreme mate bezit. Maar wel de trekken heeft en soms deze erg naar voren laat komen? Ik ben namelijk net uit van een relatie van 2,5 jaar en ik zie gewoon zoveel terug in dit artikel. Hij was zo jaloers, altijd bezitterig. Moest altijd om hem draaien. En nu nog. Hij heeft het uitgemaakt want hij was niet meer verliefd genoeg, maar ik word nogsteeds ondervraagd of ik al een ander heb etc, bovendien manipuleert hij enorm door telkens naar me toe tekomen en te zeggen dat hij me mist en van me houdt, om vervolgens weer de dag erna te bellen en te zeggen dat dat niet waar was en dat hij me niet zo wil kwetsen, maar dat het niks meer wordt. Om een week later weer te komen en te zeggen dat ik alles voor hem ben!

Ik twijfel heel erg of dit iets met narcisme te maken heeft, want in het begin van de relatie was hij helemaal niet zo, toen deed hij juist alles voor me en was hij heel lief en bezorgd. Maar op de een of andere manier is dat omgeslagen.

Hij is erg achterdochtig altijd geweest daarna in onze relatie (ik ging vreemd etc.), en hij was juist heel onzeker (keek ook altijd alleen naar zichzelf in spiegels en zelfs in de ramen van winkels etc.), dan maakte hij opmerkinge als: ik zie er echt goed uit. Ik ben echt knap. Teriwjl ik gewoon wist dat hij dat helemaal niet van zichzelf vond maar juist heel onzeker is eigenlijk. En hij wil ook altijd het hoogste woord hebben en moet aandacht hebben (positief of negatief). Bovendien zegt hij letterlijk dat mensen zouden moeten klappen als ze hem zouden zien, omdat hij zo goed in zijn werk is en zijn werk is zo belangrijk. Hij was ook nooit blij of tevreden, maar dan soms ineens weer exreem lief en bezorgd.

Is dit nu beetje narcistisch wat ik hierboven beschrijf? Ik geloof niet dat hij volledig NPS heeft, want niet alles is zo (hij is bijvoorbeeld wel heel trouw geweest aan mij altijd dat weet ik 100% zeker) en hij is nooit vreemdgegaan oid. Maar kan je ook dus bepaalde trekken hebben en zullen deze trekken dan altijd blijven terugkomen? Zal hij nooit veranderen in die eigenschappen als dat echt narcistische trekken zijn?

Bedankt voor het antwoord.

Liefs Gaby Reactie infoteur, 21-11-2010
Beste Gaby,

'Enkele narcistische trekjes' betekent misschien dat hij maar een beetje beantwoord aan een paar van de criteria voor de diagnose, maar niet volledig aan alles. Maar laten we hier eens dieper op ingaan.

Is het van belang, om te weten of hij weinig of geen empathie heeft?' Nee - het eindresultaat is hetzelfde - weinig empathie en de pijn die hij daardoor veroorzaakt bij anderen is voor een oppervlakkige bekende misschien niet zo belangrijk, maar van je geliefde is een gebrekkige empathie en een koud hart, wreed en onverdraagzaam.

Misschien gedraagt hij zich maar een beetje superieur. Toch kan ook, een beetje een minachtende houding van je geliefde binnen een relatie, al snel onuitstaanbaar zijn.

Maakt het uit of hij een beetje of een zeer slechte controle heeft over zijn impulsen? Ik betwijfel of slechts een beetje een slechte controle hem weerhoud van zijn seksuele escapades, zijn verslavingen, of zijn andere wilde gewoonten.

Maakt het uit, als hij in jouw ogen misschien maar een beetje narcistisch is en dus maar een beetje liegt, of maar een beetje steun kan bieden? Maakt het uit of hij je maar een beetje respectloos behandeld?… Ja, het maakt wel degelijk wat uit want ook 'een beetje' een gebrekkig vertrouwen, steun en respect is geen goed fundament om een relatie op te bouwen!

Het doet er dus ook toe, als hij maar een 'tikkeltje' van deze kenmerken heeft, juist omdat deze kenmerken zo negatief en schadelijk kunnen zijn.
De narcist heeft vaak maar een 'klein beetje' van het abnormaal narcisme nodig om echt een puinhoop van de relatie en van anderen om hem heen te maken.

De ervaring leert dat het narcisme verergert naarmate hij er meer mee wegkomt of hoe meer zijn grootheidswaanzin bevestigd wordt. Dit is waarom zelfs 'een beetje van de eigenschappen' al belangrijk zijn om vast te stellen. In hoeverre hij narcistisch is doet er eigenlijk niet toe, veel belangrijker is hoe jij je in de relatie voelt.

Maren B., 26-10-2010
Beste infoteur,
is het antwoord op het commentaar van Rafael niet een beetje in een circel gedacht? "Een narcist is zo als ík hem defineer, jij bent niet zo, dus jij bent ook geen narcist en dus ook geen tegenbewijs." Ik zit ook met bepaalde trekken van een narcistische karakter te klooien. Wat moet ik doen, het meeste ontstaat in de jeugd door je ouders zonder dat je er zelf invloed op hebt. Er zijn ook andere, minder aggressive vormen van narcisme die veel met zelfvernietiging te maken hebben. Er zijn wel mensen die ondanks de stoornis hulp zoeken. Heb daar begrip voor alsjeblieft. Reactie infoteur, 26-10-2010
Beste Maren,

Nee, het antwoord op Rafael is niet in een circel gedacht. De kans is groot dat Rafael niet narcistisch is, want narcisten zullen deze artikelen niet zo snel lezen. Alleen al het feit dat hij zichzelf durft af te vragen of hij op een problematische manier narcistisch is, zegt al dat hij de stoornis waarschijnlijk niet heeft.

Narcisme is een breed spectrum van gedrag. Op een schaal van 1 - 10, Gezond Narcisme is een één, en Pathologisch Narcisme, of de narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS) is een 10.

Narcisme een lastige term geworden. Als je er nu over leest, wordt er jammer genoeg telkens weer een anderen betekenis aan gegeven. Narcisme is, zoals de geschiedenis ons laat zien van oorsprong een psychologisch begrip. Tegenwoordig wordt hetzelfde woord echter gebruikt om een eigenschap te benoemen die globaal in drie gradaties te beschrijven is:
1. een eigenschap die in de juiste hoeveelheid een normaal onderdeel is van een gezond ego;
2. als lastige eigenschap wanneer er te veel van is;
3. als een zeer destructieve toestand wanneer het een allesoverheersende persoonlijkheidsstoornis betreft.

Enne nee, ik heb geen enkel begrip voor kwaadaardige narcisten die in deze special beschreven worden!Ik ben moe van de toon van mensen zoals jij die het probleem van gestoorde narcisten niet (willen?) erkennen. Ik ben het zat om uitleg te geven over hoe gevaarlijk narcisme voor de omgeving kan zijn en daarmee bedoel ik dus niet eventuele zelfvernietiging.

Iedereen die echt aan zichzelf werkt verdient begrip, maar lees de artikelen in deze special en je weet dat kwaadaardige gestoorde narcisten geen enkel begrip verdienen!

Rafael, 14-09-2010
Helaas is bij mij geconstateerd dat ik een NPS heb, na een zeer gewelddadige jeugd (en waarschijnlijk erfelijkheid)heb ik dit afweermechanisme waarschijnlijk ontwikkeld. Ik herken veel punten die genoemd worden, veel is onbewust. Na een jaar therapie gehad te hebben na een PTSS ben ik alweer een tijd aan het werk en loop ik tegen bepaalde zaken aan die ten grondslag liggen aan het feit van de NPS. Ik wil dolgraag aan mijn persoon werken om mijn leven op een andere manier invulling te geven, niet zoals het nu gaat. Helaas lees ik bijna alleen maar informatie over de mensen en voor de mensen die met de NPS persoonlijkheid moeten omgaan, niet iets wat voor mij soelaas biedt behalve de kwetsende woorden gedaan door de infoteur aan Helen"Het meest ideale scenario is wanneer twee narcisten elkaar vinden. Dan laten ze tenminste ook meteen de rest van de mensheid met rust :-)". Ik ben een mens en helaas heb ik een bepaalde persoonlijkheid opgebouwd, waarvan mijn omgeving last heeft en ikzelf (of is dat narcistisch). Ik wil hieraan werken het is mijns insziens echt niet zo dat alle NPS over één kam gescheerd moeten worden(of ik neem mezelf erg in de maling). Als ik nu hier lees ;

Je vraagt je af of een narcist z'n nieuwe relatie wel gezond kan zijn en of zulke mensen toch veranderen en een degelijke, eerlijke, gezonde relatie kunnen aangaan. Deze vraag komt steeds weer terug bij veel ex-en van narcisten. Ik kan je vertellen: NEE. Het is hard maar eens een narcist altijd een narcist, dus ook in een andere relatie."

Moet ik dan mijn zoektocht naar verandering staken en maar verder gaan hoe ik het nu doe… Ik geloof dat niet, als iemand inzicht heeft en de wil heeft om te veranderen dan moet er toch een manier zijn om dit onbewuste afweermechanisme uit te zetten. Reactie infoteur, 16-09-2010
Beste Raphael,

Dank voor je reactie. Zoals je zelf aangeeft heb jij inzicht en de wil om te veranderen. Echter, iemand met een échte NPS, heeft geen zelfreflectie en kan niet inzien dat er zoiets bestaat als een permanente, pathologische persoonlijkheidsstoornis. De echte narcist zal zelf zal niet veranderen. Immers, als je denkt dat je God bent, dan moet je al perfect zijn. Waarom zou je je gedrag voor iemand anders veranderen? Helaas, is het dus een grote zeldzaamheid dat iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis inziet, wat hij anderen aandoet, of bereid is om te werken aan zichzelf. De vraag die dan ook bij mij opkomt is, of je werkelijk een volledige NPS hebt, vooral omdat je schrijft een PTSS gehad te hebben.

Indien je zelf echt een NPS hebt, is het al heel mooi dat je deze artikelen leest! Misschien krijg je iets meer inzichten. De artikelen zijn niet bedoeld om narcisten te verketteren of te kwetsen. Ze zijn wel bedoeld voor anderen om kwaadaardig narcisme te leren herkennen. Het is ook niet de bedoeling van deze artikelen om alle narcisten over een kam te scheren. De narcist is er, zoals alle persoonlijkheidsstoornissen, in alle soorten en maten. Vaak zijn er zelfs meerdere stoornissen verweven in dezelfde persoon en soms lopen de kenmerken van de ene stoornis over in de ander. Er zijn veel verschillen tussen de verschillende narcisten maar er zijn ook veel overeenkomsten en specifieke sympthomen zoals je hier kunt lezen.


Of iemand met een NPS ooit succes in relaties zal hebben is afhankelijk van het aanpassingsvermogen van de ander. Een echte narcist is niet in staat om een gezonde relatie op te bouwen. Het ontbreekt hem aan de benodigde vaardigheden. Een gezonde relatie is o.a. gebasseerd op; respect, vertrouwen, zuivere wederkerigheid en gelijkwaardigheid zodat men de partner tijd en ruimte geeft om zijn eigen dingen te doen en om zichzelf te kunnen zijn. Dit zijn allemaal zaken die in een relatie met een narcist worden ondermijnd.

Het is echter een vergissing te denken dat je zelf helemaal niets aan kunt doen! De stoornis, brengt bepaalde gevoelens naar boven en daar kun je i.d.d weinig aan doen. Hoe je echter op die gevoelens reageerd en hoe je gedrag is, daar kun je zelf wel degelijk wel wat aan doen! Hierin heb je dus wel degelijk een keuze om te veranderen!

Hélène, 03-09-2010
Alhoewel de diagnose niet officieel gevallen is, meen ik te mogen concluderen dat m'n ex-partner NPS heeft. Nu heeft hij een relatie met iemand anders (nr 4 op enkele maanden tijd, waarvan ik zeker weet dat er 2 zoniet 3 gelijktijdig liepen). Deze partner heeft haar echtgenoot verlaten (want hij zocht het meestal bij getrouwde vrouwen… die vallen me niet lastig aan m'n deur zei ie). Omdat hij me steeds bleef beliegen i.v.m. andere vrouwen, heb ik hem gecontroleerd, heb een gesprek met z'n laatste (?) partner gevraagd en zij bevestigde alles. Dom van me om hem zolang het voordeel van de twijfel te geven, als het niet goed zat en het vertrouwen is weg… dat zou me genoeg moeten hebben gezegd. Met z'n narcistisch gedrag zou ik eigenlijk nog kunnen leven denk ik, maar ondanks dat ik alles voor hem deed me ook nog beliegen en bedriegen: dat blijft me zo'n verschrikkelijke pijn doen. Ik kan het niet loslaten in m'n hoofd, contact heb ik al maanden niet meer.
De vraag die nu steeds door m'n hoofd spookt is of z'n huidige relatie wel gezond is. Niet dat ik dat z'n nieuwe partner misgun, maar kunnen zulke mensen toch veranderen en een degelijke, eerlijke, gezonde relatie aangaan? Reactie infoteur, 07-09-2010
Beste Hélène,

Je vraagt je af of een narcist z'n nieuwe relatie wel gezond kan zijn en of zulke mensen toch veranderen en een degelijke, eerlijke, gezonde relatie kunnen aangaan. Deze vraag komt steeds weer terug bij veel ex-en van narcisten. Ik kan je vertellen: NEE. Het is hard maar eens een narcist altijd een narcist, dus ook in een andere relatie.

De dynamiek in elke relatie is uniek en natuurlijk zal deze nieuwe relatie weer heel anders zijn. Toch is er bij een narcist in relaties steeds een herkenbaar, terugkerend patroon. Dit is te wijten aan zijn stoornis. En ja, dus ook haar zal hij slecht behandelen… Geen twijfel over mogelijk!

Het meest ideale scenario is wanneer twee narcisten elkaar vinden. Dan laten ze tenminste ook meteen de rest van de mensheid met rust :-)

Jasmijn, 29-08-2010
Hallo, Ik be een vrouw met bordeline en ik heb een paar jaar een relatie gehad met een narcist. Op den duur kreeg ik psychoses door de vele stress en verdedigingen. Achteraf ben ik bang dat ik hem heb kapotgemaakt met mijn woedeaanvallen, kritiek en afwijzingen. Ik wil hem absoluut niet terug maar wel graag een brief schrijven dat het me spijt. Ik hoop daarmee het hele gebeuren af te sluiten en me te verlossen van mijn schuldgevoel. Is het wijs om contact op te nemen met een narcist of kan ik het beter laten rusten? Alvast bedankt! Reactie infoteur, 02-09-2010
@ Jasmijn,
Dank voor je reactie. Ga ten eerste eens goed na of je schuldgevoel wel terecht is…

Een narcist zal altijd zijn best doen om je je schuldig te laten voelen. Helaas, ziet de narcist zichzelf altijd als slachtoffer. Hij heeft niet het vermogen te zien, wat zijn negatieve acties bij anderen veroorzaken nog ziet hij de schadelijke rol die hij speelt in relaties. Hij denkt volledig onschuldig te zijn voor de moeilijkheden in de relatie, of in zijn vorige relaties. Verwacht dan ook nooit verontschuldiging van de N, of zelfs een gedeeltelijk verantwoordelijkheid. Het is allemaal aan jou te wijten, jij krijgt de schuld - voor alles.

Je moet jezelf toestaan je gevoelens te uiten. Je kunt je uiten, door die allerlaatste brief te schrijven. Het is belangrijk dat je uit, hoe razend je bent over de manier waarop hij jou behandeld heeft. Het is belangrijk dat je alle gevoelens oprakelt die je verborgen hebt moeten houden en dat je ze allemaal naar de oppervlakte laat komen. Er zit voordeel in het opschrijven van alles wat hij bij jou heeft gedumpt. Op deze manier schrijf je het van je af en in de brief dump je zijn ellendig gedoe, terug bij wie het hoort.Daarna verscheur of verbrand je gewoon de brief. En dit is belangrijk! Je laatste brief is voor jou en niet voor hem! Want wat je ook naar hem schrijft, het is zinloos, dus bespaar jezelf de energie. Schrijft puur voor jezelf!

Marjan, 16-08-2010
Hallo, Ik vind het allemaal erg interessant om te lezen en kan wel dagen blijven lezen en herkennen. Maar ik zit met 1 hele grote vraag voor mezelf. Hoe weet je nou zeker dat je niet zelf degene bent die narcistisch is? Mijn partner weet het zo prachtig te brengen en praat over zijn gevoel van tekort komen door mij dat ik hem in sommige dingen echt wel geloof. Alleen ik heb nooit zo duidelijk in de gaten dat ik hem zo tekort doe en dan komt zijn kritiek op mij als een koude douche en ik kan me er dan later ook nog wel iets bij voorstellen. Ik ben zo bang dat niet hij maar ik degene ben die egoistisch en zonder geweten is. Is er een specifieke test of onderzoek wat je kunt doen voor jezelf om daar achter te komen? Hij heeft namelijk altijd wel een puntje van waarheid in zijn kritiek zitten ookal denk ik niet hetzelfde als hem. Misschien ben ik wel degene die krom en egocentrisch denkt. Graag jullie reactie hierop. ik loop met grote vragen en onzekerheid. Wat moet ik doen. Ik wil eigenlijk ook niet graag alleen verder en ben daar een beetje bang voor. Reactie infoteur, 16-08-2010
@ Marjan,

De kans is groot dat je niet narcistisch bent. Narcisten zullen deze artikelen niet zo snel lezen.

Als je jezelf toch afgevraagd of je een narcist bent, hier een paar vragen die je kunt stellen:

Vraag 1
Heb je een obsessie met je uiterlijk? Als narcist ben je meestal zeer bewuste met je imago bezig. 'Spiegeltje spiegeltje aan de wand… ben jij de mooiste in het land?'

Vraag 2
Maakt succes van anderen je afgunstig en boos? Als je werkelijk boos van binnen bent wanneer je ziet dat iemand anders ergens in slaagt, dan heb je een klassiek symptoom van narcisme.

Vraag 3
Denkt je dat je het meeste van alles weet en dat er niet veel mensen die meer weten? Als je dat doet, is dit een zeer narcistisch gedragspatroon.

Vraag 4
Ben je overgevoelig voor kritiek en sterk defensief, zelfs als je weet dat je fout bent? Wanneer een narcist een conflict heeft, zal hij de feiten verdraaien om ervoor te zorgen dat hij wint, doe jij dit?

Vraag 5
Wijs je gemakkelijk op zwakheden en beperkingen van anderen, alleen al om jezelf ervan te verzekeren dat jij beter bent? Zo ja, dan is dit een zeer obsessief onnatuurlijk narcistisch patroon en zeker niet gezond.

Vraag 6
Denk je dat je anders, speciaal en bijzonder bent en daarom meer rechten hebt dan andere? Narcisme is een zeer moeilijke toestand voor de omgeving. Het egocentrisme en gebrek aan emathie is niet te behandelen of te genezen. Vooral omdat de narcist moeite heeft om anderen als gelijke te zien.

Indien je jezelf niet herkend in bovenstaande vragen is het onwaarschijnlijk dat je zelf narcistisch bent. Er is dan warschijnlijk wel iets anders aan de hand met je relatie…

Jouw vraag is niet uniek. Heel veel vrouwen in destructieve relaties vragen zich uiteindelijk af of ze zelf 'gek zijn'…

Ik kan je vertellen: JIJ BENT NIET GEK!

De N is een meester in het je te laten geloven dat alles altijd jouw schuld is. Ben jij woedend geworden, nadat hij het bloed onder je nagels vandaan heeft gehaald? Dan was deze woede uitbarsting waarschijnlijk meer dan terecht. Ondertussen zal hij er alles aan doen om je af te leiden van waar het nou echt om ging; namelijk zijn onverdraagzame gedrag. Hij zal proberen jouw woede te gebruiken, om je de schuld te geven van alles wat er mis is in jullie relatie

Als je aan jezelf twijfelt, kun je hulp zoeken bij een professionele therapeut. Waarschijnlijk kom je er dan al snel achter dat er niets mis is met jou, maar wel met je relatie.

Sterkte en blijf vooral lezen!

Jannes, 25-06-2010
Dit is een openbaring voor mij! Lang heb ik gedacht dat alles "aan mij lag" Maar nu ik dit lees: denk ik… zo zit het dus…

Ik heb dus een partner die aan het "narcisme-syndroom"lijdt!

Nooit is het goed! Altijd ligt de fout bij "de ander" : Kritiek is aan haar niet besteed: dan wordt mevrouw agressief: "maar jij, maar jij, maar jij!"Nooit eens een moment van "zelfreflectie": never!

En: als ik dat zo lees: dan is het inderdaad genetisch bepaald: haar moeder is net zo! T'is in feite "het evenbeeld"!

Schaam me eigenlijk om dit allemaal toe te geven: ik, als "man van de wereld, moet beter weten!"
Maar: wat nu te doen? Reactie infoteur, 25-06-2010
Hallo Jannes,

Ik ben blij dat deze info een openbaring voor je is. Ik denk dat iedereen in de wereld de gevolgen moet weten, van het aangaan van een relatie met een narcist.

Het eerste wat je moet gaan doen is praten met anderen die begrijpen wat je doormaakt. Lotgenoten op fora en groepen, zitten vol met sterke, intelligente, begripvolle mensen die weten wat het is om 'In de Ban van een Narcist' te zijn en zij weten wat je doormaakt. Soms is het ook nodig om voor jezelf hulp van een professional in te schakelen in de vorm van therapie.

Belangrijk, is dat je begrijpt dat jij niets verkeerds hebt gedaan en niet zwak, dom of gek bent. Het heeft niets met jou te maken en het is op geen enkele wijze jouw schuld. Het heeft alleen maar te maken met de persoon met de narcistische persoonlijkheidsstoornis.

Welke soort van misbruik ook, of het nu fysiek, seksueel, verraderlijk psychologisch of emotionele mishandeling is, jij bent niet de schuldige!

Narcisten zijn briljante acteurs, verleiders en - ja, zelf hypnotiseurs en kunnen iedereen voor zich winnen. Ze kunnen overkomen als sympathiek, spannend en oprecht. Dit is allemaal een masker. De narcist is iemand die beweert je lief te hebben, hij/zij lijkt op een engel, maar ondertussen is hij/zij bezig met het op sneaky manieren ondermijnden van jou en je leven.

Jouw 'fouten' of 'zwakke punten' hebben er niets mee te maken. Zij is degene met een persoonlijkheidsstoornis, niet jij!

Sterkte!

Herrie, 08-04-2010
Ik zie in het artikel en de klachtenlijst toch wel heeeel veel overeenkomsten met die van een Borderline persoonlijkheidsstoornis. Ik denk dat voor een ieder die denkt een NPS te hebben nuttig is om hier rekening mee te houden. Een DSM IV test kan dan meer duidelijkheid geven. Reactie infoteur, 12-04-2010
Herrie,

er zijn inderdaad veel overeenkomsten. De Borderliner en narcist gaan beide op in hun eigen universum. Ook het effect dat ze hebben op anderen in hun nabijheid is vergelijkbaar. Manipuleren, leugens, bedrog, egocentrisch en een compleet gebrek aan zorg voor iedereen, behalve voor zichzelf. Ze zitten beide in dezelfde "B" cluster van persoonlijkheidsstoornissen. In feite kunnen de stoornissen zelfs tegelijkertijd bij dezelfde persoon voorkomen.

Het verschil tussen narcistische en borderline stoornis zit hem vooral in de emoties. De narcist zit verpakt in zijn eigen zelfbeeld en begraaft zijn emoties, terwijl Borderliners geen controle hebben over hun eigen emoties. Bij NPS verwacht iemand dat alles draait rond zijn universum, terwijl iemand met borderline haar universum zich om je heen ontwikkeld, jij bent haar universum. (Ik gebruik bij NPS het mannelijke zijn en het vrouwelijke 'haar' voor Bordeline, want dat is hoe meestal wordt gediagnosticeerd - hoewel beide last kunnen hebben van een stoornis)

Rob, 10-03-2010
Lieve mensen,

Ik zoek informatie over de ervaring(en) van een man die een vrouw heeft (gehad) met een NPS. Verder zoek ik (vak)literatuur over vrouwen met NPS.

Ik zie uit naar de antwoorden. Reactie infoteur, 12-03-2010
Beste Rob,

op het forum zijn er een aantal mannen, je kunt hun ervaringen lezen op: http://nps.bbforum.nl/

De meeste (Vak)literatuur maakt vaak alleen melding van meer mannelijke dan vrouwelijke narcisten, verder is er weinig onderscheid. Dus, gewoon een kwestie van overal waar hij staat, voor jezelf zij voorzetten.