Anesthesie door anesthesioloog: Verloop en bijwerkingen

Diverse vormen van anesthesietechnieken (verdovingstechnieken) zijn tegenwoordig beschikbaar. Deze technieken omvatten onder andere regionale anesthesie, beter bekend als plaatselijke verdoving, en algehele anesthesie (narcose). Regionale anesthesie houdt in dat slechts een deel van het lichaam tijdelijk wordt verdoofd, bijvoorbeeld het onderlichaam, een oog, een arm, of een been. De patiënt blijft in principe volledig bij bewustzijn. Bij algehele anesthesie wordt zowel het bewustzijn als de pijngewaarwording in het gehele lichaam uitgeschakeld. Daarnaast bestaat er een gecombineerde verdovingstechniek. Na een verdoving komen ernstige complicaties zelden voor, maar bijwerkingen zijn mogelijk, zoals bij vrijwel elke medische ingreep of verdoving.

• Anesthesiologie: een overzicht van behandeltechnieken en procedurele aspecten
• De rol van de anesthesioloog in de moderne geneeskunde
• Plaatselijke verdoving bij patiënt door anesthesioloog
• Algemeen
• Ruggenprik
• Verdoving in zenuw
• Prik onder het oog of oogdruppels
• Algehele anesthesie (narcose) bij patiënt door anesthesioloog
• Zuurstoftoediening en monitoring
• Intubatieprocedure
• Herstel na de ingreep
• Voorbereiding en informatie
• Risico's en bijwerkingen
• Gecombineerde techniek anesthesioloog
• Borstoperatie
• Buikoperatie
• PCA-pomp (Patient Controlled Analgesia)
• Pijnmeting
• Voordelen van de gecombineerde techniek
• Praktisch
• Voor de operatie
• Tijdens de operatie
• Na de operatie
• Pijnmeting
• Bijwerkingen en complicaties
• Bijwerkingen van algemene anesthesie
• Bijwerkingen van regionale anesthesie
• Bijwerkingen van lokale anesthesie
• Bijwerkingen van sedatie
• Bijwerkingen na ruggenprik

Anesthesiologie: een overzicht van behandeltechnieken en procedurele aspecten

Inleiding tot anesthesiologie
Anesthesiologie is een medisch specialisme dat zich richt op het beheer van pijn en bewustzijn tijdens chirurgische ingrepen. Het doel is om de patiënt comfort te bieden en de veiligheid te waarborgen, terwijl de ingreep plaatsvindt. De anesthesioloog speelt een cruciale rol in het beoordelen van de patiënt en het plannen van de meest geschikte anesthesietechniek.

Sedatie en comfort voor de patiënt
Sedatie is een techniek die vaak wordt toegepast om patiënten te helpen ontspannen en angst te verminderen tijdens medische procedures. Afhankelijk van de ingreep en de patiënt kan de anesthesioloog kiezen voor lichte, matige of diepe sedatie. Deze aanpak maakt het mogelijk om patiënten in een comfortabele staat te houden zonder volledige narcose.

Technieken voor sedatie
Er zijn verschillende sedatietechnieken die door anesthesiologen worden gebruikt. Deze omvatten:

• orale sedatie: waarbij medicijnen in de vorm van pillen of vloeistof worden toegediend om angst te verminderen en de patiënt te kalmeren.
• intravenieuze sedatie: waarbij sedativa via een infuus in de bloedbaan worden toegediend voor een sneller effect.
• inhalatiesedatie: waarbij de patiënt een mengsel van gassen inademt om een kalmerend effect te bereiken.

De keuze voor de techniek hangt af van de procedure, de voorkeur van de patiënt en de beoordeling van de anesthesioloog.

Monitoring van de patiënt tijdens sedatie
Tijdens de sedatie is voortdurende monitoring van de patiënt essentieel. De anesthesioloog of een verpleegkundige houdt de vitale functies van de patiënt nauwlettend in de gaten, zoals hartslag, bloeddruk en zuurstofverzadiging. Dit zorgt ervoor dat de patiënt veilig is en dat eventuele complicaties snel kunnen worden opgemerkt en behandeld. Er kunnen verschillende monitoringstechnieken worden toegepast, waaronder:

• ECG-monitoring: voor het registreren van het hartritme en het opsporen van eventuele onregelmatigheden.
• niet-invasieve bloeddrukmeting: om de bloeddruk continu te volgen.
• pulsoximetrie: voor het meten van het zuurstofgehalte in het bloed.

Postoperatieve zorg en opvolging
Na de sedatie of anesthesie is het belangrijk dat patiënten goed worden opgevolgd. In de herstelkamer worden zij geobserveerd totdat de effecten van de sedatie zijn uitgewerkt. Het zorgteam zorgt ervoor dat de patiënt veilig kan terugkeren naar zijn of haar kamer of naar huis. Patiënten worden vaak geïnstrueerd om hulp te regelen voor het transport, omdat ze mogelijk nog niet in staat zijn om zelf te rijden.

Educatie en informatie aan patiënten
Voorafgaand aan de ingreep is het belangrijk dat patiënten goed geïnformeerd worden over de procedure, de te verwachten effecten van de anesthesie en de postoperatieve zorg. Dit helpt om angst en onzekerheid te verminderen en bevordert een positieve ervaring. Patiënten moeten de gelegenheid krijgen om vragen te stellen en hun zorgen te uiten, zodat ze zich gesteund en gehoord voelen tijdens het hele proces. Het is ook waardevol om patiënten informatie te geven over:

• de soorten anesthesie die kunnen worden toegepast.
• de te verwachten pijn na de ingreep en hoe deze kan worden behandeld.
• het belang van opvolging bij het optreden van complicaties.

Toekomst van anesthesiologie
De anesthesiologie evolueert voortdurend, met nieuwe technieken en technologieën die de veiligheid en effectiviteit van anesthesie verbeteren. Innovaties in monitoringsystemen, medicijnontwikkeling en patiëntgerichte zorgmethoden dragen bij aan betere uitkomsten voor patiënten. Onderzoek naar de impact van anesthesie op langetermijnresultaten en de integratie van alternatieve pijnmanagementstrategieën blijven belangrijke aandachtspunten binnen het vakgebied. De focus ligt op:

• het verbeteren van de ervaring van patiënten tijdens en na de ingreep.
• het minimaliseren van risico's en bijwerkingen.
• het ontwikkelen van gepersonaliseerde anesthesieplannen op basis van patiëntkenmerken.

Deze vooruitgang biedt hoop voor een veiligere en effectievere anesthesiezorg in de toekomst.

De rol van de anesthesioloog in de moderne geneeskunde

Algemene verantwoordelijkheden
De anesthesioloog speelt een essentiële rol in de gezondheidszorg, vooral tijdens chirurgische ingrepen. Hun belangrijkste verantwoordelijkheden omvatten het evalueren van patiënten, het kiezen van de juiste anesthesietechniek en het waarborgen van de veiligheid en het comfort van de patiënt tijdens de procedure.

Patiëntbeoordeling en -voorbereiding
Een grondige beoordeling van de patiënt is cruciaal voordat de anesthesie wordt toegediend. De anesthesioloog zal de medische geschiedenis, allergieën, huidige medicatie en eventuele eerdere anesthesie-ervaringen van de patiënt onderzoeken. Op basis van deze informatie kan de anesthesioloog een geschikt anesthesieplan opstellen dat rekening houdt met de unieke behoeften van de patiënt.

Communicatie met het zorgteam
Tijdens de operatie is effectieve communicatie tussen de anesthesioloog en het chirurgische team van groot belang. De anesthesioloog moet voortdurend updates geven over de toestand van de patiënt en eventuele aanpassingen in de anesthesie bespreken. Dit bevordert een veilige en efficiënte samenwerking die cruciaal is voor het succes van de ingreep.

Onderwijs en training voor anesthesiologen
De opleiding tot anesthesioloog is rigoureus en vereist jarenlange training. Anesthesiologen volgen een uitgebreide opleiding in zowel interne geneeskunde als anesthesie, en moeten voortdurende educatie volgen om op de hoogte te blijven van de laatste ontwikkelingen in het vakgebied. Dit waarborgt dat zij over de juiste vaardigheden en kennis beschikken om veilige en effectieve anesthesie te bieden.

Impact van anesthesiologie op patiëntresultaten
De anesthesiologie heeft een aanzienlijke impact op de algehele resultaten van chirurgische ingrepen. Effectieve anesthesie vermindert de kans op complicaties, bevordert sneller herstel en verbetert de patiënttevredenheid. Dit resulteert in kortere opnameduren en minder ziekenhuisbezoeken, wat gunstig is voor zowel patiënten als zorgverleners.

Plaatselijke verdoving bij patiënt door anesthesioloog

Algemeen

Bij een plaatselijke verdoving verdooft de arts tijdelijk een specifiek deel van het lichaam. De patiënt blijft doorgaans bij bewustzijn, maar kan desgewenst een infuus met een licht slaapmiddel krijgen om te voorkomen dat hij de operatie bewust meemaakt. Sommige patiënten verkiezen ook om tijdens de ingreep naar muziek te luisteren via een koptelefoon. Dit kan helpen om de angst en spanning te verlichten, waardoor de patiënt zich meer op zijn gemak voelt. Het is belangrijk dat patiënten hun voorkeuren voor muziek of andere afleidingen bespreken met de anesthesioloog voorafgaand aan de ingreep.

Ruggenprik

Een lumbale punctie (ruggenprik) is een bekend voorbeeld van plaatselijke verdoving, veelgebruikt bij operaties onder de navel. Hierbij blokkeert de arts de zenuwen zodat het onderlichaam gevoelloos wordt en de patiënt tijdelijk niet in staat is om zijn benen te bewegen. De anesthesioloog spuit een verdovende vloeistof in het wervelkanaal via een dunne naald. Deze prik voelt aan als een gewone injectie. De verdoving wordt al na enkele minuten actief en houdt enkele uren aan. Het onderlichaam wordt warm, slap en gevoelloos. De patiënt mag pas naar huis wanneer de ruggenprik volledig is uitgewerkt. Het is van cruciaal belang dat de patiënt na de ingreep voldoende tijd krijgt om te herstellen voordat hij naar huis gaat, omdat de mobiliteit tijdelijk beperkt kan zijn.

Verdoving in zenuw

Een plaatselijke verdoving kan ook worden toegepast bij een operatie aan de arm, pols, of hand. De anesthesioloog lokaliseert de juiste zenuw met behulp van een naald, vaak met hulp van een echoapparaat en/of kleine elektrische stroompjes via de naald, die de patiënt zijn hand/arm/schouder/voet laat bewegen. De prik door de huid kan vervelend zijn, maar het vinden van de zenuw is doorgaans niet pijnlijk. Zodra de juiste plek is gevonden, spuit de arts de verdovingsvloeistof in. De patiënt voelt enige druk op de prikplek. De verdoving heeft nog ongeveer dertig tot vijfenveertig minuten nodig om het gewenste operatiegebied te verdoven. Dit type verdoving is bijzonder effectief omdat het gericht is op de specifieke zenuw die het operatiegebied aanstuurt, wat leidt tot een snel en nauwkeurig resultaat.

Prik onder het oog of oogdruppels

De arts kan het oog verdoofd via een prik onder het oog of met verdovende oogdruppels. Hierdoor wordt het oog van de patiënt gevoelloos en knippert hij tijdelijk niet. Ook de oogzenuw krijgt vaak een verdoving, wat resulteert in tijdelijk verminderde of geen zichtbaarheid met het oog. Bij een plaatselijke verdoving van het oog krijgt de patiënt doorgaans geen licht slaapmiddel, omdat dit onverwachte bewegingen tijdens de ingreep kan veroorzaken. Het gebruik van oogdruppels is vaak minder ingrijpend en kan een effectieve manier zijn om het gebied rond het oog te verdoven zonder de noodzaak van een injectie. Het is belangrijk dat patiënten goed worden geïnformeerd over de procedure en de mogelijke effecten van de verdoving op hun zicht, zodat ze goed voorbereid zijn op wat ze kunnen verwachten tijdens de ingreep.

Algehele anesthesie (narcose) bij patiënt door anesthesioloog

Bij algehele anesthesie is de patiënt zich niet bewust van de ingreep. De anesthesioloog stelt voor elke patiënt een op maat gemaakte "narcose" op, gebaseerd op de conditie van de patiënt en de grootte en duur van de operatie. Gewoonlijk krijgt de patiënt een infuus in de arm om in slaap te worden gebracht, wat mogelijk een kortstondig, branderig gevoel in de arm kan veroorzaken. Dit gevoel is doorgaans tijdelijk en verdwijnt snel na de toediening van de anesthesie.

Zuurstoftoediening en monitoring

Vlak voordat de patiënt in slaap valt, krijgt hij een masker met zuurstof voor het gezicht, wat hij ook tijdens de operatie draagt. Het zuurstofmasker helpt om de luchtwegen open te houden en zorgt ervoor dat de patiënt voldoende zuurstof krijgt, wat cruciaal is voor een veilige anesthesie. Tijdens de procedure worden de vitale functies van de patiënt continu gemonitord, waaronder hartslag, bloeddruk, en zuurstofsaturatie. Deze monitoring stelt de anesthesioloog in staat om snel in te grijpen bij eventuele afwijkingen.

Intubatieprocedure

De arts plaatst vaak een buisje via de mond rond de keelholte of in de luchtpijp (intubatie). Dit buisje, ook wel een endotracheale tube genoemd, helpt de luchtwegen open te houden en zorgt ervoor dat de patiënt tijdens de operatie veilig kan ademen. De intubatie kan soms ongemakkelijk zijn, maar het is een essentiële stap in het proces van algehele anesthesie. Bij sommige patiënten, vooral bij kinderen of patiënten met een moeilijke anatomie, kan het nodig zijn om alternatieve technieken te gebruiken voor luchtwegbeheersing.

Herstel na de ingreep

Na een operatie in dagbehandeling kan de patiënt enkele uren na de ingreep weer naar huis, maar hij mag de eerste 24 uur niet zelf deelnemen aan het verkeer. Dit is belangrijk omdat de effecten van de anesthesie nog enkele uren na de ingreep aanhouden, waardoor de coördinatie en reactietijd van de patiënt tijdelijk verminderd kunnen zijn. Het is aanbevolen dat de patiënt na de ingreep begeleid wordt door een familielid of vriend om veilig naar huis te komen.

Voorbereiding en informatie

De anesthesioloog bespreekt vaak de procedure en eventuele zorgen met de patiënt vóór de ingreep om ervoor te zorgen dat de patiënt goed geïnformeerd en gerustgesteld is over wat hij kan verwachten tijdens de narcose. Dit kan ook een gesprek omvatten over eventuele allergieën, eerdere ervaringen met anesthesie, en de specifieke medicijnen die de patiënt gebruikt. Het doel is om een vertrouwensrelatie op te bouwen, zodat de patiënt zich comfortabel voelt tijdens de ingreep.

Risico's en bijwerkingen

Algehele anesthesie brengt ook enkele risico's en bijwerkingen met zich mee. Patiënten kunnen bijvoorbeeld last hebben van misselijkheid en braken na de operatie. Dit kan worden verergerd door het gebruik van narcosemiddelen, maar er zijn verschillende strategieën beschikbaar om deze bijwerkingen te minimaliseren. De anesthesioloog kan preventieve medicatie voorschrijven om deze symptomen te helpen beheersen. Bovendien kan er enige verwardheid of desoriëntatie optreden bij het ontwaken, wat ook normaal is. Het is essentieel dat patiënten zich bewust zijn van deze mogelijke bijwerkingen en hun zorgen met de anesthesioloog bespreken.

Gecombineerde techniek anesthesioloog

Bij grotere operaties, zoals aan de buik of de borstkas, kan de arts zowel een ruggenprik als narcose combineren. Deze gecombineerde techniek is ontworpen om de voordelen van beide anesthesiemethoden te benutten, waardoor de patiënt optimaal comfort en pijnbeheer kan ervaren tijdens en na de ingreep.

Borstoperatie

Bij een borstoperatie verdooft de arts het gebied van de te opereren borst via een ruggenprik door middel van een éénmalige injectie van verdovingsvloeistof hoog op de rug. Dit zorgt ervoor dat de patiënt tijdens de operatie geen pijn voelt in het specifieke gebied van de borst. De combinatie met narcose zorgt ervoor dat de patiënt zich volledig ontspannen voelt en geen herinneringen aan de ingreep heeft.

Buikoperatie

Tijdens een grote buikoperatie ontvangt de patiënt verdovingsvloeistof via een klein slangetje dat met een ruggenprik wordt ingebracht. Dit slangetje blijft enkele dagen zitten om de pijn na de operatie te verminderen. De patiënt ervaart doorgaans weinig pijn na de operatie, hoewel de benen zwaar kunnen aanvoelen. Deze techniek helpt om de pijn effectief te beheersen en draagt bij aan een sneller herstelproces.

PCA-pomp (Patient Controlled Analgesia)

Met een PCA-pomp kan de patiënt zelf zijn pijnstilling regelen door op een knop te drukken wanneer hij pijn voelt. De pomp is beveiligd tegen overdosering, waardoor de patiënt veilig zijn eigen pijnbestrijding kan beheren. De aansluiting van de pomp gebeurt via een slangetje op het infuus. Dit systeem biedt de patiënt de controle over zijn pijnervaring en verhoogt de tevredenheid over de pijnbehandeling.

Pijnmeting

De pijn wordt gemeten met een schaal van 0 tot 10, waarbij 0 geen pijn betekent en 10 de ergste pijn is die kan worden ervaren. Deze informatie helpt de anesthesioloog om de pijnbehandeling te evalueren en indien nodig de pompinstellingen aan te passen of te stoppen. De pomp blijft meestal 24 tot 72 uur aangesloten, afhankelijk van de operatie. Na deze periode kan pijnstilling vaak via tabletten worden ingenomen. Het monitoren van pijnniveaus is cruciaal voor het optimaliseren van de zorg en het welzijn van de patiënt na de operatie.

Voordelen van de gecombineerde techniek

De gecombineerde techniek van anesthesie biedt verschillende voordelen. Door zowel narcose als een ruggenprik te gebruiken, kan de patiënt profiteren van de voordelen van beide methoden. Dit resulteert in minder pijn na de operatie, een kortere hersteltijd en een verbeterd algeheel comfort. Bovendien kan de effectiviteit van de pijnbestrijding worden gemaximaliseerd, wat bijdraagt aan een positievere ervaring voor de patiënt tijdens het herstelproces. Het is belangrijk dat patiënten voorafgaand aan de operatie goed worden geïnformeerd over deze techniek en de voordelen die het met zich meebrengt.

Praktisch

Voor de operatie

In de voorbereidingskamer ontvangt de patiënt meestal een plaatselijke verdoving. Algehele narcose vindt plaats in de operatiekamer. In de voorbereidingskamer wordt een kunststof buisje in de handrug of onderarm geplaatst voor een infuus waarmee eventuele medicijnen kunnen worden toegediend. Elektrodes worden op de borst geplakt voor het registreren van het hartritme tijdens de operatie. De bloeddruk wordt continu gemeten met een bloeddrukband, en het zuurstofgehalte in het bloed wordt gecontroleerd met een soort knijper op de vinger, bekend als pulsoximetrie.

Tijdens de operatie

Een anesthesioloog of anesthesiemedewerker monitort voortdurend de patiënt tijdens de operatie. Hij controleert de bloedsomloop en ademhaling, en past de verdoving indien nodig aan. Deze continue monitoring is essentieel voor de veiligheid van de patiënt en om ervoor te zorgen dat de anesthesie effectief blijft. Soms worden tijdens de operatie een slangetje in de maag of blaas geplaatst, en extra bloed kan indien nodig worden toegediend om de bloedsomloop te stabiliseren en eventuele bloedverlies te compenseren.

Na de operatie

Na de operatie wordt de patiënt naar de uitslaapkamer (verkoeverkamer) gebracht. De anesthesioloog bepaalt wanneer de patiënt weer terug naar zijn kamer kan. In deze fase is het belangrijk dat de patiënt goed in de gaten wordt gehouden, omdat bijwerkingen van de anesthesie zoals vermoeidheid en desoriëntatie kunnen optreden. Voor de operatie wordt al begonnen met pijnstilling om het herstel te versnellen en het comfort te verhogen. Soms kan de patiënt misselijk zijn na de operatie, waarvoor medicatie beschikbaar is. Het is belangrijk dat de verpleegkundige of arts deze bijwerkingen tijdig behandelt om het herstel zo comfortabel mogelijk te maken.

Pijnmeting

Indien een patiënt ondanks de pijnstiller nog steeds pijn ervaart, controleert een verpleegkundige minimaal vier keer per dag de pijnbeleving. De pijnscore wordt gemeten op een schaal van 0 tot 10, waarbij 0 geen pijn betekent en 10 de ergste pijn. Deze informatie helpt de arts of verpleegkundige om de pijnbehandeling aan te passen. Het is cruciaal dat patiënten hun pijnervaring openhartig delen, zodat het zorgteam adequaat kan reageren op hun behoeften en ervoor kan zorgen dat het herstel zo soepel mogelijk verloopt. Patiënten worden aangemoedigd om ook na de operatie regelmatig te communiceren over hun pijnniveau, zodat de pijnstilling optimaal kan worden afgestemd op hun situatie.

Bijwerkingen en complicaties

Bijwerkingen van algemene anesthesie

Bij algemene anesthesie kunnen verschillende bijwerkingen optreden. Patiënten ervaren vaak een gevoel van verwardheid of desoriëntatie bij het ontwaken uit de anesthesie. Dit kan verergeren door misselijkheid of braken, wat vaak voorkomt na de procedure. Daarnaast kan er ook sprake zijn van keelpijn door de intubatie tijdens de ingreep. In zeldzame gevallen kunnen patiënten ook last hebben van postoperatieve cognitieve disfunctie, waarbij het denken en het geheugen tijdelijk worden aangetast, vooral bij oudere patiënten. Dit fenomeen kan leiden tot verhoogde angst en onzekerheid bij de patiënt, wat op zijn beurt de hersteltijd kan beïnvloeden.

Bijwerkingen van regionale anesthesie

Bij regionale anesthesie zijn er specifieke bijwerkingen die kunnen optreden. Patiënten kunnen last hebben van tijdelijke zwakte of gevoelloosheid in het behandelde gebied, wat kan leiden tot een verhoogd risico op vallen. Er bestaat ook een klein risico op infectie op de injectieplaats of het ontwikkelen van een epiduraal hematoom, wat een bloeding rond het ruggenmerg is. Daarnaast kunnen er neurologische bijwerkingen optreden, zoals een verhoogde gevoeligheid of pijn in het gebied waar de anesthesie is toegediend, wat kan wijzen op zenuwschade. In ernstige gevallen kunnen deze symptomen aanhouden en de dagelijkse activiteiten van de patiënt belemmeren, waardoor extra medische interventie nodig kan zijn.

Bijwerkingen van lokale anesthesie

Bij lokale anesthesie zijn de bijwerkingen over het algemeen mild. Patiënten kunnen tijdelijke gevoelloosheid ervaren, wat normaal is. Echter, allergische reacties op het anestheticum kunnen optreden, hoewel dit zeldzaam is. In sommige gevallen kunnen patiënten ook last hebben van een verhoogde hartslag of angstgevoelens. Het is belangrijk dat patiënten eventuele bijwerkingen, hoe klein ook, aan hun zorgverleners melden voor verdere evaluatie. Het vroegtijdig herkennen van bijwerkingen kan bijdragen aan een betere algehele ervaring en zorgt ervoor dat patiënten adequaat behandeld kunnen worden.

Bijwerkingen van sedatie

Sedatie kan leiden tot verschillende bijwerkingen, waaronder slaperigheid of vermoeidheid na de procedure. Sommige patiënten ervaren een verminderd geheugen van de procedure, wat een gewenst effect kan zijn. Aan de andere kant kunnen er bijwerkingen optreden zoals ademhalingsproblemen, vooral bij patiënten met bestaande long- of hartaandoeningen. In ernstige gevallen kan sedatie leiden tot een verlaging van de bloeddruk, wat kan resulteren in duizeligheid of flauwvallen. Het is essentieel dat zorgverleners alert zijn op deze bijwerkingen, zodat tijdig ingegrepen kan worden indien nodig.

Bijwerkingen na ruggenprik

Hoofdpijn kan vooral bij jonge mensen optreden. Paracetamol, veel drinken met cafeïne (zoals koffie en cola), en plat blijven liggen helpen hierbij. Als de hoofdpijn aanhoudt of langdurig is, moet de patiënt dit aan de anesthesioloog melden.

Door een goede communicatie tussen de patiënt en de anesthesioloog kunnen veel van deze bijwerkingen worden beheerd of voorkomen, waardoor de algehele ervaring van de patiënt wordt verbeterd. Het is cruciaal dat patiënten zich bewust zijn van de mogelijke bijwerkingen van anesthesie en deze bespreken met hun zorgteam om geïnformeerde keuzes te maken over hun anesthesieopties.

Lees verder

• Anesthesie bij een operatie voor overgewicht
• Anesthesie bij operatie kinderen door anesthesioloog