De voordelen van een sterk en gezond sporthart
Als je regelmatig en intensief aan duursport doet, bijvoorbeeld wielrennen of hardlopen, zal jouw hart zich geleidelijk aanpassen op deze inspanning door sterker en groter te worden. Je ontwikkelt dan langzaam maar zeker een sporthart, ook wel atletenhart genoemd. Wat ook tot gevolg heeft dat het aantal hartslagen per minuut in rust zal dalen. Is dat een positief of een negatief verschijnsel?Normaal hart van een volwassene
Als je niet aan duursport doet, zal een gezond hart in rust overdag zo’n 60 tot 80 slagen per minuut maken. Bij inspanning kan het oplopen naar 160 tot 180 slagen. Tijdens het slapen daalt dit tot 30 à 40 slagen.Vooral baby's, maar ook opgroeiende kinderen hebben een veel hogere hartslag in rust, namelijk pasgeborenen: 130, en 5- tot 12- jarigen 80 tot 100 slagen per minuut.
Hoe ontstaat een sporthart
Als je intensief aan duursport gaat doen, vraag je een grotere inspanning van je hart. Daardoor zal je hart, gedurende de tijd dat je traint of deelneemt aan een wedstrijd, veel meer dan 100 slagen per minuut gaan maken. Je bent zodoende tijdens die belasting niet alleen bezig met het versterken van (been)spieren en longen, maar automatisch ook van je hart, aangezien je hart in feite ook een spier is. Elke spier die regelmatig intensief gebruikt wordt zal hierop reageren met groter(dikker) en daarmee sterker te worden. Dat geldt dus ook voor je hartspier.Welk voordeel heeft een sporthart
Een sporthart is dus een natuurlijke aanpassing van het hart aan de omstandigheden. Als je een grote fysieke inspanning van je (been)spieren vraagt, hebben die spieren meer bloed nodig. Als je slechts incidenteel, een enkele keer, een dergelijke inspanning doet, zal het hart hierop uitsluitend reageren met tijdelijk meer slagen per minuut. Maar als die inspanning regelmatig gebeurt, gaat het hart hierop tevens reageren door geleidelijk groter te worden. De capaciteit van het hart neemt daarmee toe, waardoor het hart per slag meer bloed gaat verplaatsen. (Meer zuurstofrijk bloed naar de spieren stuurt). Om meer bloed te kunnen verwerken wordt het hart dus groter. Bij hardlopers bestaat de capaciteitsaanpassing vooral uit een toename van de inhoud van de linkerkamer, waarbij de hartspier niet dikker wordt. Op die manier kan er meer bloed in de kamer komen en dus ook worden verpompt naar de bloedsomloop. Doordat het hart per slag meer bloed verpompt, hoort bij een sporthart automatisch ook een lagere hartslag in rust. Vaak minder dan 60 slagen per minuut.De maximale hartslag tijdens inspanning stijgt niet door training. Die blijft namelijk dezelfde of daalt zelfs een beetje, maar wel het zogenaamde slagvolume per hartslag stijgt. Daardoor stijgt de maximale hartoutput als reactie op duurtraining. Dit is ook de reden waarom de VO2max stijgt bij duursporters. Een andere aanpassing van het lichaam is de toename van het totale volume bloed. De toename van het volume bloed helpt het lichaam voordeel te halen uit de hartvergroting. Het hart kan met meer bloed worden gevuld zodat er meer zuurstofrijk bloed (richting spieren) kan worden weggepompt.
In tegenstelling tot hardlopers, zou er bij wielrenners tevens een verdikking van de hartspier ontstaan waarschijnlijk vanwege de kracht die er tijdens het aanzetten met de armen wordt geleverd en de daarbij behorende toename in de bloeddruk. Bij `krachtsporters' is de situatie weer anders: de wand is verdikt maar het hart bevat een normale hoeveelheid bloed.
