Bartelomeuske (infoteur), 07-09-2015 17:13 #6
Maar wat als de relatie geschonden is?. Ik kan haar vertrouwen in lij niet herstellen. Enkele' weken geleden heb ik virtueel geflirt let een dame. In mijn ogen zonder er over na te denken dat dit fout was. Ik was naïef en krijg nu van mij. Vriendin te horen dat ik een vreemdganger ben. Dat kwetst me soms wel. En vertrouwen id de basis van een relatie.
Ik probeer nu als ze er weer over begint dat het me koud laat en laat me zeker niet meer meeslepen in dergelijke discussie. Ik ken mezelf goed genoeg. Het zal ofwel nooit meer goedkomen ofwel zal het zachtjes moeten slijten.
Iemand raad?
Logisch, 21-10-2014 23:36 #5
'Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten' Oftewel je gevoelens van wantrouw en onzekerheid komen voort uit je verleden en/of wat jij mogelijk zou doen in zon situatie. Al zou je nu denken van niet, dit artikel verklaar het erg duidelijk!
"Uit het jaarlijkse seksonderzoek van Durex blijkt dat 31 procent van de Nederlanders vreemdgaat. Wereldwijd is dat (volgens Durex) 22 procent."
Nou ligt het gemiddelde in Nederland toch erg hoog, is dit niet direct een reden om je partner te wantrouwen.
Ga uit van het goede en niet van het slechte!
Op deze denkwijze creëer meer vertrouwen naar elkaar toe. (al is dit voor sommige mensen iets waar ze veel moeite mee hebben). Jarenlang kampte ik ook met gevoelens van wantrouw en onzekerheid, tot ik op een dag bij mijzelf dacht "wat bereik ik ermee?".
Mijn ex ging uiteindelijk vreemd omdat ik haar juist wantrouwde en de relatie was erg heftig afgelopen! Na de jaren verstreken wou ik geen relatie meer omdat ik bang was om gekwetst te worden.Hieruit dacht ik eigenlijk vanuit mijn eigen gebreken, niet er bij stilstaand dat mijn partner wel anders zou denken. Erg egocentrisch dus.
Nu heb ik een klein jaartje een vriendin (na 5 jaar geen relatie te willen toch mijzelf ervoor laten vallen) en toen ben ik er ineens bij gaan stilstaan.
Waarom kan ik niet als ze een avondje gestapt heeft enthousiast aan haar vragen hoe ze het gehad heeft?
Waarom krijg ik van die gedachtes dat ze me laat vallen voor een ander?
Waarom komt er geen compliment uit mijn mond?
Waarom denk ik zo? Door dit ben ik gaan beseffen dat het helemaal niet aan mijn partner lag, maar aan mij!
Na dit met mijn partner besproken te hebben kwam naar buiten dat ze vreemdgaan wel een kick zou vinden, maar uit liefde voor mij nooit zou doen. Oftewel, haar denkwijze laat zien dat het tegendeel van mijn eigen wantrouw onterecht is.
Hierdoor ben ik mijzelf heel erg meer vrijer gaan voelen en vertrouwen t.o.v mijn partner.
Om het af te sluiten wil ik erbij zeggen, eerlijk zijn tegen elkaar is ver weg het belangrijkst in je relatie.
Alleen Op de Wereld, 24-04-2014 07:54 #4
Mijn man kan of wil mij niet aanraken, hij heeft het moeilijk om een knuffel te geven.
Hij komt over als een toffe gezellige man maar thuis als mijn partner is hij een koude emotieloze man, een compliment, knuffel of een lief woord kan hij niet geven.
Ik heb het hier heel moeilijk mee en verlaag mij tot het hebben van sex met hem om zo toch een beetje aandacht te krijgen.
Ik weet niet hoe ik hiermee verder kan, ik sleep mij door het leven.
Reactie infoteur, 14-05-2014
Beste Alleen op de Wereld,
Dit zou heel goed met het verleden van uw man te maken kunnen hebben, hoe is hij opgevoed, wat heeft hij meegemaakt? Daarom zou ik u adviseren, om in relatietherapie te gaan, wanneer uw man daar voor openstaat. Voor hem is dit toch ook niet de ideale situatie en zal het geen bevrediging geven.
Ik wens u veel sterkte en succes,
met vriendelijke groet
infoteur Sandra
Anoniem, 15-06-2013 13:30 #3
Ja sorry hoor. Het komt van 2 kanten. Ik vind het niet zo gek dat mensen relatie angst hebben of hun partner niet durven te vertrouwen. Kijk naar de cijfers, 48% van de Nederlandse bevolking gaat vreemd. Dat is bijna de helft. Dankzij 2 van mijn exen die vreemdgingen en mijn nieuwe vriendin die ineens het liefst sex wil met anderen omdat ik schijnbaar te normaal ben geworden voor haar vind ik het niet gek dat ik geen vertrouwen meer heb in relaties. Als de helft van nederland niet zou liegen en bedriegen en hun broek aan zou houden buiten de deur dan had ik nergens last van. Ondertussen ben ik wel degene die in therapie moet om mensen weer te kunnen 'vertrouwen', want ik ben schijnbaar degene met het probleem wat ik niet zelf heb veroorzaakt, terwijl mijn exen lekker verder zijn gegaan zonder kleerscheuren. Ga eerst die vreemdgangers maar eens aan pakken, dan praten we verder.
Jam It All, 03-06-2012 04:28 #2
Bedankt, ik herken mijzelf al heel lang in dit stuk. Ben ook echt heel lang op zoek geweest. Echt fijn om dit te lezen, hier schiet ik tenminste wat mee op.
Ik houd echt van mijn vriendin en hield heel veel van mijn ex die ik om deze reden na 5 jaar ook kwijt ben gaan raken. Nu met mijn nieuwe vriendin waar ik inmiddels alweer bijna 2 jaar een relatie mee heb, moet ik zeggen dat mijn wantrouwige gedrag weer terug aan het komen is. Ik weet soms echt geen raad meer, ik houd zo veel van haar. Hoe meer hoe moeiljker, soms denk ik. Het is gewoon een verslaving die relatie, ik moet er vanaf. Het voelt zo goed om van iemand te houden, maar ondertussen maakt het mij kapot door dit wantrouwige gedrag van mijzelf.
Marit, 30-05-2011 21:06 #1
Ik herken heel erg veel van die relatie-angst in mijn eigen relatie. Ik heb hem dit artikel ook laten lezen. Ik weet ook dat zijn jeugd niet ideaal geweest is, dus dat het probleem voortkomt uit slechte hechting vind ik heel logisch. Nu is alleen het probleem dat mijn vriend meteen reageerde op dit artikel dat het allemaal onzin is. Hij wil er niet aan dat dit misschien de oplossing is voor ons probleem. Misschien omdat hij de oorzaak én het probleem dan eindelijk is onder ogen moet komen.
Mijn vraag is nu, hoe kan ik mijn vriend laten inzien dat hij relatie-angst heeft, en hij er wat aan gaat doen?