Psoriasis een auto-immuunziekte
Psoriasis is een veelvoorkomende erfelijke, niet besmettelijke, chronische auto-immuunziekte, die als kenmerk heeft droge jeukende en rode plekken op de huid met zilverwitte schilveringen. Het kenmerk van deze aandoening is een versnelde deling en verminderde rijping van hoorncellen in de opperhuid. Daarbij wordt veel te veel ontstekingseiwit, tumor necrose factor(TNF) aangemaakt. Deze factor bindt zich aan speciale stoffen (receptoren) op afweercellen. De ziekte heeft een wisselend verloop en openbaart zich vaak rond de pubertijd. Het kan zich overigens op elke leeftijd manifesteren. Grahams skincare een natuurlijk middel wordt in Australië het meest gebruikt tegen eczeem en psoriasis.
Algemeen
Bij psoriasis is er sprake van een overactiviteit van het afweersysteem in de huid, waarbij er een onregelmatige weefselopbouw in de lage opperhuid is. Er ontstaan teveel huidcellen en de huid verdikt zich op draaipunten, zoals ellebogen en knieën. Ook is er een slecht werkende lever bij betrokken en bestaat er een relatie van psoriasis met koemelkallergie en mogelijk met fibromyalgie. Een en ander is te constateren door het meten van bepaalde meridiaanpunten van vingers en benen. Een klein deel van de patiënten krijgt gewrichtsklachten. Er bestaat veelal een direct verband met een zogenaamde triggering factor, die zeer uiteenlopend van aard en zowel lichamelijk als geestelijk kan zijn.
De triggering factor
Deze kan onderscheiden worden in:
- een oppervlakkig wondje of een bacteriële- (keel) of blaasontsteking
- hormonale veranderingen, zoals voorkomen bij heftige emoties
- het gebruik van lithium, bêtablokkers, pijnstillers of een anti-malariamiddel
- psychische stress: dan treedt er een te snelle deling en verkeerde uitrijping van cellen op, dat een ontstekingsreactie veroorzaakt
Bron: Hans, Pixabay Het inzetten van TNF blokkerende medicijnen
Deze medicijnen, zoals infliximab en adalimumab, die reeds eerder toegepast werden bij de behandeling van de ziekte van Crohn en
reumatoïde artritis, kunnen bij een matige tot ernstige vorm van psoriasis worden ingezet. Desbetreffende blokkers kunnen in twee soorten worden onderscheiden:
- als oplosbare TNF-receptoren: Het TNF wordt hierbij onderschept voordat het op de afweercellen kan gaan zitten
- de TNF-antistoffen maken zowel het aan cellen gebonden als het ongebonden TNF onschadelijk
Dat verklaart ook het verschil in effectiviteit, de TNF-blokker uit de eerste groep bij voorbeeld etanercept geneest na een half jaar 45% van de patiënten van 3/4 deel van de aangetaste huidplekken. De TNF-blokker uit de tweede groep, zoals infliximab, via een infuus toegediend geeft een resultaat van 63%.
Mineralen zouten voor huidgenezing
Zeewater dat rijk is aan minerale zouten, zoals sulfaat, magnesium, calcium en kalium, hebben ieder op zich een genezende werking op de huid. Deze stoffen zijn desinfecterend, ze laten de huid(poriën) samentrekken en geven verzachting bij de jeuk. Ontsmetting van de huid door het zeewater heeft een positieve uitwerking. Het zout verhoogt daarbij ook nog de lichtgevoeligheid van de huid, wat van belang is bij UV-straling. Wie aanleg heeft voor reuma en jicht doet er goed aan calcium carbonicum D4, afgewisseld door lycopodium D6 te gebruiken alsmede het kalkpreparaat urticalcin. Suppletie met metrotrexaat vertraagt slechts het ziekteproces, doch heeft wel een vergrote kans op bijwerkingen. In studie is anno 2015 de werkzaamheid en veiligheid van LFA-3TIP die de afweer kan beïnvloeden en een activerende werking van de zogenaamde CD2-cellen remt.
Behandeling van psoriasis
Hierbij kan onderscheid worden gemaakt in lokale behandelingen, lichttherapie en systemische behandeling met tabletten:
- lichttherapie: het bestralen met ultraviolet licht A of UVB, al dan niet in combinatie met de stof psoraleen
- zalfbehandeling met de bestanddelen van de Mahonia Aquifolium plant, zoals berberis en oxycanthin, wat ontsteking remt
- terbafine tegen schimmelinfecties in de darmen, aanwezig bij 92% van de psoriasispatiënten
- corticosteroïden gebaseerd op hormonen van de bijnier, zoals teer, cignoline en calcipotril, een vitamine D-achtige stof
- lokale onderdrukking van het afweersysteem, bij verminderde afweer is er een verhoogde kans op allerlei infectieziekten
- celtherapie: inspuiting in de rug met het bloed van jonge en/of ongeboren lammeren, welke methode omstreden is
- cytochroom P450-remmers die de afbraak van vitamine D3 en vitamine A zuur tegengaan. Verkeert in experimentele fase
- het testen van vitaminen A-derivaten en nieuwe vitaminen D3 op hun merites
- suppletie met tabletten: wanneer lichttherapie en zalven niet helpen, zoals methotrexaat, cyclosporine, neotigason en fumaarzuur
- homeopatische middelen, zoals molkosan puur, johannesolie + urticapoeder en het injecteren met mierenzuur
- suppletie met artrosilium, zeepkruid, magnesium, zout en (acetyl) salicyl wat bij voorbeeld in oil of olaz zit
- suppletie met (acetyl) salicyl, zit bijvoorbeeld in het product oil of olaz
Voedingsvoorschriften
De voeding bij deze ziekte dient aangepast te worden, waarbij een verbod geldt voor:
- van wit meel gemaakte producten, witte suiker, conserven, cacao, chocolade, varkensvlees, verhitte vetten en kaas soorten
- eet zout- vet- en eiwitarm, drink weinig melk en gebruik geen keukenzout wat puur vergif is
- aanbevolen wordt: volop rauwkost, mierikswortel, wortelsap, vruchten, plantaardige eiwitten, volkoren producten en vette vis
- Eet kalk- en vitaminerijk voedsel en neem EPA- en DHA supplementen
Lees verder