De omzetting van homocysteïne in methionine

In het voedsel dat we nuttigen bevinden zich zo'n twintig aminozuren, waaronder methionine hetgeen in kleinere delen wordt afgebroken tot SAMe. Hetzelfde SAMe wordt op zijn beurt weer afgebroken tot nog kleinere deeltjes, waaronder homocysteïne. Een te hoog gehalte aan het aminozuur homocysteïne (boven 10) kan een verwoestende uitwerking hebben op hart- en bloedvaten. Daarbij kan men onder meer denken aan coronaire hartziekten en bloedproppen. Een en ander is te wijten dat een surplus aan homocysteïne de bloedvaten hun elasticiteit doet verliezen, wat als gevolg heeft dat verwijding van de vaten bemoeilijkt wordt. Tevens kunnen daardoor de binnenkant van de bloedvaten beschadigd geraken.

• Algemeen
• Een surplus aan homocysteïne
• Testen
• Verdere gevolgen van een hoge waarde aan homocysteïne
• Behandeling van een hoge waarde aan homocysteïne

Algemeen

De omzetting van het aminozuur homocysteïne met behulp van enzymen is van belang voor de opbouw van duizenden verbindingen en proteïnen die nodig zijn voor gezonde cellen, weefsels en organen. Hiertoe vindt allereerst ontgifting plaats van de homocysteïne, waarvoor benodigd zijn vitamine B6, magnesium en SAMe. Een tekort aan onder meer vitamine B12 tast de elasticiteit van de bloedvaten aan en ook de binnenkant van deze vaten in het gehele lichaam. Daardoor kunnen cholesterol, calcium en collageen zich eenvoudiger vastzetten op genoemde binnenkanten, waardoor zich een plakkerige neerslag kan vormen. Een hoog niveau aan homocysteïne houdt dan ook een groot risico in om cardiovasculaire aandoeningen te krijgen.

Een surplus aan homocysteïne

Normaliter wordt het overbodige homocysteïne, wat bij overmaat schadelijk is, met behulp van de vitamine B11 en enzymen snel weer terug omgezet in het onschadelijke methionine. Daarvoor heeft vitamine B11 echter vitamine B12 nodig. Indien deze procedure niet goed werkt door bijvoorbeeld een tekort aan vitamine B12, vindt er stapeling van methylmalonzuur (MMA) plaats. Met als gevolg een afwijkende productie van vetzuren als, waardoor een beschadiging van de zenuwmembranen kan optreden. Bovendien beperkt homocysteïne als een oxidant de vorming van stikstofoxide (NO), niet te verwarren met het anestheticum distikmonoxide (N2O) wat een geheel andere stof is. Een geringere hoeveelheid NO wordt doorgaans in verband gebracht met zowel atherosclerose als een verhoogde bloeddruk. Een te hoge waarde aan homocysteïne is echter schadelijk en wijst op tekorten aan vitamine B11 en B12, magnesium en betaïne HCL.

Testen

Teneinde de waarde van homocysteïne omlaag te brengen kan een folaatbehandeling overwogen worden. Deze goedkope behandeling bestaat uit het toedienen van standaard doseringen vitamine B6 en B11 (foliumzuur) en een hoge dosering van vitamine B12. Daarbij is de behandeling zonder nadelen, want de vitaminen zijn volkomen onschadelijk. Vitamine B12 heeft als enige een mineraal (kobalt) element in het kerndeel. Het is centraal gelegen in een macro ring, die door vier pyrrol ringen wordt gevormd. Homocysteïne tests zouden onder andere standaard verplicht dienen te worden in de volgende gevallen:

• hart- en vaatziekten
• auto-immuunziekten
• dementie, ziekte van Alzheimer, depressie en cognitieve stoornissen
• nier- en schildklieraandoeningen

Verdere gevolgen van een hoge waarde aan homocysteïne

Er bestaan aanwijzingen dat er mogelijk ook een verband bestaat tussen een hoog niveau aan homocysteïne en onderstaande aandoeningen zoals:

• osteoporose
• inflammatoire darmziekten
• ouderdomsverziendheid
• complicaties van diabetes type 1 en II

Behandeling van een hoge waarde aan homocysteïne

Voordat men een homocysteïne verlagende behandeling ondergaat, dient er allereerst onderzoek gepleegd te worden naar het vitamine B12- en het MMA-niveau. Daarbij komt dat foliumzuur bloedarmoede en vergrote rode bloedlichaampjes corrigeert, hetgeen een tekort aan vitamine B12 kan maskeren. Foliumzuur kan uitsluitend met behulp van voldoende vitamine B12 de overbodige schadelijke homocysteïne omzetten in het onschuldige methionine. Het injecteren van vitamine B12 met het bioactievere methylcolabamine verdient de voorkeur boven de andere vitamine B12 soorten, vooral omdat methylering dan niet meer door het lichaam behoeft te worden verzorgd. Ook adenosylcobalamine + foliumzuur - al dan niet via zuigtabletten ingenomen - kan worden overwogen.

Lees verder

• (Chronische) vermoeidheid door vitamine D- of B12-tekort