Polymyositis: Auto-immuunaandoening met spierzwakte

Polymyositis is een zeldzame chronische ontstekingsziekte waarbij de skeletspieren beschadigd zijn. Dit zijn de spieren die nodig zijn voor het maken van bewegingen. Deze auto-immuunaandoening leidt tot spierzwakte aan beide kanten van het lichaam en daarnaast treedt weefselschade op. Bij deze progressieve ziekte komen nog andere symptomen voor. De behandeling van de ziekte gebeurt door middel van medicatie en fysiotherapie wat de spierkracht en spierfunctie verbetert. De prognose van de ontstekingsaandoening is variabel. Indien onbehandeld leidt polymyositis tot mogelijk levensbedreigende complicaties.

• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken van polymyositis
• Risicofactoren polymyositis
• Risicogroepen
• Symptomen: Progressieve spierzwakte bij de romp
• Alarmsymptomen van polymyositis
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling via medicatie en therapie
• Prognose van polymyositis
• Complicaties van chronische auto-immuunaandoening
• Preventie van polymyositis
• Praktische tips voor het leven met polymyositis
• Zorg voor voldoende rust en herstel
• Volg een evenwichtig voedingspatroon
• Werk samen met je zorgteam voor een goede opvolging
• Blijf actief, maar binnen je grenzen
• Let op mentale gezondheid en zoek ondersteuning
• Zorg voor je huid en spieren
• Bedenk dat het herstel proces tijd kan kosten
• Misvattingen rond polymyositis
• Polymyositis treft alleen ouderen
• Spierzwakte bij polymyositis is hetzelfde als normale spiervermoeidheid
• Polymyositis wordt veroorzaakt door overbelasting van de spieren
• Als je geen huiduitslag hebt, kan het geen polymyositis zijn
• Polymyositis is altijd een op zichzelf staande aandoening
• Fysiotherapie is nutteloos bij polymyositis
• Geneesmiddelen werken niet bij polymyositis

Epidemiologie

Polymyositis is een zeldzame, chronische spierontstekingsziekte die wereldwijd voorkomt en wordt gekenmerkt door progressieve spierzwakte. De incidentie varieert per regio, maar de ziekte komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en ontwikkelt zich meestal bij volwassenen van middelbare leeftijd. Factoren zoals genetische aanleg en omgevingsfactoren spelen een rol in de verspreiding van de ziekte. Bovendien is polymyositis vaker gerapporteerd bij bepaalde etnische groepen, wat kan wijzen op genetische en omgevingsinvloeden in specifieke regio’s.

Leeftijdsverdeling
Polymyositis treft voornamelijk volwassenen, met de hoogste incidentie tussen de 40 en 60 jaar. Hoewel kinderen zelden worden getroffen, kunnen sommige jeugdvormen van myositis, zoals dermatomyositis, ook spierontstekingen veroorzaken.

Geografische en demografische verschillen
De prevalentie van polymyositis is wereldwijd laag, maar hogere aantallen worden waargenomen in bepaalde bevolkingsgroepen, wat kan wijzen op genetische predisposities of verschillen in de blootstelling aan omgevingsfactoren die de kans op deze ziekte verhogen.

Mechanisme

Polymyositis ontstaat door een auto-immuunreactie waarbij het immuunsysteem eigen spierweefsel aanvalt. Dit resulteert in chronische ontsteking, spierbeschadiging en geleidelijke verzwakking van de skeletspieren. T-cellen, een type witte bloedcel, spelen een centrale rol bij de aanval op spiervezels, wat de ontstekingsreactie versterkt en leidt tot verlies van spierkracht en -massa.

Auto-immuunreactie en spierbeschadiging
De immuuncellen vallen specifieke eiwitten in de spiercellen aan, wat resulteert in ontsteking en afbraak van spierweefsel. Deze reactie veroorzaakt een continue cyclus van ontsteking en schade, die uiteindelijk leidt tot spieratrofie.

Rol van genetische en omgevingsfactoren
Hoewel het exacte mechanisme niet volledig is begrepen, lijkt genetische aanleg samen met bepaalde omgevingsfactoren zoals infecties een rol te spelen in de ontwikkeling van polymyositis. Het immuunsysteem kan door deze factoren worden geactiveerd, wat leidt tot een chronische ontstekingsreactie in de spieren.

Invloed van virale en bacteriële triggers
In sommige gevallen kunnen virale en bacteriële infecties bijdragen aan de initiatie van de auto-immuunrespons die leidt tot polymyositis. Deze infecties kunnen het immuunsysteem stimuleren op een manier die uiteindelijk resulteert in een aanval op eigen spierweefsel.

Oorzaken van polymyositis

De precieze oorzaak van polymyositis is niet bekend, maar de ziekte deelt veel kenmerken met auto-immuunziekten, waardoor het immuunsysteem per ongeluk het eigen lichaamsweefsel aanvalt. De witte bloedcellen vallen hierbij spontaan de spieren aan.

Risicofactoren polymyositis

Enkele risicofactoren voor polymyositis kunnen zijn:

• Auto-immuunziekten
• Leeftijd tussen 30 en 60 jaar
• Vrouwelijk geslacht
• Genetische aanleg
• Roken en blootstelling aan bepaalde omgevingsfactoren

Risicogroepen

Bepaalde groepen lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van polymyositis vanwege genetische, leeftijdsgerelateerde of omgevingsfactoren. Het risico is hoger bij vrouwen, ouderen en personen met een familiegeschiedenis van auto-immuunziekten.

Vrouwen
Vrouwen hebben een hoger risico op polymyositis, mogelijk door hormonale en genetische factoren die het immuunsysteem beïnvloeden en de kans op auto-immuunreacties vergroten.

Ouderen
Hoewel polymyositis zich op elke leeftijd kan ontwikkelen, hebben ouderen een verhoogd risico, waarschijnlijk door verzwakking van het immuunsysteem en een verhoogde vatbaarheid voor chronische ziekten.

Patiënten met auto-immuunziekten in de familie
Personen met een familiegeschiedenis van auto-immuunziekten hebben een verhoogd risico op polymyositis, wat erop wijst dat genetische factoren een rol spelen bij de gevoeligheid voor deze ziekte.

Symptomen: Progressieve spierzwakte bij de romp

De symptomen van polymyositis ontwikkelen zich meestal geleidelijk over diverse weken of zelfs maanden. De patiënt vertoont wijdverspreide, pijnlijke ontstekingsachtige spierveranderingen en spierzwakte. Vooral de spieren vlakbij de romp (heupen, dijen, schouders, bovenarmen en nek) zijn getroffen en dit aan beide zijden. Door deze symptomen heeft de patiënt het bijvoorbeeld lastig om trappen te lopen, op te staan uit een zittende positie of om voorwerpen boven het hoofd te tillen. Ook slikproblemen (medische term: dysfagie), spraakproblemen (door zwakke keelspieren) en kortademigheid zijn hiervan het gevolg. Daarnaast heeft de patiënt een zwelling van de buik, erythemen (rode uitslag op meerdere plaatsen), ochtendstijfheid, een verlies van eetlust, gewichtsverlies, constipatie, kortademigheid (dyspnoe), koorts, vermoeidheid, gewrichtspijn en later vaak contracturen (blijvende samentrekking van weefsels door schrompeling) en/of calcinose (neerslagen van calciumzouten in organen of weefsels op verschillende plaatsen in het lichaam, al of niet gepaard met alkalose (te lage zuurgraad van het bloed) of met een verhoogd calciumgehalte in het bloed). De ziekte is langzaam progressief waardoor de symptomen van polymyositis langzaam verergeren.

Alarmsymptomen van polymyositis

Alarmsymptomen die kunnen wijzen op polymyositis zijn:

• Ernstige en aanhoudende spierzwakte
• Slikproblemen en spraakproblemen
• Onverklaarbaar gewichtsverlies en verlies van eetlust
• Kortademigheid en vermoeidheid

Diagnose en onderzoeken

Diagnostisch onderzoek
Bloedonderzoek

De arts voert een bloedonderzoek uit. Verhoogde spierenzymen wijzen vaak op de aanwezigheid van spierschade. Daarnaast toont dit specifieke autoantilichamen geassocieerd met verschillende symptomen van polymyositis, wat nuttig is voor het opstellen van een behandelplan.

Elektromyografie

Ook een elektromyografie is belangrijk (meting van de elektrische spieractiviteit). Dit onderzoek is nodig om de verspreiding van de ziekte te bepalen.

MRI-scan

Magnetische resonantie beeldvorming is een diagnostisch onderzoek waarbij de scanner dwarsdoorsnedebeelden maakt van de getroffen spieren.

Spierbiopsie

De arts voert een operatie uit waarbij hij een klein stukje spierweefsel wegneemt voor laboratoriumonderzoek. Een spierbiopsie geeft informatie over afwijkingen in spieren, zoals een ontsteking, schade of een infectie. In het laboratorium gebeurt verder onderzoek naar de aanwezigheid van abnormale eiwitten en enzymtekorten. Een spierbiopsie bij patiënten met polymyositis toont meestal een ontsteking, dode spiercellen (necrose), en een degeneratie en regeneratie van spiervezels.

Urineonderzoek

De arts meet bij het urineonderzoek het myoglobinegehalte in de urine.

Differentiële diagnose
Volgende ziekten bootsen de symptomen na van polymyositis en zijn daarom de differentiële diagnose van de ontstekingsziekte:

• Amyotrofe laterale sclerose (neurodegeneratieve aandoening met eerst verlamming van ledematen en vervolgens andere spieren en zenuwen)
• Fibromyalgie (chronische aandoening met pijn en vermoeidheid)
• Hyperthyreoïdie (te snel werkende schildklier)
• Hypothyreoïdie (te traag werkende schildklier)
• Iatrogeen Cushing-syndroom (te veel cortisol in lichaam met symptomen aan huid, spieren en botten)
• Reumatoïde artritis
• Sarcoïdose (aandoening aan huid, ogen, longen en zenuwstelsel)
• Spierreuma (ontstekingsziekte aan spieren)
• Systemische lupus erythematosus (SLE)
• Trichinose (worminfectie met symptomen aan maag, darmen en spieren)

Behandeling via medicatie en therapie

Polymyositis valt niet te genezen, maar de functie en spierkracht van de spieren is wel te verbeteren. Een vroege diagnose en behandeling verhoogt de kans op effectieve resultaten en vermindert het risico op complicaties.

Medicatie
De meest gebruikte geneesmiddelen voor de behandeling van polymyositis omvatten:

• Corticosteroïden zijn krachtige ontstekingsremmende medicijnen die nuttig zijn bij polymyositis. Wel is een langdurig gebruik afgeraden omdat dit leidt tot ernstige en grote bijwerkingen. De arts vermindert bijgevolg geleidelijk de dosis.
• Corticosteroïd sparende middelen: Deze medicatie neemt de patiënt in combinatie met corticosteroïden, waardoor de bijwerkingen verminderen en de patiënt een lagere dosis corticosteroïden nodig heeft.
• Rituximab (Rituxan) is een medicijn dat de patiënt inneemt als de andere medicijnen niet werken.

Immunoglobuline
De patiënt krijgt intraveneus immunoglobuline, een gezuiverd bloedproduct dat gezonde antilichamen van duizenden bloeddonoren bevat. Dit helpt het immuunsysteem te reguleren en kan nuttig zijn bij de behandeling van polymyositis, vooral als andere medicijnen niet effectief zijn.

Fysiotherapie
Fysiotherapie speelt een cruciale rol bij de behandeling van polymyositis. Door middel van gerichte oefeningen kan de patiënt de spierkracht en flexibiliteit verbeteren, en helpen bij het behouden van de spierfunctie en mobiliteit. Dit kan ook helpen om de dagelijkse activiteiten te vergemakkelijken en de levenskwaliteit te verbeteren.

Ergotherapie
Ergotherapie kan helpen om de patiënt te begeleiden bij het aanpassen van hun dagelijkse activiteiten en het gebruik van hulpmiddelen om de functionaliteit en zelfredzaamheid te verbeteren. Dit kan vooral nuttig zijn bij het omgaan met beperkingen in de mobiliteit en kracht.

Prognose van polymyositis

De prognose van polymyositis varieert sterk tussen individuen. Bij tijdige en adequate behandeling kan de voortgang van de ziekte worden vertraagd en kunnen de symptomen beheersbaar worden. Echter, sommige patiënten kunnen ernstige spierzwakte en beperkingen ondervinden, zelfs met behandeling. Zonder behandeling kan de ziekte leiden tot ernstige complicaties en een verminderde levenskwaliteit.

Complicaties van chronische auto-immuunaandoening

De mogelijke complicaties van polymyositis omvatten:

• Longcomplicaties zoals interstitiële longziekte, wat kan leiden tot ademhalingsproblemen
• Spieratrofie (spierafname) door langdurige spierzwakte
• Eet- en slikproblemen die kunnen leiden tot aspiratiepneumonie (longontsteking door inademen van voedsel of vloeistof)
• Verhoogd risico op bepaalde vormen van kanker, zoals het lymfoom
• Hartproblemen, zoals myocarditis (ontsteking van de hartspier)

Preventie van polymyositis

Er zijn geen bewezen methoden voor het voorkomen van polymyositis, aangezien de oorzaak van de ziekte niet volledig begrepen wordt. Toch kunnen sommige algemene maatregelen helpen om de symptomen te beheersen en de levenskwaliteit te verbeteren:

• Regelmatige medische controle om de ziekte in de vroege stadia te identificeren en te behandelen
• Actieve deelname aan fysiotherapie om spierkracht en functie te behouden
• Een gezond dieet en levensstijl om algemene gezondheid te bevorderen

Bij vragen of zorgen over symptomen of behandelingsopties is het altijd raadzaam om een arts of specialist te raadplegen.

Praktische tips voor het leven met polymyositis

Polymyositis is een zeldzame auto-immuunziekte die de spieren aantast, wat kan leiden tot zwakte en vermoeidheid. Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en te leren omgaan met de dagelijkse uitdagingen van deze aandoening. Hier volgen enkele praktische tips om het leven met polymyositis gemakkelijker te maken.

Zorg voor voldoende rust en herstel

Het is essentieel om voldoende rust te nemen, omdat overmatige vermoeidheid de symptomen van polymyositis kan verergeren. Plan je dagelijkse activiteiten zorgvuldig en verdeel ze in kleinere taken. Zorg ervoor dat je regelmatig pauzes neemt en geef je lichaam de kans om te herstellen. Een goed slaappatroon is ook van groot belang, aangezien je lichaam tijdens de slaap zichzelf herstelt en energie opdoet. Bij huidtumoren, zoals gezwellen die kunnen ontstaan door medicatie of ziekte, is het belangrijk om extra zorg voor je huid te dragen.

Volg een evenwichtig voedingspatroon

Een gezond en evenwichtig voedingspatroon is belangrijk om je energieniveau te ondersteunen en de spierfunctie te bevorderen. Kies voor voedingsmiddelen die rijk zijn aan eiwitten, zoals vis, mager vlees en plantaardige eiwitbronnen, om de spierherstel te bevorderen. Omega-3-vetzuren, die in vette vis en lijnzaad te vinden zijn, kunnen ontstekingen helpen verminderen. Overleg met je arts of diëtist voor specifieke voedingsaanpassingen die voor jou het beste werken. Dit kan ook helpen bij kanker door een gezond immuunsysteem te ondersteunen en te beschermen tegen bijkomende ziekten. Als je moeite hebt met je eetpatroon of eetlust door de ziekte, is het belangrijk om alert te zijn op mogelijke haaraandoeningen die kunnen optreden door de ontstekingsreactie in je lichaam.

Werk samen met je zorgteam voor een goede opvolging

Polymyositis vereist regelmatige controleafspraken met je artsen, waaronder een reumatoloog en eventueel een fysiotherapeut. Het is belangrijk om nauw samen te werken met je zorgteam om je toestand te monitoren en tijdig aanpassingen aan je behandeling te maken. Het kan ook nuttig zijn om samen te werken met een ergotherapeut om manieren te vinden om het dagelijks leven te vergemakkelijken en je zelfstandigheid te behouden. Let hierbij goed op je hartafwijkingen, aangezien sommige medicaties de hartfunctie kunnen beïnvloeden. Verder kan het belangrijk zijn om te controleren op longaandoeningen bij langdurig gebruik van ontstekingsremmende medicijnen.

Blijf actief, maar binnen je grenzen

Hoewel het belangrijk is om actief te blijven om spierverzwakking te voorkomen, is het ook essentieel om je grenzen te respecteren. Fysieke activiteit kan de spieren versterken, maar overbelasting kan leiden tot verergering van de symptomen. Werk samen met een fysiotherapeut om een aangepast oefenprogramma op te stellen dat past bij jouw situatie. Dit kan helpen om de mobiliteit te verbeteren zonder je spieren te veel te belasten. Bij beenaandoeningen, die vaak kunnen optreden door een afname van de spierkracht, is het belangrijk om oefeningen voor mobiliteit en spierherstel op te nemen in je routine.

Let op mentale gezondheid en zoek ondersteuning

Het leven met polymyositis kan emotioneel uitdagend zijn. De fysieke beperkingen die de aandoening met zich meebrengt, kunnen invloed hebben op je mentale welzijn. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan je mentale gezondheid en indien nodig psychotherapie te overwegen. Het kan ook nuttig zijn om een steungroep te zoeken van anderen die dezelfde ervaring hebben, zodat je ervaringen kunt delen en ondersteuning kunt krijgen van mensen die begrijpen wat je doormaakt. Chronische ziekten zoals polymyositis kunnen ook het risico op kanker verhogen, dus blijf alert op signalen en bespreek eventuele zorgen met je arts.

Zorg voor je huid en spieren

De spierzwakte door polymyositis kan leiden tot pijnlijke en gespannen spieren. Het is belangrijk om je huid goed te verzorgen, vooral als je veel tijd in bed doorbrengt. Het gebruik van een vochtinbrengende crème kan helpen om de huid gezond te houden. Daarnaast kunnen warme baden of massages helpen om de spierspanning te verminderen en de bloedcirculatie te verbeteren, maar overleg eerst met je arts over de beste benaderingen. Dit kan helpen om te voorkomen dat je te maken krijgt met huidinfecties door huidbeschadiging.

Bedenk dat het herstel proces tijd kan kosten

Het is belangrijk om geduld te hebben met je herstelproces. Polymyositis is een chronische aandoening, wat betekent dat de verbetering in je toestand mogelijk traag kan gaan. Verwacht geen plotselinge veranderingen, maar vier kleine vooruitgangen. Dit kan erg motiverend zijn. Houd ook rekening met mogelijke elektrolytenafwijkingen door langdurige medicatie of veranderingen in je eetgewoonten.

Door deze tips te volgen en goed voor je lichamelijke en mentale gezondheid te zorgen, kun je de impact van polymyositis beter beheersen. Het is belangrijk om een balans te vinden tussen rust, activiteit en zelfzorg om zo goed mogelijk met de ziekte om te gaan.

Misvattingen rond polymyositis

Polymyositis is een zeldzame ontstekingsziekte die de skeletspieren aantast en leidt tot spierzwakte. Omdat de aandoening weinig voorkomt en complexe symptomen heeft, bestaan er veel misvattingen over de diagnose, oorzaken, behandeling en het dagelijks leven met polymyositis. Dit kan ertoe leiden dat patiënten zich onbegrepen voelen of dat de aandoening niet tijdig wordt herkend en behandeld. Hieronder worden veelvoorkomende misvattingen uitgebreid besproken.

Polymyositis treft alleen ouderen

Veel mensen denken dat polymyositis uitsluitend een ziekte is die bij ouderen voorkomt, maar dat is niet correct. Hoewel de aandoening vaker wordt vastgesteld bij patiënten boven de 30 jaar, kan polymyositis ook jongere volwassenen treffen. In zeldzame gevallen kan de ziekte zelfs bij kinderen voorkomen, hoewel juvenile dermatomyositis een meer gebruikelijke vorm van spieraandoeningen bij kinderen is. Het is belangrijk te beseffen dat leeftijd geen exclusieve factor is bij het ontwikkelen van polymyositis.

Spierzwakte bij polymyositis is hetzelfde als normale spiervermoeidheid

Sommige mensen verwarren de spierzwakte die optreedt bij polymyositis met normale spiervermoeidheid na inspanning of ouderdomsgerelateerde achteruitgang van spierkracht. In werkelijkheid is de spierzwakte bij polymyositis progressief en symmetrisch, wat betekent dat beide zijden van het lichaam worden aangetast. De zwakte begint vaak in de proximale spieren, zoals die van de bovenarmen en dijen, waardoor het moeilijk wordt om trappen te lopen, op te staan uit een stoel of zelfs de armen boven het hoofd te heffen. Dit soort zwakte kan niet worden verholpen met rust of eenvoudige oefening, zoals bij normale spiervermoeidheid.

Polymyositis wordt veroorzaakt door overbelasting van de spieren

Een hardnekkige misvatting is dat polymyositis ontstaat door overbelasting of intensieve fysieke activiteit. Hoewel sommige patiënten merken dat inspanning hun symptomen verergert, is polymyositis een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem per ongeluk gezonde spierweefsels aanvalt. De exacte oorzaak is nog niet volledig begrepen, maar genetische factoren en bepaalde omgevingsfactoren, zoals virale infecties, kunnen bijdragen aan het ontstaan van de ziekte. Het heeft dus niets te maken met een verkeerde trainingsroutine of te veel sporten.

Als je geen huiduitslag hebt, kan het geen polymyositis zijn

Sommige patiënten en zelfs zorgverleners kunnen in de veronderstelling verkeren dat huiduitslag een noodzakelijk symptoom is om polymyositis vast te stellen. Dit komt waarschijnlijk doordat polymyositis soms wordt verward met dermatomyositis, een verwante aandoening die naast spierzwakte ook huidafwijkingen veroorzaakt. Polymyositis kan echter voorkomen zonder enige huiduitslag, en het stellen van een correcte diagnose vereist vaak een combinatie van klinisch onderzoek, bloedonderzoeken, spierbiopsie en beeldvormende technieken zoals MRI-scans.

Polymyositis is altijd een op zichzelf staande aandoening

Hoewel polymyositis als een op zichzelf staande spierziekte kan optreden, komt het vaak voor in combinatie met andere auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis, systemische sclerose of lupus. Dit betekent dat sommige patiënten niet alleen te maken krijgen met spierzwakte, maar ook met gewrichtsklachten, orgaanschade of andere complicaties. Daarnaast kan polymyositis in sommige gevallen geassocieerd zijn met bepaalde vormen van kanker, vooral bij oudere patiënten. Dit maakt het noodzakelijk om niet alleen de spierziekte zelf te behandelen, maar ook te letten op eventuele onderliggende aandoeningen.

Fysiotherapie is nutteloos bij polymyositis

Sommige patiënten vrezen dat fysiotherapie weinig zin heeft, omdat hun spieren al ernstig zijn aangetast. In werkelijkheid is een goed uitgebalanceerd oefenprogramma essentieel om spierfunctie te behouden en verdere verzwakking te vertragen. Overmatige inspanning kan schadelijk zijn, maar onder begeleiding van een fysiotherapeut kunnen patiënten werken aan hun bewegingsvrijheid en spierkracht zonder hun conditie te verslechteren. Een op maat gemaakt revalidatieprogramma kan helpen bij het verbeteren van de mobiliteit en het verminderen van de impact van spierzwakte op het dagelijks leven.

Geneesmiddelen werken niet bij polymyositis

Omdat polymyositis een chronische ziekte is, geloven sommigen dat behandelingen weinig effect hebben en dat de progressie onvermijdelijk is. Dit is een misvatting. Hoewel er geen definitieve genezing is, kunnen behandelingen zoals corticosteroïden, immunosuppressiva en geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken helpen om de ziekte onder controle te houden en verdere spierschade te beperken. Vroegtijdige behandeling kan de symptomen aanzienlijk verlichten en de kwaliteit van leven verbeteren. Sommige patiënten bereiken zelfs langdurige periodes van remissie met de juiste therapie.

Polymyositis blijft een complexe en zeldzame spierziekte die door velen verkeerd wordt begrepen. Het is belangrijk om correcte informatie te verspreiden, zodat patiënten een accurate diagnose en effectieve behandeling kunnen krijgen. Door bewustwording te vergroten en misvattingen te corrigeren, kan er meer begrip ontstaan voor deze uitdagende aandoening.

Lees verder

• Auto-immuunaandoening: Lichaam tast eigen immuunsysteem aan
• Spierzwakte (zwakke spieren): Verminderde spierkracht