Trigger finger: vinger is moeilijk of niet meer te strekken

Bij een trigger finger of tendovaginitis stenosans is de buigpees van de vinger ontstoken. Je neemt een kromme vinger waar. Strekken is moeilijk, mogelijk hoor je een soort knapje. Soms lukt het helemaal niet meer om de vinger gestrekt te krijgen. De oorzaak wordt lang niet altijd achterhaald, wel lijkt een trigger finger vaker voor te komen in combinatie met bijvoorbeeld carpaal tunnel syndroom, diabetes en jicht. Trigger finger is een onschuldige aandoening, maar de symptomen zijn wel onaangenaam.

Inhoud artikel

• Trigger finger of hokkende vinger
• Andere benamingen voor trigger finger
• Bij wie komt trigger finger voor en hoe vaak?
• Oorzaken
• Symptomen
• Diagnose
• Behandeling
• Mogelijke complicaties na operatie
• Prognose na operatie

Trigger finger of hokkende vinger

Je hebt last van een haperende vinger als je deze met moeite kunt strekken en de vinger daarna met een klein schokje in rechte stand komt. Een haperende vinger wordt ook wel trigger finger of hokkende vinger genoemd. In de peesschede bevinden zich kleine bandjes (pulleys), hier loopt de buigpees van de vinger onderdoor. Als dit niet lukt dan kan de pees blijven hangen. De pees zal hierdoor geïrriteerd raken en dit leidt tot zwelling. Door de zwelling wordt het nog moeilijker voor de pees om onder het bandje door te bewegen en de irritatie wordt steeds erger (vicieuze cirkel). Strekken van de vinger gaat moeilijk en lukt soms helemaal niet meer. Bij trigger finger gaat het meestal om de ringvinger of de duim. De pink en de wijsvinger worden bijna nooit getroffen

Andere benamingen voor trigger finger

• Triggerfinger
• Hokkende vinger
• Snapping finger
• Springvinger
• Hokkende duim
• Trigger thumb
• Springduim
• Tendovaginitis stenosans (TVS)
• Congenitale trigger duim (bij jonge kinderen)

Bij wie komt trigger finger voor en hoe vaak?

Iedereen kan een trigger finger oplopen, maar het komt meer voor bij vrouwen dan bij mannen. Qua leeftijd vaker bij kinderen jonger dan zes jaar (ook bij pasgeborenen) en bij volwassenen tussen de vijfenveertig en zeventig jaar. Er lijkt een grotere kans te zijn op het ontwikkelen van een trigger finger bij carpaal tunnel syndroom (CTS), diabetes mellitus, jicht, een repeterend gebruik van de vinger, hypothyroïdie en reumatoïde artritis.

Oorzaken

Een vinger moet je kunnen strekken en buigen. De buigpees van een vinger gaat door een peeskoker. Deze koker bevat verstevigende bandjes of pulleys, hier loopt de pees onderlangs. Als de pees niet losjes onder zo’n bandje kan bewegen, kan de pees blijven steken. Bij trigger finger ontstaat zwelling door een ontsteking van een buigpees. Het gaat veelal om de duim of om de ringvinger. Een trigger finger kan optreden na zware inspanning, maar veelal komt de oorzaak niet boven tafel.

Symptomen

In het begin heeft iemand vaak nergens last van. Daarna wordt bij het buigen of strekken van de vinger (of duim) een lichte pijn gevoeld of prikkeling. Later zal de pijn erger worden en zal er een knappend gevoel (schokje) optreden bij het strekken van vinger of duim. Soms kan er een verdikking worden waargenomen in de palm van de hand of bij de basis van de duim. In een nog later stadium kan je vinger of duim alleen strekken door een handje te helpen. Buigen en strekken blijft pijnklachten geven.

Diagnose

Een arts zal de diagnose stellen op basis van een gesprek, waarin de klachten door de cliënt naar voren worden gebracht. Ook zal er lichamelijk onderzoek plaatsvinden. De vinger zit op slot en het openen en sluiten van de hand zal waarschijnlijk niet lukken. Kan iemand de vinger die is aangedaan gemakkelijk en zonder pijn bewegen dan zal het niet gaan om een trigger finger. De arts zal de buigpezen onderzoeken op zwelling en pijn.

Behandeling

Behandeling van een trigger finger is erop gericht om de ontsteking van de buigpees aan te pakken. Als de zwelling minder wordt, dan zal de pees weer zonder problemen door de peesschede kunnen bewegen. Er zijn verschillende behandeling mogelijk, meestal wordt er gestart met de manier die het minst ingrijpend is. Komt de trigger finger door een bepaalde handeling dan moet deze handeling worden vermeden. Ontstekingsremmers kunnen een optie zijn of de vinger rust geven door middel van een spalk. Bestaan de problemen langer dan een half jaar, dan zal een spalk niet voldoende zijn om de symptomen over te laten gaan. Een behandelmethode die vaak gebruikt wordt is een injectie met een corticosteroïd. Na een paar dagen kan het effect van de injectie al ervaren worden, maar het optimale resultaat wordt pas na zes weken bereikt. Biedt een corticosteroïd geen oplossing voor de klachten dan kan er gekozen worden voor een operatieve ingreep: trigger finger release (TVR) of partiële peesschede resectie (PPR). Het bandje van de peesschede wordt dan doorgesneden. Bij kinderen en pasgeborenen met een trigger finger zal gekozen worden voor een afwachtend beleid en zal doorverwezen worden naar een chirurg als de klachten niet verdwijnen.

Mogelijke complicaties na operatie

Complicaties komen niet vaak voor na deze operatie, maar zijn niet uit te sluiten. Er kan een infectie ontstaan. Als de pijn na de operatie erger wordt, in plaats van minder, dan is het raadzaam om contact op te nemen met de arts. Heel soms voelt de vinger wat prikkelend aan, of is er een doof gevoel. Dit kan komen door een zenuwtakje, dat wat minder goed functioneert. Dit moet weer herstellen in de loop van een paar weken. Posttraumatische dystrofie kan optreden, dit is zeldzaam. Er treedt dan zwelling op, pijn, de vinger voelt stijf aan en de huid kan verkleuren. Trek direct aan de bel bij de behandelend arts, deze complicatie moet zo snel mogelijk behandeld worden.

Prognose na operatie

In principe is een operatie voor een trigger finger een niet zo zware ingreep. De chirurg maakt een sneetje in de peesschede (onder plaatselijke of algehele verdoving), hierdoor geeft de zwelling minder druk. De symptomen zijn na de ingreep veelal compleet weg. Verklevingen moeten voorkomen worden door de vingers regelmatig te buigen en te strekken (volg het voorschrift van de arts). Na twee weken mogen de hechtingen er meestal uit en mag je de hand meestal weer volledig belasten. Het probleem zal niet meer terugkeren aan de vinger die geopereerd is, maar het is wel mogelijk dat je dezelfde klachten krijgt aan een andere vinger.

Lees verder

• Carpaal Tunnel Syndroom: pijnlijke, tintelende vingers
• Diabetes mellitus: symptomen, behandeling en complicaties
• Jicht: oorzaak, symptomen en behandeling
• Reumatoïde artritis of chronische gewrichtsreuma: symptomen