Hersenverlamming: Symptomen aan spieren en bewegingen

Hersenverlamming: Symptomen aan spieren en bewegingen Hersenverlamming (cerebrale parese) is een groep van neurologische aandoeningen waarbij de spieren en bewegingen zijn aangetast. Cerebrale parese vindt plaats wanneer de bepaalde hersendelen die de beweging en houding bepalen, zich niet correct ontwikkelen of beschadigd zijn. De tekenen van de aandoening verschijnen in de eerste paar jaren van het leven, en zijn normaal gezien niet progressief. Kinderen met de ziekte hebben het lastig om onder andere te lopen, te spreken en fijne motorische vaardigheden uit te voeren. Een regelmatige opvolging van het kind is nodig omdat de ernst van de ziekte pas rond vijfjarige leeftijd bekend is. Na de diagnose volgt een multidisciplinaire behandeling om de levenskwaliteit te verbeteren. Cerebrale parese is tot slot geen progressieve ziekte, waardoor de meeste kinderen een normale levensduur hebben.

Epidemiologie

Prevalentie en incidentie van hersenverlamming

Hersenverlamming komt wereldwijd voor bij ongeveer 1 op de 1.000 levendgeborenen, hoewel de incidentie varieert afhankelijk van regio, gezondheidszorgtoegang en sociaaleconomische status. In ontwikkelde landen is de prevalentie over het algemeen lager vanwege betere perinatale zorg en vroege interventies. Onderzoek wijst uit dat de incidentie in lage- en middeninkomenslanden hoger is, waar toegang tot zorg beperkt kan zijn, en waar risicofactoren zoals infecties en ondervoeding vaker voorkomen.

Demografische factoren en geografische variaties

De prevalentie van hersenverlamming varieert ook afhankelijk van demografische factoren zoals geslacht, etniciteit en sociaal-economische status. Studies tonen aan dat jongens vaker getroffen worden dan meisjes, met een verhouding van ongeveer 1,5 tot 1. Ook is er een licht verhoogde prevalentie in bepaalde etnische groepen, hoewel de oorzaken hiervan complex zijn en kunnen variëren afhankelijk van genetische factoren en toegang tot medische zorg. Geografische verschillen in de incidentie kunnen ook verband houden met het niveau van toegang tot perinatale zorg en preventieve maatregelen.

Veranderingen in de prevalentie over de tijd

Over de afgelopen decennia is de prevalentie van hersenverlamming in sommige landen toegenomen, wat deels te wijten is aan de verbeterde overleving van te vroeg geboren kinderen, die een groter risico lopen op hersenschade. Dankzij vooruitgang in de neonatale zorg, zoals verbeterde technieken voor beademing en voeding, overleven meer extreem premature baby's, wat heeft geleid tot een hogere frequentie van hersenverlamming in deze populatie. Tegelijkertijd zijn er in andere landen afnames in de prevalentie te zien, dankzij verbeterde preventieprogramma's en meer geavanceerde medische behandelingen voor infecties en complicaties tijdens de zwangerschap.

Mechanisme

Het mechanisme achter hersenverlamming is gerelateerd aan schade aan de hersenen die de motorische functies beïnvloedt, maar de oorzaken en mechanismen kunnen variëren afhankelijk van het type hersenverlamming. Deze schade kan op verschillende momenten in de ontwikkeling van het zenuwstelsel optreden, vanaf de zwangerschap tot kort na de geboorte.

Oorzaken van hersenbeschadiging

Hersenverlamming ontstaat vaak door een verstoring van de normale ontwikkeling van de hersenen, wat kan gebeuren door fysieke schade aan de hersencellen. Er zijn verschillende mechanismen die tot deze schade kunnen leiden:
Prenatale oorzaken kunnen infecties, genetische afwijkingen, of afwijkingen in de bloedtoevoer naar de hersenen omvatten. Perinatale oorzaken zoals hypoxie (zuurstoftekort) tijdens de geboorte kunnen ernstige schade aan de hersenen veroorzaken. Postnatale oorzaken, zoals infecties zoals hersenvliesontsteking, kunnen in de vroege kinderjaren schade aan de hersenen veroorzaken.

Verschillende typen hersenverlamming

Er zijn vier hoofdtypen van hersenverlamming, die elk een verschillend mechanisme en effect op het lichaam hebben. Spastische hersenverlamming, de meest voorkomende vorm, is gekarakteriseerd door stijve en gespannen spieren en ontstaat vaak door schade aan de motorische gebieden van de hersenen. Dyskinetische hersenverlamming, die verlies van controle over bewegingen veroorzaakt, wordt vaak geassocieerd met schade aan de basale ganglia. Atactische hersenverlamming, gekenmerkt door problemen met balans en coördinatie, ontstaat door schade aan het cerebellum. Gemengde hersenverlamming is een combinatie van de bovengenoemde typen.

Oorzaken

Cerebrale parese is een groep van aandoeningen die bij de geboorte of in de kindertijd optreden als gevolg van hersenschade die aan de baby is opgetreden in de baarmoeder of rond de geboorte. De precieze oorzaak van hersenschade bij een kind is moeilijk te bepalen. De volgende oorzaken zijn grotendeels verantwoordelijk:

Bij een aantal kinderen is de oorzaak van de hersenverlamming nooit vast te stellen.

Risicofactoren

Er zijn verschillende risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van hersenverlamming kunnen vergroten. Deze risicofactoren zijn vaak gerelateerd aan de gezondheid van de moeder, complicaties tijdens de zwangerschap en geboorte, en genetische factoren.

Prenatale risicofactoren

Risico's die tijdens de zwangerschap optreden, kunnen de kans op hersenverlamming aanzienlijk vergroten. Infecties zoals rubella, cytomegalovirus of toxoplasmose kunnen de ontwikkeling van de hersenen van de foetus verstoren. Erfelijke aandoeningen kunnen leiden tot neurologische aandoeningen die het risico op hersenverlamming verhogen. Maternale diabetes kan de gezondheid van de foetus beïnvloeden en de kans op hersenbeschadiging verhogen. Cholestase van de zwangerschap is een aandoening die het risico op vroeggeboorte verhoogt, wat kan leiden tot hersenbeschadiging.

Perinatale risicofactoren

Tijdens de bevalling kunnen een aantal factoren bijdragen aan hersenverlamming. Premature geboorte verhoogt het risico op hersenverlamming omdat premature baby's meer kans hebben op hersenschade door onvolgroeide organen en beperkte zuurstofvoorziening. Zuurstoftekort (hypoxie) kan optreden tijdens de bevalling als de navelstreng wordt ingedrukt of als de moeder problemen heeft met de ademhaling. Verlies van hartslag bij de baby kan leiden tot zuurstoftekort en hersenschade.

Postnatale risicofactoren

Na de geboorte kunnen bepaalde complicaties ook bijdragen aan hersenverlamming. Herseninfecties zoals hersenvliesontsteking of encefalitis kunnen schade aan de hersenen veroorzaken. Trauma, zoals een ernstige val, kan leiden tot hersenbeschadiging.

Risicogroepen

Niet alle kinderen hebben dezelfde kans om hersenverlamming te ontwikkelen. Bepaalde groepen lopen een verhoogd risico door hun medische achtergrond, geboorteomstandigheden of genetische factoren.

Premature en laag-gewicht baby’s

Kinderen die prematuur worden geboren (voor 37 weken zwangerschap) of met een laag geboortegewicht hebben een hoger risico op hersenverlamming. Dit komt doordat hun hersenen nog niet volledig ontwikkeld zijn, waardoor ze kwetsbaarder zijn voor schade door zuurstoftekort of infecties. De vroeggeboorte zelf kan ook leiden tot onvolgroeide hersenen, wat het risico vergroot.

Meervoudige zwangerschappen

Twijfels of meerlingen hebben een verhoogd risico op hersenverlamming vanwege het verhoogde risico op complicaties zoals prematuriteit en zuurstofgebrek tijdens de bevalling.

Genetische factoren en erfelijke aandoeningen

Hoewel de meeste gevallen van hersenverlamming niet erfelijk zijn, kunnen genetische aandoeningen zoals metabole stoornissen of neurologische aandoeningen het risico verhogen. Er kunnen ook familiaire patronen optreden, vooral bij bepaalde zeldzame vormen van hersenverlamming die te maken hebben met genetische defecten.

Symptomen: Problemen met spieren en bewegingen

De milde tot ernstige tekenen van cerebrale parese ontstaan bij of kort na de geboorte.

Vertraagde ontwikkeling
Het niet bereiken van normale mijlpalen is meestal het vroegste symptoom van hersenverlamming. De symptomen hiervan zijn reeds duidelijk voor het derde levensjaar. Zo hebben de baby’s problemen met rollen, zitten, kruipen, glimlachen, lopen en spreken. Cerebrale parese kenmerkt zich eveneens door specifieke motorische problemen die later in de kindertijd ontstaan (of zelden in het volwassen leven).

Spier- en bewegingsstoornissen
Kinderen ervaren mogelijk een verhoogde spierstijfheid (spasticiteit) of een verminderde spierspanning. Bij spasticiteit zijn de spieren vaak hard, wat leidt tot ongecontroleerde bewegingen. Het kind kan trillen of de spieren kunnen hard en strak aanvoelen. Bij verminderde spierspanning kunnen de spieren slap zijn en kan het kind problemen hebben met coördinatie en balans. Bij sommige kinderen kunnen bewegingen ongecontroleerd en onregelmatig zijn.

Motorische problemen
Kinderen met cerebrale parese kunnen moeilijkheden ervaren met fijne en grove motoriek. Dit kan variëren van het niet kunnen vasthouden van objecten tot moeilijkheden met lopen of staan. Er kunnen problemen zijn met het uitvoeren van gecoördineerde bewegingen en het ontwikkelen van de juiste houding.

Problemen met evenwicht en coördinatie
Er kunnen problemen zijn met het handhaven van een goede balans en coördinatie, wat het kind belemmert bij activiteiten zoals lopen, rennen, en spelen. Sommige kinderen kunnen moeite hebben met de fijne motoriek, zoals schrijven, knippen met een schaar, of het vastpakken van kleine objecten.

Problemen met spraak en taal
Spraak- en taalproblemen kunnen optreden, variërend van moeilijkheden met articulatie tot problemen met het begrijpen of vormen van zinnen. Dit kan het kind moeilijk maken om effectief te communiceren.

Alarmsymptomen

Het herkennen van de vroege tekenen van hersenverlamming is essentieel om tijdige interventie en behandeling mogelijk te maken. Alarmsymptomen kunnen variëren afhankelijk van de ernst van de aandoening en het type hersenverlamming.

Motorische vertragingen en spierspanning

Een van de eerste tekenen van hersenverlamming is motorische vertraging, wat zich uit in problemen met het bewegen van het lichaam. Dit kan zich uiten in het niet kunnen vasthouden van het hoofd, niet kunnen rollen of zitten, of het niet ontwikkelen van normale motorische vaardigheden zoals lopen.

Ongewone spierbewegingen

Kinderen met hersenverlamming kunnen ook ongewone spierbewegingen vertonen, zoals ongecontroleerde trekken, draaien of strekken van de armen en benen. Dit kan wijzen op spastische of dyskinetische vormen van hersenverlamming.

Problemen met de coördinatie en balans

Kinderen met atactische hersenverlamming hebben moeite met coördinatie en balans. Dit kan ervoor zorgen dat ze moeite hebben met het vasthouden van voorwerpen, lopen of het uitvoeren van complexe motorische taken.

Epilepsie en andere neurologische symptomen

Veel kinderen met hersenverlamming ontwikkelen epilepsie of andere neurologische symptomen, zoals het verliezen van bewustzijn of ongecontroleerde bewegingen van de ogen of ledematen. Epilepsie kan optreden als gevolg van de hersenschade die de aandoening veroorzaakt.

Typen van neurologische aandoeningen

Spastische cerebrale parese

Spastische cerebrale parese bestaat in drie vormen:

Spastische hemiplegie

Een kind met spastische hemiplegie heeft meestal spasticiteit of spierstijfheid aan één kant van het lichaam. Zo is dan één hand en een arm of één been aangetast. De getroffen zijde ontwikkelt zich mogelijk niet goed. Spraakproblemen komen ook voor. De intelligentie is veelal normaal. Epileptische aanvallen behoren wel tot de mogelijkheden.

Spastische diplegie

De onderste ledematen zijn aangetast. Normaalgezien komt een verhoogde spierstijfheid niet voor aan het bovenlichaam. De been- en heupspieren zijn voorts verstijfd. De benen kruisen op de knieën, waardoor het lastig is voor het kind om te lopen. Wanneer kinderen rechtopstaand de benen kruisen en proberen te lopen, is dit gekend als ‘scharen’.

Spastische quadriplegie

De benen, armen en het lichaam zijn aangetast bij spastische quadriplegie (tetraplegie). Dit is de meest ernstige vorm van spastische cerebrale parese. Daarnaast is soms sprake van een cognitieve achterstand. Lopen en praten zijn moeilijk voor het kind, en daarnaast treden soms epileptische aanvallen op.

Athetotische of dyskinetische cerebrale parese

Deze vorm van hersenverlamming staat eveneens bekend als ‘athetotische dyskinetische cerebrale parese’. Het kind heeft normaal gezien een normale intelligentie, maar de spierproblemen tasten het hele lichaam aan. Een zwakke of stijve spierspanning veroorzaakt willekeurige en ongecontroleerde lichaamsbewegingen. Lopen, zitten, een goede houding aannemen en duidelijk spreken is lastig. De tong en stembanden zijn namelijk niet goed aan te sturen door de hersenschade. Kwijlen komt ook voor doordat de gezichtsspieren zijn getroffen.

Ataxische hersenverlamming

Het evenwicht en de coördinatie zijn bij dit type cerebrale parese het vaakst aangetast. De fijne motoriek is hierbij lastig, zoals veters dichtknopen, met de schaar knippen, … Door de balansproblemen loopt het kind mogelijk met de voeten ver uit elkaar. In de meeste gevallen zijn de intelligentie en de communicatievaardigheden van de kinderen niet aangetast, maar sommige kinderen ervaren wel toch spraakproblemen.

Hypotonische hersenverlamming

Hypotonische hersenverlamming is het gevolg van een letsel aan het cerebellum (kleine hersenen). De spierproblemen verschijnen hierbij eerst. Het hoofd en lichaam van de baby zijn namelijk slap (voddenpop). Slechts een matige weerstand is aanwezig wanneer een volwassene de ledematen van het kind beweegt. Het kind rust hierbij met de ellebogen en knieën losjes uitgestrekt (in plaats van in een gebogen positie). Af en toe komen ademhalingsproblemen voor.

Symptomen: Problemen met spieren en bewegingen

De milde tot ernstige tekenen van cerebrale parese ontstaan bij of kort na de geboorte.

Vertraagde ontwikkeling
Het niet bereiken van normale mijlpalen is meestal het vroegste symptoom van hersenverlamming. De symptomen hiervan zijn reeds duidelijk voor het derde levensjaar. Zo hebben de baby’s problemen met rollen, zitten, kruipen, glimlachen, lopen en spreken. Cerebrale parese kenmerkt zich eveneens door specifieke motorische problemen die later in de kindertijd ontstaan (of zelden in het volwassen leven).

Spier- en bewegingsstoornissen
Kinderen ervaren mogelijk een verhoogde spierstijfheid (spasticiteit) of een verminderde spierspanning. Bij spasticiteit zijn de spieren vaak hard, wat leidt tot ongecontroleerde bewegingen. Het kind kan trillen of de spieren kunnen hard en strak aanvoelen. Bij verminderde spierspanning kunnen de spieren slap zijn en kan het kind problemen hebben met coördinatie en balans. Bij sommige kinderen kunnen bewegingen ongecontroleerd en onregelmatig zijn.

Motorische problemen
Kinderen met cerebrale parese kunnen moeilijkheden ervaren met fijne en grove motoriek. Dit kan variëren van het niet kunnen vasthouden van objecten tot moeilijkheden met lopen of staan. Er kunnen problemen zijn met het uitvoeren van gecoördineerde bewegingen en het ontwikkelen van de juiste houding.

Problemen met evenwicht en coördinatie
Er kunnen problemen zijn met het handhaven van een goede balans en coördinatie, wat het kind belemmert bij activiteiten zoals lopen, rennen, en spelen. Sommige kinderen kunnen moeite hebben met de fijne motoriek, zoals schrijven, knippen met een schaar, of het vastpakken van kleine objecten.

Problemen met spraak en taal
Spraak- en taalproblemen kunnen optreden, variërend van moeilijkheden met articulatie tot problemen met het begrijpen of vormen van zinnen. Dit kan het kind moeilijk maken om effectief te communiceren.

Diagnose en Onderzoeken

Cerebrale parese wordt gediagnosticeerd door het uitsluiten van andere aandoeningen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken. De diagnose wordt meestal gesteld op basis van een combinatie van medische geschiedenis, lichamelijk onderzoek, en neuroimaging-onderzoeken zoals MRI- of CT-scan. In sommige gevallen kunnen andere tests, zoals elektro-encefalografie (EEG) om epileptische activiteit te detecteren, ook nuttig zijn.

Behandeling

De behandeling van cerebrale parese is gericht op het verbeteren van de functionaliteit en het welzijn van het kind. Dit omvat meestal:
  • fysiotherapie om de spierkracht en coördinatie te verbeteren
  • ergotherapie om te helpen bij het ontwikkelen van dagelijkse vaardigheden
  • logopedie om spraak- en taalproblemen aan te pakken
  • medicatie om spasticiteit of epileptische aanvallen te behandelen
  • chirurgie om functionele problemen te verhelpen, zoals spasticiteit of scheve benen
  • ondersteuning door specialisten zoals orthopedisten en neuroloog

Een multidisciplinair team van zorgverleners werkt samen om een behandelplan op maat te maken voor elk kind.

Prognose

De prognose van hersenverlamming hangt sterk af van de ernst van de aandoening, het type hersenverlamming, de tijdige diagnose, en de behandeling die een kind ontvangt. Veel kinderen met hersenverlamming kunnen door vroege interventie en passende therapieën significante vooruitgang boeken, hoewel de aandoening vaak blijvende beperkingen met zich meebrengt.

Invloed van vroege diagnose en behandeling

Hoe sneller de diagnose van hersenverlamming wordt gesteld, hoe eerder de nodige therapieën kunnen worden gestart. Fysiotherapie, ergotherapie en spraaktherapie kunnen helpen om de motorische en communicatieve vaardigheden van een kind te verbeteren. Vroege behandeling kan de ernst van de symptomen verminderen en het algemene welzijn verbeteren.

Verwachte levensverwachting

De levensverwachting van kinderen met hersenverlamming kan normaal zijn, maar is sterk afhankelijk van de ernst van de aandoening. Kinderen met milde vormen van hersenverlamming kunnen een bijna normaal leven leiden, terwijl kinderen met ernstige vormen van de aandoening, die mogelijk ook andere complicaties zoals epilepsie of ademhalingsproblemen hebben, een kortere levensverwachting kunnen hebben. De levensverwachting is echter vaak moeilijk te voorspellen, omdat het afhankelijk is van vele factoren.

Langdurige effecten en beperkingen

Kinderen met ernstige hersenverlamming kunnen blijvende motorische beperkingen ervaren, zoals verlamming van bepaalde lichaamsdelen of volledige immobiliteit. Bij sommige kinderen kunnen cognitieve beperkingen, spraakstoornissen, en visuele of gehoorproblemen optreden. In ernstige gevallen kunnen kinderen afhankelijk blijven van zorg voor hun dagelijkse activiteiten.

Complicaties

Mogelijke complicaties van cerebrale parese zijn onder andere:
  • epileptische aanvallen
  • spijsverteringsproblemen, zoals maagklachten en constipatie
  • ademhalingsproblemen, zoals frequent voorkomende longinfecties
  • huidproblemen, zoals drukplekken en doorligwonden door beperkte mobiliteit
  • spier- en gewrichtsproblemen, zoals contracturen en misvormingen
  • probleemgedrag, zoals angst of depressie

Een regelmatige medische controle en passende behandeling zijn essentieel om complicaties te minimaliseren.

Preventie

Hoewel niet alle gevallen van hersenverlamming kunnen worden voorkomen, zijn er verschillende maatregelen die de kans op hersenverlamming kunnen verkleinen. Preventie richt zich voornamelijk op het verminderen van risicofactoren, zoals vroeggeboorte, infecties en geboortetrauma, en het bevorderen van een gezonde zwangerschap.

Prenatale zorg en gezondheid van de moeder

Het verbeteren van de toegang tot prenatale zorg is cruciaal voor het voorkomen van hersenverlamming. Gezonde levensstijlkeuzes, zoals een evenwichtig voedingspatroon, het vermijden van schadelijke stoffen (zoals alcohol en tabak), en het beheer van onderliggende medische aandoeningen zoals diabetes of hypertensie, kunnen het risico op hersenverlamming helpen verminderen.

Preventie van vroeggeboorte en geboortetrauma

Er zijn verschillende preventieve maatregelen die kunnen helpen vroeggeboorte en geboortetrauma te voorkomen. Het monitoren van zwangerschappen, vooral bij risicovolle vrouwen, kan helpen om vroegtijdige bevalling te voorkomen. Het gebruik van moderne technologieën, zoals het monitoren van de hartslag van de foetus, kan ook helpen om complicaties tijdens de bevalling te verminderen.

Vaccinaties en infectiebeheer

Infecties tijdens de zwangerschap kunnen een belangrijke oorzaak van hersenverlamming zijn. Het bevorderen van vaccinatie tegen infecties zoals rubella en het goed beheersen van infecties zoals cytomegalovirus (CMV) kunnen het risico op hersenschade verminderen. Zwangere vrouwen wordt ook geadviseerd om contact met andere infectiebronnen te vermijden en hun algehele gezondheid goed te onderhouden.

Ondersteuning van gezinnen

Naast medische preventie is het belangrijk om gezinnen te ondersteunen in hun rol bij het voorkomen van hersenverlamming. Het bevorderen van kennis over de risicofactoren en vroege tekenen van hersenverlamming kan helpen om de aandoening in een vroeg stadium te identificeren, waardoor de kans op succesvolle interventie wordt vergroot. Verantwoordelijkheden zoals goede voeding, het vermijden van schadelijke stoffen, en het zorgen voor een gezonde zwangerschap moeten breed worden gecommuniceerd.

Praktische tips voor het leven met hersenverlamming

Hersenverlamming is een aandoening die de motorische functies beïnvloedt, vaak als gevolg van schade aan de hersenen in de vroege kinderjaren. Het kan leiden tot problemen met beweging, coördinatie en spiercontrole. Hoewel hersenverlamming een levenslange aandoening is, kunnen veel mensen met de juiste ondersteuning een volwaardig leven leiden. Hier volgen enkele praktische tips die kunnen helpen om met hersenverlamming om te gaan en het dagelijks leven gemakkelijker te maken.

Zorg voor een op maat gemaakte therapie

Behandeling voor hersenverlamming kan sterk variëren, afhankelijk van de ernst van de aandoening en de specifieke symptomen. Het is belangrijk om een therapieplan te hebben dat is afgestemd op de individuele behoeften van de patiënt. Dit kan onder andere fysiotherapie, ergotherapie en spraaktherapie omvatten. Fysiotherapie helpt de motorische vaardigheden te verbeteren en kan het beweegbereik vergroten, terwijl ergotherapie praktische vaardigheden ondersteunt. Spraaktherapie kan van cruciaal belang zijn als spraak- en taalvaardigheden worden beïnvloed. Het is essentieel om nauw samen te werken met zorgverleners om een passend behandelplan op te stellen en te volgen.

Zorg voor een veilige omgeving

Als je hersenverlamming hebt, is het belangrijk om een veilige omgeving te creëren die valpartijen en andere ongelukken voorkomt. Zorg ervoor dat het huis goed verlicht is, dat meubels veilig zijn en dat obstakels op de grond worden verwijderd. Gebruik hulpmiddelen zoals een rolstoel, looprek of andere mobiliteitshulpmiddelen als dat nodig is. Ook kunnen aanpassingen in de woning, zoals trapliften of bredere deuropeningen, noodzakelijk zijn om het dagelijks leven te vergemakkelijken. Denk er ook aan om apparatuur zoals hulpmiddelen voor hygiëne en koken aan te passen om het gemakkelijker te maken om zelfzorg te verrichten.

Stimuleren van sociale interactie

Hersenverlamming kan de communicatie en mobiliteit beïnvloeden, maar het is belangrijk om sociale interacties te bevorderen om gevoelens van isolement en depressie te voorkomen. Zoek naar activiteiten die toegankelijk zijn voor iemand met hersenverlamming, zoals speciale sociale evenementen, recreatieve activiteiten of samen zijn met familie en vrienden. Digitale hulpmiddelen, zoals videochats, kunnen ook helpen om verbinding te maken met anderen. Het behouden van een sociaal netwerk is essentieel voor het mentaal welzijn van iemand met hersenverlamming.

Zorg voor een gezond en evenwichtig voedingspatroon

Een goed voedingspatroon is belangrijk voor iedereen, maar voor mensen met hersenverlamming is het nog belangrijker om een gezond en evenwichtig voedingspatroon te volgen. Ondersteuning bij eten kan soms nodig zijn, vooral als de motorische vaardigheden het moeilijk maken om zelfstandig te eten. Het kan nuttig zijn om een diëtist te raadplegen die kan helpen bij het plannen van een voedzaam menu en het beheersen van specifieke voedingsbehoeften. Let ook op hydratatie en probeer regelmatig kleine maaltijden te eten om voldoende energie te behouden.

Fysieke en mentale ontspanning

Om met de uitdagingen van hersenverlamming om te gaan, is het belangrijk om zowel fysieke als mentale ontspanning te integreren in het dagelijks leven. Ontspanningstechnieken zoals diepe ademhaling, meditatie of eenvoudige yoga-oefeningen kunnen helpen om spanning te verlichten en stress te verminderen. Fysieke ontspanning kan ook komen van lichte lichaamsbeweging, zoals zwemmen of wandelen met ondersteuning, die de mobiliteit verbeteren en de bloedcirculatie bevorderen. Het opnemen van momenten van rust en ontspanning helpt om de algehele gezondheid te verbeteren en de veerkracht te vergroten.

Regelmatige controleafspraken

Aangezien hersenverlamming een langdurige aandoening is, is het belangrijk om regelmatig controleafspraken te hebben met artsen en specialisten. Deze afspraken helpen om de voortgang te volgen, mogelijke complicaties te identificeren en de therapieën of behandelingen aan te passen op basis van de veranderende behoeften. Ondersteuning van een multidisciplinair team, bestaande uit artsen, therapeuten, psychologen en andere zorgverleners, kan helpen bij het maximaliseren van de kwaliteit van leven en het bieden van de juiste zorg.

Misvattingen rond hersenverlamming

Hersenverlamming, ook bekend als cerebrale parese, is een neurologische aandoening die de motorische vaardigheden en spiercontrole beïnvloedt. De oorzaak ligt in beschadiging of afwijkingen in de hersenen tijdens de vroege ontwikkeling, meestal voor of kort na de geboorte. Er bestaan veel misvattingen over deze aandoening, wat kan leiden tot onbegrip en verkeerde verwachtingen.

Hersenverlamming is een progressieve ziekte

Een veelvoorkomende misvatting is dat hersenverlamming in de loop van de tijd erger wordt. Dit klopt niet. De schade aan de hersenen is stabiel en verslechtert niet. Wel kunnen secundaire problemen, zoals spierstijfheid of gewrichtsproblemen, verergeren als er geen juiste therapie of ondersteuning wordt geboden.

Mensen met hersenverlamming hebben altijd een verstandelijke beperking

Hoewel sommige mensen met hersenverlamming ook een cognitieve beperking hebben, geldt dit zeker niet voor iedereen. De intelligentie varieert sterk, en veel mensen met cerebrale parese hebben een normale of zelfs bovengemiddelde cognitieve capaciteit.

Hersenverlamming wordt veroorzaakt door een moeilijke bevalling

Hoewel complicaties tijdens de geboorte een rol kunnen spelen, is de meest voorkomende oorzaak een afwijking of beschadiging in de ontwikkeling van de hersenen tijdens de zwangerschap. Infecties, zuurstoftekort en genetische factoren kunnen bijdragen aan het ontstaan van hersenverlamming.

Kinderen met hersenverlamming kunnen nooit zelfstandig lopen

De impact van hersenverlamming varieert sterk per persoon. Sommige kinderen hebben ernstige motorische beperkingen en zijn afhankelijk van hulpmiddelen, terwijl anderen met de juiste therapie en ondersteuning in staat zijn om zelfstandig te lopen. De ernst hangt af van welke delen van de hersenen getroffen zijn.

Hersenverlamming is besmettelijk

Hersenverlamming is geen infectieziekte en kan niet worden overgedragen. Het is een neurologische aandoening die ontstaat door schade aan de zich ontwikkelende hersenen en heeft niets te maken met virussen of bacteriën.

Fysiotherapie kan hersenverlamming genezen

Hoewel fysiotherapie essentieel is voor het verbeteren van spiercontrole en bewegingsvrijheid, geneest het hersenverlamming niet. De schade aan de hersenen is permanent, maar met de juiste therapieën kunnen symptomen worden verminderd en de levenskwaliteit aanzienlijk worden verbeterd.

Alle mensen met hersenverlamming hebben spasticiteit

Spasticiteit is een veelvoorkomend symptoom, maar niet iedereen met hersenverlamming ervaart het. Er zijn verschillende vormen van cerebrale parese, en sommige mensen hebben juist te weinig spierspanning (hypotonie) of problemen met coördinatie en balans.

Mensen met hersenverlamming kunnen geen normale levensverwachting hebben

Hersenverlamming op zich verkort de levensverwachting niet. Factoren zoals ernstige ademhalingsproblemen, voedingsproblemen of bijkomende gezondheidscomplicaties kunnen een rol spelen, maar met de juiste zorg kunnen veel mensen met hersenverlamming een normale levensduur bereiken.

Medicatie kan hersenverlamming genezen

Er bestaat geen geneesmiddel dat hersenverlamming kan genezen. Wel kunnen bepaalde medicijnen helpen om spierstijfheid, pijn en andere symptomen te verminderen. Behandelingen zoals botulinetoxine-injecties en spierontspannende medicatie worden vaak gebruikt om mobiliteit te verbeteren.

Mensen met hersenverlamming kunnen geen werk of onafhankelijk leven hebben

De mate van zelfstandigheid hangt af van de ernst van de aandoening, maar veel mensen met hersenverlamming kunnen werken, relaties aangaan en zelfstandig wonen. Met de juiste ondersteuning en aanpassingen kunnen ze een volledig en productief leven leiden.

Lees verder

© 2017 - 2025 Miske, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Cerebrale palsy/parese (spasticiteit)Cerebrale palsy/parese (spasticiteit)Cerebrale palsy, ook wel cerebrale parese of spasticiteit genoemd, is een ontwikkelingsstoornis welke primair gekenmerkt…
Athetose: Neurologisch symptoom met bewegingsproblemenAthetose: Neurologisch symptoom met bewegingsproblemenAthetose (athetosis) is een neurologisch symptoom gekenmerkt door langzame, onwillekeurige en kronkelige bewegingen van…
Wat is Erbse Parese?Erbse parese (obstetrische plexus brachialis laesie) een verlamming aan de arm door beschadiging aan een zenuw in de sch…
Spasticiteit: Verhoogde spierspanning of spierstijfheidSpasticiteit: Verhoogde spierspanning of spierstijfheidSpasticiteit is een medische term voor verhoogde spierspanning, waarbij de spieren stijf zijn en moeilijk te controleren…
Hersentrauma: Hoofdletsel door trauma met veel symptomenHersentrauma: Hoofdletsel door trauma met veel symptomenBij een hersentrauma ontstaat een hoofdletsel dat leidt tot schade aan de hersenen. Deze schade kan een breed scala aan…
Fibrous papule of the nose: symptomen, oorzaak & behandelingFibrous papule of the nose: symptomen, oorzaak & behandelingEen fibrous papule of the nose is een onschuldig, klein, verhoogd pukkelachtig groeisel (papule) op de neus of elders in…
Bronnen en referenties
  • Inleidingsfoto: Geralt, Pixabay
  • Geraadpleegd op 10 november 2017:
  • CEREBRAL PALSY, boek: Clinical Medicine, Door: Parveen Kumar, Michael Clark, Uitgever: Elsevier, ISBN: 9780702029936, blz. 1169
  • Cerebral palsy, https://medlineplus.gov/cerebralpalsy.html
  • Cerebral palsy, https://medlineplus.gov/ency/article/000716.htm
  • Cerebral palsy: Symptoms, causes, and treatments, https://www.medicalnewstoday.com/articles/152712.php
  • Coëlho, Medisch Zakwoordenboek, digitale editie, versie 2010)
  • What Is Cerebral Palsy? What Causes It?, https://www.webmd.com/children/guide/understanding-cerebral-palsy-basic-information#1
Miske (4.039 artikelen)
Laatste update: 01-03-2025
Rubriek: Mens en Gezondheid
Subrubriek: Aandoeningen
Bronnen en referenties: 8
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.
Medische informatie…
Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Raadpleeg bij medische problemen en/of vragen altijd een arts.