Herpes gladiatorum: Virale huidinfectie met blaren en koorts
Herpes gladiatorum (matherpes) is een zeer besmettelijke huidinfectie veroorzaakt door het herpes simplex-virus. Contactsporters krijgen vaak te maken met de virale infectieziekte die overdraagbaar is via direct huidcontact of met besmette voorwerpen. De patiënt heeft pijnlijke met vocht gevulde blaasjes en tintelingen in het getroffen gebied, maar daarnaast komen andere symptomen voor. Bij milde symptomen is een behandeling niet vereist maar dan moet de patiënt zich wel houden aan enkele richtlijnen. Patiënten met ernstige klachten krijgen mogelijk een medicamenteuze behandeling. De vooruitzichten zijn zeer goed bij deze infectie, maar patiënten zijn wel levenslang geïnfecteerd waardoor opflakkeringen mogelijk zijn.
Oorzaken: Herpes simplex-virus type 1
Het
herpes simplex-virus type 1 (HSV-1), hetzelfde virus dat
koortsblaasjes op de lippen (koortslip) veroorzaakt, is verantwoordelijk voor herpes gladiatorum. De virale infectie komt vaak voor bij contactsporters, zoals worstelaars, rugbyspelers, basketballers, …. HSV-1-infecties komen zeer vaak voor, hoewel niet iedereen te maken krijgt met symptomen. In bepaalde periodes is het virus niet actief. Dit betekent dat de patiënt geen symptomen ervaart en de infectie niet overdraagbaar is. Maar wanneer het virus echter weer actief wordt, is de infectie overdraagbaar, zelfs wanneer de patiënt dan geen klachten heeft van de infectieziekte. Het is bijgevolg belangrijk om herpes gladiatorum zo veel mogelijk te voorkomen. De verspreiding van het virus verloopt via direct huidcontact met geïnfecteerde huidletsels. Daarnaast is het mogelijk om de infectie te ontwikkelen door een besmette patiënt te kussen. Tot slot ontstaat de virale infectie door het delen van of contact met besmette voorwerpen, zoals drankflesjes, eetgerei, mobiele telefoons, lippenbalsem enzovoort.
Symptomen: Huidletsels met blaren en koorts
Locatie
De meeste personen met deze
virale huidinfectie hebben nooit symptomen. Bij patiënten met symptomen, bedraagt de incubatieperiode circa drie tot acht dagen na de blootstelling aan HSV-1. Dit betekent dat de klachten van herpes gladiatorium na deze acht dagen optreden. De symptomen treden op op het
gezicht, de nek, de
borstkas, de buik of de onderkant van de ledematen, maar soms ook op andere lichaamsdelen.
Huiduitslag
Atleten met herpes gladiatorum kampen met diverse huidletsels of een
huiduitslag op de geïnfecteerde gebieden. Wanneer herpes aan het oog optreedt (
oogherpes), zijn de symptomen mogelijk ernstig en is medische hulp noodzakelijk. Op de huid verschijnt een groepje met heldere, met vocht gevulde
blaasjes die omgeven zijn door roodheid. Deze blaren of zweren zijn al dan niet
pijnlijk. Voorts bemerkt de patiënt een tintelend gevoel in het getroffen gebied.
Algemene symptomen
Algemene tekenen van de virale infectie komen ook tot uiting, zoals
gezwollen lymfeklieren,
keelpijn,
hoofdpijn,
koorts en
misselijkheid of
braken (vooral tijdens de eerste episode).
Diagnose en onderzoeken
Het is belangrijk om zo snel mogelijk de infectie te identificeren en diagnosticeren, want dit komt de gezondheid van zowel de patiënt als de teamgenoten en tegenstanders ten goede. De arts onderzoekt de zweren en blaren, en bemerkt en noteert de andere klachten. Ook bevraagt hij de patiënt over de
medische geschiedenis en de eventuele sportgerelateerde activiteiten. Vaak is hij dan reeds in staat om de diagnose te stellen, maar soms is het toch nodig om een weefselmonster van een geïnfecteerde blaar of
huidzweer te nemen en dit microscopisch te laten onderzoeken. Indien de arts twijfelt over de aanwezigheid van herpes gladiatorum, voert hij een
bloedonderzoek uit. In het bloed zijn antilichamen aanwezig waardoor het mogelijk is om de aanwezigheid van de ziekte te bevestigen.
Behandeling van herpes gladiatorum
Sommige patiënten met herpes hebben milde klachten, waardoor een behandeling niet vereist is. De patiënt mag echter niet trainen, spelen, wedstrijden spelen of voorwerpen te delen en ander fysiek contact te vermijden totdat een arts vastgesteld heeft dat de patiënt niet meer
besmettelijk is. Patiënten met ernstige of langdurige symptomen (vooral bij een eerste episode), patiënten die frequente infecties ervaren of patiënten die een
verzwakt immuunsysteem hebben, krijgen mogelijk door de arts
antivirale geneesmiddelen voorgeschreven. Deze medicijnen bestrijden een virale infectie. Soms zet de arts ook medicatie in om opflakkeringen te voorkomen.
Prognose van huidinfectie
De blaasjes en huidletsels genezen veelal binnen zeven tot tien dagen zonder
littekens achter te laten. Patiënten met herpes gladiatorum (HSV-1) hebben bijgevolg goede vooruitzichten na de behandeling. Wel zijn patiënten levenslang geïnfecteerd nadat ze besmet zijn geweest. Periode uitbraken komen voor bij besmette patiënten. Ze krijgen dan opflakkeringen met de tekenen van de infectieziekte. Hoe vaak de opflakkeringen optreden, is variabel. Sommige patiënten hebben bijvoorbeeld één keer per maand weer een uitbraak, terwijl anderen maar één keer per jaar of nog minder tekenen ervaren van de infectieziekte.
Stress en een verzwakt immuunsysteem staan er wel voor bekend dat ze sneller een opflakkering genereren. Bij terugkerende herpesinfecties genezen de huidletsels veelal sneller en ontstaat korstvorming al na ongeveer drie dagen.
Complicaties van virale infectieziekte
Zeer sporadisch infecteren bacteriën de blaren, waardoor een secundaire
bacteriële huidinfectie ontstaat. Dit ontstaat sneller indien de patiënt gaat pulken aan de huidletsels. De arts behandelt deze infectie met
antibiotica. Af en toe verspreidt een bacteriële infectie zich naar verschillende lichaamsdelen, zoals de
hersenen, de ogen, de lever of de longen. Dringende medische hulp is in deze gevallen noodzakelijk.
Lees verder