Situs inversus: Aandoening met gespiegelde organen
Situs inversus (situs transversus, situs oppositus) is een aangeboren aandoening waarbij de belangrijkste organen in de buik en borstkas in spiegelbeeld staan. Meestal ervaart een patiënt geen problemen als gevolg van situs inversus. De arts diagnosticeert de ziekte dan per toeval via beeldvormend onderzoek voor de diagnose van een andere aandoening. Het is belangrijk dat de arts op de hoogte is van de aandoening omdat hij anders mogelijk niet goed in staat is om bepaalde symptomen toe te schrijven aan een ziekte. Een behandeling is in de meeste gevallen niet nodig. Enrique Iglesias, een Spaanse zanger, songwriter, acteur en platenproducer, is één van de bekendste personen die lijdt aan situs inversus.
Epidemiologie van spiegelbeeld van buik en borstkas
Situs inversus is een aangeboren aandoening waarbij de organen in de buik en borstholte in spiegelbeeld zijn geplaatst ten opzichte van hun normale positie. Het komt voor bij ongeveer 1 op de 8.000 mensen, en veel individuen zijn zich misschien niet bewust van hun conditie totdat ze worden getest voor andere medische aandoeningen. Situs inversus kan geïsoleerd optreden of gepaard gaan met andere aandoeningen zoals het Kartagener-syndroom.
Oorzaken en risicofactoren van gespiegelde organen
De oorzaak van situs inversus is een afwijking in de vroege embryonale ontwikkeling waarbij de normale positionering van de organen in de buik en borstholte wordt verstoord. Dit gebeurt door een defect in de cilia van de cellen die verantwoordelijk zijn voor het asymmetrisch organiseren van organen tijdens de ontwikkeling. De meeste gevallen van situs inversus zijn sporadisch, maar het kan ook erfelijk zijn, vooral wanneer het wordt geassocieerd met andere genetische syndromen.
Risicofactoren van gespiegeld aangelegde lichaamsstructuren
Bij enkele aandoeningen komt situs inversus als symptoom tot stand.
Carpenter-syndroom
Patiënten met het
Carpenter-syndroom hebben diverse afwijkingen aan de schedel (
craniosynostose: vroegtijdige fusie van schedelnaden) en het
skelet (de
vingers en/of tenen). Verder komen soms ook andere symptomen tot uiting bij de erfelijke aandoening, waaronder ontwikkelingsstoornissen en ook situs inversus.
Primaire ciliaire dyskinesie (Kartagener-syndroom)
Ongeveer 25% van de patiënten met situs inversus lijdt aan primaire ciliaire dyskinesie (PCD). Bij PCD werken de cilia (trilhaartjes) niet goed. De aandoening ontstaat tijdens de ontwikkeling van het embryo. Normaal werkende trilharen bepalen de positie van de interne organen tijdens de vroege embryologische ontwikkeling. Embryo's met PCD hebben een kans van 50% op het ontwikkelen van situs inversus. Ze lijden dan aan
het Kartagener-syndroom, een aandoening die zich kenmerkt door situs inversus,
chronische sinusitis (chronische
ontsteking van neusbijholte) en
bronchiëctasien (verwijding en irritatie van luchtwegen). Cilia zijn ook verantwoordelijk voor het opruimen van slijm uit de
longen. Wanneer de cilia niet goed werken, krijgt een patiënt sneller te maken met
longinfecties. Verder resulteert het Kartagener-syndroom eveneens in mannelijke
onvruchtbaarheid, aangezien functionele cilia nodig zijn voor een goede werking van spermaflagella (zweepstaartjes: dienen voor het voortbewegen van het sperma).
Effect van gespiegelde organen en structuren op anatomie
De aandoening tast alle belangrijke structuren in de
borstkas (thorax) en de buik aan. Het
hart bevindt zich bij de ziekte aan de rechterkant van de thorax (
dextrocardie) in plaats van aan de gebruikelijke linkerkant. De
maag en
milt zijn hierbij aan de rechterkant van de buik gelegen. De positie van de
lever en
galblaas is bij de aandoening links in plaats van rechts. Ook de longen staan in omgekeerde positie. De linkerlong heeft daarnaast drie lobben, terwijl de rechterlong maar twee lobben heeft. De ingewanden, interne structuren, bloedvaten, zenuwen, en lymfevaten staan tot slot ook mogelijk in spiegelbeeld.
Symptomen
De meeste patiënten met situs inversus ervaren geen symptomen. 5 à 10% van de patiënten lijdt wel aan een aangeboren
hartaandoening. Meestal bevinden alle organen (longen, lever, galblaas, milt, maag en
darmen) zich in spiegelbeeld (situs inversus totalis). Wanneer één of enkele van deze organen in een gespiegelde positie staan, is sprake van heterotaxie.
Effecten en complicaties van situs inversus
Orgaantransplantatie
Wanneer patiënten met gespiegelde organen een orgaantransplantatie moeten ondergaan, is de oriëntatie van de bloedvaten van het gedoneerde orgaan (zoals een hart of lever) omgekeerd, waardoor de arts stappen moet ondernemen om de bloedvaten op de juiste manier samen te voegen.
Sneller complicaties bij ziekte
Veel patiënten met situs inversus totalis (volledig spiegelbeeld van alle lichaamsstructuren) zijn zich niet bewust van hun afwijkende anatomie totdat ze medische hulp inroepen voor een niet-gerelateerde aandoening, zoals een
gebroken rib of een aanval van een
blindedarmontsteking. Soms identificeert de arts de aandoening ook per toeval tijdens de toediening van bepaalde
medicijnen of tijdens onderzoeken zoals een
bariumklysma (
röntgenfoto van de dikke darm en het rectum). De omkering van de organen leidt soms tot
verwardheid bij de arts als hij niet op de hoogte is van de ziekte, omdat veel symptomen zich aan de atypische kant bevinden. Hij kan de klinische presentatie van de patiënt moeilijk toeschrijven aan een bepaalde aandoening.
Alarmsymptomen
Alarmsymptomen van situs inversus kunnen variëren afhankelijk van of de aandoening gepaard gaat met andere medische problemen. Het kan symptomen veroorzaken die lijken op andere aandoeningen van de interne organen, zoals buikpijn, ademhalingsproblemen of maag- en darmklachten. Het is belangrijk om medische evaluatie te zoeken als er symptomen optreden die wijzen op problemen met de organen, vooral als ze onverklaarbaar zijn.
Diagnose en onderzoeken
De arts stelt de diagnose van situs inversus vaak per toeval. Dit gebeurt dan met behulp van
beeldvormende onderzoeken zoals een echografie, een
CT-scan en/of een
MRI-scan omdat de arts dan de oorzaak van een ander medisch probleem wil identificeren.
Behandeling van situs inversus
De behandeling van situs inversus is meestal gericht op het beheren van eventuele symptomen of complicaties die voortvloeien uit de afwijkende organenpositie. In veel gevallen is geen specifieke behandeling nodig, vooral als de patiënt geen symptomen ervaart. Wanneer complicaties optreden, zoals problemen met de organen of andere gerelateerde aandoeningen, kunnen medische en chirurgische interventies nodig zijn om deze problemen te behandelen.
Prognose
De prognose voor situs inversus is meestal goed, vooral wanneer de aandoening geïsoleerd is en geen andere gezondheidsproblemen met zich meebrengt. Veel mensen met situs inversus leiden een normaal leven zonder noemenswaardige symptomen of beperkingen. Het is echter belangrijk om regelmatig medische controles te ondergaan om eventuele problemen vroegtijdig op te sporen en te behandelen.
Complicaties
Complicaties van situs inversus kunnen optreden als de aandoening gepaard gaat met andere syndromen of medische problemen. Dit kan onder meer ademhalingsproblemen, spijsverteringsproblemen, of andere organen gerelateerde complicaties omvatten. Het is belangrijk om regelmatig medische controle te ondergaan om dergelijke complicaties op te sporen en te beheren.
Preventie
Preventie van situs inversus is beperkt omdat de aandoening aangeboren is en geen specifieke risicofactoren heeft die kunnen worden gemanipuleerd. Genetische expertise kan nuttig zijn voor gezinnen met een voorgeschiedenis van aangeboren afwijkingen om meer inzicht te krijgen in het risico op dergelijke aandoeningen. Vroege diagnose en monitoring kunnen helpen bij het beheren van eventuele gerelateerde gezondheidsproblemen.
Tips voor patiënten met aandoening en artsen
Wanneer de arts weet dat een patiënt lijdt aan situs inversus, versnelt dit de diagnose en de behandeling. Dit voorkomt mogelijke blijvende of ernstige gezondheidscomplicaties. Patiënten met deze zeldzame aandoening moeten hun artsen vóór een onderzoek altijd informeren. Het dragen van een medisch identificatielabel is belangrijk zodat zorgverstrekkers op de hoogte zijn van de ziekte voor het geval een patiënt hierover niet kan communiceren.
Lees verder