De geneeskracht van wilgenroosje

Wilgenroosje is een vrolijk bloeiende bloem waarvan de bladeren en wortel gegeten kunnen worden. In de bladeren zit veel vitamine C. Deze plant werd oorspronkelijk gevonden op het hele Euraziatische continent, met uitzondering van het Middellandse Zeegebied en Noord-Amerika. De plant heeft geneeskracht en wordt in de volksgeneeskunde voornamelijk gebruikt om de mond mee te spoelen en om huidwassingen te doen tegen bijvoorbeeld aambeien.

Inhoud:

• Naamgeving wilgenroosje
• Wilgenroosje in de keuken
• Traditioneel gebruik wilgenroosje
• Werkzame stoffen wilgenroosje
• Het wilgenroosje als middel tegen plasproblemen
• Uitwendige toepassing wilgenroosje
• Consulteer de fytotherapeut

Naamgeving wilgenroosje

In het Latijn heet deze plant Epilobium Angustifolium. Epi betekent ´aan de rand van´. Lobos betekent ´peul´. Deze naam verwijst waarschijnlijk naar het feit dat de bloemen op de latere peul groeien en de plant duidelijk een gedeelte met peulen heeft die onder de bloemen hangen. Angustifolium betekent ´smalbladig´ wat een verwijzing is naar de inderdaad lange, smalle bladeren. In het Nederlands heet de plant wilgenroosje omdat de bladeren lijken op de lange smalle bladeren van de wilg en de bloemen rozerood van kleur zijn, net als de oorspronkelijke kleur van de roos. Het Engels kent de naam fireweed, wat een verwijzing is naar het feit dat na een brand deze plant als eerste opkomt.

Wilgenroosje in de keuken

De jonge scheuten en bladeren van deze plant zijn eetbaar; het is een wilde groente. Je kunt ze als alternatief saladebladeren voor en originele salade gebruiken of als groente koken. De gelachtige substantie kan aan soepen worden toegevoegd. De wortel wordt als saladegroente gebruikt en in Scandinavische landen maken ze er een compote van, Van de gedroogde bladeren kan een thee worden gemaakt; dat doet men vooral in Rusland. De knoppen van de bloemen worden in salades gedaan of net als kappertjes in azijn ingemaakt om er in de winter van te kunnen genieten.

Traditioneel gebruik wilgenroosje

De Indianen in Noord-Amerika gebruikten traditioneel de merg in wilgenroosje om op te eten als zoetige lekkernij maar ook om brandwonden en etterende wonden mee te behandelen. Zo wordt de etter uit de wond getrokken en heelt de wond sneller, volgens de Indianen. In de hedendaagse op wetenschap gestoelde fytotherapie wordt het inzicht van de Indianen dat het goed werkt tegen huidontstekingen en licht brandwonden onderschreven. De Inuit-eskimo´s gebruiken de wortel als maaltijd. In Scandinavische landen is onderzoek gedaan naar het eten van wilgeroosjewortel en het blijkt een goed voedsel in tijden van nood.

Werkzame stoffen wilgenroosje

In dit vrolijk bloeiende plantje zitten verschillende fytonutriënten. Er zitten verschillende fytosterolen in zoals betasitosterol. Daarnaast bevat het flavonoïden waaronder kaemferol-, quercetine- en myricetineverbindingen. Het bevat de looistoffen gallotanninen, triterpeenzuren, slijmstoffen, calciumoxalaten en vetzuren.

Het wilgenroosje als middel tegen plasproblemen

Wilgenroosje werkt ontstekingswerend, anti-oedemateus en prostaatontzwellend. De betasitosteol en myricetine-3-O-β-D-glucuronide zijn daar verantwoordelijk voor. Triterpenen verminderen infectieverschijnselen en zijn goed voor de doorbloeding. Deze medicinale eigenschappen maken het mogelijk om wilgenroosje als geneeskruid in te zetten tegen de volgende indicaties:

• Benigne ProstaatHypertrofie(BPH) of goedaardige prostaatvergroting waarmee plasproblemen gepaard gaan.
• Wilde wilgenroosjes / Bron: Σ64, Wikimedia Commons (CC BY-3.0)
  Pollakissurie of frequent in kleine beetjes plassen,
• Nycturie of frequent nachtelijk plassen,
• Urgency, moeilijke bedwingbare aandrang,
• Rentie of gevoel van resterende urine,
• Vertraagd begin van urinestraal,
• Zwakke straal,
• Plassen in twee keer,
• Langdurig nadruppelen,
• Prostatitis of prostaatontsteking.

Uitwendige toepassing wilgenroosje

De looistoffen in het wilgenroosje werken wond helend en de slijmstoffen werken verzachtend. Aandoeningen in de mond kunnen met een spoelmiddel of gorgeldrank op basis van wilgenroosje voorkomen worden. Huidontstekingen kunnen met een omslag worden tegen gegaan. Hiervoor maak je een doek nat met een aftreksel van wilgenroosje. Het wordt gebruikt tegen:

• Aften,
• Keelslijmvliesontsteking,
• Als omslag tegen huidontsteking,
• Wonden,
• Lichte brandwonden.

Consulteer de fytotherapeut

Wie wilgenroosje als geneesmiddel wilt gebruiken kan het best een consult nemen bij een fytotherapeut. Wilgenroosjeextracten en medicijnen in de vorm van moedertincturen, poeders en capsules dienen enkel op voorschrift van bevoegden ingenomen te worden. Een huisarts of fytotherapeut kan je daarover adviseren, net als over de eventuele bijwerkingen en interacties met andere medicijnen of kruiden. Alle in dit artikel genoemde medicinale werkingen van dit geneeskruid zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en komen uit het Groot Handboek Geneeskrachtige Planten van Geert Verhelst, een standaardwerk op het gebied van genezende planten. Het boek wordt regelmatig gebruikt in de fytotherapie en homeopathie.

Lees verder

• Geneesplanten: Geneeskrachtige planten (special)
• De geneeskracht van de bittere oranje-appelboom
• De geneeskracht van kattensnor of kumis kucing
• De geneeskracht van Eucalyptus
• De geneeskracht van engelwortel
• De Geneeskracht van Jeneverbes