De schildpad in de mythologie en als krachtdier

In de mythologie komt de schildpad zowel bij de Chinezen als bij de Indianen voor als drager van de wereld. Zijn rug biedt ruimte voor de schepping en het leven op aarde. De schildpad behoort tot de oudste groep van gewervelde dieren. Het schild vormt hun ruggengraat en ribben. Sommige schildpadden kunnen 150 jaar oud worden. Gezien de ouderdom die het individu bereiken kan en de ouderdom van de soort, en daarbij de grootte die sommige schildpadden bereiken kunnen, is het niet zo heel vreemd dat dit trage wezen in de verhalen als drager van het aardse bestaan beschouwd wordt. In de scheppingsmythe van de Chippewa wordt beschreven hoe de schildpad hielp om hun land op te bouwen. Als krachtdier is de schildpad een zeer betrouwbare en stevige bondgenoot.

• Hoe de schildpad hielp om het leven op aarde mogelijk te maken
• De schildpad als krachtdier
• Het element aarde in de astrologie

Hoe de schildpad hielp om het leven op aarde mogelijk te maken

Lang geleden keek de Grote Geest met verdriet naar de aarde en haar bewoners, de stenen, de planten, de dieren en de mensen. Ze waren de wet van eenheid, aan de hand waarvan ze zouden moeten leven, vergeten. Ze vochten om macht, bezit, om ideeën, ze vochten om het minste of geringste, ze waren haatdragend, hebzuchtig en jaloers en gunden elkaar het licht in de ogen niet. Hij zond boodschappen om te waarschuwen dat het zo niet verder kon. Geen mens luisterde, slechts een aantal mineralen, dieren en planten gaven gehoor aan zijn oproep, de mensen bleven doof. Hij besloot degenen die niet luisterden naar verschillende rijken te sturen waar ze hem en zijn lessen konden horen. Toen liet hij het regenen, regenen en regenen, totdat al het land overstroomd was. Slechts enkele rotsen, planten en dieren overleefden. Maar de Grote Geest voelde zich bedroefd, want wat was nu de aarde zonder mensen? Dát was niet de bedoeling!

Boven de wolken woonde een geestvrouw die ooit als mens op aarde geleefd had. Nu er geen menselijk leven op aarde meer was, had ze niemand meer om te helpen en bij te staan en ze begon zich alleen te voelen. Ze vroeg de Grote Geest om haar een geestman te sturen. Deze man kwam en de vrouw werd zwanger, maar de man verdween nadat hij zijn opdracht vervuld had en de vrouw was weer alleen in de wereld van het luchtrijk. Ook de dieren op aarde waren eenzaam en verlangden naar het gezelschap van de mens als in vroeger tijden toen ze zich nog de wet van eenheid van al het bestaande herinnerden. Ze zagen de vrouw in de wolken en vroegen haar om naar de aarde te komen. Maar ze wisten dat de vrouw land nodig had om overheen te kunnen lopen. Toen ze bij elkaar zaten om te beraadslagen over dit probleem, kwam de schildpad en stak zijn hoofd boven het water uit. "Vrienden," zei hij, "ik heb een grote sterke rug. Misschien kan de Luchtvrouw erop plaats nemen." "Fantastisch idee," zei de beer als hoofd van de vergadering, "dat is de perfecte oplossing."

Maar toen de vrouw na dagen over de grote schildpad gelopen te hebben eindelijk weer bij haar beginpunt uitkwam, zei ze tegen hem: "Ik dank je dat je je opoffert, maar je kunt toch niet voorgoed dienen als thuisbasis voor mij en mijn nakomelingen. Je moet kunnen leven als schildpad en schildpad dingen doen." En ze vroeg aan de waterdieren om te zoeken naar land op de bodem van de oceaan. Alle brachten ze een paar zandkorrels, maar dat was niet genoeg. Toen kwam de muskusrat met een mondvol aarde, die hij aan de voeten van de vrouw legde voordat hij instortte. De vrouw verzorgde de rat zo goed mogelijk zodat hij weer genas. Toen liep de vrouw over de rug van de schildpad en liet overal een beetje aarde vallen. Toen ze terugkwam bij haar uitgangspunt blies ze de adem van leven over de grond en de grond vermeerderde zich totdat de hele rug van de schildpad bedekt was.
"Broeder schildpad," zei de vrouw, "nu kun je terugkeren naar je eigen leven, maar dit land heet voortaan Schildpadeiland en we zullen je eren als zoon van water zowel als aarde."
Sindsdien wordt de schildpad geëerd als de beschermer en drager van het leven op aarde, en staat hij symbool voor de eenheid van het bestaan.
Naar: How turtle helped to build our land. Sun Bear & Wabun. Een Chippewa scheppingsmythe

De schildpad als krachtdier

Een stevige basis

Wie zich aangetrokken voelt tot de schildpad heeft misschien behoefte aan stevigheid, een duidelijke basis. Het besef dat moeder aarde of broer schildpad ons allen draagt, is iets dat tot in ons diepste wezen gevoeld kan worden. In dit vertrouwen kunnen we raken aan krachten in onszelf die voorbij tijd en ruimte liggen. Het kosmische samenspel waar de aarde en haar bewoners een onderdeel van zijn, is een dragende kracht die ons nooit laat vallen.

Geduld en zelfbeheersing, het geschenk van de schildpad

De trage bewegingen van de schildpad zijn voor ons mensen als van een andere wereld, het dier is van een andere orde. Maar wie slow motion beweegt, net als de schildpad, merkt dat zijn opmerkingsgave intensiveert en zijn beleving zich verdiept. We worden gevoelig voor een andere dimensie van het bestaan. We worden ons bewust van elke stap die we zetten. In deze rust kunnen we grote afstanden overbruggen. In geduld en zelfbeheersing ligt een grote kracht.

Je huis met je mee dragen

De schild van de schildpad is zijn huis. Waar hij ook gaat of staat, hij heeft zijn huis altijd bij zich. We kunnen hiervan leren dat ook wij ons huis altijd bij ons moeten dragen. In ons innerlijk zijn grote krachten aanwezig die bestand zijn tegen uitwendig geweld. Pas in nood spreken we dit soort krachten aan. We hoeven echter niet persé tot het uiterste gebracht te worden om de waarde van onze innerlijke kracht te beseffen. De lijnen naar ons binnenste kunnen we verstevigen en onderhouden op allerlei manieren: meditatie, op tijd rust nemen, de rust in de natuur opzoeken en voelen hoe we gedragen worden door de aarde. We kunnen ons laten warmen door de zon. In de natuur en in de totaliteit van de schepping vinden we voedende krachten die passen bij ons mens zijn. De eenheid van alle bestaan geeft een gevoel van veiligheid. De bron van alle leven stroomt door de hele schepping heen, we kunnen ons er ten allen tijde aan laven. Van tijd tot tijd je terugtrekken in je schulp is noodzakelijk om tot je innerlijke kracht te komen en je krachten te regenereren.

Het element aarde in de astrologie

In de Indiaanse astrologie zoals Sun Bear & Wabun die opgeschreven hebben, is de schildpad de heerser over het element aarde. De aardetekens stier (bever), maagd (bruine beer) en steenbok (sneeuwgans), kennen de praktische instelling van aarde. Het element aarde voedt deze tekens. Veiligheid en stevigheid als geschenk van moeder aarde biedt de basis voor alle leven. Zij die behoren tot de aardetekens wortelen zich waar ze zich bevinden en zorgen voor alles of allen in hun directe omgeving. Ze zullen niks beloven wat ze niet ook waar kunnen maken. Ze vormen een basis voor hun familie, vrienden of werkrelaties. Regelmatig contact maken met de natuur helpt om de aarde aanleg in een persoon weer op te laden, ook stenen en mineralen zijn geschikt om als genezend en evenwicht brengend element te gebruiken.

Lees verder

• De beer als krachtdier
• De sociale wolf als krachtdier en gids
• De beer als krachtdier en innerlijke metgezel van de mens
• Rode jaspis, steen voor aarding, kracht en moed
• Wat is een krachtdier?