Blaaspoliepen kunnen verraderlijk zijn

Een blaaspoliep is gesteeld en soms 'goedaardig', hoewel over dat begrip de meningen verdeeld zijn. De groei van het gezwel beperkt zich vaak tot het slijmvlies. Bloed plassen is een veeg teken, een symptoom dat er iets mis is in de blaas. Net als een recidiverende blaasontsteking. Als de poliepen eenmaal verwijderd zijn, is maandelijkse, halfjaarlijkse of jaarlijkse controle belangrijk. Poliepen zijn immers hardnekkig, ze willen nog wel eens terugkomen, ook nadat de patiënt jarenlang ‘poliepvrij’ is geweest. Bovendien kan dit gezwel ontaarden in een kwaadaardige tumor die zich in de spier nestelt en metastaseert.

Inhoud

• Is een blaaspoliep gevaarlijk?
• Blaaspoliepen kunnen expansief of invasief zijn
• Symptomen
• Oorzaken en risicofactoren van blaaspoliepen
• Onderzoek, behandeling en nazorg
• Blaasspoeling
• Twee soorten
• En daarna...?

Is een blaaspoliep gevaarlijk?

Typerend voor een blaaspoliep is dat het gezwel doorgaans dikker is aan het uiteinde ervan. Het is met andere woorden ‘gesteeld’. Deze relatief kleine tumor ontstaat in het blaasslijmvlies. Soms blijft het daarbij, maar lang niet altijd. Verder hebben blaaspoliepen de neiging te recidiveren.

Recidieven
In bijna 70 procent van de ziektegevallen vormen zich na de verwijdering van de poliep nieuwe poliepen. Vandaar dat goede nazorg en controle beslist geen overbodige luxe is, temeer omdat in principe goedaardige blaaspoliepen uiteindelijk kwaadaardig kunnen worden en dan dieper de blaaswand ingroeien.

Blaaspoliepen kunnen expansief of invasief zijn

Karakteristiek bij goedaardige gezwellen is dat ze expansief zijn. Dat wil zeggen dat ze het weefsel eromheen wegdrukken. Bij kwaadaardige tumoren ligt dat anders. Deze gezwellen zijn invasief, infiltrerend. Ze groeien in het omliggende weefsel, vergroeien er als het ware mee. Bij een maligne blaaspoliep vindt hetzelfde plaats. Vandaar dat poliepweefsel altijd in het laboratorium onderzocht wordt. Op de uitslag ervan wordt de behandeling, waaronder het soort blaasspoeling na de ingreep, en de verdere nazorg afgestemd.

Symptomen

De verschijnselen van blaaspoliepen kunnen zeer divers zijn. Sommige mensen merken pas in een laat stadium dat ze blaaspoliepen hebben. Toch zijn er altijd wel symptomen die erop wijzen dat er iets mis is met de blaas, zoals:

• bloed bij de urine,
• pijn tijdens het plassen,
• frequente aandrang,
• recidiverende blaasontsteking,
• bloed plassen is meestal een veeg teken. Het is dan zaak zo snel mogelijk naar de huisarts te gaan.

Oorzaken en risicofactoren van blaaspoliepen

Over de oorzaken van blaaspoliepen, en waarom mannen er vaker mee belast zijn dan vrouwen, tast men nog grotendeels in het duister. Er wordt veel onderzoek naar gedaan. Er zijn allerlei risicofactoren die mede kunnen leiden tot de vorming van deze gezwelletjes, zoals:

• roken,
• overmatig koffiegebruik,
• blootstelling aan chemische stoffen (industrie),
• parasieteninfectie (schistosomiasis, ofwel bilharzia). Deze infectie (importziekte) komt echter voornamelijk voor in tropische ontwikkelingslanden.

Onderzoek, behandeling en nazorg

Bij klachten die wijzen op blaaspoliepen stuurt de huisarts u door naar de uroloog. Na enkele routineonderzoeken zal de uroloog met een resectoscoop de blaaspoliepen verwijderen en het weefsel laten onderzoeken. Deze chirurgische ingreep noemt men een TUR-operatie (transurethrale resectie).

Recidiven
Blaaspoliepen hebben sterk de neiging om te recidiveren. In bijna 70 procent van de gevallen worden er tijdens een nacontrole bij de uroloog opnieuw blaaspoliepen geconstateerd. Vandaar dat na de behandeling strikte nazorg het devies moet zijn.

Blaaswand
Strenge controle op recidieven is beslist noodzakelijk, temeer omdat deze poliepen langzaam in een kwaadaardige vorm kunnen veranderen, wat wil zeggen dat ze minder expansief en meer invasief van aard worden, en dus dieper de blaaswand in groeien. Dat is tevens het verraderlijke van blaaspoliepen, wat niet onderschat mag worden.

Blaasspoeling

Elke blaasspoeling is erop gericht recidieven te voorkomen. De vloeistof kan een cytostaticum (celgroeiremmend medicijn) bevatten. Het soort blaasspoeling is veelal afhankelijk van de uitkomst van het laboratoriumonderzoek inzake het verwijderde poliepweefsel. Ook het aantal blaasspoelingen en de controles erna zijn daarvan afhankelijk.

Twee soorten

Blaasspoelingen zijn doorgaans onder te verdelen in twee soorten:

1. Blaasspoeling met cytostatica, ofwel chemotherapie. De spoelvloeistof bevat medicamenten die de celdeling remmen of de cellen doden.
2. Blaasspoeling met BCG (Bacillus Calmette-Guerin). In dit geval bevat de spoelvloeistof levende, maar verzwakte tubercelbaccillen. Dankzij de afweerreactie van het lichaam worden eventuele 'onrustige' blaaspoliepcellen gedood.

En daarna...?

Na de ingreep zult u waarschijnlijk regelmatig terug moeten naar het ziekenhuis voor controle, waarbij de uroloog door middel van een cystoscopie de blaas inspecteert. Ook krijgt u te maken met routine-laboratoriumonderzoeken van bloed en urine, wellicht aangevuld met een onderzoek van de nieren. Ook al bent u inmiddels een of twee jaar klachtenvrij, u zult er altijd op bedacht moeten zijn dat blaaspoliepen terug kunnen komen, hoewel het risico daarop met het verstrijken van de jaren minder wordt.

Lees verder

• Altijd die vervelende blaasontsteking (cystitis)
• Blaaskanker is geen doodvonnis
• Zo ontstaat een kwaadaardige tumor
• Urine – wat kun je eraan aflezen?
• Gevaarlijke bloedingen