Moedervlek met eczeem-reactie: Moedervlek van Meyerson
Moedervlek van Meyerson, ook wel het' fenomeen van Meyerson' genoemd, duidt op een moedervlek waaromheen een eczeem-reactie is ontstaan. De plek kan hierdoor wat jeuken. Deze huidaandoening is voor het eerst beschreven door Meyerson in 1971.¹ De moedervlek van Meyerson is nog niet veel in de literatuur beschreven. Desalniettemin is het geen zeldzaam verschijnsel.
Wat is een moedervlek van Meyerson?
Moedervlek van Meyerson duidt op een soms jeukende, eczemateuze reactie meestal rondom een reeds bestaande melanocytaire naevus. Een melanocytaire naevus is de medische term voor een
moedervlek, wat een goedaardige opeenhoping van pigmentcellen in de huid is.
Moedervlekken kunnen vanaf de geboorte aanwezig zijn of tijdens het leven ontstaan, respectievelijk 'aangeboren moedervlekken' en 'verworven moedervlekken' genoemd.
Bij wie komt het voor?
De termen 'aureool dermatitis' en 'fenomeen van Meyerson' worden ook vaak gebruikt om het te beschrijven. Moedervlek van Meyerson verschijnt meestal bij verder gezonde jongemannen (onder de 30 jaar), maar het is ook gemeld bij vrouwen en jonge kinderen.² De man-vrouw-verhouding is 3:1. Het kan ook voorkomen bij patiënten met eczeem en andere atopische aandoeningen (dit zijn
astma en
hooikoorts).
Oorzaak van een moedervlek met eczeem-reactie
Vooralsnog onbekend
De oorzaak van de moedervlek van Meyerson is anno 2024 onbekend. De huid is een beetje ontstoken, zoals ook bij
psoriasis en
eczeem gezien wordt (eczeem is een ontsteking van de huid). Excisie van de centrale moedervlek doet de eczeem-reactie ook verdwijnen, waardoor men vermoedt dat de moedervlek met de eczeem-reactie te maken heeft. Dit wordt mogelijk veroorzaakt door immune cellen (CD4-lymfocyten) die reageren op antigenen (een molecuul dat in staat is een reactie van het afweersysteem op te wekken) die zich in de moedervlek bevinden (dit zijn de melanocyten, de pigmentcellen die pigmentkorrels maken).
Zonnebrand /
Bron: Istock.com/moflesUitlokkende factoren
Twee in de literatuur genoemde factoren die de moedervlek van Meyerson kunnen uitlokken, zijn:
- Blootstelling aan ultraviolette straling (bijvoorbeeld ernstige zonnebrand);
- Interferon-alfa-2b (moedervlek van Meyerson kan zich ontwikkelen bij patiënten met de ziekte van Behçet die behandeld met dit middel).
Symptomen van een moedervlek van Meyerson
Naast lichte jeuk (
jeukende moedervlek), doen zich gewoonlijk geen andere verschijnselen voor. Bij een moedervlek van Meyerson gaat het meestal om een eczeem-reactie om één moedervlek, maar het kan zich ook voordoen bij meerdere moedervlekken tegelijk. Meestal zie je een centraal geplaatste moedervlek met regelmatige grenzen en een uniforme kleur. Deze wordt omringd door een rode, droge of schilferende
huiduitslag die al dan niet jeukt. De moedervlek in het midden van de stralenkrans is zelden
kwaadaardig (melanoom).
Onderzoek en diagnose
Vaak kan de huisarts of dermatoloog de diagnose 'op het oog' stellen, aangezien de kenmerken duidelijk zijn. Moedervlek van Meyerson kan verward worden met een
halo naevus of halo moedervlek, ook wel 'nevus van Sutton' of 'schietschijf moedervlek' genoemd. Bij het maken van een differentiële diagnose, moet halo naevus,
pityriasis rosea en roseola die passen bij
syfilis stadium 2, worden overwogen.
Behandeling van een moedervlek van Meyerson
Het eczeem rond de moedervlek van Meyerson lost meestal vanzelf binnen enkele weken op. Indien nodig kan het eczeem worden behandeld met topische corticosteroïden crème of zalf gedurende enkele dagen of weken. De centrale naevus blijft ongewijzigd. Wanneer de naevus onschadelijk is (vaak gaat het om een goedaardige moedervlek van het zogenaamde 'samengestelde type'), hoeft deze niet te worden verwijderd. Chirurgische excisie kan worden overwogen bij verdenking van een
melanoom, wanneer de resterende moedervlek er toch nog onrustig uit blijft zien of als de symptomen hinderlijk zijn.
Noten:
- Meyerson LB. A peculiar papulosquamous eruption involving pigmented naevi. Arch Dermatol 1971; 103: 510–512.
- Shifer O, Tchetchik R, Glazer O, Metzker A. Halo dermatitis in children. Pediatr Dermatol 1992; 9: 275–277.
Lees verder