Colorado-tekenkoorts: Virale infectie door besmette houtteek
Bij Colorado-tekenkoorts treedt een virale infectie op door een beet van een besmette houtteek die vooral in Colorado te vinden is. Deze teek is voornamelijk actief in het voorjaar en de zomermaanden. Algemene ziektesymptomen treden op bij deze tekenbeetinfectie, waaronder o.a. buikpijn, hoofdpijn, koorts en een huiduitslag. Een behandeling is zelden nodig. De meeste patiënten herstellen volledig zonder complicaties. Deze aandoening voorkomen is mogelijk door de gebieden te vermijden waar de besmette teken zich bevinden, of anders door het dragen van de juiste kleding (lichtgekleurde kledij, dichte schoenen, een lange broek in sokken en lange mouwen) en het gebruik van insectenwerend middel. Het spreekt voor zich dat de patiënt zich na een bezoek aan een gebied met teken grondig controleert en ook laat controleren op de aanwezigheid teken.
Synoniemen Colorado-tekenkoorts
Colorado-tekenkoorts (CTF) is eveneens gekend onder deze synoniemen:
- Amerikaanse bergkoorts.
- Bergen-tekenkoorts
Epidemiologie
Colorado-tekenkoorts is beperkt tot Canada en de westelijke Verenigde Staten. De ziekte komt het meest voor in de staat Colorado, vandaar de naam “Colorado-tekenkoorts”. De incidentie van Colorado-tekenkoorts is het hoogst tussen februari en oktober. Bij 90% van de patiënten gebeurt de diagnose tussen april en juli, wanneer de teken het meest actief zijn. Patiënten die vaak buitenshuis doorbrengen en in door teken besmette gebieden doorbrengen, hebben een verhoogd risico voor de ziekte.
Oorzaken ziekte: Beet van besmette teek (houtteek)
Colorado-tekenkoorts is het gevolg van een
arbovirusinfectie. De
verspreiding hiervan gebeurt door de beet van een besmette teek. De belangrijkste drager van het Colorado tekenvirus is de Rocky Mountain houtteek, ook gekend als een
Dermacentor andersoni houtteek. Deze is meestal te vinden is in het westen van de Verenigde Staten. Deze leeft daar in hoog gelegen beboste gebieden van 1.200m tot 3.000m boven de zeespiegel. De verspreiding van het virus gebeurt niet van persoon tot persoon, behalve in zeldzame gevallen door
bloedtransfusie.
Symptomen: Virale infectie
De incubatietijd bedraagt gemiddeld drie tot zes dagen bij de Colorado-tekenkoorts. Dit houdt in dat de vaak binnen drie tot zes dagen na een tekenbeet optreden, al zijn variaties tussen één en veertien dagen mogelijk. Verschijnen namelijk meteen na de beet symptomen, dan is vermoedelijk sprake van een andere aandoening. De ontwikkeling van de symptomen gaat gepaard over een tijd van ongeveer drie dagen. Meestal verdwijnen de symptomen binnen de tien dagen.
Symptomen van Colorado-tekenkoorts zijn onder meer:
Diagnose en onderzoeken
Lichamelijk en diagnostisch onderzoek
De eerste diagnose is gebaseerd op de symptomen en de mogelijke blootstelling aan een teek in een gebied waar deze ziekte optreedt. Laboratoriumtesten detecteren het virus of de antilichamen tegen het virus in het bloed.
Differentiële diagnose
Colorado-tekenkoorts is soms door de arts te verwarren met deze aandoeningen:
Behandeling met rust en pijnstilling
Colorado-tekenkoorts vereist in de meeste gevallen geen behandeling omdat de symptomen binnen de tien dagen verdwijnen. De koorts en spierpijn zijn eventueel te behandelen via
pijnstillers. Rust en voldoende vochtinname zijn belangrijk. Daarnaast is het belangrijk om de
teek zo snel mogelijk te verwijderen.
Prognose: Volledig herstel binnen tien dagen
De meeste patiënten herstellen volledig binnen de tien dagen, maar de
zwakte en vermoeidheid houden soms nog wel enkele weken aan. Levensbedreigende ziekten of sterfgevallen als gevolg van de Colorado-tekenkoorts zijn zeldzaam. Patiënten die het Colorado tekenvirus hebben gehad, mogen wel minstens zes maanden geen bloed of beenmerg doneren na de ziekte. Het virus blijft namelijk enkele maanden in de rode bloedcellen aanwezig en is dan door te geven door een bloedtransfusie of een
beenmergtransplantatie.
Complicaties
Colorado-tekenkoorts veroorzaakt zelden complicaties. Complicaties komen vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen, meestal bij patiënten bij wie de aandoening te laat gediagnosticeerd is. In sommige gevallen leidt de ziekte tot ernstige complicaties waarvoor een ziekenhuisverblijf noodzakelijk is:
Lees verder