Virale conjunctivitis: Oogbindvliesontsteking door virus
Het oogbindvlies, of conjunctiva, is het dunne membraan dat het witte deel van het oog (het sclera) en de binnenkant van de oogleden bedekt. Bij virale conjunctivitis ontsteekt dit membraan door een virus. Deze uiterst besmettelijke ooginfectie verspreidt zich vooral op plaatsen met veel mensen, zoals scholen, ziekenhuizen en kantoren. Symptomen van deze aandoening zijn onder andere rode ogen, oogpijn, lichtgevoeligheid en overmatige tranen. Hoewel het gezichtsvermogen meestal niet wordt aangetast, kunnen de symptomen ongemakkelijk zijn. In de meeste gevallen verdwijnen de symptomen binnen enkele weken vanzelf, maar soms kan medische hulp nodig zijn. De vooruitzichten zijn doorgaans gunstig, hoewel complicaties kunnen optreden.
Epidemiologie van virale conjunctivitis
Virale conjunctivitis is de meest voorkomende vorm van
conjunctivitis en komt in ongeveer 80% van de gevallen voor.
Oorzaken van virale conjunctivitis
Virussen
De volgende virussen kunnen virale conjunctivitis veroorzaken:
Verspreiding
De infectie verspreidt zich vaak via besmette handen. Virussen kunnen tot 72 uur overleven op oppervlakken en op slecht gereinigde diagnostische instrumenten. Ook het zwemmen in niet goed onderhouden zwembaden kan de verspreiding bevorderen. Direct contact met de tranen van een geïnfecteerde persoon kan eveneens de infectie overdragen.
Risicofactoren voor virale conjunctivitis
Een recente
verkoudheid of andere luchtweginfecties verhogen het risico op virale conjunctivitis. Pasgeborenen en jonge kinderen hebben meer kans om geïnfecteerd te raken dan volwassenen. Slechte hygiëne speelt ook een rol, en overbevolkte omgevingen zoals scholen, kampen en klinieken bevorderen de verspreiding. Mensen met
astma of
eczeem lopen een verhoogd risico. Ook oogklinieken kunnen een bron zijn van infecties door contact met oogartsen of ooginstrumenten.
Symptomen van virale conjunctivitis
De symptomen van virale conjunctivitis variëren van mild tot ernstig en beginnen vaak in één oog voordat ze zich naar het andere oog verspreiden. Na één tot twee dagen zijn meestal beide ogen aangetast. Het eerste aangetaste oog vertoont vaak de ernstigste symptomen. De infectie begint plotseling en kan de volgende symptomen veroorzaken:
's Morgens kunnen de oogleden aan elkaar plakken door
korstvorming. Andere symptomen kunnen een hogere luchtweginfectie,
gezwollen lymfeklieren nabij het oor, een algemeen ziek gevoel en
koorts zijn.
Diagnose en onderzoeken
Vraaggesprek en oogonderzoek
De diagnose van virale conjunctivitis wordt meestal gesteld door een
oogonderzoek en een beoordeling van de symptomen en medische geschiedenis van de patiënt. In sommige gevallen kan een oogarts een kweek uit het oog nemen en deze in het laboratorium laten testen om de veroorzakende virusstam te identificeren. Dit is echter niet altijd noodzakelijk, aangezien de meeste infecties snel verlopen en zonder complicaties herstellen.
Differentiële diagnose
De symptomen van virale conjunctivitis kunnen ook voorkomen bij andere oogaandoeningen zoals epidemische keratoconjunctivitis,
allergische conjunctivitis, oogherpes en bacteriële conjunctivitis.
Alarmsymptomen
Medische hulp is noodzakelijk als de conjunctivitis veroorzaakt wordt door het herpesvirus of bij vermoeden van epidemische keratoconjunctivitis. Deze vormen kunnen ernstige complicaties veroorzaken en vereisen gespecialiseerde behandeling.
Behandeling
Het dragen van contactlenzen wordt afgeraden bij een ooginfectie /
Bron: Fifikins, Flickr (CC BY-2.0) Zelfzorg
Een patiënt met virale conjunctivitis dient contact met anderen te vermijden, bijvoorbeeld door thuis te blijven van werk of school gedurende de periode van besmettelijkheid (meestal ongeveer twee weken). Zelfzorgmaatregelen omvatten het aanbrengen van warmte op de oogleden om vuil te verwijderen en het gebruik van koele kompressen om de symptomen te verlichten. Een goede hygiëne is cruciaal om verspreiding van de infectie te voorkomen. Contactlenzen moeten tijdelijk worden vermeden tijdens de acute fase van de infectie.
Professionele medische zorg
Topische (op het oog aangebrachte)
oogzalven zoals methylcellulose of
kunsttranen kunnen helpen om de klachten te verlichten. Ernstige jeuk kan worden behandeld met topische
antihistaminica. Als de iris en het hoornvlies zijn aangetast, kunnen
corticosteroïden nodig zijn. Bij een secundaire bacteriële infectie kan het gebruik van topische
antibiotische oogzalven worden aanbevolen. Systemische behandeling kan noodzakelijk zijn bij een uitgebreide infectie.
Prognose
Virale conjunctivitis is doorgaans zelflimiterend en verdwijnt meestal binnen één tot twee weken. De symptomen zoals oogpijn kunnen echter tot tien dagen aanhouden. De aandoening blijft besmettelijk zolang de oogafscheiding aanwezig is, wat meestal na tien tot veertien dagen afneemt.
Complicaties van virale conjunctivitis
Hoewel complicaties zeldzaam zijn, kunnen ze omvatten:
Goede handhygiëne is cruciaal bij de preventie van virale conjunctivitis /
Bron: Gentle07, PixabayPreventie van virale conjunctivitis
Virale conjunctivitis is zeer besmettelijk. Het is essentieel om regelmatig de handen te wassen met
zeep om de verspreiding te voorkomen. Deel geen handdoeken, make-up, kledij,
tandenborstels of beddengoed met anderen. Reinig oppervlakken grondig met desinfectiemiddelen zoals Dettol, aangezien adenovirussen tot 72 uur op oppervlakken kunnen overleven. Wegwerp contactlenzen, gebruikte contactlensvloeistof en make-up moeten worden weggegooid. Raak de ogen niet aan en vermijd
wrijven of aanraken van de ogen. Vermijd zwemmen in openbare zwembaden om verspreiding van de infectie te voorkomen. Ook
roken,
alcoholgebruik, langdurige blootstelling aan
UV-stralen en blootstelling aan stof kunnen de aandoening verergeren, dus deze factoren moeten indien mogelijk worden vermeden.
Lees verder