Abdominale echografie: Beeldvormend onderzoek van buikgebied

Een abdominale echografie is een type niet-invasief beeldvormend onderzoek. De arts gebruikt dit veilige onderzoek om te kijken naar organen in de buik, waaronder de lever, de galblaas, de milt, de alvleesklier en de nieren. De bloedvaten die naar sommige van deze organen leiden, zoals de vena cava inferior en de aorta, zijn ook goed in beeld te brengen dankzij de pijnloze echografie van het buikgebied. De arts is hierdoor in staat om de oorzaak van bepaalde symptomen op te sporen, diagnoses te stellen en ziekten of behandelingen van aandoeningen op te volgen.

• Indicatie van beeldvormende test van de buik
• Voorbereiding van procedure
• Procedure van beeldvormend onderzoek
• Werking
• Praktisch
• Gelijktijdige testen
• Resultaten van echografie van het buikgebied
• Normale resultaten
• Abnormale resultaten
• Risico’s van abdominale echografie
• Beperkingen van echografie van abdomen
• Aanvullende informatie
• Epidemiologie van echografie van de buik
• Oorzaken en Risicofactoren voor afwijkende bevindingen
• Symptomen die kunnen leiden tot echografie
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Prognose
• Complicaties
• Preventie

Indicatie van beeldvormende test van de buik

De arts zet een abdominale echografie in om:

• de diagnose van tumoren en kankers te stellen alsook om deze aandoeningen te controleren
• de oorzaak van abnormale resultaten van bloedonderzoeken op te sporen, zoals leverfunctie- of nierfunctieonderzoek
• de oorzaak van diverse symptomen op te sporen:
• ascites (vochtophoping in de buik)
• buikpijn
• diarree
• een slecht werkende nierfunctie
• een vergroting van de milt en lever
• een zwelling van een buikorgaan
• geelzucht
• nierinfecties
• obstipatie
• onbekende koorts
• voelbare lymfeklieren
• voelbare weerstanden
• schade na een blessure op te sporen
• stenen in de galblaas of in de nieren op te sporen

Dankzij een echografie van het abdomen kan de arts een beeld krijgen van:

• de abdominale bloedvaten (bloedvaten in het buikgebied)
• de galblaas
• de galwegen
• de lever
• de milt
• de nieren
• het pancreas (alvleesklier)

Voorbereiding van procedure

De arts geeft de nodige richtlijnen voor het onderzoek mee aan de patiënt. De voorbereiding van een echografie van het abdomen hangt af van het probleem. In de meeste gevallen mag de patiënt enkele uren voor het onderzoek niet meer eten of drinken. Het dragen van comfortabele, losse kleding is de beste keuze voor een echografie van het buikgebied. Soms is het namelijk nodig om sommige of alle kledingstukken te verwijderen om de buik volledig in beeld te krijgen voor de test. Sommige ziekenhuizen vragen patiënten om uit hun kleding uit te doen en een ziekenhuisjasje te dragen. Alle sieraden op de buik moeten ook worden verwijderd voor het onderzoek. Tot slot mag de patiënt liefst niet naar het toilet gaan voor het onderzoek. Een volle blaas is namelijk via een echografie gemakkelijker te detecteren dan een lege blaas.

Procedure van beeldvormend onderzoek

Werking

Een ultrasoon apparaat maakt beelden van de organen en structuren in het lichaam. Het toestel zendt hoogfrequente geluidsgolven uit die weerkaatsen op de lichaamsstructuren. Een computer ontvangt deze golven en gebruikt deze om een beeld (foto) te maken. In tegenstelling tot röntgenfoto's of een CT-scan, wordt de patiënt door dit onderzoek niet blootgesteld aan ioniserende straling.

Praktisch

Meestal duurt dit onderzoek minder dan dertig minuten. De patiënt moet op een onderzoekstafel gaan liggen. Hij ligt op de rug en met het gezicht naar boven gericht voor de procedure. De radioloog brengt een heldere, op water gebaseerde geleidende gel aan op de buik die soms wat koud en nat aanvoelt. Dit helpt bij het overbrengen van de geluidsgolven. De arts plaatst vervolgens een transducer (soort in de hand gehouden sonde) op de buik. Hij verplaatst deze sonde over de buik om de organen goed te kunnen beoordelen. Mogelijk moet de patiënt van positie veranderen zodat de arts naar verschillende gebieden kan kijken. Soms moet de patiënt tijdens het beeldvormend onderzoek ook kortstondig de adem inhouden. De patiënt ervaart hierbij weinig of geen ongemak of pijn. Na het onderzoek gebruikt de arts een handdoek om de gel op de buik weg te geven.

Gelijktijdige testen

Een ander type echografisch onderzoek is een Doppler-echografie. Dit onderzoek voert de arts soms gelijktijdig uit met een abdominale echografie. Een Doppler-echografie maakt gebruik van geluidsgolven om de snelheid en richting van bloedcellen te bepalen terwijl ze door bloedvaten gaan. Dit onthult eventuele afwijkingen in de bloedvaten in de buik.

Resultaten van echografie van het buikgebied

Normale resultaten

Wanneer de onderzochte organen normaal lijken, zijn de resultaten normaal.

Abnormale resultaten

De betekenis van abnormale resultaten hangt af van het onderzochte orgaan en het type probleem. Een echografie in de buik wijst mogelijk op aandoeningen zoals:

• appendicitis (ontsteking van het wormvormig aanhangsel van de dikkedarm)
• cholecystitis (galblaasontsteking met buikpijn en koorts)
• een abces
• een buikslagaderaneurysma
• een galwegobstructie (verstopping van de galwegen door galstenen)
• een miltvergroting (splenomegalie)
• galstenen (harde afzettingen in galblaas met galkoliek)
• hydronefrose (waternier: verstopping van urine met pijn)
• levercirrose
• levertumoren
• nierstenen
• pancreatitis (ontsteking in de alvleesklier)
• portale hypertensie

Risico’s van abdominale echografie

Er is geen risico verbonden aan een echografie van het buikgebied. De patiënt wordt namelijk niet blootgesteld aan ioniserende straling of contrastvloeistof. Ook treden er geen allergische reacties op of krijgt de patiënt niet te maken met pijn of andere bijwerkingen van dit beeldvormend onderzoek.

Beperkingen van echografie van abdomen

In de meeste gevallen geeft een echografie een goed beeld van de staat van de organen en structuren in de buik, maar er zijn enkele beperkingen verbonden aan dit beeldvormend onderzoek. Gevangen lucht of gas belemmert mogelijk het zicht op sommige organen. De darm belemmert mogelijk eveneens het zicht van alle buikstructuren. Door aanwezig vetweefsel in de buik dringen de geluidsgolven mogelijk niet binnen. Soms vermoedt de arts reeds op voorhand dat één van deze redenen mogelijk leidt tot een volledig beeld. Hij bestelt dan andere beeldvormende onderzoeken zoals een MRI-scan, een CT-scan of een bariumtest.

Aanvullende informatie

Epidemiologie van echografie van de buik

Abdominale echografie is een veelvoorkomende diagnostische test die wereldwijd wordt toegepast. Het wordt vaak gebruikt in ziekenhuizen, klinieken en huisartsenpraktijken om diverse buikproblemen te diagnosticeren en te monitoren. De prevalentie van het gebruik van echografie in de diagnostiek is hoog, vooral in ontwikkelde landen waar het gemakkelijk toegankelijk is.

Oorzaken en Risicofactoren voor afwijkende bevindingen

Afwijkende bevindingen op een abdominale echografie kunnen veroorzaakt worden door een breed scala aan aandoeningen, zoals infecties, ontstekingen, tumoren, en structurele afwijkingen. Risicofactoren voor deze aandoeningen kunnen leeftijd, genetische aanleg, voedingspatroon, levensstijl en eerdere medische geschiedenis omvatten. Personen met een familiegeschiedenis van bepaalde ziekten, zoals leverziekten of nierproblemen, kunnen een verhoogd risico hebben.

Symptomen die kunnen leiden tot echografie

Symptomen zoals buikpijn, onverklaarbare gewichtsveranderingen, geelzucht, en veranderingen in de ontlasting kunnen leiden tot het verzoek om een abdominale echografie. De arts zal meestal echografie aanbevelen als deze symptomen niet met andere diagnostische methoden kunnen worden verklaard.

Alarmsymptomen

Alarmsymptomen die kunnen wijzen op ernstiger aandoeningen en die een dringende echografie kunnen vereisen, zijn onder andere ernstige buikpijn, plotselinge en onverklaarbare gewichtsverlies, hevige koorts, en symptomen van ernstige infecties of bloeding. Deze symptomen vereisen onmiddellijke evaluatie om ernstige onderliggende problemen uit te sluiten.

Diagnose en onderzoeken

De diagnose wordt gesteld op basis van de bevindingen van de echografie, vaak in combinatie met andere tests en medische evaluaties. Afhankelijk van de resultaten kan aanvullend onderzoek nodig zijn, zoals laboratoriumtests, MRI of CT-scans, om een definitieve diagnose te stellen en een behandelplan op te stellen.

Behandeling

De behandeling van aandoeningen die worden ontdekt door middel van een abdominale echografie hangt af van de onderliggende oorzaak en kan variëren van medicatie tot chirurgische ingrepen. De arts zal het meest geschikte behandelplan aanbevelen op basis van de resultaten van de echografie en andere relevante medische informatie.

Prognose

De prognose varieert afhankelijk van de aandoening die door de echografie is ontdekt. Sommige aandoeningen kunnen met een vroege diagnose en passende behandeling goed worden beheerd, terwijl andere aandoeningen mogelijk ernstigere interventies vereisen. Regelmatige controles en verdere diagnostische tests kunnen noodzakelijk zijn om de voortgang te monitoren.

Complicaties

Complicaties van echografie zelf zijn zeldzaam, aangezien het een niet-invasieve en veilige procedure is. Mogelijke complicaties kunnen voortkomen uit de onderliggende aandoening die door de echografie is ontdekt, zoals complicaties bij infecties of tumoren die een chirurgische ingreep vereisen.

Preventie

Hoewel echografie geen aandoeningen kan voorkomen, kan het een cruciale rol spelen in de vroege opsporing en behandeling van aandoeningen. Regelmatige screenings en evaluaties bij risicopatiënten kunnen helpen bij het vroegtijdig identificeren van problemen en het nemen van preventieve maatregelen om de gezondheid te behouden.

Lees verder

• Echografie abdomen: Onderzoek buik via geluidsgolven
• Echografie: Beeldvormend onderzoek via ultrageluid door arts
• Doppler-echografie: Beeldvormend onderzoek van bloedvaten