Eosinofiele cellulitis: symptomen, oorzaken en behandeling

Eosinofiele cellulitis, ook bekend als het syndroom van Wells, is een zeldzame huidziekte die voornamelijk bij volwassen mannen en vrouwen voorkomt. De ziekte kenmerkt zich door roodheid, zwelling, warmte, rode bultjes, galbulten en/of blaren. De huiduitslag steekt plotseling de kop, houdt een paar weken aan en komt dikwijls herhaaldelijk terug. Het gaat normaal gesproken niet gepaard met littekenvorming. Het is anno 2024 niet bekend waardoor eosinofiele cellulitis wordt veroorzaakt. Er wordt vermoed dat het een auto-immuunreactie is. Mogelijke triggers van deze reactie zijn insectenbeten, zoals die van spinnen, vlooien of teken, en het gebruik van bepaalde medicijnen of het ondergaan van een operatie. Spontane genezing kan maanden tot jaren duren.

• Wat is eosinofiele cellulitis?
• Wie krijgt het?
• Symptomen
• Oorzaken
• Uitlokkende factoren
• Onderzoek en diagnose
• Diagnose bij exclusie
• Differentiële diagnose
• Behandeling
• Prognose
• Preventie

Wat is eosinofiele cellulitis?

Eosinofiele cellulitis is een zeldzame aandoening met een (anno 2024) onbekende oorzaak. Het wordt ook wel het syndroom van Wells genoemd. Het werd namelijk voor het eerst beschreven door George Crichton Wells (13 juli 1914 - 16 januari 1999) in 1971. Wells was een dermatoloog (huidarts) in het St. Thomas' Hospital en het St. John’s Hospital for Diseases of the Skin, beide gevestigd te Londen. Het was overigens Florence Nightingale (12 mei 1820 - 13 augustus 1910), de beroemde Brits verpleegkundige en sociaal hervormer, die in 1860 de eerste professionele verpleegschool ter wereld oprichte in het St. Thomas' Hospital.

Wie krijgt het?

Eosinofiele cellulitis treft vaker volwassenen dan kinderen en mannen en vrouwen krijgen het even vaak.

Symptomen

Dikwerf wordt eosinofiele cellulitis voorafgegaan door een gelokaliseerde jeukende of brandende huid. Er ontstaan gezwollen knobbeltjes en pijnlijke plaques. De plekken zijn aanvankelijk vaak helderrood, zien er vaak uit als cellulitis (een acute bacteriële infectie van de huid) en vervagen vervolgens na vier tot acht weken, waarna er groene, grijze of bruine vlekken achterblijven. Er kunnen zich blaren manifesteren. De huiduitslag komt het meest voor op de armen en benen, maar kan ook de romp treffen. Je voelt je vaak erg moe en je hebt grofweg een kans van 1 op 4 op koorts.

Oorzaken

Het is anno 2024 onduidelijk wat de oorzaak is van eosinofiele cellulitis. Wel bestaat het vermoeden dat het een auto-immuunreactie is, oftewel een afweerreactie tegen lichaamseigen stoffen.

Uitlokkende factoren

Mogelijke uitlokkende factoren van eosinofiele cellulitis zijn onder meer:

• insectenbeten (spinnenbeet, bijensteek, vlooienbeet, tekenbeet of mijtenbeet)
• virale infecties
• parasitaire infecties
• leukemie
• myeloproliferatieve aandoeningen (waarbij het beenmerg teveel rode bloedcellen, witte bloedcellen en/of bloedplaatjes aanmaakt)
• atopisch eczeem
• schimmelinfecties
• bepaalde soorten medicijnen
• operaties
• EGPA (Eosinofiele Granulomatose met Polyangiitis, tot voor kort het Churg-Strauss Syndroom genoemd, afgekort als CSS)

Onderzoek en diagnose

Diagnose bij exclusie

De diagnose wordt gesteld nadat andere mogelijke oorzaken zijn uitgesloten. Eosinofiele cellulitis is een diagnose die tot stand komt door exclusie van alternatieve diagnoses. Huidbiopsie van de getroffen gebieden kan een verhoogd aantal eosinofielen (bepaald type witte bloedcellen) aantonen.

Differentiële diagnose

De volgende huidaandoeningen moeten door de arts worden uitgesloten:

• erysipelas of wondroos
• bacteriële cellulitis
• urticaria of netelroos
• vertraagde drukurticaria
• urticariële vasculitis
• toxicodermie
• insectenbeten
• parasitaire infectie
• contact allergisch eczeem
• morphea
• erythema elevatum diutinum
• granuloma annulare
• bulleus pemphigoid
• hypereosinofiel syndroom
• Churg-Strauss syndroom
• Sweet syndroom
• cutaan lymfoom

Behandeling

De behandeling van eosinofiele cellulitis gebeurt vaak met corticosteroïden (bijnierschorshormoon). Dit kan als crème worden aangebracht of via de mond (oraal) worden ingenomen. Orale inname gebeurt eigenlijk alleen als de uitslag een groot gebied beslaat en het niet beter wordt met andere interventies. Antihistaminica kan de arts voorschrijven teneinde jeuk te verminderen. Vaak verdwijnt de uitslag na een paar weken tot maanden zonder behandeling.

Prognose

De langetermijnvooruitzichten zijn uitstekend. De aandoening verdwijnt meestal in de loop van vier tot acht weken en kan middels behandeling sneller verdwijnen, vaak zonder achterlating van littekens. Bij sommige getroffen mensen kan de uitslag terugkeren, een recidief komt redelijk vaak voor. Bij recidiverende gevallen kan het jaren duren voordat het eindelijk onder controle is.

Preventie

Aangezien de oorzaak van eosinofiele cellulitis niet is opgehelderd, is het anno 2024 nog niet mogelijk om preventieve maatregelen te nemen om dit te voorkomen.

Lees verder

• Huidontsteking: symptomen, oorzaken & behandeling dermatitis
• Huidaandoeningen A-Z: symptomen, oorzaak en behandeling
• Huiduitslag met rode vlekken, puntjes en bultjes op de huid
• Huiduitslag: oorzaken en behandeling van uitslag op de huid
• Huiduitslag voorhoofd: symptomen van rode vlekken of bultjes