Frozen shoulder ofwel bevroren schouder een lastige kwaal
Een frozen shoulder of letterlijk vertaald bevroren schouder is een aandoening waarbij de schouder en arm alleen beperkt beweegbaar zijn. Hoewel er een aantal mogelijkheden zijn is niet altijd duidelijk aan te geven hoe een bevroren schouder is ontstaan. Het meest voorkomend lijkt het gevolg van een slijmbeursontsteking en andere mogelijkheden zijn bijvoorbeeld gevolgen van een ontstoken gewrichtskapsel of een aanhoudende irritatie van de pezen in de schouder.Oorzaak bevroren schouder is lang niet of onvoldoende bewegen
In al die gevallen wordt de frozen shoulder uiteindelijk veroorzaakt door de schouder en arm een lange tijd niet of onvoldoende te bewegen. Lange tijd bewegingsbeperking kan naast ontsteking en irritatie ook optreden na bijvoorbeeld botbreuken, een ongeval, een operatie of bovenhands werk of sport. In een aantal gevallen is er echter helemaal geen duidelijke oorzaak aan te wijzen.Frozen shoulder lastige en soms langdurige kwaal met veel pijn
Een schouder is een gewricht met buitengewone bewegingsvrijheden dat wordt gestabiliseerd door een vernuftig spiersysteem en kapselbandapparaat. Daarom kan een frozen shoulder gepaard gaan met pijnen die soms zeer hevig zijn. Het zijn juist die pijnen die er voor zorgen dat de schouder en arm te weinig worden bewogen. Als op den duur de pijn toch verminderd of verdwijnt blijft vaak stijfheid over. In de praktijk blijkt wel dat de schouderfunctie zich dikwijls vanzelf herstelt waardoor ook de pijn en stijfheid kan verdwijnen. Het kan echter lang en soms wel jaren duren voordat een frozen shoulder geheel is verdwenen.Verwijzing naar fysiotherapeut of manueel therapeut
Het stellen van de diagnose met betrekking tot een bevroren schouder gebeurt meestal door een huisarts op grond van het verhaal van de patiënt en de verschijnselen. Soms laat de huisarts een echo-onderzoek doen of een röntgenfoto of MRI scan maken. In veel gevallen worden pijnstillers voorgeschreven en in bepaalde gevallen wordt een injectie met bijnierschorshormonen (corticosteroïden) in het schoudergewricht gegeven. In een enkel geval wordt het schoudergewricht onder narcose losgemaakt. Ook verwijzing naar een fysiotherapeut of manueel therapeut komt veel voor.Ervaringen van een therapeut
Een therapeut met ervaring weet dat nagenoeg alle patiënten die zich aan het behandelingsschema houden vrijwel klachtenvrij en met vrijwel weer volledige bewegingsomvang de behandeling beëindigen. Daarbij hoort wel het dagelijks minstens twee keer volbrengen van het oefenprogramma en zeker niet voortijdig afhaken. De ervaring wijst eveneens uit dat, nadat de hersenen van een patiënt hebben gealarmeerd dat er iets mis is, zij op een drietal verschillende wijzen reageren.[OLIST]Een aantal patiënten blijft de arm gebruiken met iets minder belasting dan voorheen en groeit daardoor over de pijn heen.
Andere patiënten denken dat er geen pijn gevoeld mag worden en beschermen de arm door veel rust te geven en weinig te bewegen.
Weer andere patiënten vermijden elke beweging die pijn doet waardoor het ontstekingsproces gewoon kan doorgaan en de bevriezing van de schouder alsmaar toeneemt.[/OLIST]
