De geneeskracht van suikerbiet

Van suikerbiet weten de meeste mensen alleen dat het een grondstof is voor suiker. Maar de biet heeft medicinale kwaliteiten, in tegenstelling met de suiker die eruit wordt gekristalliseerd. De belangrijkste eigenschap van suikerbiet is dat het de leverwerking stimuleert en ondersteunt. Suikerbiet is een van oorsprong tropische plant die in vele traditionele geneeswijzen werd toegepast. De bladeren en suikerbiet zelf kunnen worden gegeten als groente. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Naamgeving
• Traditioneel, medicinaal gebruik suikerbiet
• Geschiedenis biet
• Suikerbiet eten
• Suikerbiet goed voor de lever
• Suikerbiet bij hart- en vaatziekten

Naamgeving

De Latijnse naam voor suikerbiet is Beta vulgaris. Een alternatieve naam in het Nederlands is beetwortel. Beta vulgaris betekent gewone biet. De suikerbiet is gecultiveerd uit een van oorsprong Nederlandse plant; de beta maritima of zeebiet. Bietjes, zeebiet, snijbiet en suikerbiet behoren allemaal tot dezelfde familie.

Traditioneel, medicinaal gebruik suikerbiet

In de geschiedenis van de kruidengeneeskunde is de suikerbiet lang een medicijn geweest bij tumors en kanker. Hiervoor werd niet de biet gebruikt maar het zaad dat in water werd gekookt zou kankerwerende eigenschappen bevatten, althans, het is op die wijze lang gebruikt. Het werd onder andere bij leukemie gebruikt en kankers van de borst, slokdarm, klieren, hoofd, darmen, been, lip, long-, prostaat-, rectum, milt, maag en baarmoeder. Daarnaast is in Zuid-Afrika een afkooksel van het zaad gebruikt bij aambeien. De bladeren en de wortel werden gebruikt als menstruatiebevorderend middel. Vroeger werd het sap van de wortelknol gebruikt om bloedarmoede, jicht en oorsuizen mee te behandelen. Voor dit laatste doel bracht het sap op de neusvleugels aan. Verder was suikerbietsap in azijn aangeraden bij haaruitval en roos. Nicholas Culpepper beval sap van de suikerbiet aan voor hoofdpijn.

Geschiedenis biet

Niet alleen suikerbieten maar bieten in het algemeen werden gebruikt voor medicinale toepassingen. De antieke Romeinen gebruikten biet als medicijn bij constipatie. Apicius schreef in een kookboek vijf recepten voor een bietensoep met laxerende werking. Daarnaast was het sap van suikerbiet bekend als afrodisiac; een stof die het seksleven verbetert. Hippocrates raadde aan om wonden te verbinden met de bladeren van de biet.

Suikerbiet eten

Rauw is de suikerbiet vrij hard maar je kunt hem raspen en aan een salade toevoegen. Als je suikerbiet kookt wordt het zacht en prima eetbaar. Het smaakt een beetje zoetig. De bladeren zijn eveneens eetbaar en kun je net als spinazie koken. Het sap kun je maken om op te drinken; het smaakt zoetig.

Suikerbiet goed voor de lever

Suikerbiet staat onder natuurgeneeskundigen bekend om zijn hepatotrope werking; dat betekent dat het functioneren van de lever wordt ondersteund door suikerbiet. Betaïne in suikerbiet is een aminozuur dat als methyldonor werkt en daardoor de leverontgifting bevordert. De regeneratie van nieuwe levercellen wordt door betaïne in gang gezet. Deze medicinale werking is voor fytotherapeuten aanleiding het voor te schrijven bij:

• Zwakke leverwerking of leverinsufficiëntie,
• Steatose of leververvetting.

Suikerbiet bij hart- en vaatziekten

Het aminozuur betaïne heeft nog meer positieve, medicinale eigenschappen. Het is een lipotroop, wat wil zeggen dat het de omzetting en verwerking van vetten bevordert. Triglyceriden worden omgezet in transportvetten. Met andere woorden: triglyceridenniveaus worden verlaagd door de aanwezigheid van betaïne. Te hoge triglyceridengehaltes zijn oorzaak van aderverkalking, hartziekten en hartaanval. Om deze redenen wordt suikerbiet aanbevolen ter preventie van:

• Aderverkalking,
• Hart- en vaatziekten.