Vitamine B13 (orootzuur) en het effect op de gezondheid
Orootzuur is een stof dat ook vitamine B13 wordt genoemd, terwijl het officieel niet meer tot de vitaminen behoort. Tegenwoordig wordt het tot de halfvitaminen of onzinvitaminen gerekend. Een mens moet vitaminen binnenkrijgen via de voeding omdat het lichaam dit zelf niet of niet voldoende kan aanmaken. Orootzuur kan zelf door het lichaam worden gevormd. Het speelt een belangrijke rol bij de aanmaak van het DNA in de lichaamscellen. Vitamine B13 komt voor in melk, maar ook in andere zuivelproducten. Bij een gezond en gevarieerd eetpatroon zal er geen tekort ontstaan aan orootzuur.
Wat vitaminen zijn
Het menselijk lichaam kan zelf geen of niet voldoende vitaminen aanmaken en we krijgen dit binnen via onze voeding. Vitaminen zijn nodig voor diverse lichaamsfuncties zoals de stofwisseling, groei, herstel en ontwikkeling. Het zorgt ervoor dat we in goede gezondheid blijven. Vitaminen worden verdeeld in twee groepen, te weten de vetoplosbare vitaminen (vitamine A, D, E en K) en de wateroplosbare vitaminen (B-vitaminen en C). Een teveel aan vitaminen wordt meestal niet opgeslagen. Een overschot aan wateroplosbare vitaminen wordt afgevoerd via de urine en een overschot aan vetoplosbare vitaminen wordt deels opgeslagen en deels uitgescheiden via de gal of urine.
Orootzuur
Deze stof staat ook wel bekend als vitamine B13, maar behoort tegenwoordig niet meer tot de vitaminen. Het wordt zelfs een onzinvitamine genoemd. Vitaminen zijn stoffen die onmisbaar zijn voor een goede gezondheid en deze moeten we binnenkrijgen via het eten en drinken. Omdat we orootzuur zelf kunnen aanmaken, wordt het niet tot de vitaminen gerekend, maar tot de halfvitaminen. We hebben orootzuur nodig voor de aanmaak van DNA. DNA komt voor in elke lichaamscel en bevat erfelijke eigenschappen. Orootzuur komt voornamelijk voor in melk, maar een mens heeft geen melk nodig om orootzuur te maken. Koemelk bevat minder orootzuur dan schapenmelk. Ook komt het voor in andere zuivelproducten. Over deze stof is nog niet heel veel bekend.
Effecten op gezondheid
Vitaminen leveren geen directe energie, maar ze zijn wel noodzakelijk voor een goede gezondheid. We hebben ze onder andere nodig voor een goed verloop van de stofwisseling, groei, ontwikkeling en herstel. Orootzuur heeft een gunstig effect op de lever en kan mogelijk een positieve invloed hebben op de progressie van leverziekten. Vermoedelijk heeft het ook een effect op het voorkomen van kanker. Waarschijnlijk levert het samen met magnesium een bijdrage aan het voorkomen van hart- en vaatziekten. Ook wordt aangenomen dat het lange-termijngeheugen kan worden verbeterd.
Voedingssupplementen
Het Voedingscentrum adviseert om geen voedingssupplementen te nemen van de zogenaamde onzinvitaminen omdat er te weinig over bekend is. Er wordt geadviseerd om alleen supplementen te nemen waarvan wetenschappelijk is aangetoond dat ze veilig zijn. Orootzuur werd voor het eerst gewonnen in het jaar 1904 uit wei, een product van koemelk. Bij een gezond mens wordt orootzuur in voldoende mate door het eigen lichaam aangemaakt door de bacteriën die van nature voorkomen in de darmen, ook wel darmflora genoemd.
Aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH)
Door de Gezondheidsraad wordt aanbevolen hoeveel je dagelijks nodig hebt van een bepaalde stof, dit wordt ook wel de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) genoemd. De Gezondheidsraad geeft advies namens de overheid. Voor orootzuur is geen aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vastgesteld. Omdat deze stof door het eigen lichaam kan worden aangemaakt, is de kans erg klein dat iemand hier een tekort aan heeft. Het ook nog niet bekend wat de klachten zijn bij een tekort. Er is nog geen duidelijkheid over hoeveel orootzuur iemand per dag mag binnenkrijgen.
Onderzoek
Men is bezig deze stof te onderzoeken. Er zijn testen gedaan op proefdieren waarbij de suppletie van orootzuur een verhoogd risico op kankergezwellen gaf. Om dit met zekerheid vast te stellen zullen er meer onderzoeken nodig zijn. Ook wordt onderzocht wat de effecten van orootzuur zijn bij aandoeningen zoals Multiple Sclerosis (MS), hartaanvallen en chronische hepatitits (langdurige leverontsteking).
Lees verder