Veldzuring, een wilde groente met geneeskracht

Veldzuring is een wilde groente die overal in Nederland voorkomt. De groente wordt gebruikt voor onder andere stamppot, maar mag niet te vaak worden gegeten. Een ons veldzuring bevat 90% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vitamine C. Het is een zeer gezonde groente die ook als kruid kan worden gebruikt in sommige sauzen of een omelet. Veldzuring kan je behalve in het wild plukken ook zelf kweken. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Naamgeving veldzuring
• Geschiedenis veldzuring
• Veldzuring groeit overal in Nederland
• Geneeskrachtig gebruik van veldzuring
• Oxaalzuur en nierstenen
• Wanneer veldzuring niet eten?
• Zelf veldzuring kweken
• Eettips veldzuring
• Veldzuring als onkruidprobleem

Naamgeving veldzuring

De Latijnse naam voor veldzuring is Rumex Acetosa. Rumex betekent in het Latijn ´spijt´ en acetosa is ´zuur´. Het woord spijt kan verwijten naar het hoge oxaalzuurgehalte van deze plant. Als je het dagelijks eet krijg je onherroepelijk nier- en blaasstenen en zul je spijt krijgen van veldzuring eten. Alles waar ´te´ voor staat is niet goed. Als je deze wilde groente eens in de drie à vier weken eet, krijg je geen spijt. In het Nederlands wordt deze plant ook zurkel genoemd. Hij wordt in heel Europa gegeten.

Geschiedenis veldzuring

Veldzuring werd samen met andere zuringsoorten reeds in het antieke Egypte gegeten. Ook in het oude Griekenland deed men zich tegoed aan deze wilde groente. De antieke Romeinen schotelden veldzuring tijdens feestmaaltijden en vette maaltijden voor. Deze zure groente doet het vet beter verteren. In het Middellandse Zeegebied stond in de oudheid veldzuring bekend om zijn eigenschap scheurbuik te genezen. De hedendaagse wetenschap bevestigt deze bevinding aangezien er veel vitamine C in veldzuring zit. In de Middeleeuwen werd het hele veldzuringblad gebruikt als verpakkingsmateriaal voor bijvoorbeeld roomboter.

Veldzuring groeit overal in Nederland

Het is een vastblijvende plant die in het wild in Nederland groeit in graslanden en soms op open plekken in bossen. Wanneer de plant in de volle zon staat dan kunnen delen ervan rood worden; maar het kan ook zijn dat je dan met een andere eetbare verwante plant te maken hebt, namelijk de bloedzuring, die eveneens eetbaar is.

Geneeskrachtig gebruik van veldzuring

Veldzuring bevat vooral veel vitamine C en ijzer. Het is een gezonde wilde groente mits je er niet te veel van eet. Veldzuring werd vroeger gezien als volksmedicijn. Deze groente werkt bloedzuiverend, waterafdrijvend en laxerend. Vroeger werd in Nederland melk met krenten en zuring gekookt totdat het een papje werd. Dit papje zou de darmen spoelen. Het vitamine C-gehalte is heel hoog; daarom kan de plant worden gebruikt om aan te sterken na een ziekte.

Oxaalzuur en nierstenen

Er zit vrij veel oxaalzuur in veldzuring. Deze kunnen bij mens en dier leiden tot de vorming van nier- en blaasstenen, wanneer je er te veel van eet. Wanneer je veldzuring als basisgroente eens in de drie à vier weken eet dan is het geen probleem. Eet gevarieerd en je krijgt alle benodigde stoffen binnen zonder dat je ergens te veel van krijgt.

Wanneer veldzuring niet eten?

Veldzuring wordt afgeraden om te eten door zwangere vrouwen omdat het de baarmoeder kan stimuleren. Het wordt aangeraden voor mensen met nierproblemen om voorzichtig te zijn met de consumptie van veldzuring. Het oxaalzuurgehalte is voor iedereen aanleiding om deze groente niet eens per week als basisgroente te gebruiken, maar eens in de drie à vier weken kan geen kwaad.

Zelf veldzuring kweken

Veldzuring kun je in de eigen tuin neerzetten. Het wordt een redelijk grote plant met vooral opvallend grote bladeren. Vaker wordt bloedzuring in een moestuin gekweekt maar veldzuring is eveneens niet te versmaden zo lekker. Je zou een plant kunnen meenemen uit het wild. Je kan ook enkele zaden meenemen en in de grond stoppen. Er bestaat een gecultiveerde vorm van veldzuring, speciaal voor in de moestuin. Veldzuring wordt een halve meter hoog. Als de plant zes bladeren heeft, kun je al beginnen met af en toe een blad oogsten. De ideale afstand tussen twee veldzuringplanten is 20 centimeter. Als je deze plant in rijen kweekt houd, dan 30 centimeter tussen de rijen. Veldzuring kan 3 tot 5 jaar op dezelfde plaats groeien.

Eettips veldzuring

Veldzuring kun je net als spinazie bereiden. In België is zurkelpatatten een favoriet gerecht; dat is een stamppot van aardappel met enkel zuring. In Duitsland wordt veldzuring vaak aan een spinaziestamppot toegevoegd zodat het geheel wat kruidiger smaakt. In Duitsland, België, Frankrijk, Litauen en Polen wordt regelmatig zuringsoep gegeten. De bladeren kun je rauw eten als alternatieve slabladeren voor een originele salade. De jonge bladeren kunnen als kruid wordt gebruikt. In Nederland is het een onderdeel van paling in het zuur. In Duitsland wordt het door een Frankfurter saus gedaan. Je kunt jong zuringblad prima door een omelet doen.

Veldzuring als onkruidprobleem

In agraische grondgebieden kan veldzuring als een probleem worden ervaren omdat de plant hardnekkig door blijft groeien. Zelfs als er maar een klein stukje wortel in de grond wordt achter gelaten, groeit deze plant gewoon weer opnieuw. De zaden die over het land verspreid worden behouden zeer lang hun kiemkracht. In graslanden waar vee moet grazen kan er veel veldzuring staan omdat het vee deze plant mijdt. Een mogelijke oplossing voor de boer is het eten van veldzuring: pluk gewoon de bladeren af en gebruik ze in de keuken. Of nog effectiever: bied de veldzuringbladeren te koop aan in de lokale groentenwinkel!

Lees verder

• De geneeskracht van aardpeer
• De geneeskracht van bernagie of komkommerkruid
• De geneeskracht van hartgespan
• De geneeskracht van lavas
• De geneeskracht van paardenbloem