Een gezonde buikomvang

Een gezonde buikomvang zegt veel meer over de gezondheid van iemand dan diens BMI. Een hoog BMI en een te grote buikomvang gaan vaak samen, maar in een-derde van de gevallen is er sprake van een gezond BMI en toch een verhoogd risico voor de gezondheid. Hoe meet je de buikomvang en wanneer is deze gezond?

Heup, taille en middelomtrek meten

Even de buikomvang meten doe je niet zomaar. Er is namelijk nogal wat verschil in de plaats van meten. Vaak hoor je over de taille, de heup en de middel. De meeste mensen weten niet precies welk gedeelte ze moeten opmeten om hun buikomvang te ontdekken.

• Taille: Het smalste gedeelte van de buik, boven de navel.
• Middel: Met de middel wordt de plaats van de taille bedoeld.
• Heup: Het breedste gedeelte onder de navel. Vrouwen met kinderen hebben bredere heupen dan andere vrouwen of mannen.

Voor de buikomvang wordt de omtrek van de middel oftewel de taille gemeten. Het meten gebeurt met een meetlint zoals die in een huishoudzaak te verkrijgen is. Wie er geen wil kopen, kan ook bij de bouwmarkt een gratis papieren meetlint halen. Belangrijk is wel dat er gebruik wordt gemaakt van een flexibel meetlint: een rolmeter of meetlat werkt niet. Ook moet de buikomvang gemeten worden bij een normale uitademing. De buik moet niet extra uitgezet worden en de adem mag ook niet ingehouden worden. Voor mannen is de taille oftewel de middel soms minder goed zichtbaar of te voelen. De middel bevindt zich tussen de onderste ribben en het heupbeen.

Een gezonde buikomvang voor mannen

Voor mannen geldt een gezonde buikomvang tot 94 centimeter. Boven de 94 centimeter is er sprake van vetophoping rondom de buikorganen. Bij een omtrek meer dan 102 cm is er sprake van ernstig overgewicht. Voor mannen van het Aziatische ras geldt een gezonde buikomvang tot 90 cm. Dit omdat hun lichaamsbouw anders is; Aziatische mensen zijn van nature ook kleiner. Bij mannen wordt vaak een appelvormig figuur gezien: de buik vormt de ronde appel.

Vrouwen: wanneer is er gevaar voor de gezondheid?

Voor vrouwen geldt een andere gezonde buikomvang dan voor mannen. Dit heeft te maken met het feit dat het vetpercentage bij vrouwen van nature hoger is. Een gezonde buikomvang voor vrouwen bedraagt minder dan 80 cm, waarbij er geen verschil is met Aziatische vrouwen. Boven de 80 cm is er een licht gevaar voor de gezondheid. Bij meer dan 88 cm is er sprake van ernstig overgewicht en van een hoog gezondheidsrisico. Bij vrouwen komt van nature de peervorm het meest voor: een smalle taille en brede heupen. Een appelvormige lichaamsbouw is schadelijker voor de gezondheid dan een peervormige lichaamsbouw.

Vetophoping rondom de buik versus BMI

Vaak berekenen mensen alleen hun BMI. Aan de hand van het BMI kan bekeken worden of iemand een gezond gewicht heeft. Maar een gezond gewicht alleen zegt niet alles. Veel mensen hebben volgens hun BMI een gezond gewicht en toch een verhoogd gezondheidsrisico. Dit wordt veroorzaakt door de opslag van buikvet. Buikvet vormt zelfs een hoger risico dan een te hoog BMI. Daarom is het van belang de middelomtrek te meten. Wie veel buikvet heeft, zal ook op andere plaatsen in het lichaam vet gaan opslaan.

Een te grote opslag van buikvet zorgt onder andere voor een verhoogd risico op:

• Hart-en vaatziekten
• Kanker (borstkanker, baarmoederkanker, nierkanker, alvleesklierkanker, darmkanker)
• Botontkalking
• Diabetes mellitus type 2
• Onvruchtbaarheid
• Slaapapneu, slechte longfunctie

Buikvet is niet direct zichtbaar: vet hoopt zich eerst rond de buikorganen op. Pas wanneer deze ruimte gevuld is met vet, dan 'groeit' het vet naar buiten toe en wordt zichtbaar als een dikke buik. Over het algemeen geldt dat zolang de buikomvang nier meer dan 80 cm voor vrouwen en 94 cm voor mannen bedraagt, het risico voor de gezondheid niet verhoogd is. Toch kan er vet rondom de organen aanwezig zijn. Om dit te meten, is er een ingewikkelder meting nodig die een goede sportschool kan uitvoeren. Uit onderzoek blijkt dat het meten van de buikomvang een nauwkeurige benadering geeft van de hoeveelheid vet die rondom de buikorganen is opgeslagen, met kleine afwijkingen per meting. Minstens twee keer per jaar zou iedereen zijn eigen buikomvang moeten meten en deze moeten noteren. Op deze manier kan voorkomen worden dat er later ernstig overgewicht ontstaat.

Lees verder

• Vetpercentage berekenen
• Vetpercentage omlaag brengen
• Vetverbranding verhogen