Icterus (geelzucht) en hepatitis (leverontsteking)

De oorzaak van icterus, ook wel geelzucht genoemd, is een verhoogd bilirubinegehalte in het bloed. Bilirubine is een afbraakproduct van rode bloedcellen dat normaal gesproken door de lever wordt verwerkt. De hepatocyten (levercellen) conjugeren bilirubine, waardoor het wateroplosbaar wordt, waarna het via de galwegen naar de galblaas wordt vervoerd. Bij icterus is er echter een teveel aan bilirubine in het bloed. Er zijn drie hoofdtypen van icterus te onderscheiden: prehepatische, hepatische en posthepatische icterus. Elk type heeft verschillende oorzaken en behandelingsmethoden.

• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken
• Risicofactoren
• Prehepatische icterus (geelzucht): Stijging van ongeconjugeerd bilirubine
• Hepatische icterus (geelzucht): Lever is aangetast
• Posthepatische icterus (geelzucht): Verstopte galafvoerwegen in of na de lever
• Hepatitis A (leverontsteking)
• Hepatitis B (leverontsteking)
• Hepatitis C (leverontsteking)
• Hepatitis D (leverontsteking)
• Acute hepatitis
• Chronische hepatitis
• Levercirrose (levercirrose) bij de patiënt
• Symptomen
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van icterus en hepatitis
• Prognose
• Complicaties
• Preventie van icterus en hepatitis
• Aandachtspunten

Icterus, of geelzucht, is een symptoom van verschillende aandoeningen die leiden tot een verhoogd bilirubinegehalte in het bloed. Dit veroorzaakt de kenmerkende gele verkleuring van de huid, het oogwit en soms de slijmvliezen. Hepatitis, een ontsteking van de lever, kan een belangrijke oorzaak zijn van geelzucht. De lever speelt een cruciale rol bij de verwerking van bilirubine, en wanneer deze functie verstoord is door hepatitis, kan icterus het gevolg zijn. Het begrijpen van de onderliggende oorzaken van icterus en hepatitis, evenals de symptomen en behandelingsmogelijkheden, is essentieel voor een juiste diagnose en behandeling.

Epidemiologie

De epidemiologie van icterus en hepatitis omvat de studie van de frequentie, verspreiding en determinanten van deze aandoeningen wereldwijd. Hepatitis, zowel acuut als chronisch, blijft een belangrijke volksgezondheidskwestie, vooral in ontwikkelingslanden. De prevalentie van verschillende typen hepatitis (A, B, C, D en E) varieert sterk per regio, afhankelijk van factoren zoals hygiëne, gezondheidszorginfrastructuur en mate van vaccinatie.

Prevalentie van hepatitis A

Hepatitis A komt veel voor in landen met beperkte sanitaire voorzieningen en wordt voornamelijk overgedragen via besmet voedsel of water. Wereldwijd wordt een groot aantal gevallen van hepatitis A gemeld, vooral in Azië, Afrika en Midden-Amerika. In ontwikkelde landen, waar sanitaire voorzieningen beter zijn, komen de gevallen van hepatitis A minder voor, maar kunnen wel voorkomen tijdens reizen naar endemische gebieden.

Prevalentie van hepatitis B

Hepatitis B is wereldwijd een van de meest voorkomende virale infecties. In sommige Aziatische landen, evenals in sub-Saharaans Afrika, is de prevalentie bijzonder hoog, waarbij een groot percentage van de bevolking chronisch besmet is. Hepatitis B wordt voornamelijk overgedragen via bloed, seksueel contact en van moeder op kind. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) schat dat wereldwijd ongeveer 257 miljoen mensen met hepatitis B zijn besmet.

Prevalentie van hepatitis C

Hepatitis C is de belangrijkste oorzaak van chronische leverziekte wereldwijd, met een geschatte 71 miljoen mensen die met het virus besmet zijn. De meeste gevallen van hepatitis C komen voor in gebieden met lage gezondheidszorginfrastructuur en bij risicogroepen zoals mensen die injecterende drugs gebruiken of die bloedtransfusies ondergaan zonder de juiste screening.

Prevalentie van hepatitis D en E

Hepatitis D komt voor bij mensen die al besmet zijn met hepatitis B. Het komt voornamelijk voor in Afrika, het Midden-Oosten en bepaalde delen van Zuid-Amerika. Hepatitis E is minder vaak voorkomend, maar het is een belangrijk gezondheidsprobleem in gebieden waar toegang tot schoon water beperkt is. Het virus wordt voornamelijk overgedragen via besmet water.

Mechanisme

Het mechanisme van hepatitis betreft de manier waarop het virus de levercellen infecteert en de leverfunctie verstoort. Virale hepatitis kan leiden tot ontsteking van het leverweefsel, waardoor het vermogen van de lever om bilirubine te verwerken wordt verminderd, wat resulteert in icterus. Het proces verschilt echter tussen de verschillende vormen van hepatitis.

Virale replicatie en leverbeschadiging

Bij hepatitis A, B, C, D en E wordt het virus de lever binnengevoerd via het bloed of via de mond (bij hepatitis A en E). In de levercellen vermenigvuldigt het virus zich, wat leidt tot een ontstekingsreactie. De ontsteking veroorzaakt beschadiging van de levercellen, wat resulteert in verhoogde leverenzymen en een verstoorde leverfunctie.

Immuunrespons en ontsteking

De lever speelt een cruciale rol in de immuunrespons op infecties. Bij hepatitis reageert het immuunsysteem door T-cellen te activeren die de geïnfecteerde levercellen aanvallen. Dit leidt tot ontsteking en, indien onbehandeld, schade aan de levercellen. Bij chronische hepatitis kan het immuunsysteem de lever gedurende lange tijd blijven aanvallen, wat uiteindelijk kan leiden tot levercirrose en leverfalen.

Virus-specificiteit en type hepatitis

Elk type hepatitis heeft een specifiek mechanisme van replicatie en pathofysiologie. Hepatitis A veroorzaakt meestal acute infecties zonder chronische gevolgen, terwijl hepatitis B en C chronische infecties kunnen veroorzaken die leiden tot langdurige leverbeschadiging. Hepatitis B kan zelfs leiden tot integratie van het viraal DNA in het levergenoom, wat het risico op leverkanker verhoogt.

Oorzaken

De oorzaken van icterus en hepatitis zijn uiteenlopend en kunnen variëren van virale infecties tot auto-immuunziekten en toxische schade door alcohol of medicijnen.

Virale hepatitis

Virale hepatitis wordt veroorzaakt door infectie met een van de hepatitisvirussen (A, B, C, D, E). Deze virussen hebben verschillende transmissieroutes. Hepatitis A wordt voornamelijk overgedragen via fecaal-oraal contact, terwijl hepatitis B en C via bloed en seksueel contact worden verspreid. Hepatitis D komt alleen voor bij mensen die al hepatitis B hebben.

Alcoholmisbruik en toxische hepatitis

Alcoholmisbruik is een veelvoorkomende oorzaak van hepatitis, die kan leiden tot alcoholische leverziekte. Chronisch alcoholgebruik veroorzaakt schade aan de levercellen, wat leidt tot ontsteking en hepatocellulaire schade. Medicijnen zoals paracetamol in hoge doseringen kunnen ook leiden tot toxische hepatitis, waarbij de lever ernstig beschadigd raakt.

Auto-immuunhepatitis

Auto-immuunhepatitis is een aandoening waarbij het immuunsysteem de levercellen aanvalt, wat leidt tot chronische ontsteking. De oorzaak van auto-immuunhepatitis is niet volledig begrepen, maar het wordt vermoed dat genetische en omgevingsfactoren een rol spelen. Deze aandoening vereist langdurige behandeling met immunosuppressiva om de ontsteking te beheersen.

Andere oorzaken van hepatitis

Naast virale infecties en alcoholmisbruik kunnen verschillende andere factoren hepatitis veroorzaken. Bijvoorbeeld, bepaalde genetische aandoeningen zoals de ziekte van Wilson, waarbij koper zich ophoopt in de lever, kunnen ook leiden tot leverontsteking. Bovendien kunnen blootstelling aan bepaalde toxines, medicijnen en zelfs sommige bacteriële infecties bijdragen aan de ontwikkeling van hepatitis.

Risicofactoren

Er zijn verschillende risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van icterus en hepatitis verhogen. Deze factoren variëren afhankelijk van het type hepatitis en de onderliggende oorzaak van de leverbeschadiging.

Onbeschermd seksueel contact

Onbeschermd seksueel contact is een belangrijke risicofactor voor hepatitis B en C. Hepatitis B kan via bloed, sperma of vaginale vloeistoffen worden overgedragen, wat het risico op infectie bij onbeschermd seksueel contact verhoogt. Hepatitis C wordt ook voornamelijk overgedragen via bloed, maar risicogroepen die seksueel actief zijn zonder bescherming, kunnen ook een verhoogd risico lopen.

Bloedtransfusies en medische procedures

In landen zonder adequate screening van bloedproducten kan hepatitis B, C en D via bloedtransfusies worden overgedragen. Medische procedures waarbij de steriele technieken niet goed worden nageleefd, zoals chirurgie en tandheelkundige ingrepen, kunnen eveneens het risico op het oplopen van hepatitis verhogen.

Injecterende drugsgebruikers

Injecterende drugsgebruikers vormen een risicogroep voor hepatitis B, C en D, omdat het delen van naalden het virus direct in de bloedbaan kan brengen. Het risico op infectie is hoger wanneer hygiënische maatregelen niet worden nageleefd bij het gebruik van injecties.

Onvoldoende vaccinatie

Hepatitis A en B kunnen worden voorkomen door vaccinatie, maar een gebrek aan vaccinatie kan het risico op infectie verhogen. In ontwikkelingslanden waar vaccinatieprogramma's beperkt zijn, blijven deze aandoeningen een significant gezondheidsprobleem.

Prehepatische icterus (geelzucht): Stijging van ongeconjugeerd bilirubine

Prehepatische icterus, ook wel hemolytische icterus genoemd, ontstaat vóór de lever. Bij deze aandoening is er een verhoogde afbraak van hemoglobine waardoor er meer bilirubine in het bloed komt dan normaal. Dit kan bijvoorbeeld optreden bij een baby met resusantagonisme, waarbij het lichaam antistoffen tegen het foetale bloed aanmaakt. Verhoogde afbraak van rode bloedcellen kan ook voorkomen na een verkeerde bloedtransfusie. Hierdoor komt er te veel ongeconjugeerd bilirubine in de lever, die het niet in voldoende mate kan verwerken. Dit resulteert in een verhoogd niveau van ongeconjugeerd bilirubine in het bloed. Het geconjugeerd bilirubine blijft normaal omdat de leverfunctie niet is aangetast. De ontlasting blijft donkerbruin, en de urine is normaal.

Hepatische icterus (geelzucht): Lever is aangetast

Hepatische icterus, ook bekend als parenchymateuze icterus, ontstaat door problemen binnen de lever zelf. Deze aandoening wordt veroorzaakt door leverziekten zoals cirrose of hepatitis A. De lever kan het volledige aanbod aan bilirubine niet verwerken of laat verwerkte bilirubine terugvloeien naar het bloed in plaats van naar de galwegen. Dit leidt tot een verhoogd niveau van zowel geconjugeerd als ongeconjugeerd bilirubine in het bloed, doordat de hepatocyten niet goed functioneren. Het gevolg is vaak een lichte ontlasting en donkergekleurde urine (donkere urine of oranje urine).

Posthepatische icterus (geelzucht): Verstopte galafvoerwegen in of na de lever

Posthepatische icterus, ook wel afsluitingsicterus genoemd, ontstaat door een blokkade in de galafvoerwegen (zoals de ductus choledochus), meestal door een galsteen of een tumor. Deze blokkade verhindert de afvoer van geconjugeerd bilirubine naar de dunne darm, waardoor het terug in het bloed terechtkomt. Dit type icterus leidt tot een verhoogd niveau van geconjugeerd bilirubine in het bloed, terwijl het ongeconjugeerd bilirubine normaal blijft. De ontlasting zal licht tot wit zijn, en de urine is vaak donkerbruin.

Hepatitis A (leverontsteking)

Hepatitis A wordt veroorzaakt door het hepatitis A-virus. Het virus blijft goed overleven op diverse oppervlakken en verspreidt zich vaak via besmette ontlasting. Kinderdagverblijven en crèches zijn vaak plekken waar deze infectie voorkomt. De incubatietijd is doorgaans twee tot zes weken. Symptomen zijn onder andere misselijkheid, jeuk, en geelzucht. Soms voelt de patiënt pijn in de rechterbovenbuik. Hepatitis A kan ook asymptomatisch zijn, wat kan duren tot drie maanden. Het virus wordt aangetoond via een bloedtest. Vaccinatie is mogelijk en voorkomt de ziekte. Hepatitis A evolueert nooit naar chronische hepatitis.

Hepatitis B (leverontsteking)

Hepatitis B is zeer resistent en besmettelijk, overgedragen via besmet bloed, seksueel contact, of van moeder op kind. De incubatietijd bedraagt twee tot zes maanden. Symptomen zijn vermoeidheid, gewrichtspijn, chronische buikpijn, misselijkheid en koorts. Geelzucht kan ook optreden. Er is een vaccin beschikbaar tegen hepatitis B. Ongeveer 10% van de gevallen ontwikkelen zich tot chronische hepatitis.

Hepatitis C (leverontsteking)

Hepatitis C wordt veroorzaakt door besmet bloed, vooral bij mensen die intraveneuze drugs gebruiken of via moeder-op-kind overdracht. De incubatietijd is enkele weken tot maanden. Hepatitis C leidt in 80% van de gevallen tot chronische hepatitis. Dit type hepatitis is moeilijker te behandelen en kan leiden tot ernstige levercomplicaties.

Hepatitis D (leverontsteking)

Hepatitis D komt alleen voor bij mensen die ook hepatitis B hebben. Het hepatitis D-virus verergert de symptomen van hepatitis B door een superinfectie te veroorzaken. Dit kan leiden tot ernstigere leverproblemen dan bij hepatitis B alleen.

Acute hepatitis

Acute hepatitis presenteert zich vaak als een milde griepachtige aandoening. Geelzucht kan soms pas later optreden. Symptomen omvatten vermoeidheid, braken, pijnlijke gewrichten, en algemeen onwel zijn. Bij acute hepatitis is de urine vaak donker en de ontlasting verkleurd. Jeuk kan ook voorkomen. Meestal herstelt de patiënt volledig, maar langdurige vermoeidheid kan aanhouden. In sommige gevallen kan acute hepatitis evolueren naar een chronische vorm of ernstige complicaties veroorzaken. Diagnose gebeurt via bloedonderzoek. Aanbevelingen zijn rust, alcoholverbod, en het vermijden van medicatie die de lever belast. Speciaal dieet is doorgaans niet nodig.

Chronische hepatitis

Chronische hepatitis wordt gediagnosticeerd wanneer symptomen en abnormale levertests langer dan zes maanden aanhouden na een acute infectie. Ongeveer 50% van de patiënten herstelt spontaan, maar de aandoening kan ook leiden tot levercirrose of zelfs leverkanker. Stoppen met alcohol is essentieel. Behandeling richt zich op het beheersen van symptomen en het voorkomen van complicaties.

Levercirrose (levercirrose) bij de patiënt

Levercirrose ontstaat door chronische beschadiging van levercellen, die worden vervangen door bindweefsel. Dit proces is onomkeerbaar. De meest voorkomende oorzaken zijn alcoholmisbruik, hepatitis B en C, maar vaak blijft de oorzaak onbekend. In de vroege stadia van cirrose merkt de patiënt mogelijk weinig symptomen, hoewel geelzucht, verlaagde albuminewaarden, en vochtophoping in de buikholte kunnen optreden. Cirrose kan ook leiden tot portale hypertensie, wat de vorming van spataderen in de slokdarm en daarmee het risico op bloedingen met zich meebrengt. Levercirrose wordt vastgesteld door bloedonderzoek, een leverbiopsie, of door beeldvorming zoals echografie of CT-scan. Behandeling omvat rust, eiwitrijk dieet, alcoholstop, en eventueel vocht afdrijvende medicijnen. In ernstige gevallen kan een levertransplantatie nodig zijn.

Symptomen

Algemene symptomen van icterus

Het belangrijkste symptoom van icterus is de gele verkleuring van de huid en het oogwit. Bilirubine, een product van de afbraak van rode bloedcellen, hoopt zich op in het lichaam wanneer de lever niet in staat is om het adequaat te verwerken. Dit resulteert in de typische gele kleur die vaak begint in de ogen en zich vervolgens naar de huid verspreidt. Patiënten met icterus kunnen ook last hebben van jeuk (pruritus) door de ophoping van galzuren in de huid.

Symptomen van hepatitis

Hepatitis gaat vaak gepaard met symptomen zoals vermoeidheid, verlies van eetlust, misselijkheid en braken. Pijn in de bovenbuik, vooral aan de rechterkant, is ook een veelvoorkomend symptoom, omdat dit het gebied is waar de lever zich bevindt. Bij acute hepatitis kan de patiënt koorts ervaren, terwijl bij chronische hepatitis de symptomen vaak milder zijn maar langduriger aanhouden. In sommige gevallen kan hepatitis leiden tot een vergrote lever (hepatomegalie) of milt (splenomegalie), wat ook kan worden opgemerkt bij lichamelijk onderzoek.

Ernstige symptomen en complicaties

In ernstigere gevallen kan hepatitis leiden tot leverbeschadiging, wat zich uit in complicaties zoals levercirrose of leverfalen. Symptomen van levercirrose zijn onder andere ascites (vochtophoping in de buik), verwardheid of gedragsveranderingen als gevolg van hepatische encefalopathie, en bloedingen door verstoorde bloedstolling. Geelzucht kan in dergelijke gevallen intensiveren, en de patiënt kan bijkomende symptomen zoals extreme vermoeidheid of algemeen onwel zijn ervaren.

Alarmsymptomen

Alarmsymptomen van icterus en hepatitis wijzen op een ernstigere toestand die onmiddellijke medische aandacht vereist. Deze symptomen kunnen wijzen op leverfalen of complicaties zoals een infectie die zich verder verspreidt.

Verhoogde bloeding of blauwe plekken

Als de lever ernstig beschadigd is, kan het bloedingsvermogen van het lichaam verminderd raken. Dit kan leiden tot ongebruikelijke bloedingen of blauwe plekken, die ontstaan door een verminderde productie van stollingsfactoren in de lever.

Verwardheid of encefalopathie

Leverencefalopathie kan optreden wanneer de lever niet in staat is om giftige stoffen zoals ammoniak uit het bloed te verwijderen. Dit kan leiden tot verwarring, desoriëntatie en in ernstige gevallen tot coma.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek

De diagnose van icterus en hepatitis begint vaak met een lichamelijk onderzoek, waarbij de arts zoekt naar tekenen van geelzucht. Bij lichamelijk onderzoek kan de arts ook op zoek gaan naar aanwijzingen voor leverbeschadiging, zoals vergrote lever of milt. De huid kan worden onderzocht op tekenen van jeuk of galzuren, en er kunnen ook tekenen van ascites of andere complicaties aanwezig zijn.

Bloedonderzoek

Bloedonderzoek is essentieel voor de diagnose van icterus en hepatitis. Door het meten van de leverenzymen (zoals ALT, AST) kan worden bepaald of de lever ontstoken is. Ook wordt het bilirubinegehalte gemeten, omdat een verhoogd niveau van ongeconjugeerd bilirubine kan wijzen op een probleem met de lever of galwegen. Serologische testen worden vaak uitgevoerd om het type hepatitis-virus te identificeren (A, B, C, D) en om te bepalen of er sprake is van acute of chronische infectie.

Beeldvorming en leverbiopsie

Beeldvorming, zoals een echografie van de buik, kan nuttig zijn om de grootte van de lever en de aanwezigheid van andere complicaties zoals galstenen of tumoren te beoordelen. Bij twijfel over de diagnose kan een leverbiopsie worden uitgevoerd, waarbij een klein stukje leverweefsel wordt verwijderd voor onderzoek onder de microscoop. Dit kan helpen om de ernst van de leverontsteking en de mate van leverbeschadiging te bepalen.

Behandeling van icterus en hepatitis

Antivirale behandeling voor virale hepatitis

De behandeling van hepatitis hangt sterk af van de oorzaak. Bij virale hepatitis kunnen antivirale middelen worden voorgeschreven. Bij hepatitis C wordt vaak gebruikgemaakt van direct werkende antivirale middelen (DAAs) die het virus snel onderdrukken. Voor hepatitis B kunnen antivirale middelen zoals tenofovir en entecavir helpen de virusreplicatie te verminderen. Voor hepatitis A is er geen antivirale behandeling, aangezien de infectie doorgaans vanzelf geneest.

Behandeling van niet-virale hepatitis

Bij niet-virale hepatitis, zoals die veroorzaakt door alcoholmisbruik of medicijnen, is het essentieel om de onderliggende oorzaak te behandelen. Dit kan inhouden dat de patiënt stopt met alcoholgebruik of dat medicatie wordt aangepast. In het geval van auto-immuunhepatitis worden vaak immunosuppressiva zoals corticosteroïden voorgeschreven om de ontsteking te verminderen. Bij ernstige gevallen van hepatitis kan ziekenhuisopname noodzakelijk zijn voor intensieve zorg.

Levensstijl en voeding

Patiënten met hepatitis moeten hun levensstijl aanpassen om de belasting van de lever te verminderen. Het volgen van een evenwichtig voedingspatroon is van groot belang om de lever te ondersteunen. Alcohol moet strikt vermeden worden, en patiënten moeten voldoende rust nemen om hun herstel te bevorderen. Regelmatige controle van de leverfunctie is noodzakelijk om complicaties te voorkomen en om de voortgang van de behandeling te volgen.

Prognose

Prognose bij acute hepatitis

In de meeste gevallen van acute hepatitis, zoals hepatitis A, is de prognose goed, vooral als de patiënt vroegtijdig wordt behandeld en ondersteunt wordt met rust en voldoende hydratatie. Hepatitis A geneest meestal zonder blijvende schade aan de lever. Acute hepatitis B en C kunnen echter ernstiger zijn en vereisen vaak antivirale therapie om complicaties te voorkomen.

Prognose bij chronische hepatitis

Chronische hepatitis B en C kunnen leiden tot langdurige leverbeschadiging, wat kan resulteren in cirrose en leverfalen. De prognose is afhankelijk van de ernst van de infectie en de mate van leverbeschadiging. Bij adequate behandeling kan de ziekte vaak goed gecontroleerd worden, maar er blijft altijd het risico op levercirrose en leverkanker.

Leverkanker en cirrose

Leverkanker is een ernstige complicatie van chronische hepatitis B en C, waarbij tumoren zich in de lever ontwikkelen. Patiënten met cirrose hebben een verhoogd risico op leverkanker, en het is daarom belangrijk om regelmatig medische controles en beeldvorming te ondergaan. Het tijdig opsporen van leverkanker kan de overlevingskansen verbeteren.

Icterus en hepatitis zijn serieuze aandoeningen die, afhankelijk van de oorzaak en de ernst, verschillende benaderingen voor behandeling en zorg vereisen. Vroege diagnose, medische behandeling en levensstijlveranderingen spelen een sleutelrol in het behoud van de leverfunctie en het voorkomen van verdere complicaties.

Complicaties

Hepatitis kan, indien onbehandeld, leiden tot verschillende ernstige complicaties die de leverfunctie verder aantasten en de algehele gezondheid van de patiënt kunnen beïnvloeden.

Levercirrose

Chronische hepatitis B en C kunnen leiden tot levercirrose, een aandoening waarbij normaal leverweefsel wordt vervangen door littekenweefsel, wat de leverfunctie ernstig vermindert. Cirrose kan leiden tot complicaties zoals leverfalen, bloedingen uit spataderen, ascites (vochtophoping in de buik) en encefalopathie.

Leverkanker (Hepatocellulair carcinoom)

Een van de meest gevreesde complicaties van chronische hepatitis is leverkanker, vooral bij patiënten met hepatitis B of C. Hepatocellulair carcinoom (HCC) is een van de meest voorkomende vormen van kanker wereldwijd en komt vaak voor bij mensen met cirrose als gevolg van hepatitis. Regelmatige screening op leverkanker wordt aanbevolen voor risicopatiënten.

Ascites en portale hypertensie

Ascites, de ophoping van vloeistof in de buikholte, is een veelvoorkomende complicatie bij gevorderde leverziekte, vooral cirrose. Het ontstaat door verhoogde druk in de poortader, wat portale hypertensie wordt genoemd. Ascites kan leiden tot ongemak, ademhalingsproblemen en een verhoogd risico op infecties.

Leverfalen

Leverfalen is een levensbedreigende complicatie van hepatitis, waarbij de lever zijn functie verliest om schadelijke stoffen te verwerken. Dit kan leiden tot een verstoring van de stofwisseling, het immuunsysteem en het bloedstollingsmechanisme. Leverfalen kan optreden bij zowel acute als chronische hepatitis, vooral wanneer de lever ernstig beschadigd is door langdurige ontsteking of cirrose.

Bloedingen en stollingsstoornissen

Bij ernstige hepatitis, vooral wanneer cirrose zich heeft ontwikkeld, kan de lever zijn vermogen om bloedstollingsfactoren aan te maken verminderen, wat kan leiden tot spontane bloedingen of een verhoogd risico op blauwe plekken. Gastro-intestinale bloedingen, bijvoorbeeld uit spataderen in de slokdarm, kunnen levensbedreigend zijn.

Preventie van icterus en hepatitis

Preventieve maatregelen zijn cruciaal om icterus en hepatitis te voorkomen. Deze maatregelen richten zich op zowel de bescherming tegen infectie als het bevorderen van een gezonde leverfunctie. Hieronder volgen verschillende benaderingen om het risico op het ontwikkelen van hepatitis en icterus te minimaliseren:

Gezonde voeding en regelmatige lichaamsbeweging

Een evenwichtig voedingspatroon, rijk aan voedingsstoffen, gecombineerd met regelmatige lichaamsbeweging, speelt een sleutelrol in het behouden van een gezonde leverfunctie. Dit helpt het risico op niet-virale vormen van hepatitis, zoals alcoholische hepatitis, te verlagen. Het handhaven van een gezond lichaamsgewicht en het bevorderen van een goede spijsvertering is essentieel voor het voorkomen van leverziekten.

Goede hygiëne en veilig seksueel gedrag

Veilige sekspraktijken en zorgvuldige hygiëne kunnen de verspreiding van virale infecties zoals hepatitis A, B en C verminderen. Het is belangrijk om besmetting via bloedcontact en onbeschermd seksueel contact te vermijden, met name door het gebruik van barrière-methoden zoals condooms. Daarnaast helpt het regelmatig wassen van handen en het vermijden van contact met besmet materiaal om het risico op infectie te verkleinen.

Beheer van chronische aandoeningen zoals diabetes en hartziekten

Patiënten met chronische aandoeningen zoals diabetes of hartziekten lopen mogelijk een verhoogd risico op leveraandoeningen. Het goed beheren van deze aandoeningen kan helpen het risico op het ontwikkelen van hepatitis of icterus te verlagen. Dit omvat regelmatige medische controles, medicatie en levensstijlveranderingen om complicaties te voorkomen.

Regelmatige controle van leverfunctie bij risicopatiënten

Mensen met risicofactoren voor leveraandoeningen, zoals een familiegeschiedenis van hepatitis, overmatig alcoholgebruik of eerdere blootstelling aan besmet bloed, dienen regelmatig hun leverfunctie te laten controleren. Vroege opsporing van abnormale leverwaarden kan helpen om ziektes in een vroeg stadium te identificeren en te behandelen.

Stoppen met alcoholgebruik

Alcoholmisbruik is een van de belangrijkste oorzaken van leverbeschadiging en hepatitis. Het beperken of volledig stoppen met alcoholgebruik vermindert aanzienlijk het risico op het ontwikkelen van levercirrose en andere vormen van hepatitis, zoals alcoholische hepatitis. Patiënten die moeite hebben met stoppen, kunnen baat hebben bij therapieën voor verslavingszorg.

Vaccinatie tegen hepatitis A en B

Vaccinatie tegen hepatitis A en B is een van de meest effectieve preventiemethoden. Hepatitis A-vaccinatie wordt vaak aanbevolen voor mensen die reizen naar gebieden met een verhoogd risico op infectie, terwijl hepatitis B-vaccinatie routinematig wordt aangeboden aan kinderen en risicopatiënten. Vaccinatie biedt langdurige bescherming tegen deze virale infecties.

Vermijden van risicovol gedrag zoals intraveneus drugsgebruik

Intravenus drugsgebruik is een belangrijke risicofactor voor de overdracht van hepatitis B, C en D. Het delen van naalden en andere injectieapparatuur verhoogt de kans op besmetting. Voorlichting, naalduitwisselingsprogramma's en ondersteunende therapie zijn essentieel voor het verminderen van het risico van infectie bij deze risicogroep.

Aandachtspunten

Bij het implementeren van preventieve maatregelen voor icterus en hepatitis is het belangrijk om de volgende aandachtspunten in acht te nemen:

Toegankelijkheid van vaccinaties

Het waarborgen van de toegang tot vaccinaties, vooral in risicogroepen zoals gezondheidswerkers, mensen die in risicovolle gebieden verblijven, en mensen die met intraveneuze drugs omgaan, is essentieel. Het verbeteren van vaccinatieprogramma’s kan de incidentie van hepatitis aanzienlijk verlagen.

Gezondheidsvoorlichting en bewustwording

Er is behoefte aan uitgebreide gezondheidsvoorlichting om de bevolking bewust te maken van de risico’s van hepatitis en icterus, evenals de preventieve maatregelen die genomen kunnen worden. Dit kan door middel van voorlichtingscampagnes, het beschikbaar stellen van informatie over veilige seks, het belang van vaccinatie en het stoppen met alcoholgebruik.

Ondersteuning van risicogroepen

Specifieke risicogroepen, zoals mensen met een verhoogd risico op hepatitis door medische behandelingen of verslaving, moeten toegang hebben tot preventieve zorg en regelmatige screening. Ondersteuning kan ook psychologische en sociale hulp omvatten om hen te helpen bij gedragsveranderingen, zoals stoppen met drugsgebruik en alcoholmisbruik.

Lees verder

• Geelzucht (icterus): Soorten, oorzaken en symptomen
• Virale hepatitis A-infectie: Ontsteking van lever door virus
• Virale hepatitis B-infectie: Leverontsteking door virus
• Virale hepatitis C-infectie: Ontsteking van lever door virus
• Virale hepatitis D-infectie: Ontstoken lever door virus