Virale hepatitis C-infectie: Ontsteking van lever door virus

Virale hepatitis C is een besmettelijke, virale infectieziekte waarbij de lever ontstoken en geïrriteerd raakt. Het hepatitis C-virus (HCV) is de oorzaak van deze leveraandoening. De ziekte verspreidt zich voornamelijk door bloed-tot-bloedcontact, vaak door het gebruik van injecteerbare middelen. Milde, griepachtige symptomen in combinatie met geelzucht zijn de meest kenmerkende symptomen van deze ziekte. Een acute infectie kan bij een groot deel van de patiënten overgaan in een chronische infectie, wat kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen. De behandeling voor virale hepatitis C bestaat uit krachtige antivirale medicijnen om het virus volledig uit het lichaam te elimineren. Een vaccin voor hepatitis C is momenteel niet beschikbaar.

• Epidemiologie van hepatitis C
• Mechanisme
• Oorzaken van HCV: Infectie door het virus
• Risicofactoren
• Bloedtransfusies en medische procedures
• Injectiedruggebruik
• Onveilig seksueel gedrag
• Risicogroepen
• Injectiedruggebruikers
• Mensen met beroepsmatige blootstelling
• Hiv-positieve patiënten
• Symptomen van acute en chronische hepatitis C
• Alarmsymptomen
• Veranderingen in urine en ontlasting
• Vermoeidheid en gewichtsverlies
• Bovenbuikpijn en geelzucht
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van virale hepatitis C
• Ondersteunende therapieën en aanvullend onderzoek
• Prognose
• Complicaties van hepatitis C
• Preventie van hepatitis C
• Levensstijl en dieetadvies
• Praktische tips voor het leven met / omgaan met virale hepatitis C-infectie
• Zorg voor een goed evenwichtig voedingspatroon
• Neem je medicatie op tijd
• Let op je mentale gezondheid
• Vermijd alcohol en drugs
• Zorg voor voldoende rust en slaap
• Blijf actief en beweeg regelmatig
• Ondersteun je leverfunctie
• Misvattingen rond virale hepatitis C-infectie
• Hepatitis C is altijd een dodelijke ziekte
• Je kunt hepatitis C krijgen door toevallig contact met een besmet persoon
• Hepatitis C heeft altijd duidelijke symptomen
• Hepatitis C en hepatitis B zijn hetzelfde
• Als je hepatitis C hebt gehad en genezen bent, kun je het niet opnieuw krijgen
• Hepatitis C komt alleen voor bij mensen die drugs gebruiken

Epidemiologie van hepatitis C

Virale hepatitis C is wereldwijd een van de meest voorkomende oorzaken van chronische leveraandoeningen. De incidentie en prevalentie van de ziekte variëren sterk per regio en worden beïnvloed door factoren zoals toegang tot gezondheidszorg, bewustzijn over risicogedrag en de beschikbaarheid van preventieve maatregelen. De verspreiding van het hepatitis C-virus (HCV) vindt voornamelijk plaats via bloed-bloedcontact, waardoor de infectie nauw samenhangt met bepaalde risicofactoren zoals intraveneus drugsgebruik.

Wereldwijde verspreiding
De prevalentie van HCV is het hoogst in Noord-Afrika, met Egypte als een van de meest getroffen landen ter wereld. Dit wordt grotendeels toegeschreven aan historische medische procedures waarbij onvoldoende steriele technieken werden gebruikt. Andere regio’s met een hoge prevalentie zijn delen van Sub-Sahara Afrika en Centraal-Azië. In Europa en Noord-Amerika is de prevalentie lager, maar nog steeds significant, vooral onder specifieke risicogroepen zoals intraveneuze drugsgebruikers.

Incidentie in verschillende leeftijdsgroepen
Hoewel HCV-infecties historisch gezien vaker werden vastgesteld bij ouderen, wordt in recente jaren een verschuiving waargenomen naar jongere leeftijdsgroepen. Deze trend wordt deels toegeschreven aan het toenemende gebruik van injecterende drugs onder jongvolwassenen. Daarnaast spelen betere diagnostische methoden en screeningprogramma’s een rol bij het vroegtijdig opsporen van infecties.

Trends in transmissie
In de afgelopen decennia is de incidentie van HCV-transmissie door bloedtransfusies en medische procedures drastisch afgenomen in ontwikkelde landen dankzij verbeterde bloedscreening en infectiecontrolemaatregelen. Echter, transmissie via intraveneus drugsgebruik blijft een belangrijk probleem, met name in gemeenschappen met beperkte toegang tot preventieve middelen zoals schone naalden en spuiten.

Regionale verschillen
De epidemiologie van HCV verschilt sterk tussen stedelijke en landelijke gebieden, met hogere prevalentie in stedelijke centra waar risicogedrag zoals drugsgebruik vaker voorkomt. In landelijke gebieden is de toegang tot diagnose en behandeling vaak beperkter, wat kan leiden tot een hogere last van onbehandelde infecties.

Demografische factoren
HCV treft zowel mannen als vrouwen, hoewel mannen in veel studies een iets hogere prevalentie vertonen. De redenen hiervoor zijn niet volledig begrepen, maar kunnen verband houden met gedrags- en biologische factoren. Daarnaast zijn sociaal-economische status en toegang tot gezondheidszorg belangrijke determinanten van zowel de kans op infectie als de uitkomsten van de ziekte.

Impact van preventieve programma’s
In landen met uitgebreide vaccinatieprogramma’s en voorlichting over veilige injectietechnieken is de prevalentie van HCV-infecties afgenomen. Hoewel er geen vaccin beschikbaar is tegen HCV, hebben behandelingen met antivirale middelen in veel regio’s geleid tot een vermindering van de ziektelast. Echter, de implementatie van dergelijke programma’s is niet uniform, wat leidt tot aanzienlijke regionale verschillen in de impact van de ziekte.

HCV en co-infecties
Co-infectie met andere ziekten zoals HIV komt vaak voor bij HCV-patiënten, vooral in risicogroepen zoals intraveneuze drugsgebruikers. Deze co-infecties verergeren de prognose en verhogen de complexiteit van de behandeling. Dit benadrukt de noodzaak van een holistische benadering bij het beheersen van de epidemiologie van HCV.

Mechanisme

Virale hepatitis C wordt veroorzaakt door infectie met het hepatitis C-virus (HCV), een RNA-virus dat behoort tot de familie Flaviviridae. Het mechanisme van infectie en pathologie omvat verschillende complexe stappen die leiden tot leverontsteking, schade en in sommige gevallen tot ernstige complicaties zoals levercirrose en hepatocellulair carcinoom.

Infectie en replicatie van HCV
Het hepatitis C-virus wordt overgedragen via contact met besmet bloed, meestal door intraveneus druggebruik, bloedtransfusies of onveilige medische procedures. Na het binnendringen in het lichaam bindt het virus zich aan specifieke receptoren op de hepatocyten, de functionele levercellen. Eenmaal binnen in de cel wordt het virale RNA vrijgegeven in het cytoplasma, waar het dient als sjabloon voor de synthese van virale eiwitten. Het virus maakt gebruik van het endoplasmatisch reticulum van de hepatocyt voor de assemblage van nieuwe virusdeeltjes, die vervolgens andere cellen infecteren.

Immuunrespons en ontsteking
Het immuunsysteem reageert op de aanwezigheid van HCV door zowel de aangeboren als de adaptieve immuunmechanismen te activeren. Natural killer (NK)-cellen en macrofagen worden geactiveerd, terwijl cytotoxische T-lymfocyten (CTL’s) proberen de met HCV-geïnfecteerde hepatocyten te vernietigen. Deze immuunrespons is echter vaak onvoldoende om het virus volledig te elimineren, wat leidt tot een chronische infectie. De voortdurende activering van immuuncellen veroorzaakt een ontstekingsreactie in het leverweefsel, wat kan resulteren in schade en fibrose.

Fibrogenese en leverbeschadiging
Chronische ontsteking veroorzaakt de activering van hepatische stellaatcellen, die verantwoordelijk zijn voor de productie van extracellulaire matrixeiwitten zoals collageen. Dit proces, bekend als fibrogenese, leidt tot de ophoping van littekenweefsel in de lever. Naarmate de fibrose verergert, kan dit uitmonden in levercirrose, waarbij de normale architectuur van de lever wordt vervangen door nodulaire structuren en fibrotische septa. Dit belemmert de bloedstroom door de lever en leidt tot functionele achteruitgang.

Genetische variabiliteit van HCV
Een van de belangrijkste redenen waarom HCV moeilijk te bestrijden is, is de genetische variabiliteit van het virus. HCV bestaat uit verschillende genotypen en subtypen, elk met unieke kenmerken. Bovendien heeft het virus een hoge mutatiesnelheid, wat het mogelijk maakt om immuunresponsen te ontduiken en resistentie tegen antivirale behandelingen te ontwikkelen. Deze genetische diversiteit vormt een uitdaging voor de ontwikkeling van vaccins en effectieve therapie.

Hepatocellulair carcinoom
Bij sommige patiënten met chronische HCV-infectie kan de voortdurende leverbeschadiging leiden tot de ontwikkeling van hepatocellulair carcinoom (HCC). Dit proces wordt bevorderd door de accumulatie van genetische en epigenetische veranderingen in hepatocyten, veroorzaakt door oxidatieve stress, chronische ontsteking en directe virale effecten. HCC ontwikkelt zich vaak pas na jaren van progressieve leverschade en is een van de belangrijkste oorzaken van morbiditeit en mortaliteit bij patiënten met chronische hepatitis C.

Extrahepatische manifestaties
Naast leverziekte kan HCV ook extrahepatische complicaties veroorzaken, waaronder cryoglobulinemie, nierziekten en metabole aandoeningen zoals insulineresistentie. Deze manifestaties worden vaak veroorzaakt door de systemische verspreiding van het virus en immuuncomplexvorming, die weefselschade buiten de lever veroorzaken.

Het mechanisme van HCV-infectie illustreert de complexiteit van de interactie tussen het virus en de gastheer. Deze inzichten zijn essentieel voor de ontwikkeling van gerichte behandelingen en strategieën om de impact van deze chronische ziekte te minimaliseren.

Oorzaken van HCV: Infectie door het virus

Virussen
Het hepatitis C-virus (HCV) veroorzaakt hepatitis C. Dit virus werd ontdekt in 1988 in de Verenigde Staten. Het RNA-virus is ongeveer 36 nm groot. De belangrijkste manier van infectieoverdracht is via bloed en bloedproducten, zoals bloedtransfusies, hemodialyse, intraveneus druggebruik en tatoeages. Vrijwel alle gevallen van posttransfusie-hepatitis zijn te wijten aan besmetting met HCV. Wanneer een patiënt via een bloedtransfusie met HCV is besmet, heeft hij een kans van 80% dat de infectie uitmondt in een chronische HCV-infectie, die jarenlang kan aanhouden. In Nederland werd in 1991 een screeningstest voor hepatitis C ingevoerd voor bloeddonoren. Ook in België zijn de screeningseisen voor bloeddonoren zeer streng. Verticale overdracht van een moeder op haar kind is mogelijk, maar uiterst zeldzaam (2%). Overdracht via nauw contact komt sporadisch voor. Naast het hepatitis C-virus kan de infectie ook veroorzaakt worden door andere virussen zoals:

• Het coxsackievirus
• Het cytomegalovirus
• Het Epstein-Barrvirus (veroorzaakt klierkoorts)
• Het herpes simplex-virus
• Andere arbovirussen, die bijvoorbeeld influenza (griep) of gele koorts veroorzaken

Het HCV dringt de levercellen binnen, veroorzaakt zwelling van de lever (hepatomegalie) en beschadigt de leverfunctie.

Risicofactoren

Er zijn verschillende risicofactoren die de kans op een hepatitis C-infectie verhogen. Deze factoren kunnen zowel het blootstellingsrisico als de ernst van de ziekte beïnvloeden.

Bloedtransfusies en medische procedures

Vóór de introductie van routinematige screening op HCV in bloedbanken (vanaf de jaren '90) was bloedtransfusie een belangrijke bron van besmetting. Medische procedures zoals hemodialyse, in landen zonder strikte controlemaatregelen, verhogen ook het risico.

Injectiedruggebruik

Injectiedruggebruikers vormen de grootste risicogroep voor hepatitis C. Het delen van naalden vergroot aanzienlijk de kans op besmetting.

Onveilig seksueel gedrag

Hoewel het risico via seksueel contact relatief laag is, kunnen risicogroepen zoals HIV-geïnfecteerde patiënten of mensen met meerdere seksuele partners een hoger risico lopen op hepatitis C.

Risicogroepen

Bepaalde groepen vertonen een hoger risico op het oplopen van hepatitis C. Het identificeren van risicogroepen is essentieel voor preventie en tijdige behandeling.

Injectiedruggebruikers

Injectiedruggebruikers vormen de grootste risicogroep voor hepatitis C. Het delen van naalden vergroot aanzienlijk de kans op besmetting.

Mensen met beroepsmatige blootstelling

Gezondheidswerkers, vooral degenen die vaak in contact komen met bloed, zoals artsen en verpleegkundigen, lopen ook een verhoogd risico, hoewel strikte voorzorgsmaatregelen het risico sterk verminderen.

Hiv-positieve patiënten

HIV-patiënten hebben een verhoogd risico op co-infectie met hepatitis C, aangezien zij vaak onbeschermde seksuele relaties hebben en een zwakker immuunsysteem.

Symptomen van acute en chronische hepatitis C

Acute infectie
De patiënt kan een acute, subacute of chronische leverontsteking ervaren. De incubatietijd van HCV varieert van ongeveer twee weken tot zes maanden; symptomen verschijnen pas na deze periode. De klinische presentatie van hepatitis C lijkt op die van hepatitis B. De meeste acute infecties zijn echter asymptomatisch, wat leidt tot de bijnaam 'stille epidemie'. Ongeveer 10% van de patiënten ervaart milde, griepachtige symptomen samen met geelzucht en een verhoogde serumaminotransferase-waarden. Niet-specifieke symptomen kunnen buikpijn, een verminderde eetlust, misselijkheid, koorts, gewrichtspijn, vermoeidheid, een algemeen gedeprimeerd gevoel en soms ook kleigekleurde ontlasting of een maculopapulaire uitslag (huiduitslag met vlekken en bultjes) omvatten.

Chronische infectie
Wanneer HCV zes maanden na de acute infectieperiode (die vaak asymptomatisch is) nog steeds in het bloed aanwezig is, spreken we van een chronische infectie. Dit gebeurt bij ongeveer 80% van de geïnfecteerde patiënten. De meeste mensen ervaren geen symptomen bij een chronische HCV-infectie. Sommigen kunnen echter last hebben van buikpijn, aanhoudende vermoeidheid en pijnlijke gewrichten. Na 25 tot 30 jaar kan deze chronische infectie leiden tot aanzienlijke littekens of fibrose van de lever. Levercirrose, leverfalen, en soms zelfs leverkanker kunnen ook optreden. Symptomen buiten de lever kunnen artritis (gewrichtsontsteking), vasculitis (ontsteking van bloedvaten), glomerulonefritis (ontsteking van de nierfiltereenheden, een vorm van nierontsteking) geassocieerd met cryoglobulinemie (symptomen aan huid, nieren en zenuwen), en porfyrie cutanea tarda omvatten.

Alarmsymptomen

De infectie met hepatitis C verloopt vaak zonder duidelijke symptomen, vooral in de vroege stadia. Veel patiënten blijven asymptomatisch, zelfs wanneer de infectie al chronisch is geworden. Toch kunnen er enkele alarmsymptomen zijn die wijzen op een ernstigere ziekte.

Veranderingen in urine en ontlasting

Verschijnselen zoals donkergekleurde urine of lichte ontlasting kunnen wijzen op leverbeschadiging en de noodzaak voor verder onderzoek.

Vermoeidheid en gewichtsverlies

Chronische hepatitis C kan leiden tot langdurige vermoeidheid, gewichtsverlies en verlies van eetlust, die allemaal kunnen wijzen op gevorderde leverziekte.

Bovenbuikpijn en geelzucht

Geelzucht (gele verkleuring van de huid en ogen) en pijn in de bovenbuik kunnen indicaties zijn van leverontsteking of schade door het virus.

Diagnose en onderzoeken

De diagnose van acute hepatitis C wordt vaak per toeval gesteld tijdens een standaard bloedonderzoek. Artsen kunnen aanvullende tests uitvoeren, zoals een HCV-RNA-test en een leverbiopsie, om de diagnose te bevestigen en de mate van leverbeschadiging te beoordelen.

Behandeling van virale hepatitis C

Antivirale geneesmiddelen worden gebruikt voor de behandeling van HCV-infecties. De arts zal het bloed na vier weken opnieuw onderzoeken om te bepalen of het virus nog steeds aanwezig is. Bij prikaccidenten of andere blootstelling aan HCV zal de arts ook aanvullende behandelingen en opvolging overwegen.

Ondersteunende therapieën en aanvullend onderzoek

Naast antivirale medicatie kunnen ondersteunende therapieën nuttig zijn voor patiënten met hepatitis C:

• Spijsverteringsenzymen kunnen helpen bij het verbeteren van de spijsvertering.
• Voedingstherapie kan helpen bij het aanpassen van het dieet om de leverfunctie te ondersteunen.
• Regelmatige levercontroles zijn belangrijk om de voortgang van de ziekte te volgen en eventuele complicaties tijdig op te sporen.

Prognose

Als het virus niet binnen zes maanden uit het lichaam wordt verwijderd, ontwikkelt de patiënt een chronische leverontsteking, wat bij 80% van de patiënten met een acute infectie het geval is. Deze chronische infectie kan leiden tot ernstige complicaties zoals levercirrose en leverkanker. Hoewel een chronische HCV-infectie met de juiste medicatie behandelbaar is, is de prognose slechter bij co-infecties met hepatitis B en/of HIV. Patiënten die ook overmatig alcohol gebruiken, hebben eveneens een slechtere prognose.

Complicaties van hepatitis C

HCV kan leiden tot littekens of cirrose. Ongeveer 7-15% van de patiënten met levercirrose ontwikkelt leverkanker, wat in sommige gevallen tot de dood kan leiden. De ziekte wordt ook geassocieerd met een verhoogde incidentie van:

• Diabetes mellitus
• Een non-Hodgkinlymfoom
• Het sicca-syndroom
• Lichen planus (aandoening met symptomen in mond, huid en geslachtsorganen)

Preventie van hepatitis C

Het risico op hepatitis C kan verminderd worden door veilige geslachtsgemeenschap en het vermijden van injecteerbare medicijnen. Obesitas, roken, diabetes mellitus en alcoholgebruik versnellen leverproblemen. Het is cruciaal dat patiënten met HCV hun algehele gezondheid behouden door:

• Het behandelen van alle andere medische aandoeningen
• Het behouden van een gezond gewicht
• Het stoppen met alcoholgebruik
• Het stoppen met roken

Levensstijl en dieetadvies

Een gezonde levensstijl en dieet kunnen bijdragen aan het beheersen van hepatitis C en het verminderen van de kans op complicaties:

• Eet een evenwichtig voedingspatroon rijk aan groenten, fruit, en vezels.
• Beperk de inname van vetrijke en bewerkte voedingsmiddelen.
• Drink voldoende water en vermijd suikerhoudende dranken.
• Voorkom infecties door goede hygiënepraktijken te volgen.

Praktische tips voor het leven met / omgaan met virale hepatitis C-infectie

Virale hepatitis C-infectie kan een grote impact hebben op je dagelijkse leven. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan verschillende aspecten van je gezondheid en welzijn om de ziekte goed te kunnen managen. Hieronder vind je praktische tips die je kunnen helpen om goed met je aandoening om te gaan.

Zorg voor een goed evenwichtig voedingspatroon

Het handhaven van een evenwichtig voedingspatroon is van essentieel belang om je gezondheid te ondersteunen en complicaties van de hepatitis C te voorkomen. Zorg ervoor dat je voeding rijk is aan vitaminen, mineralen en vezels. Kies voor verse groenten, fruit, volle granen en magere eiwitten. Vermijd verzadigde vetten, bewerkte voedingsmiddelen en alcohol, aangezien deze je leverfunctie kunnen verslechteren. Drink voldoende water om gehydrateerd te blijven en de belasting van je lever te verminderen.

Daarnaast is het belangrijk om goed naar je lichaam te luisteren. Als je merkt dat bepaalde voedingsmiddelen je spijsvertering verstoren of ongemak veroorzaken, probeer dan je voedingspatroon aan te passen. Het is een goed idee om samen met een diëtist te werken, zodat je voedingspatroon specifiek afgestemd is op jouw behoeften en gezondheidstoestand.

Neem je medicatie op tijd

De behandeling van hepatitis C kan variëren, afhankelijk van de ernst van je aandoening en de medicijnen die je voorgeschreven krijgt. Het is cruciaal om je medicatie strikt volgens de aanwijzingen van je arts in te nemen. Dit kan helpen om het virus te onderdrukken en verdere leverbeschadiging te voorkomen.

Blijf in contact met je arts voor controleafspraken om te beoordelen hoe de behandeling verloopt. Bijwerkingen van de medicijnen kunnen voorkomen, dus bespreek eventuele ongemakken met je arts. Het is belangrijk dat je de medicatie niet zomaar stopt, zelfs als je je beter voelt. Regelmatige opvolging is essentieel om ervoor te zorgen dat de behandeling effectief blijft.

Let op je mentale gezondheid

Leven met virale hepatitis C kan soms emotioneel zwaar zijn. De onzekerheid over je gezondheid, het beheren van de behandeling en mogelijke bijwerkingen kunnen stress veroorzaken. Het is belangrijk om voor je mentale welzijn te zorgen. Zoek steun bij familie, vrienden of een psycholoog die ervaring heeft met chronische aandoeningen.

Daarnaast kunnen ontspanningstechnieken, zoals ademhalingsoefeningen of meditatie, helpen om stress te verlichten. Als je merkt dat je gevoelens van angst of depressie ervaart, aarzel dan niet om hulp te zoeken bij een professional. Je mentale gezondheid is net zo belangrijk als je fysieke gezondheid.

Vermijd alcohol en drugs

Het is van groot belang om alcohol volledig te vermijden, omdat het je lever extra belast. Alcohol kan de schade aan de lever verergeren en de effectiviteit van de behandeling verminderen. Evenzo kunnen bepaalde drugs, zelfs die zonder recept, schadelijk zijn voor je lever. Het is raadzaam om met je arts te overleggen over eventuele medicijnen die je gebruikt, inclusief vrij verkrijgbare middelen, om te zorgen dat ze geen negatieve invloed hebben op je gezondheid.

Als je hulp nodig hebt bij het afkicken van alcohol of drugs, zijn er gespecialiseerde centra en therapeuten die je kunnen ondersteunen in je herstelproces. Deze ondersteuning is van cruciaal belang om de progressie van de ziekte te stoppen en je algehele gezondheid te verbeteren.

Zorg voor voldoende rust en slaap

Je lichaam heeft voldoende rust nodig om te herstellen en om de energie te vinden om met de infectie om te gaan. Zorg ervoor dat je elke nacht genoeg slaap krijgt, idealiter 7 tot 9 uur per nacht. Dit ondersteunt niet alleen je immuunsysteem, maar helpt ook om je lever goed te laten functioneren.

Als je slaapproblemen hebt, zoals moeite met in slaap vallen of doorslapen, probeer dan een rustgevend bedritueel in te voeren. Vermijd schermen vlak voor het slapen en zorg voor een comfortabele, rustige slaapomgeving. Indien nodig kun je met je arts bespreken welke mogelijkheden er zijn om je slaap te verbeteren.

Blijf actief en beweeg regelmatig

Hoewel je mogelijk minder energie hebt door de ziekte, is het belangrijk om regelmatig in beweging te blijven. Lichte tot matige lichaamsbeweging kan je algehele gezondheid verbeteren, de doorbloeding bevorderen en je humeur versterken. Probeer dagelijks een wandeling te maken of een andere vorm van lichte oefening die voor jou prettig aanvoelt.

Overleg altijd met je arts voordat je begint met een nieuw trainingsprogramma, vooral als je leverfunctie niet optimaal is. In sommige gevallen kan intensieve lichaamsbeweging belastend zijn voor de lever, dus het is belangrijk om het rustig op te bouwen.

Ondersteun je leverfunctie

Naast medicatie en voeding zijn er ook andere manieren om je lever te ondersteunen. Probeer stress te verminderen, aangezien langdurige stress een negatieve invloed kan hebben op je gezondheid. Zorg ervoor dat je regelmatig medische controles ondergaat om je leverfunctie in de gaten te houden en eventuele complicaties vroegtijdig te detecteren.

Door goed voor jezelf te zorgen, zowel fysiek als mentaal, kun je de impact van de virale hepatitis C-infectie beter beheren en je kwaliteit van leven verbeteren. Het is belangrijk om een gezonde balans te vinden tussen zorg voor je lichaam en geest, en actieve communicatie met je zorgverleners.

Misvattingen rond virale hepatitis C-infectie

Hepatitis C is een virale infectie die de lever aantast en ernstige gezondheidsproblemen kan veroorzaken, zoals levercirrose en leverkanker. Ondanks verbeterde behandelingsopties en preventiemaatregelen bestaan er nog steeds veel misvattingen over deze infectie, wat kan leiden tot onnodige angst of juist onderschatting van de risico’s.

Hepatitis C is altijd een dodelijke ziekte

Hoewel hepatitis C ernstige complicaties kan veroorzaken, is het tegenwoordig goed te behandelen. Dankzij antivirale medicatie kan het virus bij de meeste patiënten volledig worden geëlimineerd, waardoor de kans op levercomplicaties aanzienlijk afneemt.

Je kunt hepatitis C krijgen door toevallig contact met een besmet persoon

Hepatitis C wordt niet verspreid door alledaags contact zoals handen schudden, omhelzen of het delen van eetgerei. De infectie wordt voornamelijk overgedragen via besmet bloed, bijvoorbeeld door het delen van naalden of onvoldoende steriele medische instrumenten.

Hepatitis C heeft altijd duidelijke symptomen

Veel mensen met hepatitis C ervaren in de beginfase geen klachten, terwijl de infectie de lever toch langzaam beschadigt. Symptomen zoals vermoeidheid, buikpijn of geelzucht kunnen pas optreden wanneer er al aanzienlijke schade is aangericht. Daarom zijn bloedonderzoeken essentieel om de infectie tijdig op te sporen.

Hepatitis C en hepatitis B zijn hetzelfde

Hoewel beide infecties de lever aantasten, verschillen ze in overdrachtswijze en behandelbaarheid. Hepatitis B kan met een vaccin worden voorkomen, terwijl er geen vaccin bestaat voor hepatitis C. Daarnaast wordt hepatitis B ook via andere lichaamsvloeistoffen overgedragen, terwijl hepatitis C voornamelijk via bloedcontact wordt verspreid.

Als je hepatitis C hebt gehad en genezen bent, kun je het niet opnieuw krijgen

In tegenstelling tot sommige andere virale infecties biedt een eerdere hepatitis C-infectie geen immuniteit. Dit betekent dat iemand die succesvol behandeld is, opnieuw besmet kan raken als hij of zij opnieuw wordt blootgesteld aan het virus. Preventieve maatregelen blijven dus belangrijk.

Hepatitis C komt alleen voor bij mensen die drugs gebruiken

Hoewel intraveneus drugsgebruik een belangrijke risicofactor is, kunnen ook andere mensen besmet raken. Bloedtransfusies vóór de jaren 90, onsteriele medische ingrepen en het delen van scheermesjes of tandenborstels met een besmet persoon kunnen eveneens tot overdracht leiden. Iedereen met een risicogeschiedenis zou zich moeten laten testen.

Lees verder

• Icterus (geelzucht) en hepatitis (leverontsteking)
• Geelzucht (icterus): Soorten, oorzaken en symptomen
• Levergezondheid: Tips voor goede leverfunctie