Leverfibrose: Littekens in lever door herhaalde verwonding

Leverfibrose: Littekens in lever door herhaalde verwonding Leverfibrose verwijst naar de vorming van een abnormaal grote hoeveelheid littekenweefsel in de lever. Dit gebeurt meestal wanneer de lever probeert beschadigde cellen te herstellen na een verwonding, bijvoorbeeld door een chronische leverziekte zoals hepatitis. Na verloop van tijd kan dit proces leiden tot levercirrose en andere complicaties. Soms ontstaat leverfibrose al bij de geboorte. Hoewel de littekens in de lever zelf geen symptomen veroorzaken, kunnen symptomen optreden bij de aanwezigheid van levercirrose. De behandeling richt zich meestal op de onderliggende oorzaak van de leverfibrose, en in sommige gevallen kan de leverziekte worden omgekeerd. In andere gevallen kan de schade permanent zijn en kan cirrose zich ontwikkelen, wat kan leiden tot ernstige complicaties.

Epidemiologie

Leverfibrose is een aandoening die gekarakteriseerd wordt door een toename van bindweefsel in de lever, wat leidt tot de verstoring van de leverfunctie. De prevalentie van leverfibrose varieert afhankelijk van de onderliggende oorzaak en de mate van leverbeschadiging. Het komt vaak voor in de context van chronische leverziekten, zoals chronische hepatitis B, hepatitis C, alcoholmisbruik, en niet-alcoholische leververvetting (NAFLD).

Wereldwijde prevalentie en incidentie

Wereldwijd worden miljoenen mensen getroffen door leverfibrose, met een hogere prevalentie in ontwikkelingslanden waar chronische infecties zoals hepatitis B en C vaker voorkomen. In westerse landen is de incidentie van leverfibrose vooral gerelateerd aan alcoholmisbruik en obesitas, wat leidt tot niet-alcoholische leververvetting en cirrose. De opkomst van leverfibrose als gevolg van NAFLD is een groeiend probleem, aangezien het aantal mensen met overgewicht en obesitas toeneemt.

Regionale verschillen

De prevalentie van leverfibrose verschilt per regio, waarbij landen in Sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië vaak hogere percentages vertonen, voornamelijk als gevolg van hepatitis B-infectie. In Europa, Noord-Amerika en andere ontwikkelde landen is leverfibrose voornamelijk gerelateerd aan alcoholmisbruik en metabole ziekten.

Histopathologie van leverfibrose

Leverfibrose wordt gekenmerkt door de ophoping van extracellulaire matrixcomponenten, wat resulteert in de vorming van littekenweefsel. Het begrijpen van de histologische veranderingen in de lever is essentieel voor de diagnose en behandeling van leverfibrose.

Cellulaire veranderingen in de lever

Bij leverfibrose zijn hepatocyten, de functionele cellen van de lever, vaak beschadigd of vernietigd. Daarnaast worden stellaatcellen geactiveerd tot myofibroblasten, die collageen en andere matrixcomponenten produceren. Deze processen dragen bij aan de verstoring van de normale leverarchitectuur en de progressie naar cirrose.

Rol van ontsteking en immuniteit

Chronische ontsteking in de lever, veroorzaakt door infecties of toxines, stimuleert het immuunsysteem. Immuuncellen zoals macrofagen en T-cellen dragen bij aan de activering van stellaatcellen en de productie van littekenweefsel. Tegelijkertijd kunnen deze cellen schade aan gezonde leverweefsels verergeren.

Mechanisme

Leverfibrose is het resultaat van een chronische ontsteking in de lever, die leidt tot de productie van overmatig bindweefsel en de beschadiging van gezonde levercellen. Dit proces is een reactie op herhaalde leverbeschadiging, wat kan resulteren in de verstoring van de normale leverstructuur en functie.

Ontstekingsreactie en bindweefselvorming

De basis van leverfibrose is een ontstekingsreactie die optreedt als reactie op levercelbeschadiging. Bij herhaaldelijke schade (door bijvoorbeeld virale infecties of alcoholmisbruik) worden fibrotische cellen geactiveerd, die collageen en andere extracellulaire matrixcomponenten produceren. Deze ophoping van bindweefsel leidt uiteindelijk tot de verstoring van de normale leverfunctie.

Progressie naar cirrose

Als de fibrose zich blijft ontwikkelen, kan het leiden tot cirrose, waarbij het bindweefsel de leverstructuur volledig vervangt, wat resulteert in verlies van leverfunctie en complicaties zoals leverfalen en hepatocellulair carcinoom (leverkanker).

Oorzaken: Meestal door herhaalde verwonding aan de lever

Verworven

Leverfibrose ontwikkelt zich vaak als gevolg van herhaalde of voortdurende beschadiging van de lever. Bij chronische aandoeningen zoals hepatitis probeert de levercellen de schade te herstellen, maar dit herstelproces resulteert vaak in littekenweefsel. Dit littekenweefsel kan de normale levercellen vervangen en de bloedtoevoer naar de lever belemmeren, wat leidt tot verdere schade en meer littekenvorming. Bovendien kan fibrose sneller vorderen bij obstructies in de galwegen, wat de bloedcirculatie naar de levercellen verder beperkt.

Aangeboren

Congenitale leverfibrose is een zeldzame aandoening die bij de geboorte aanwezig kan zijn. Bij deze aandoening zijn er afwijkende stroken bindweefsel die door het leverweefsel lopen. Congenitale leverfibrose wordt vaak autosomaal recessief overgeërfd, maar kan ook sporadisch voorkomen. Het komt vaak voor bij kinderen met hepatosplenomegalie (vergrote lever en milt) en kan gepaard gaan met portale hypertensie. Soms worden de symptomen later in het leven zichtbaar, wat kan leiden tot verwarring met cirrose. Congenitale leverfibrose wordt vaak geassocieerd met polycystische nierziekte (de aanwezigheid van meerdere cysten in de nieren).

Chronische infecties en leverfibrose

Chronische infecties zoals hepatitis B en C blijven een belangrijke oorzaak van leverfibrose wereldwijd. Het begrijpen van de interacties tussen infectieuze agentia en het immuunsysteem is essentieel voor gerichte behandelingen.

Impact van virale replicatie op de lever

Bij chronische virale infecties stimuleert de voortdurende replicatie van virussen zoals HBV en HCV een aanhoudende immuunrespons, wat leidt tot ontsteking en fibrose.

Antivirale therapieën en fibroseprogressie

Effectieve antivirale behandelingen kunnen de replicatie van virussen onderdrukken, ontsteking verminderen en in sommige gevallen de progressie van leverfibrose stoppen of omkeren.

Risicofactoren van leverfibrose

Leverfibrose ontstaat meestal door chronische leverziekten, zoals:

Genetica en leverfibrose

Genetische factoren spelen een belangrijke rol bij de gevoeligheid voor leverfibrose en de progressie ervan. Het begrijpen van deze genetische factoren kan leiden tot gepersonaliseerde behandelstrategieën.

Erfelijke aanleg en risicogenen

Bepaalde genetische mutaties, zoals variaties in het PNPLA3-gen, worden geassocieerd met een verhoogd risico op leverfibrose, vooral bij patiënten met niet-alcoholische leververvetting. Het identificeren van deze genetische markers kan helpen bij risicostratificatie en vroegtijdige interventie.

Epigenetische veranderingen bij leverfibrose

Naast genetische mutaties kunnen epigenetische veranderingen, zoals DNA-methylatie en histonmodificaties, bijdragen aan de ontwikkeling van leverfibrose. Deze veranderingen beïnvloeden de genexpressie in levercellen en kunnen een rol spelen bij zowel het ontstaan als het herstel van fibrose.

Metabole aandoeningen en leverfibrose

Metabole aandoeningen zoals niet-alcoholische leververvetting (NAFLD) en metabool syndroom worden steeds vaker in verband gebracht met leverfibrose. Deze aandoeningen hebben een complexe interactie met levergezondheid en kunnen de progressie van fibrose versnellen.

Invloed van insulineresistentie

Insulineresistentie speelt een sleutelrol in de ontwikkeling van leverfibrose, vooral bij patiënten met NAFLD. Door verhoogde insulinewaarden ontstaan ontstekingsprocessen en oxidatieve stress, wat leidt tot schade aan levercellen en de activering van stellaatcellen.

Metabool syndroom als risicofactor

Metabool syndroom, gekenmerkt door obesitas, hoge bloeddruk, hyperlipidemie en insulineresistentie, verhoogt het risico op leverfibrose aanzienlijk. Het verbeteren van metabole gezondheid door middel van een evenwichtig voedingspatroon en lichamelijke activiteit kan bijdragen aan het vertragen van fibrose.

Oxidatieve stress en leverfibrose

Oxidatieve stress is een belangrijk mechanisme in de ontwikkeling en progressie van leverfibrose. Dit ontstaat wanneer er een onevenwicht is tussen vrije radicalen en antioxidanten in het lichaam.

Productie van reactieve zuurstofspecies

Chronische leveraandoeningen leiden tot de overproductie van reactieve zuurstofspecies (ROS). Deze moleculen beschadigen DNA, eiwitten en lipiden in levercellen, wat fibroseprocessen stimuleert.

Beschermende rol van antioxidanten

Antioxidanten zoals vitamine E en glutathion kunnen oxidatieve stress verminderen en de progressie van leverfibrose vertragen. Onderzoek richt zich op het ontwikkelen van therapieën die gericht zijn op het herstellen van oxidatief evenwicht.

Microbioom en leverfibrose

Het darmmicrobioom speelt een cruciale rol in de gezondheid van de lever door middel van de darm-lever-as. Verstoringen in het microbioom kunnen bijdragen aan ontsteking en fibrose.

Darmpermeabiliteit en endotoxines

Bij dysbiose (verstoring van het microbioom) wordt de darmwand vaak doorlaatbaar, wat leidt tot een verhoogde opname van endotoxines zoals lipopolysachariden. Deze stoffen bereiken de lever via de poortader en activeren ontstekingsprocessen die fibrose stimuleren.

Therapeutische manipulatie van het microbioom

Probiotica, prebiotica en synbiotica worden onderzocht als potentiële interventies om het microbioom te herstellen en de progressie van leverfibrose te remmen. Deze benaderingen kunnen ontsteking verminderen en de levergezondheid verbeteren.

Omgevingsfactoren en leverfibrose

Naast genetische en metabole factoren spelen omgevingsfactoren een belangrijke rol bij de ontwikkeling van leverfibrose.

Toxische stoffen en levergezondheid

Langdurige blootstelling aan toxines zoals pesticiden, zware metalen en oplosmiddelen kan levercelschade veroorzaken en fibrose bevorderen. Het verminderen van blootstelling aan deze stoffen is essentieel voor preventie.

Voeding en leverfibrose

Een voeding rijk aan bewerkte voedingsmiddelen en fructose draagt bij aan leververvetting en fibrose. Daarentegen kan een evenwichtig voedingspatroon, met voldoende antioxidanten en vezels, de levergezondheid ondersteunen en fibrose helpen voorkomen.

Risicogroepen

Er zijn verschillende risicogroepen die een verhoogde kans hebben om leverfibrose te ontwikkelen. Het identificeren van deze groepen is van cruciaal belang voor het implementeren van preventieve maatregelen en vroegtijdige behandeling.

Patiënten met chronische hepatitis B of C

Patiënten met chronische hepatitis B of C lopen een verhoogd risico op leverfibrose, aangezien langdurige virale infecties de levercelbeschadiging en de progressie naar fibrose bevorderen.

Alcoholisten en mensen met chronisch alcoholgebruik

Patiënten die langdurig overmatig alcohol drinken, zijn vatbaarder voor het ontwikkelen van leverfibrose. Alcoholmisbruik is een van de belangrijkste oorzaken van levercirrose en leverfibrose.

Patiënten met obesitas of diabetes type 2

Mensen met overgewicht, obesitas of diabetes type 2, vooral in combinatie met insulineresistentie, lopen een hoger risico op het ontwikkelen van NAFLD, wat kan leiden tot leverfibrose en cirrose.

Symptomen

Leverfibrose zelf veroorzaakt meestal geen symptomen in de vroege stadia. Symptomen treden vaak pas op wanneer de fibrose vordert naar levercirrose. Levercirrose kan leiden tot symptomen zoals:

In de meeste gevallen ontwikkelt leverfibrose zich over een periode van vijftien tot twintig jaar. Bij sommige patiënten kan leverfibrose echter sneller verergeren tot cirrose, vooral bij herhaalde episodes van ernstige acute alcoholische hepatitis, subfulminante hepatitis, of bij virale hepatitis C na een levertransplantatie.

Alarmsymptomen

In de vroege stadia van leverfibrose vertonen patiënten vaak geen symptomen. Naarmate de ziekte vordert, kunnen er echter verschillende alarmsymptomen optreden die wijzen op verergering van de leverbeschadiging.

Vermoeidheid en zwakte

Een veelvoorkomend symptoom van gevorderde leverfibrose is vermoeidheid, die kan leiden tot een aanzienlijke afname van de kwaliteit van leven.

Geelzucht (icterus)

Geelzucht is een duidelijk symptoom van leverfalen, waarbij de huid en het oogwit geel worden als gevolg van de ophoping van bilirubine in het bloed. Dit kan wijzen op gevorderde leverfibrose.

Abdominale pijn en gezwollen buik

Patiënten met gevorderde fibrose kunnen pijn ervaren in de bovenbuik, vaak gepaard gaande met een vergrote lever of milt. Abdominale zwelling door ascites kan ook optreden in het geval van cirrose.

Diagnose en onderzoeken

Om leverfibrose te diagnosticeren, kan een bloedonderzoek worden uitgevoerd om de leverfunctie te beoordelen. Een leverbiopsie kan nodig zijn om het leverweefsel microscopisch te onderzoeken en de ernst van de fibrose te bepalen. Histologisch onderzoek helpt ook bij het identificeren van de onderliggende oorzaak van de leverziekte. Daarnaast kunnen beeldvormende onderzoeken zoals echografie, CT-scan, en MRI-scan worden gebruikt om de mate van fibrose te evalueren.

Innovatieve diagnostische technieken bij leverfibrose

Traditionele methoden zoals leverbiopsie worden steeds vaker aangevuld of vervangen door minder invasieve technieken. Nieuwe diagnostische methoden richten zich op het vroegtijdig opsporen van fibrose en het monitoren van de progressie van de aandoening.

Beeldvormingstechnologieën

Elastografie is een niet-invasieve techniek die de stijfheid van de lever meet. Deze methode, zoals FibroScan, biedt een nauwkeurige beoordeling van de mate van fibrose zonder de noodzaak van een biopsie. Magnetische resonantie-elastografie (MRE) is een meer geavanceerde techniek die nauwkeurige beelden van de lever biedt en uitgebreidere diagnostische informatie verschaft.

Biomarkers en bloedtesten

Biomarkers zoals hyaluronzuur, laminine en specifieke cytokinen worden onderzocht als potentiële indicatoren voor leverfibrose. Deze biomarkers kunnen worden gecombineerd met bloedtesten zoals de Fibrosis-4-index (FIB-4) om de ernst van de fibrose in te schatten en de noodzaak van verdere diagnostiek te bepalen.

Behandeling van leverfibrose

Anno december 2024 is er geen standaardbehandeling voor leverfibrose. De behandeling richt zich op het aanpakken van de onderliggende oorzaak van de leverfibrose. Omdat ontsteking vaak voorafgaat aan en de progressie van leverfibrose versnelt, kunnen ontstekingsremmende medicijnen worden voorgeschreven. Corticosteroïden worden soms gebruikt bij auto-immuun hepatitis en acute alcoholische hepatitis. Bij congenitale leverfibrose kan een chirurgische ingreep worden uitgevoerd om de verbinding tussen de leverader en poortader te verbeteren, wat de druk in de poortader verlaagd en de symptomen kan verlichten.

Omkeerbaarheid van leverfibrose

Het concept van de omkeerbaarheid van leverfibrose is een belangrijke doorbraak in de medische wereld. Jarenlang werd aangenomen dat littekenvorming in de lever permanent was, maar onderzoek heeft aangetoond dat fibrose onder bepaalde omstandigheden gedeeltelijk of zelfs volledig kan regresseren. De mate van omkeerbaarheid hangt af van de ernst van de fibrose, de duur van de beschadiging en de snelheid waarmee de onderliggende oorzaak wordt behandeld. Vroege interventie speelt hierbij een cruciale rol.

Spontane regressie van fibrose

Spontane regressie van leverfibrose kan optreden wanneer de schadelijke prikkel die de fibrose veroorzaakt, wordt weggenomen. Bijvoorbeeld, bij patiënten met leverfibrose als gevolg van overmatig alcoholgebruik kan het stoppen met drinken leiden tot een aanzienlijke verbetering van de levergezondheid. Dit herstelproces wordt ondersteund door de uitzonderlijke regeneratieve capaciteit van de lever, die zelfs bij aanzienlijke schade in staat is om nieuw, gezond weefsel te vormen.

Bij virale hepatitis, zoals hepatitis B of C, kan succesvolle antivirale therapie ook leiden tot regressie van fibrose. Door de virale belasting te verminderen of te elimineren, neemt de chronische ontsteking in de lever af, waardoor het proces van littekenvorming stopt. Patiënten die tijdig toegang krijgen tot antivirale behandelingen, hebben een hogere kans op herstel van de leverfunctie.

Regressie van fibrose verloopt in verschillende stadia. In eerste instantie stabiliseert de schade door het stoppen van de inflammatoire respons. Vervolgens breken gespecialiseerde enzymen in de lever, zoals matrixmetalloproteïnasen (MMP's), het overtollige bindweefsel af. Dit proces wordt begeleid door macrofagen, die een rol spelen in de verwijdering van beschadigd weefsel en het bevorderen van de regeneratie van hepatocyten.

Er zijn echter grenzen aan het herstel. In gevorderde stadia van fibrose of bij levercirrose kan de schade vaak niet volledig worden teruggedraaid, omdat structurele veranderingen in de lever, zoals de vervorming van bloedvaten, permanent kunnen zijn. Dit benadrukt het belang van vroegtijdige interventie en preventie.

Innovaties in regeneratieve therapieën

Naast het natuurlijk regeneratievermogen van de lever worden er wereldwijd innovaties ontwikkeld om de omkeerbaarheid van leverfibrose te bevorderen. Regeneratieve therapieën bieden veelbelovende mogelijkheden, vooral voor patiënten bij wie natuurlijke regeneratie niet voldoende is om de schade om te keren.

Een belangrijke benadering is hepatocyten-transplantatie. Bij deze therapie worden gezonde levercellen geïmplanteerd in een beschadigde lever. Deze cellen kunnen verloren gegane functies herstellen en de regeneratie van gezond leverweefsel stimuleren. Deze techniek wordt momenteel onderzocht in klinische studies en biedt hoop voor patiënten met gevorderde fibrose.

Een andere veelbelovende innovatie is het gebruik van genbewerkingstechnologieën zoals CRISPR-Cas9. Met deze methode kunnen specifieke genetische mutaties die bijdragen aan leverfibrose worden gecorrigeerd. Daarnaast kan genbewerking worden gebruikt om de expressie van genen die fibrose bevorderen, te onderdrukken of juist genen die regeneratie ondersteunen, te activeren. Hoewel deze technologie zich nog in een experimenteel stadium bevindt, heeft het een enorm potentieel om leverfibrose in de toekomst effectiever te behandelen.

Stamceltherapie is ook een gebied van intensief onderzoek. Mesenchymale stamcellen (MSC's) hebben immunomodulerende en regeneratieve eigenschappen, waardoor ze kunnen bijdragen aan het herstel van leverweefsel. Studies tonen aan dat deze stamcellen ontstekingen kunnen verminderen, de vorming van littekenweefsel kunnen afremmen en de regeneratie van hepatocyten kunnen stimuleren. Klinische studies zijn gaande om de veiligheid en effectiviteit van deze benadering bij patiënten met leverfibrose te evalueren.

Tot slot wordt er onderzoek gedaan naar de rol van bio-engineering en weefseltechnologie. Wetenschappers werken aan de ontwikkeling van bioprinted leverstructuren die kunnen worden geïmplanteerd in patiënten met ernstige fibrose. Deze structuren, die bestaan uit een combinatie van levercellen en biocompatibele materialen, kunnen de functies van de beschadigde lever gedeeltelijk overnemen en de regeneratie bevorderen. Hoewel deze technologie nog in een vroeg stadium verkeert, vertegenwoordigt het een nieuwe grens in de behandeling van leverziekten.

Samengevat bieden de recente innovaties in regeneratieve therapieën nieuwe hoop voor patiënten met leverfibrose. In combinatie met traditionele behandelmethoden en preventieve maatregelen kunnen deze technieken de weg vrijmaken voor een toekomst waarin de progressie van fibrose niet alleen kan worden gestopt, maar in sommige gevallen zelfs kan worden teruggedraaid.

Prognose van leverfibrose

Genezing soms mogelijk

Bij sommige patiënten kan leverfibrose gedeeltelijk of volledig omkeren na succesvolle behandeling van de onderliggende aandoening. Dit is mogelijk bij:
  • Auto-immuun hepatitis (leverontsteking veroorzaakt door het immuunsysteem)
  • Chronische hepatitis B, C, en D
  • Congenitale leverfibrose
  • Door alcohol geïnduceerde leverbeschadiging
  • Niet-alcoholische steatose
  • Hemochromatose (ijzerstapeling)
  • Ijzer en koperoverbelasting
  • Secundaire biliaire cirrose

Het kan jaren duren voordat significante verbetering van de symptomen wordt bereikt. De tijdsduur hangt af van de oorzaak van de leveraandoening en de ernst van de ziekte.

Mogelijk permanente schade

Bij langdurige of herhaalde schade kan leverfibrose zich ontwikkelen tot cirrose, waarbij het littekenweefsel de structuur van de lever verstoort en de leverfunctie ernstig compromitteert. Deze ernstige littekens worden vaak aangeduid als cirrose en zijn meestal permanent.

Psychosociale impact van leverfibrose

Leverfibrose kan aanzienlijke psychosociale gevolgen hebben voor patiënten. Het chronische karakter van de aandoening, gecombineerd met de mogelijke progressie naar ernstige complicaties, beïnvloedt de kwaliteit van leven en mentale gezondheid van patiënten.

Emotionele belasting en copingmechanismen

Veel patiënten ervaren angst en depressie na een diagnose van leverfibrose, vooral als de prognose onzeker is. Het bieden van psychologische ondersteuning en therapie kan patiënten helpen bij het omgaan met de emotionele last van de ziekte.

Sociale en economische uitdagingen

Leverfibrose kan leiden tot arbeidsongeschiktheid, financiële druk en sociale isolatie. Patiënten hebben vaak moeite om hun dagelijkse routines en sociale verplichtingen aan te passen aan de beperkingen die hun aandoening met zich meebrengt. Sociale ondersteuning en praktische hulp kunnen essentieel zijn voor het behouden van een stabiele levenskwaliteit.

Complicaties: Levercirrose

Geavanceerde leverfibrose kan leiden tot levercirrose, leverfalen, en portale hypertensie. Voor patiënten met levercirrose en klinische complicaties is een levertransplantatie vaak de enige effectieve behandeling. Een levertransplantatie kan de overlevingskansen verbeteren en de kwaliteit van leven verhogen. Bij patiënten met cirrose door virale hepatitis C kan leverfibrose na transplantatie opnieuw optreden, wat kan leiden tot agressieve chronische hepatitis en opnieuw cirrose.

Preventie van leverfibrose

Gezonde levensstijl

Een gezonde levensstijl kan helpen bij het voorkomen van leverfibrose door de lever te beschermen tegen schade. Dit omvat:
  • Gezonde voeding: Eet een evenwichtig voedingspatroon rijk aan fruit, groenten, volkoren granen, en magere eiwitten. Beperk de inname van vetrijke en bewerkte voedingsmiddelen.
  • Beperk alcoholconsumptie: Overmatig alcoholgebruik is een belangrijke oorzaak van leverbeschadiging. Houd je aan de aanbevolen limieten voor alcoholconsumptie of vermijd alcohol volledig.
  • Beheer gewicht: Overgewicht en obesitas verhogen het risico op niet-alcoholische vetleverziekte (NAFLD). Regelmatige lichaamsbeweging en een gezond dieet kunnen helpen om een gezond gewicht te behouden.

Vaccinatie en medische zorg

  • Vaccinatie: Vaccinaties tegen virale hepatitis B en C kunnen helpen om leverinfecties te voorkomen. Raadpleeg je arts over de noodzaak van vaccinaties op basis van je risicoprofiel.
  • Regelmatige controles: Als je risico loopt op leverziekte (bijvoorbeeld door een familiegeschiedenis of bekend risico op hepatitis), zijn regelmatige medische controles en bloedonderzoeken belangrijk om vroegtijdige tekenen van leverproblemen op te sporen.

Veilige medische praktijken

  • Veilige injecties: Zorg ervoor dat medische procedures, zoals bloedtransfusies en injecties, worden uitgevoerd met steriele apparatuur om het risico op hepatitisinfecties te minimaliseren.
  • Juiste medicijngebruik: Gebruik medicijnen alleen op voorschrift van een arts en volg de aanbevolen doseringen om te voorkomen dat je lever onnodig wordt belast.

Preventie van hepatitisinfecties

  • Veilig seksueel gedrag: Gebruik barrièremethoden zoals condooms om de verspreiding van hepatitisvirussen te voorkomen.
  • Veiligheid bij lichaamsverzorging: Wees voorzichtig bij het delen van persoonlijke verzorgingsartikelen zoals scheerapparaten en nagelknippers, die besmet kunnen raken met hepatitisvirussen.

Lees verder

© 2019 - 2025 Miske, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Chronische hepatitis: oorzaken, symptomen, behandelingChronische hepatitis: oorzaken, symptomen, behandelingDe spijsvertering is een van de belangrijkste functies van de lever. De lever maakt gal, en dat wordt opgeslagen in de g…
Elastografie: Beeldvormend onderzoek van stijfheid van leverElastografie: Beeldvormend onderzoek van stijfheid van leverEen elastografie (ook bekend als leverelastografie) is een beeldvormend onderzoek dat de lever controleert op de aanwezi…
Levercirrose: oorzaken, symptomen, behandeling en prognoseLevercirrose: oorzaken, symptomen, behandeling en prognoseBij levercirrose is er sprake van vervanging van grote hoeveelheden leverweefsel door bindweefsel. De functie van de lev…
Gevolgen van alcohol voor de leverGevolgen van alcohol voor de leverAlcohol heeft diverse gevolgen voor de lever. Alcohol speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van diverse leverziekt…
Veno-occlusieve ziekte: Leveraandoening met geelzuchtVeno-occlusieve ziekte: Leveraandoening met geelzuchtVeno-occlusieve ziekte (veno-occlusive disease) komt tot uiting door ontstoken en verstopte bloedvaten die zorgen voor h…
Erfelijke hemochromatose: Aandoening met ophoping van ijzerErfelijke hemochromatose: Aandoening met ophoping van ijzerErfelijke hemochromatose is een erfelijke ziekte waarbij een overmatige ijzerafzetting in verschillende organen plaatsvi…
Bronnen en referenties
  • Geraadpleegd op 9 maart 2019:
  • Aangeboren leverfibrose, https://encyclopedie.medicinfo.nl/aangeboren-leverfibrose/e366f048cb7a4ee183a1ae3577807a70
  • Congenital hepatic fibrosis, boek: Clinical Medicine, Door: Parveen Kumar, Michael Clark, Uitgever: Elsevier, ISBN: 9780702029936, blz. 356-360
  • Geraadpleegd op 8 maart 2019:
  • Coëlho, medisch zakwoordenboek, digitale editie, versie 2010
  • Fibrosis of the liver, https://www.msdmanuals.com/home/liver-and-gallbladder-disorders/fibrosis-and-cirrhosis-of-the-liver/fibrosis-of-the-liver
  • Hereditary haemochromatosis, boek: Clinical Medicine, Door: Parveen Kumar, Michael Clark, Uitgever: Elsevier, ISBN: 9780702029936, blz. 356-357
  • Leverfibrose en levercirrose, https://www.uzgent.be/nl/zorgaanbod/mdspecialismen/Maag-darm-leverziekten/Aandoeningen/Paginas/Leverfibrose-en-levercirrose.aspx
  • Liver fibrosis, https://www.nature.com/subjects/liver-fibrosis
  • Liver fibrosis, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC546435/
  • What is liver fibrosis?, https://www.healthcare.siemens.com/clinical-specialities/liver-disease/what-is-liver-fibrosis
Miske (4.039 artikelen)
Laatste update: 29-12-2024
Rubriek: Mens en Gezondheid
Subrubriek: Aandoeningen
Bronnen en referenties: 11
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.
Medische informatie…
Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Raadpleeg bij medische problemen en/of vragen altijd een arts.