Complicaties van levercirrose (littekenweefsel in lever)
De lever is een vitaal orgaan in het lichaam dat verantwoordelijk is voor talloze essentiële functies. Deze omvatten het verwerken en opslaan van voedingsstoffen uit voedsel, de productie van nieuwe eiwitten en gal, en het verwijderen van afvalstoffen uit het bloed. Levercirrose is een ernstige aandoening waarbij de leverfunctie geleidelijk afneemt door de vorming van littekenweefsel. Dit littekenweefsel vervangt gezond leverweefsel, verstoort de bloedstroom en kan uiteindelijk leiden tot leverfalen. Veel voorkomende oorzaken van levercirrose zijn chronisch alcoholmisbruik en chronische hepatitis (leverontsteking). Levercirrose kan leiden tot een breed scala aan complicaties, waaronder bloedstoornissen, opgezwollen buik (ascites) en leverkanker.
Blauwe plekken zijn een veelvoorkomend symptoom bij levercirrose. /
Bron: Dezidor, Wikimedia Commons (CC BY-3.0)Bloedstoornissen
Levercirrose kan leiden tot verschillende bloedstoornissen. Patiënten kunnen last krijgen van
anemie (tekort aan rode bloedcellen),
trombocytopenie (tekort aan bloedplaatjes), en stollingsstoornissen. De lever speelt een cruciale rol in de productie van eiwitten die nodig zijn voor een goede bloedstolling. Bij levercirrose is deze functie verminderd, wat kan leiden tot een verhoogde neiging tot blauwe plekken en bloedingen. Patiënten kunnen ook last krijgen van
fibrinolyse (het afbreken van fibrine, een belangrijk bloedstollingseiwit) en diffuse intravasale stolling (verspreide
bloedstolsels in de bloedvaten).
Galstenen en galwegstenen
Bij levercirrose kan de gal niet vrijuit stromen vanuit de galblaas door de verstoorde leverstructuur. Dit kan leiden tot de vorming van
galstenen (harde afzettingen van gal) en galwegstenen, wat pijn in de buik kan veroorzaken, vaak aangeduid als
buikpijn of
galkoliek.
Gevoeligheid voor geneesmiddelen
De lever speelt een essentiële rol bij het metabolisme en de afbraak van
medicijnen. Wanneer de leverfunctie aangetast is door cirrose, kan de afbraak van geneesmiddelen vertraagd zijn, wat leidt tot een ophoping van geneesmiddelstoffen in het lichaam. Dit kan de effectiviteit en bijwerkingen van medicijnen beïnvloeden.
Hepatische encefalopathie
De lever is verantwoordelijk voor het verwijderen van schadelijke stoffen (toxines) uit het bloed. Bij levercirrose kunnen deze toxines, vooral ammoniak, zich ophopen in de
hersenen, wat leidt tot een aandoening die bekend staat als
hepatische encefalopathie. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor het mentale functioneren van de patiënt. Symptomen van hepatische encefalopathie zijn onder andere:
Patiënten met hepatische encefalopathie hebben vaak adem die een zoete, rotfruitachtige geur heeft en kunnen last hebben van tremor (
bevingen).
Leverkanker
Leverkanker (meestal een hepatocellulair
carcinoom) komt vaak voor bij patiënten met cirrose. Het risico op leverkanker is sterk afhankelijk van de oorzaak van de cirrose. Vooral bij cirrose veroorzaakt door
virale hepatitis C of erfelijke
hemochromatose (ijzerstapelingsziekte) is het risico verhoogd. Regelmatige controle door een arts is essentieel voor vroege detectie van leverkanker bij patiënten met cirrose.
Levercirrose kan leiden tot metabole veranderingen die de botsterkte beïnvloeden. Tekorten aan essentiële voedingsstoffen zoals vitamine D, fosfaat en calcium kunnen bijdragen aan botproblemen. Dit kan resulteren in
osteoporose (verlies van botmassa) en een verhoogd risico op
botbreuken. De botten worden zwakker door afwijkingen in de botmassa en botstructuur.
Ascites, een veelvoorkomende complicatie van levercirrose, veroorzaakt vochtophoping in de buik. /
Bron: James Heilman, MD, Wikimedia Commons (CC BY-SA-3.0)Oedeem en ascites
Oedeem verwijst naar zwelling door vochtophoping. Bij
ascites ontstaat deze vochtophoping in de buik, vaak als gevolg van portale hypertensie (hoge druk in de bloedvaten van de lever) en een laag albuminegehalte in het bloed. Albumine is een eiwit geproduceerd door de lever dat helpt vocht in de bloedvaten te behouden. Een tekort aan albumine leidt tot
ademhalingsproblemen en ongemak. Ongeveer 85% van de patiënten met ascites lijdt aan levercirrose. De diagnose van ascites kan worden bevestigd door middel van een
abdominale paracentese (het verwijderen van vocht uit de buikholte voor analyse) en
bloedonderzoek. Behandelopties voor ascites omvatten een zoutarm dieet,
diuretica (plaspillen), en/of
antibiotica indien er sprake is van een infectie.
Complicatie: Peritonitis (buikvliesontsteking)
Ascites kan leiden tot spontane bacteriële
peritonitis, een ernstige ontsteking van het buikvlies veroorzaakt door een infectie van de ascitesvloeistof. Symptomen van peritonitis zijn onder andere verwardheid,
koorts, koude
rillingen, en buikpijn.
Complicatie: Hepatorenaal syndroom
Een andere ernstige complicatie van ascites bij gevorderde levercirrose is het
hepatorenaal syndroom. Dit syndroom ontstaat wanneer de nieren de bloedstroom drastisch verminderen als reactie op veranderde bloedstroom in de lever. Symptomen van het hepatorenaal syndroom zijn onder andere
donkere urine,
oligurie (verminderde urineproductie), icterus (geelzucht), buikzwelling, mentale veranderingen zoals
delirium, en misselijkheid met
braken.
Portale hypertensie
Portale hypertensie is de verhoogde bloeddruk in de poortader, die bloed uit de maag, darmen, milt, galblaas en pancreas naar de lever transporteert. Bij levercirrose is de normale bloedstroom in deze aderen geblokkeerd, wat leidt tot verhoogde druk.
Splenomegalie
Door portale hypertensie kan de milt
vergroot raken, een aandoening die bekend staat als splenomegalie. Dit kan leiden tot de ophoping van witte bloedcellen en bloedplaatjes in de milt.
Varices
Varices zijn
spataderen die ontstaan door portale hypertensie. Deze verwijdde bloedvaten vormen zich vaak in de slokdarm (
slokdarmspataderen) of in het bovenste gedeelte van de maag. Varices kunnen scheuren, wat leidt tot ernstige bloedingen. Symptomen hiervan kunnen zijn bloedingen of
zwarte en teerachtige ontlasting.
Andere complicaties door levercirrose
Levercirrose kan leiden tot aanvullende complicaties zoals
hartproblemen, nierfalen,
insulineresistentie (cellen die ongevoelig zijn voor insuline), en
diabetes mellitus type 2.
Lees verder