Hemochromatose: IJzerstapelingsziekte met orgaanschade
Hemochromatose is een ijzerstapelingsaandoening waarbij beschadiging van lichaamsweefsels optreedt doordat het lichaam slechts weinig ijzer kan uitscheiden. Deze ijzeropslagziekte kan ontstaan door genetische veranderingen bij de geboorte, maar ook door andere aandoeningen of door leefstijl- of omgevingsfactoren. Door de opstapeling van ijzer in verschillende organen ontstaan diverse klachten, zoals buikpijn, huidskleurveranderingen, gewichtsverlies en vermoeidheid. De behandeling, die bij voorkeur wordt opgestart voordat er orgaanschade optreedt, bestaat voornamelijk uit aderlaten en hormoontherapie.
Synoniemen hemochromatose
Hemochromatose (HC, HH, HLAH) is eveneens gekend onder de volgende synoniemen:
- bronzendiabetes
- gebronsde cirrose
- haemochromatosis
- hematochromatose
- hemochromatosis
- pigmentcirrose
- Troisier-Hanot-Chauffard syndroom
- ziekte van Trousseau
- ziekte van Von Recklenhausen-Applebaum
Epidemiologie ijzerstapelingsziekte
Deze aandoening treft meer mannen dan vrouwen. Patiënten met een blanke huidskleur van West-Europese afkomst zijn het vaakst aangetast door hemochromatose. Bij vrouwen komen de symptomen vaak tot uiting na de vijftigjarige leeftijd, omdat ze na de zwangerschap en
menopauze geen
ijzer meer verliezen. Bij mannen komen de symptomen iets eerder tot uiting, vaak na de veertigjarige leeftijd.
Oorzaken van ophoping van ijzer in het lichaam
Aangeboren
Primaire hemochromatose is vaak een erfelijke aandoening die voortkomt uit een C282Y- of H63D-genmutatie (wijziging van een gen). Patiënten met deze ziekte absorberen te veel ijzer via het spijsverteringskanaal, waardoor ijzer zich opbouwt in het lichaam. IJzer speelt een essentiële rol bij verschillende lichaamsfuncties, maar een te grote hoeveelheid ijzer in het lichaam is giftig. De lever, het hart, de huid, de gewrichten en de alvleesklier zijn hierbij het vaakst getroffen. Een patiënt heeft meer kans om deze ziekte te ontwikkelen als een familielid eveneens de aandoening heeft.
Langdurig alcoholgebruik leidt soms tot hemochromatose /
Bron: Jarmoluk, Pixabay Verworven
Secundaire hemochromatose kan optreden als gevolg van andere bloedziekten, zoals
thalassemie,
sikkelcelanemie, X-gebonden
sideroblastische anemie (bloedarmoede met ophoping van ijzer), pyruvaat kinase-deficiëntie,
erfelijke sferocytose (bloedaandoening met symptomen van bloedarmoede, geelzucht en een vergrote milt) en aangeboren dyserythropoïetische anemie (CDA). Transferrinemie en
aceruloplasminemie (ophoping van ijzer in onder andere de
hersenen) zijn beide zeldzame, erfelijke ziekten die soms resulteren in hemochromatose. De ziekte kan tevens optreden bij patiënten die te veel
bloedtransfusies hebben gehad of bij een te hoge inname van ijzertabletten of ijzerinjecties, vooral in combinatie met een zeer hoge inname van vitamine C (vitamine C helpt het lichaam om ijzer te absorberen). Langdurig alcoholgebruik (
overmatig alcoholgebruik) is ook een risicofactor voor de ziekte. Tot slot kan langdurige nierdialyse soms bijdragen aan de ontwikkeling van de ijzerstapelingsziekte.
Symptomen
Patiënten met
erfelijke hemochromatose zijn in 75% van de gevallen asymptomatisch. Vaak wordt de diagnose pas na de veertigjarige leeftijd bij mannen en na de vijftigjarige leeftijd bij vrouwen gesteld. Vroege symptomen van erfelijke hemochromatose zijn niet specifiek en omvatten onder meer (ernstige)
vermoeidheid,
gewrichtspijn,
buikpijn en een verlies van libido. Later kan de patiënt
artritis (gewrichtsontsteking), een
leverziekte,
diabetes mellitus (suikerziekte),
hartafwijkingen, huidverkleuring en
leverpijn ervaren. Andere symptomen zijn:
lepeltjesnagels (koilonychia), een verlies van lichaamshaar en
gewichtsverlies. Het uiterlijk en de progressie van de symptomen worden beïnvloed door leefstijl- en omgevingsfactoren zoals de hoeveelheid ijzeropname in de voeding, alcoholgebruik en de aanwezigheid van infecties.
Diagnose en onderzoeken
Lichamelijk en diagnostisch onderzoek
Tijdens een lichamelijk onderzoek kan de arts een vergrote lever (
hepatomegalie) en vergrote milt (
splenomegalie) vaststellen. Tevens kunnen huidskleurveranderingen worden geïdentificeerd. Een
bloedonderzoek is essentieel voor het stellen van de diagnose. Andere noodzakelijke onderzoeken omvatten een
echocardiografie om de hartfunctie te evalueren met behulp van geluidsgolven, een
elektrocardiografie (ECG) om de elektrische activiteit van het hart te monitoren, beeldvormende onderzoeken zoals een
CT-scan,
MRI-scan en
echografie, en een leverfunctietest. Een
leverbiopsie of aderlaten kunnen de diagnose bevestigen.
Differentiële diagnose
De klinische presentatie van hemochromatose kan lijken op die van de volgende aandoeningen:
- bèta-thalassemie
- galcirrose
- hemolytische anemie (bloedziekte waarbij de rode bloedcellen voortijdig afgebroken worden)
Behandeling via aderlaten of chelatietherapie
Aderlaten
De behandeling dient zo snel mogelijk te beginnen om orgaanschade te voorkomen. Aderlaten (
flebotomie) is de meest geschikte methode om overtollig ijzer uit het lichaam te verwijderen. Hierbij verwijdert de arts wekelijks een halve liter bloed uit het lichaam totdat het ijzergehalte weer normaal is. Deze behandeling duurt vaak enkele maanden. Daarna gebeurt de behandeling minder frequent om een normaal ijzergehalte te handhaven.
Chelatietherapie
Patiënten bij wie aderlaten niet mogelijk is vanwege bijvoorbeeld
bloedarmoede of hartcomplicaties, krijgen een medicijn toegediend om het overtollige ijzer te verwijderen. Dit medicijn wordt geïnjecteerd in het lichaam of kan oraal (via de mond) als pil worden ingenomen. Bij
chelatietherapie wordt het overtollige ijzer via urine of ontlasting uitgescheiden.
Hormoontherapie
Bij mannen kan testosteronhormoontherapie helpen om het seksueel verlangen en veranderingen in de secundaire geslachtskenmerken te verbeteren.
Voeding
De patiënt volgt ook een speciaal dieet om de opname van ijzer uit het spijsverteringskanaal te verminderen. Dit omvat het vermijden van:
- alcohol, vooral bij leverbeschadiging
- rauwe vis (gekookte vis is wel toegestaan)
- voedsel verrijkt met ijzer, zoals 100% ijzer verrijkte ontbijtgranen
- ijzeren kookgerei
- ijzerpillen of vitaminen met ijzer
Ondersteunend
Andere gezondheidsproblemen zoals diabetes, artritis, leverfalen en
hartfalen (slecht rondpompen van bloed door het hart) worden ook behandeld door de arts. Een
levertransplantatie is vereist bij
leverfalen en een artroplastiek bij ernstige gewrichtsschade.
Prognose
Onbehandeld leidt de ijzeropstapeling tot schade aan de lever en mogelijk ook aan andere lichaamsgebieden, zoals de schildklier, de testikels, het pancreas, de hypofyse (deel in de hersenen), het hart of de gewrichten. Vroege behandeling kan complicaties zoals leverziekte, hart- en vaatziekten, artritis of diabetes voorkomen. De vooruitzichten zijn variabel en afhankelijk van de mate van orgaanschade. Sommige orgaanschade kan worden teruggedraaid wanneer de arts hemochromatose tijdig ontdekt en agressief behandelt met aderlaten. Bij een vroege diagnose is de levensverwachting vaak normaal.
Complicaties
Complicaties zijn onder meer:
- artritis
- artropathie
- bloedvergiftiging (sepsis)
- congestief hartfalen
- diabetes (suikerziekte)
- een verhoogd risico op bepaalde bacteriële infecties
- hartritmestoornissen
- hypogonadisme (onvoldoende ontwikkeling van geslachtsklieren)
- impotentie
- levercirrose
- leverfalen
- leverkanker
- schildklierdisfunctie
- testikelatrofie
- veranderingen in de huidskleur (vale huidskleur)
Preventie
Een goede preventie van hemochromatose bestaat uit:
- het vermijden van overmatige ijzerinname via voeding en supplementen
- het beperken van alcoholconsumptie
- regelmatige medische controle voor vroege opsporing van de ziekte bij risicopatiënten
- het volgen van de behandelingsadviezen van de arts om de ijzeropstapeling te voorkomen of te verminderen
Lees verder