Kleine witte puntjes of gele bultjes rond de ogen & oogleden
Last van kleine witte puntjes of gele bultjes rond de ogen en oogleden? Er zijn meerdere huidaandoeningen die dergelijke bultjes kunnen veroorzaken, onder meer milia, syringomen en xanthelasma. De meeste mensen zijn niet bekend met deze huidaandoeningen, die onschuldig van aard zijn maar vaak wel als cosmetisch storend worden ervaren. Behandeling is vanuit medisch oogpunt niet nodig, maar kan vanuit cosmetische redenen overwogen worden.
Milia op een ooglid, zichtbaar als kleine witte puntjes op ooglid /
Bron: Silver442n, Wikimedia Commons (Publiek domein)Milia (gerstekorrels)
Wat is het?
Milia zijn erg kleine, enigszins verhoogde, parelwitte of geelachtig bultjes op de huid. Ze worden ook wel aangeduid als gerstekorrels. Deze huidafwijkingen komen meestal voor op de huid rond de wangen, neus, ogen en oogleden, voorhoofd en borst. Toch kunnen ze overal op het lichaam ontstaan. Milia zijn heel gebruikelijk bij pasgeboren baby's, maar ze kunnen voorkomen bij mensen van alle leeftijden. Bij pasgeborenen komen de bultjes frequent voor (bij grofweg de helft van de borelingen), maar verdwijnen ze vaak ook weer snel. Bij volwassenen duurt het vaak langer voordat ze wegtrekken. In hardnekkige gevallen kan behandeling worden voorgesteld.
Primaire en secundaire milia
Bij baby's spreekt men van primaire milia. Deze ontstaan onder invloed van (nog) onrijpe talgkliertjes en het onvermogen huidschilfertjes kwijt te raken. Bij volwassen spreekt men van secundaire milia. Deze ontstaan doordat de keratine, een lichaamseigen eiwit dat voorkomt in huid en haar, de huid niet goed kan verlaten.
Kleine witte puntjes op de huid
Een milium is een kleine, verhoogde bult op de huid. Het is een soort cyste gevuld met een eiwit, genaamd keratine. Vaak worden er meerdere van deze bultjes bij elkaar aangetroffen en daarom worden ze vaak 'milia' genoemd, het meervoud van milium. Zoals te zien is in de afbeelding, zijn milia gewoonlijk elk ongeveer 1 of 2 mm in doorsnede en ze zijn parelmoer wit of geelachtig van kleur.
Voorkeursplekken
Milia komen meestal voor op de huid rond de wangen, neus, ogen en oogleden, voorhoofd en borst, maar ze kunnen zich overal op het lichaam manifesteren.
Wat te doen?
Milia zijn onschuldig en in de meeste gevallen trekken ze vanzelf weer weg. Bij baby's zijn vaak na enkele weken verdwenen. Bij sommige mensen kunnen milia gedurende maanden of soms nog langer aanhouden.
Vaak geen behandeling nodig
Omdat milia doorgaans spontaan verdwijnen, is behandeling vaak niet nodig. Sommige mensen vinden milia echter cosmetisch storend en kiezen daarom voor behandeling. Milia kunnen worden verwijderd door de huisarts of schoonheidsspecialiste door een kleine incisie te maken, waarna de inhoud eruit geduwd wordt. Het wordt ten zeerste afgeraden om zelf de inhoud eruit te knijpen. Dit kan leiden tot beschadiging van de huid en littekens of infectie.
Behandelvormen
Als milia zeer wijdverbreid en hardnekkig aanwezig zijn, kunnen verschillende andere behandelingen worden voorgesteld, meestal door een huidspecialist (een dermatoloog). Deze bestaan uit:
- Cryotherapie: een vorm van behandeling die huidletsels bevriest.
- Laserbehandeling.
- Dermabrasie: een procedure die de bovenste lagen van de aangetaste huid verwijdert.
- Chemische peeling: een behandeling waarbij een chemische stof wordt aangebracht op het gezicht en de laesies worden verwijderd.
Syringomen
Zweetkliertumor
Een
syringoom is een goedaardige zweetkliertumor, die zich vooral rond beide ogen, vaak op de onderoogleden, voordoen. Ze komen vaker voor bij tieners en vrouwen. Syringomen kunnen erfelijk bepaald zijn en mensen met het syndroom van Down en
diabetes hebben meer kans om deze huidaandoening te krijgen.
Kleine huidkleurige bultjes rond de ogen en oogleden
Syringomen zijn kleine vleeskleurig bultjes op de huid die zich ontwikkelen rond de ogen, vooral de onderste oogleden. Ze kunnen ook voorkomen in de oksels, op de borst, voorhoofd, buik en uitwendige genitaliën. De papules of bultjes zijn rond tot ovaal, huidkleurig tot geel en komen vaak voor rondom beide ogen. Syringomen hebben vaak de neiging om zich in symmetrische clusters te ontwikkelen aan beide zijden van het lichaam. Syringomen veroorzaken geen pijn of jeuk.
Behandeling
Hoewel onschuldig, kunnen syringomen als cosmetisch storend worden ervaren, vooral als deze zich voordoen op het gezicht. In dat geval kan ervoor gekozen worden om ze te laten verwijderen. Dit kan onder meer via excisie. Hierbij zal de arts de syringomen één voor één via de zogeheten 'appelboor'-techniek, waarbij een huidrondje wordt uitgeponst, verwijderen. Elektrocauterisatie is ook mogelijk. Dit is een methode waarbij het weefsel wordt weggebrand en de haarvaten worden dichtgeschroeid door hoge temperatuur. Lasertherapie of aanstippen met vloeibare stikstof, zijn ook behandelvormen die gebruikt kunnen worden.
Xanthelasma
Onschuldige huidaandoening
Xanthelasma is een onschuldige huidaandoening, waarbij zich gele bultjes en vlakke plaques voordoen op beide oogleden. Ze worden door de opvallende gele kleur vaak als storend en ontsierend ervaren. Deze huidafwijkingen worden veroorzaakt door onderhuidse vetstapeling.
Gele bultjes en plaques rond de ogen
Xanthelasma kenmerkt zich door zachte, gele tot geelwitte vlakke bultjes en plaques of verhevenheden rondom de ogen. Vaak begint deze huidaandoening met een gelig
bultje in de binnenooghoek, waarna het zich gedurende enkele maanden uitbreidt tot plaques die uitwaaieren naar de bovenoogleden en onderoogleden.
Behandeling
Behandeling kan onder meer middels chemische peeling worden verwijderd, waarbij het weefsel wordt verschroeid. Een andere methode is gebruikmaken van een CO2-laser, waarbij met een intense lichtstraal het weefsel wordt weggebrand en vernietigd.
Andere oorzaken van kleine witte of gele bultjes rond de ogen
De huid rond de ogen is bijzonder gevoelig en dun, en kan daardoor sneller kleine bultjes of afzettingen ontwikkelen dan andere delen van het gezicht. Naast de bekende oorzaken zoals milia, syringomen en xanthelasma zijn er nog andere aandoeningen en huidafwijkingen die voor kleine witte of gele bultjes rond de ogen kunnen zorgen. Laten we deze oorzaken in detail verkennen, elk met zijn unieke kenmerken en epidemiologische gegevens.
Cholesterolafzettingen
Naast xanthelasma kunnen cholesterolafzettingen in andere vormen verschijnen rond de ogen, vooral als er een onderliggende lipidestoornis is. Deze bultjes zijn meestal geelachtig en ontstaan door een ophoping van cholesterol in de huid. Ze duiden soms op een hoog cholesterolgehalte en kunnen een vroege indicatie zijn van cardiovasculaire risicofactoren.
Cijfers en weetjes: Ongeveer 50% van de mensen met xanthelasma heeft een verhoogd cholesterolgehalte of een andere lipidestoornis. Xanthelasma komt ongeveer 1 op de 500 mensen voor en treft vaker vrouwen dan mannen. Hoewel het vooral bij mensen boven de 40 voorkomt, kan het ook bij jongere mensen met erfelijke cholesterolproblemen ontstaan.
- Bij een 45-jarige vrouw wordt een reeks gele bultjes rond haar oogleden ontdekt. Ze blijkt een familiaire lipidestoornis te hebben en wordt doorverwezen voor verder onderzoek en mogelijke medicatie om haar cholesterol te verlagen.
Comedonen (mee-eters of gesloten comedonen)
Comedonen ontstaan door verstoppingen in de talgklieren en kunnen zich ook rond de ogen vormen. Gesloten comedonen, oftewel witte
mee-eters, verschijnen vaak als kleine witte bultjes die niet pijnlijk zijn. Deze kunnen ontstaan door een combinatie van talgproductie, dode huidcellen en invloeden van buitenaf, zoals make-up of huidverzorgingsproducten.
Cijfers en weetjes: Comedonen komen vooral voor bij jongvolwassenen, met een piek in de leeftijdsgroep van 15-25 jaar, wanneer de talgproductie het hoogst is. Bij ongeveer 85% van de adolescenten met acne ontstaan comedonen, die bij sommigen tot volwassen leeftijd blijven bestaan.
- Een 23-jarige man die regelmatig vettige oogcrème gebruikt, merkt dat hij witte bultjes rond zijn oogleden ontwikkelt. Bij nader onderzoek blijkt dat het comedonen zijn die zijn ontstaan door overtollige talg in combinatie met de vettige oogcrème.
Sebaceous hyperplasie
Sebaceous hyperplasie of
talgklierhyperplasieontstaat door een vergroting van de talgklieren en is zichtbaar als kleine, lichtgele tot huidkleurige bultjes met vaak een ingetrokken midden. Hoewel deze bultjes meestal onschuldig zijn, worden ze soms verward met andere huidafwijkingen. Sebaceous hyperplasie komt vaker voor bij mensen met een vette huid of bij ouderen, doordat de talgklieren met de jaren groter worden.
Cijfers en weetjes: Sebaceous hyperplasie komt voor bij ongeveer 1% van de bevolking, vooral bij mensen boven de 50. Deze bultjes zijn meestal klein, tussen de 2 en 4 millimeter, en bevinden zich vaak op het voorhoofd, de neus en soms rond de ogen.
- Een 55-jarige vrouw merkt gele bultjes rond haar ogen. Bij nadere inspectie blijkt het sebaceous hyperplasie te zijn. Haar dermatoloog legt uit dat dit een normaal gevolg van het ouder worden is, en adviseert haar om zware, vettige crèmes rond haar ogen te vermijden.
Keratosis pilaris
Ofschoon
keratosis pilaris meestal voorkomt op de armen en dijen, kunnen soms ook kleine bultjes rond de ogen ontstaan. Keratosis pilaris ontstaat door een ophoping van keratine, een eiwit in de huid, in de haarzakjes. Dit zorgt voor een korrelige textuur met kleine, witte of huidkleurige bultjes.
Cijfers en weetjes: Ongeveer 40% van de volwassenen en 50-80% van de adolescenten heeft keratosis pilaris in lichte of ernstige vorm. Hoewel het meestal voorkomt op de armen, dijen en billen, kunnen sommige mensen het op het gezicht krijgen, waaronder rond de ogen.
- Bij een tienermeisje verschijnen kleine, witte bultjes rond haar ogen. Haar dermatoloog diagnosticeert keratosis pilaris en adviseert haar een exfoliërende crème te gebruiken om de ophoping van keratine te verminderen.
Infecties of folliculitis
Folliculitis is een ontsteking van de haarzakjes, vaak veroorzaakt door bacteriën zoals Staphylococcus aureus. Het kan zich rond de ogen presenteren als kleine, rode of witte bultjes die soms pijnlijk zijn. Deze infectie kan worden veroorzaakt door huidirritatie, bijvoorbeeld door make-up, vuil of zweet dat zich ophoopt rond de haarzakjes.
Cijfers en weetjes: Folliculitis komt bij ongeveer 10% van de bevolking voor en is meestal mild. Bij mensen met een gevoelige huid of verminderde weerstand komt folliculitis vaker voor, vooral in gebieden waar de huid snel geïrriteerd raakt.
- Een 35-jarige vrouw ontwikkelt kleine, rode bultjes rond haar ogen na een warme zomerdag waarop ze veel gezweet heeft. Haar arts diagnosticeert folliculitis en schrijft een antibacteriële crème voor om de ontsteking te behandelen.
Allergische reacties of irritatie
Allergieën of huidirritaties door make-up, huidverzorgingsproducten, of omgevingsfactoren kunnen witte of rode bultjes veroorzaken. De huid rond de ogen is zeer gevoelig, en bij een allergische reactie kunnen kleine, jeukende bultjes ontstaan. Dit type uitslag verdwijnt vaak zodra de irriterende stof niet meer wordt gebruikt.
Cijfers en weetjes: Ongeveer 20-30% van de bevolking heeft last van allergische reacties op cosmetica. Rond de ogen is de huid dunner en gevoeliger, waardoor irritaties en allergieën daar sneller tot uiting komen.
- Na het proberen van een nieuwe oogschaduw krijgt een 27-jarige vrouw last van jeuk en witte bultjes rond haar ogen. Na onderzoek blijkt dat ze allergisch is voor een bestanddeel in de oogschaduw.
Chalazion
Een
chalazion is een verstopte of ontstoken klier in het ooglid die vaak als een harde, pijnloze bult verschijnt. Chalazia ontstaan wanneer een kliertje in het ooglid, zoals een Meibom-klier, verstopt raakt. Dit type bultje is aanvankelijk klein en wit of geel, maar kan groter worden als het onbehandeld blijft.
Cijfers en weetjes: Chalazia komen bij ongeveer 0,5-1% van de bevolking voor en kunnen soms verward worden met een infectieus abces. Ze zijn vaker voorkomend bij mensen met aandoeningen zoals blefaritis of rosacea.
- Een 40-jarige man met een voorgeschiedenis van blefaritis ontwikkelt een harde, pijnloze bult aan de binnenkant van zijn bovenste ooglid. Zijn oogarts diagnosticeert het als een chalazion en adviseert warme kompressen om de verstopping te verlichten.
Onderzoek en diagnose
De diagnose van kleine witte of gele bultjes rond de ogen en oogleden begint vaak met een scherp oog en zorgvuldige vragen. Deze subtiele bultjes kunnen verschillende oorzaken hebben, van onschuldige verstoppingen tot tekenen van onderliggende aandoeningen, en elk type bultje vertelt een eigen verhaal. Artsen hanteren een uitgebreide aanpak om deze bultjes te beoordelen, waarbij een visuele inspectie wordt gecombineerd met mogelijke vervolgonderzoeken om de aard van de bultjes nauwkeurig te bepalen. Hieronder volgen de belangrijkste stappen in de diagnose van witte of gele bultjes rond de ogen, van vraaggesprek tot specialistische beeldvorming.
Het vraaggesprek (anamnese)
De diagnose begint met een uitgebreid vraaggesprek tussen arts en patiënt. De arts vraagt naar details over het ontstaan van de bultjes, zoals wanneer ze voor het eerst werden opgemerkt, of ze in aantal zijn toegenomen en of ze gepaard gaan met symptomen zoals pijn, jeuk of irritatie. De arts vraagt ook naar het gebruik van huidverzorgingsproducten, make-up en eventuele recente veranderingen hierin, omdat deze producten soms allergische reacties of verstoppingen kunnen veroorzaken. Voor patiënten met een familiegeschiedenis van lipidestoornissen of chronische huidproblemen kan deze achtergrondinformatie waardevol zijn bij het bepalen van een onderliggende oorzaak.
Lichamelijk onderzoek
Na het vraaggesprek voert de arts een grondige visuele inspectie uit. Met behulp van een vergrotende spiegel of een handloep bekijkt de arts de structuur, kleur en het patroon van de bultjes. Zo kan hij onderscheid maken tussen witte bultjes, zoals milia en comedonen, en gelige bultjes, zoals xanthelasma. De locatie van de bultjes (bijvoorbeeld aan de binnen- of buitenkant van de oogleden) kan ook veelzeggend zijn. Bij een vermoeden van ontsteking controleert de arts op roodheid of zwelling rond de bultjes. Kleine details, zoals de aanwezigheid van een ingedrukt midden bij sebaceous hyperplasie, helpen bij het onderscheiden van de verschillende soorten bultjes.
Lichtmicroscopie
Bij twijfel over de aard van de bultjes of om een infectie of allergische reactie uit te sluiten, kan de arts een klein oppervlaktelaagje van de huid afnemen voor onderzoek onder de microscoop. Dit helpt bij het detecteren van keratine-opbouw bij milia of het uitsluiten van ontstekingscellen bij een chalazion of folliculitis. Dit onderzoek is niet altijd nodig, maar kan nuttig zijn als de arts twijfelt tussen verschillende diagnosen.
Huidbiopsie
Bij hardnekkige of ongebruikelijke bultjes kan een huidbiopsie worden overwogen. Hierbij neemt de arts een klein stukje van de huid rondom de bult af, dat in het laboratorium onder de microscoop wordt onderzocht. Dit is vooral nuttig bij onduidelijke gele bultjes, zoals xanthelasma, of om andere aandoeningen, zoals huidtumoren of sebaceous hyperplasie, uit te sluiten. Een biopsie is een veilige en snelle procedure die belangrijke informatie biedt over de cellulaire opbouw van de bultjes en hun oorzaak.
Bloedonderzoek
Bij vermoeden van cholesterolgerelateerde bultjes, zoals xanthelasma, voert de arts vaak een bloedonderzoek uit om het cholesterolgehalte en de triglyceriden te meten. Hoge cholesterol- en lipidenwaarden kunnen bijdragen aan de vorming van xanthelasma en andere vetafzettingen in de huid. Ook kan een bloedtest worden gebruikt om diabetes of andere metabole aandoeningen uit te sluiten die de huidgezondheid beïnvloeden. Voor mensen met recidiverende bultjes of een voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten kan dit bloedonderzoek belangrijke aanwijzingen geven over de achterliggende oorzaak.
Beeldvormend onderzoek
In sommige gevallen kan beeldvormend onderzoek, zoals een echografie, nuttig zijn. Vooral bij diepere of moeilijk zichtbare bultjes biedt een echografie inzicht in de grootte en samenstelling van het bultje, bijvoorbeeld bij een chalazion of cyste die dieper in het weefsel ligt. Hoewel zeldzaam, kan bij twijfel over de diepte en ernst van een bultje ook een CT-scan worden overwogen om vast te stellen of de bultjes invloed hebben op omliggende weefsels of structuren. Beeldvorming wordt meestal alleen gebruikt als de bultjes zich niet op een standaardmanier gedragen of als ze in de loop van de tijd groter worden zonder duidelijke oorzaak.
Differentiële diagnose
Een van de belangrijkste aspecten van de diagnose is het stellen van een differentiële diagnose, waarbij de arts andere aandoeningen uitsluit die op de bultjes kunnen lijken. Witte bultjes, zoals milia, kunnen bijvoorbeeld op elkaar lijken, maar vereisen een andere behandeling dan comedonen. Voor gelige bultjes controleert de arts op tekenen van sebaceous hyperplasie, xanthelasma en chalazion. Door een uitgebreide differentiële diagnose kan de arts de juiste oorzaak vaststellen en de beste behandeloptie kiezen.
Behandeling van kleine witte of gele bultjes rond de ogen: van conventioneel tot specialistisch
De behandeling van kleine witte of gele bultjes rond de ogen hangt af van de oorzaak, grootte, locatie en ernst van de bultjes. Sommige bultjes verdwijnen vanzelf, terwijl andere behandeling vereisen om het cosmetische of fysieke ongemak te verlichten. Behandelingen variëren van eenvoudige, niet-invasieve technieken tot specialistische ingrepen. Hieronder bespreken we de gebruikelijke en minder voorkomende behandelingen voor verschillende soorten bultjes rond de ogen.
Milia: verwijderen van kleine witte cysten
Milia zijn kleine, witte cysten die vaak zonder behandeling verdwijnen. Wanneer milia hardnekkig zijn of cosmetisch storend, kunnen ze worden verwijderd door een dermatoloog of schoonheidsspecialist.
- Mechanische extractie: Dit is de meest voorkomende behandeling voor milia. De dermatoloog gebruikt een steriele naald of lancet om het bultje voorzichtig te openen, waarna het witte keratinepuntje wordt uitgedrukt. Deze techniek is snel en vrijwel pijnloos, maar moet worden uitgevoerd door een professional om infecties en littekens te voorkomen.
- Topische retinoïden: Voor hardnekkige of uitgebreide milia kan een arts een crème met retinoïden voorschrijven, zoals tretinoïne. Retinoïden helpen de huid te exfoliëren en verminderen de ophoping van keratine. Het gebruik van retinoïden rond de ogen vereist voorzichtigheid vanwege de gevoeligheid van dit gebied.
- Chemische peeling: Een oppervlakkige peeling met glycolzuur of salicylzuur kan helpen om milia te verminderen door de huid licht te exfoliëren en keratine te verwijderen. Deze behandeling kan de huid rond de ogen tijdelijk irriteren, maar is effectief bij het voorkomen van nieuwe milia.
Xanthelasma: verwijderen van cholesterolafzettingen
Xanthelasma zijn gelige cholesterolafzettingen rond de ogen en vereisen vaak medische interventie als ze storend zijn. De behandeling richt zich op het verwijderen van de afzettingen en soms op het onderliggende cholesterolprobleem.
- Chirurgische excisie: Bij grotere xanthelasmata kan een kleine chirurgische ingreep nodig zijn. De dermatoloog of oogarts snijdt het xanthelasma voorzichtig weg. Deze methode is effectief, maar kan een klein litteken achterlaten, vooral in de dunne huid rond de ogen.
- Lasertherapie: CO₂-laser of erbiumlaser worden vaak gebruikt om xanthelasma selectief te verdampen. Laserbehandelingen zijn effectief, omdat ze het omliggende weefsel sparen. Een lichte korst kan zich vormen, die na genezing geen littekens achterlaat.
- Cryotherapie: Bij cryotherapie wordt vloeibare stikstof gebruikt om het xanthelasma te bevriezen en te vernietigen. Deze methode kan effectief zijn, maar er is een kans op tijdelijke huidverkleuring, vooral bij mensen met een donkere huid.
- Chemische peeling: Een diepe peeling met trichloorazijnzuur (TCA) kan worden gebruikt om xanthelasma te verminderen. Deze methode moet met zorg worden uitgevoerd, omdat de huid rond de ogen gevoelig is.
Sebaceous hyperplasie: behandelen van vergrote talgklieren
Sebaceous hyperplasie, kleine gele of huidkleurige bultjes veroorzaakt door vergrote talgklieren, kan om cosmetische redenen worden behandeld. Deze bultjes zijn onschadelijk maar kunnen storend zijn als ze prominent aanwezig zijn.
- Electrocoagulatie: Bij deze techniek gebruikt de dermatoloog een kleine elektrische stroom om de talgklier te verschroeien. Dit vermindert de bultjes effectief en laat meestal geen littekens achter. De huid kan tijdelijk rood zijn na de behandeling.
- Laserbehandeling: CO₂- en pulsed-dye lasers zijn ook effectief bij het verwijderen van sebaceous hyperplasie. Laserbehandelingen verminderen de grootte van de talgklieren zonder littekens achter te laten.
- Isotretinoïne: In hardnekkige gevallen kan de arts orale isotretinoïne voorschrijven, vooral als er veel bultjes zijn. Isotretinoïne remt de talgproductie, maar wordt zelden gebruikt vanwege de mogelijke bijwerkingen en de gevoeligheid van de huid rond de ogen.
Chalazion: ontstekingen van de Meibom-klier
Een chalazion is een verstopping en ontsteking van de Meibom-klier in het ooglid. Het kan pijnlijk en ongemakkelijk zijn, vooral als het niet vanzelf weggaat.
- Warme kompressen: Dit is de eerste lijn van behandeling voor een chalazion. Het aanbrengen van een warm kompres helpt de verstopping te verzachten en stimuleert de afvoer van opgehoopt talg en pus.
- Corticosteroïdeninjectie: Voor chalazia die niet reageren op warme kompressen, kan een kleine injectie met corticosteroïden in de zwelling worden gegeven. Dit vermindert de ontsteking en versnelt de genezing.
- Chirurgische incisie en drainage: Bij grotere chalazia die niet vanzelf genezen, kan de oogarts een kleine incisie maken om de inhoud van de klier te verwijderen. Deze procedure is snel en wordt meestal onder plaatselijke verdoving uitgevoerd.
Comedonen (mee-eters) rond de ogen
Witte comedonen rond de ogen zijn vaak het gevolg van verstopte poriën door talg en dode huidcellen. Ze zijn meestal niet pijnlijk, maar kunnen cosmetisch storend zijn.
- Mechanische extractie: De dermatoloog opent de comedonen voorzichtig met een steriele naald of comedonenverwijderaar. Dit is een veilige en effectieve techniek, mits uitgevoerd door een professional.
- Exfoliërende crèmes: Salicylzuurcrèmes of -gels zijn effectief voor comedonen, omdat ze de poriën reinigen en de talgproductie reguleren. Deze behandeling kan bij regelmatig gebruik voorkomen dat nieuwe comedonen ontstaan.
Folliculitis: ontsteking van haarzakjes
Folliculitis rond de ogen kan ontstaan door bacteriële infecties en veroorzaakt vaak pijn en roodheid. Het vereist een voorzichtige aanpak vanwege het delicate gebied rond de ogen.
- Topische antibiotica: Bij milde gevallen van folliculitis schrijft de arts vaak een antibacteriële zalf voor, zoals mupirocine, om de ontsteking te verhelpen.
- Orale antibiotica: Bij ernstigere infecties kan een orale antibioticakuur nodig zijn om de bacteriële ontsteking onder controle te krijgen.
Alternatieve en minder voorkomende behandelingen
Sommige minder gebruikelijke behandelingen worden overwogen voor mensen die geen baat hebben bij de gangbare methoden of die specifieke wensen hebben:
- Microdermabrasie: Microdermabrasie wordt soms gebruikt bij mensen met veel milia of comedonen. Het helpt bij het exfoliëren van de huid door kleine kristallen die dode huidcellen en keratineopbouw verwijderen. Deze methode is veilig voor het gezicht, maar kan minder geschikt zijn voor de zeer dunne huid rond de ogen.
- Lichttherapie (LED): LED-lichttherapie kan helpen bij het verminderen van ontstekingen en het verbeteren van de huidgezondheid. Blauw licht vermindert bacteriën die acne en folliculitis veroorzaken, terwijl rood licht de huidstructuur verbetert. Lichttherapie is een milde behandeling en heeft minimale bijwerkingen.
Prognose
De prognose van kleine witte of gele bultjes rond de ogen is over het algemeen gunstig, vooral wanneer de oorzaak goed wordt vastgesteld en de juiste behandeling wordt ingezet. Bij de meeste mensen verdwijnen deze bultjes zonder blijvende schade, en met de juiste zorg keert de huid rondom de ogen vaak terug naar een heldere en gezonde uitstraling. Hier een overzicht van wat je kunt verwachten, afhankelijk van de oorzaak en behandeling.
Milia en comedonen: kleine verstoringen, groot herstelpotentieel
Milia en comedonen verdwijnen meestal binnen enkele weken tot maanden, vooral wanneer ze met mechanische extractie of exfoliërende producten worden behandeld. Milia hebben de neiging om spontaan weg te gaan, terwijl comedonen met de juiste huidverzorging kunnen worden voorkomen. Met een goede huidverzorgingsroutine is de kans klein dat ze terugkomen, en eventuele littekens blijven zelden achter.
Xanthelasma en cholesterolafzettingen: aanhoudend, maar beheersbaar
Xanthelasma en andere cholesterolafzettingen kunnen zonder behandeling jaren blijven bestaan, maar met laser- of chirurgische behandeling is de prognose goed. Hoewel xanthelasma soms terugkeert, vooral als er sprake is van een onderliggende lipidestoornis, kan het effectief worden beheerd door een combinatie van medische behandeling en veranderingen in levensstijl. Mensen met xanthelasma hebben vaak baat bij cholesterolcontrole, wat ook hun algehele gezondheid ten goede komt.
Sebaceous hyperplasie: langdurig, maar zonder complicaties
Sebaceous hyperplasie kan aanhouden zonder behandeling, maar dit type bultjes is meestal onschadelijk en kan goed worden beheerd met laser of electrocauterisatie. De meeste patiënten ervaren geen pijn of ongemak, en met een behandeling zijn de bultjes vaak permanent verdwenen, hoewel ze bij sommigen terugkomen. Het risico op complicaties is minimaal, waardoor deze aandoening een goede prognose heeft.
Chalazion: tijdelijk en goed behandelbaar
Een chalazion kan enkele weken tot maanden aanhouden, maar de prognose is uitstekend met de juiste behandeling, zoals warme kompressen of drainage door een arts. De meeste chalazia genezen zonder blijvende gevolgen, en het risico op littekens is laag. Herhaalde chalazia kunnen echter wijzen op onderliggende ooglidaandoeningen, zoals blefaritis, waarvoor aanvullende zorg nodig kan zijn.
Folliculitis en infecties: snel herstel met minimale gevolgen
Folliculitis rond de ogen heeft een snelle herstelperiode met de juiste behandeling, zoals antibiotica of antiseptische zalven. De meeste gevallen genezen zonder littekens of complicaties, en met goede hygiëne en huidverzorging is het risico op terugkerende infecties klein. Bij een gezonde huid is de prognose na folliculitis bijna altijd volledig herstel.
Lees verder