Galblaaspoliepen: Meestal goedaardige gezwellen in galblaas

Galblaaspoliepen zijn kleine gezwellen die in de slijmvliesbekleding van de galblaas ontstaan. Meestal zijn slechts kleine poliepen aanwezig en dan ervaart de patiënt geen symptomen. Wel zijn symptomen mogelijk, zoals spijsverteringsproblemen, buikpijn en een ontsteking van de galwegen. Meestal zijn deze poliepen goedaardig maar een kleine minderheid van de poliepen zijn een voorloper van galblaaskanker. Bij kleinere tumoren is een waakzaam beleid voldoende maar bij grotere tumoren is het nodig om de galblaas chirurgisch te verwijderen.

• Andere locatie van steelvormige gezwellen
• Epidemiologie van galblaaspoliepen
• Oorzaken van galblaaspoliep in galblaas
• Symptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling: Nodig bij grotere poliepvorming
• Complicaties van meestal goedaardige aandoening

Andere locatie van steelvormige gezwellen

Poliepen komen voor in de galblaas, maar ook op volgende plaatsen in het lichaam:

• de baarmoeder (baarmoederpoliepen)
• de blaas (blaaspoliepen)
• de dikke darm (darmpoliepen)
• de keel / het strottenhoofd (keelpoliepen)
• de maag (maagpoliepen)
• de neus (neuspoliepen)
• het oor (oorpoliepen)

Epidemiologie van galblaaspoliepen

Galblaaspoliepen komen vaak voor. Ongeveer 4% van alle patiënten die een scan van de lever en galblaas krijgen, krijgt de diagnose van één of meer poliepen in de galblaas. De meeste patiënten krijgen de diagnose wanneer ze tussen de veertig en zestig jaar oud zijn. Vrouwen zijn het vaakst aangetast door de galblaaspoliepen.

Oorzaken van galblaaspoliep in galblaas

Functie van galblaas

De galblaas is een klein peervormig zakje dat zich net onder de lever bevindt. Het bewaart en concentreert gal (die de lever produceert) evenals leverafvalproducten. Gal, een groenbruine vloeistof, bevat cholesterol, bilirubine (galkleurstof), galzouten en andere componenten. De galblaas reageert op spijsverteringskanalen wanneer mensen een maaltijd verteren. De galblaas maakt namelijk de juiste hoeveelheid gal vrij die nodig is voor de absorptie van vetoplosbare vitaminen en de vertering van vetten. Wanneer overmatig veel gal aanwezig is die niet direct nodig is voor de spijsvertering, bewaart de galblaas dit om dit zo nodig weer vrij te geven.

Poliepen

Wanneer de galblaas overmatig giftig wordt in de vorm van slib, stagnerend gal of de aanwezigheid van galstenen, geraken de weefsels van de galblaas ontstoken. Stagnerende vloeistoffen zijn meestal zuur, wat zorgt voor irritatie. Overmatig veel afvalstoffen in de galblaas creëren de ideale zuuromstandigheden voor de groei van bacteriën en parasieten. De organismen die de ontsteking veroorzaken, dragen vermoedelijk bij aan het ontstaan van poliepen in de galblaas. Wetenschappers buigen zich echter nog over de precieze oorzaak van het verschijnen van de poliepen. Wel hebben patiënten met het Peutz-Jeghers-syndroom (aandoening met symptomen aan de dunne darm en de huid) een verhoogde prevalentie van adenomen (een type galblaaspoliepen) in de galblaas.

Symptomen

Galblaaspoliepen zijn meestal klein en veroorzaken dan geen symptomen. Andere klinische presentaties omvatten galkoliek (minder in intensiteit dan de galkoliek veroorzaakt door galstenen), spijsverteringsproblemen, obstructieve geelzucht (gele verkleuring van de huid en het wit van de ogen, donkere urine, kleigekleurde ontlasting), cholangitis (ontsteking van de galwegen: buikpijn, koorts, geelzucht) en pancreatitis (alvleesklierontsteking: buikpijn, verhoogde amylase en / of lipase in het bloed).

Diagnose en onderzoeken

De overgrote meerderheid van de patiënten heeft kleine (minder dan 5 mm grootte) goedaardige poliepen in de blaas die niet groeien en geen gezondheidsrisico’s inhouden. Ze zijn meestal samengesteld uit cholesterolafzettingen. De andere poliepen zijn leiomyomen, adenomen of inflammatoire poliepen van de galblaas, die gewoonlijk evenmin in omvang groeien. Deze poliepen zijn via een echografie (vaakst gebruikt), een MRI-scan of een CT-scan van de buik op te sporen.

Behandeling: Nodig bij grotere poliepvorming

De arts verwijdert poliepen tussen 1 en 1,8 centimeter in grootte via een polypectomie (chirurgische verwijdering van poliepen) met behulp van laparoscopische chirurgie. Bij grotere poliepen is een open operatie nodig. Poliepen kleiner dan één centimeter in grootte volgt de arts op door herhaalde echografische onderzoeken van de buik. Indien de arts bemerkt dat deze groeien, beveelt hij een operatie aan om deze te verwijderen. Hiervoor is het nodig om de galblaas te verwijderen. Een cholecystectomie (chirurgische verwijdering van de galblaas) is steeds aanbevolen voor een poliep die ongeveer één cm of groter in diameter is, omdat deze vaak een voorloper is van galblaaskanker.

Complicaties van meestal goedaardige aandoening

Ongeveer 5 procent van de galblaaspoliepen is kwaadaardig, met een jaarlijkse incidentie van circa 1-2,5 gevallen per 100 000 personen. Patiënten met grotere galblaaspoliepen lopen het meeste kans op het krijgen van galblaaskanker. Wanneer de poliep groter is dan twee centimeter, is het risico hierop 100%. Verder veroorzaakt een galblaaspoliep mogelijk cholecystitis (galblaasontsteking met buikpijn en koorts). Wanneer het de belangrijkste galwegen blokkeert, ontstaat obstructieve geelzucht of een alvleesklierontsteking (pancreatitis).

Lees verder

• Poliepen: Oorzaken, soorten en symptomen van poliepvorming
• Galaandoeningen: Soorten ziekten aan galblaas en galwegen
• Galblaaspijn: Oorzaken van pijn in en rond galblaas
• Galblaaskanker: Kanker in galblaas met buikpijn en geelzucht
• Cholecystitis: Ontsteking van galblaas met buikpijn & koorts