Verstuikte enkel: Oorzaken en behandeling enkelverstuiking
De botten zijn met elkaar verbonden via sterke, flexibele weefsels, beter bekend als ‘ligamenten’. Ze zorgen ervoor dat de gewrichten stabiel blijven en zijn tevens verantwoordelijk voor de juiste manier van bewegen. Wanneer de ligamenten in de enkel worden uitgerekt of gescheurd, is sprake van een enkelverstuiking. Enkelverstuikingen zijn veelvoorkomende letsels die optreden bij patiënten van alle leeftijden. Ze variëren van mild tot ernstig, afhankelijk van hoeveel schade opgetreden is aan de ligamenten. De meeste verstuikingen zijn lichte verwondingen die genezen met thuisbehandelingen zoals rusten en ijs aanbrengen. Soms is een verdere medische behandeling nodig.
Oorzaken van verstuikte enkel
Ligamenten zijn sterke, vezelige weefsels die zorgen dat botten met elkaar verbonden zijn. De ligamenten in de enkel helpen om de botten in de juiste positie te houden en het gewricht te stabiliseren. Bij een verstuikte enkel ontstaat een uitrekking of klein scheurtje van de ligamenten in de enkel, en in ernstige gevallen scheuren deze zelfs af. De meeste verstuikte enkels komen voor in de laterale ligamenten aan de buitenzijde van de enkel. Als de ligamenten volledig zijn gescheurd, ontstaat een onstabiele enkel. Na verloop van tijd resulteert deze instabiliteit in schade aan de botten en het kraakbeen van het enkelgewricht.

Plots terechtkomen in een gat op het wegdek veroorzaakt snel een verstuikte enkel /
Bron: Skeeze, PixabayRisicofactoren van enkelverstuiking
Wanneer de
voet een onverwachte draaibeweging maakt, loopt de patiënt sneller een enkelverstuiking op. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij het lopen of trainen op een oneffen oppervlak of bij het neervallen, bij het deelnemen aan sporten waarbij rollen en draaien van de voet vereist zijn, zoals basketbal,
tennis, voetbal en voetbal. Het is ook mogelijk dat een sporter op de enkel van een andere sporter trapt, waardoor de voet naar binnen draait.
Soorten enkelverstuikingen
Er zijn drie soorten enkelverstuikingen:
- Graad I-verstuikingen: De ligamenten zijn uitgerekt. Deze milde verwonding verbetert met wat lichte rekoefeningen.
- Graad II-verstuikingen: De ligamenten zijn gedeeltelijk gescheurd. Mogelijk moet de patiënt een spalk of een brace dragen.
- Graad III-verstuikingen: De ligamenten zijn volledig gescheurd. De patiënt moet misschien een operatie ondergaan voor dit ernstige letsel.
Symptomen: Pijn en zwelling
Milde verstuikingen
Vaak zijn kleine bloedvaten gescheurd bij graad II en graad III-verstuikingen. Wanneer een enkel gewond is door een
verstuiking, peesverwonding of
fractuur, treedt een
ontsteking op. Hierdoor lekt bloed in de zachte weefsels, wat leidt tot een zwarte of blauwe verkleuring in het getroffen gebied. Het bloed verschijnt mogelijk enkele dagen niet. Verder is de enkel gevoelig bij aanraking.
Ernstige verstuikingen
De patiënt voelt of hoort een ‘knallend’ geluid (
gewrichtsgeluiden) wanneer de verstuiking optreedt. De symptomen van een ernstige verstuiking zijn vergelijkbaar met deze van een gebroken bot en vereisen een snelle medische evaluatie. Vervolgens ervaart de patiënt sterke
pijn en de enkel is ernstig gezwollen. Lopen is vaak bemoeilijkt en pijnlijk. Bij een aantal patiënten is sprake van een chronische verstuikte enkel. De enkel is dan langdurig pijnlijk, gezwollen en zwak.
Alarmsignalen
De patiënt moet contact opnemen met de arts wanneer de verstuikte enkel niet betert na het toepassen van ijs, rust en
pijnstillers. Ook wanneer de enkel na vijf tot zeven dagen niet verbeterd is of nog steeds zwak is, is medisch advies nodig. Verkleurt de enkel (rood, zwart of blauw), of treden
gevoelloosheid of
tintelingen (paresthesieën) op, dan bezoekt de patiënt best ook een arts. Niet op de enkel kunnen lopen of een erg pijnlijke enkel zijn tot slot andere alarmsymptomen.
Diagnose en onderzoeken
De arts betast de voet en de enkel en test vervolgens het bewegingsbereik. Dit lichamelijk onderzoek veroorzaakt vaak wel pijn bij de patiënt. De arts maakt een
röntgenfoto van de enkel en kijkt of een botbreuk aanwezig is. Verder is een
MRI-scan nodig om een letsel aan het ligament te detecteren. Verder is soms een
echografie nodig. Hiermee observeert de arts direct het ligament terwijl hij de enkel beweegt. Dit
beeldvormend onderzoek geeft de arts informatie over de stabiliteit van het ligament.
Behandeling
Koelen
Overdag elk uur gedurende twintig minuten ijs (gewikkeld met een handdoek) aanbrengen gedurende de eerste 24 uur na het letsel, vermindert de zwelling en voorkomt een ontsteking die pijn veroorzaakt. Na het aanbrengen van het ijs, is het belangrijk om het eerste halfuur niet opnieuw ijs aan te brengen. De voet mag verhoogd worden op of boven het niveau van het hart.
Weer gewicht plaatsen op voet
De pijn en zwelling van een enkelverstuiking verbeteren meestal binnen 48 uur. Daarna mag de patiënt weer geleidelijk gewicht plaatsen op de gewonde voet. De voet moet eerst wel comfortabel aanvoelen. Wanneer
enkelpijn optreedt, is het belangrijk om te stoppen met het belasten van de voet en weer rust te nemen. Versterkende enkel- en voetoefeningen voorkomen toekomstige verstuikingen en chronische enkelpijn.
Compressie
De patiënt draagt bij een slappe of zwak aanvoelende enkel een elastisch verband. De patiënt loopt dan zelf met krukken zodat de enkel de tijd krijgt om te genezen. De patiënt mag in ieder geval niet te lang met een drukverband blijven lopen en dus voorzichtig starten met bewegen.
Medicatie
Tijdens de eerste 24 uur na de verwonding mag de patiënt
paracetamol nemen (Tylenol en anderen) als hiervoor geen tegenindicaties bestaan. Patiënten met een
leveraandoening mogen dit geneesmiddel bijvoorbeeld niet gebruiken. De patiënt mag verder vrij verkrijgbare pijnstillers (zoals
ibuprofen en
naproxen) nemen om de pijn en zwelling te verminderen. Deze pijnstillende geneesmiddelen mag de patiënt enkel maar innemen vanaf de eerste 24 uur na de verwonding, omdat ze anders het risico op bloedingen verhogen. Patiënten die in het verleden te kampen hebben gehad met een
maagzweer, een
interne bloeding,
een hoge bloeddruk (hypertensie), een
nieraandoening of een leverziekte mogen deze vrij verkrijgbare medicijnen mogelijk niet nemen en nemen bijgevolg steeds contact op met de arts voor advies.
Oefeningen
Verder zijn fysiotherapie of oefeningen nodig om te herstellen van een ernstige blessure.
Prognose
Bij minder ernstige verstuikingen is het na enkele dagen tot maximaal twee weken weer mogelijk om terug te keren naar de dagelijkse activiteiten. Bij meer ernstige verstuikingen duurt dit zes tot twaalf weken. Wanneer de patiënt een intense sport of werkactiviteit uitvoert, is het aangewezen om advies in te winnen bij de arts wanneer hij deze activiteiten weer mag hervatten. De resultaten voor enkelverstuikingen zijn over het algemeen vrij goed. Met de juiste behandeling hervatten de meeste patiënten na een bepaalde periode hun dagelijkse activiteiten.
Complicaties
Zonder de juiste behandeling en revalidatie ontstaat een verzwakte enkel door een ernstige verstuiking. Door de
zwakke enkel verhoogt het risico om opnieuw een verstuikte enkel te krijgen. Herhaalde verstuikingen van de enkel leiden tot langdurige problemen, waaronder chronische enkelpijn,
artritis (gewrichtsontsteking) en aanhoudende instabiliteit. Het is bijgevolg belangrijk om bij een verstuikte enkel goed te (laten) behandelen en ook om een eventueel revalidatieprogramma volledig te voltooien omdat de enkel anders ook verzwakt.
Preventie
De beste manier om een verstuikte enkel te voorkomen, is om een goede spierkracht, balans en flexibiliteit te behouden. Dit is mogelijk door voor een lichamelijke inspanning grondig op te warmen. Verder zijn goede en comfortabele
schoenen vereist. Tijdens het lopen of werken is het van belang om op te passen bij een oneffen ondergrond. Tot slot moet de patiënt een activiteit staken indien hij pijn of
spiervermoeidheid voelt.
Lees verder