Medullaire schildklierkanker: Zwelling (tumor) in nek

De schildklier is een vlindervormige endocriene klier aan de basis van de nek, direct onder de adamsappel. Deze klier produceert schildklierhormonen die in het bloed worden uitgescheiden en naar alle lichaamsweefsels worden getransporteerd. Schildklierhormonen zijn essentieel voor de regulatie van energie, lichaamstemperatuur en de werking van de hersenen, het hart, de spieren en andere organen. Sommige patiënten ontwikkelen kanker in de schildklier, waarvan medullaire schildklierkanker (medullair schildkliercarcinoom) een van de zeldzaamste vormen is. Deze vorm van kanker wordt gekenmerkt door een pijnloze tumor aan de voorkant van de nek. In latere stadia kunnen ernstigere symptomen optreden, zoals kaakpijn en een gevoel van verstikking. Vroegtijdige opsporing van medullaire schildklierkanker is cruciaal, aangezien een snelle behandeling de overlevingskansen aanzienlijk kan verbeteren.

• Anatomie van de schildklier en relatie tot medullaire schildklierkanker
• Epidemiologie van zeldzame vormen van schildklierkanker
• Oorzaken en types van medullaire schildklierkanker
• Erfelijke vorm
• Sporadische vorm
• Risicofactoren van medullaire schildklierkanker
• Risicogroepen
• Symptomen: Zwelling in de nek
• Beginstadium
• Later stadium: Uitzaaiingen
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van de tumor
• Prognose: Afhankelijk van uitzaaiingen
• Complicaties van medullaire schildklierkanker
• Preventie van medullaire schildklierkanker

Anatomie van de schildklier en relatie tot medullaire schildklierkanker

De schildklier is een vlindervormige klier die zich aan de voorkant van de hals bevindt, net onder het strottenhoofd. Deze klier speelt een cruciale rol in de regulatie van verschillende metabolische processen in het lichaam door het produceren van hormonen zoals thyroxine (T4) en trijodothyronine (T3). De anatomie van de schildklier is complex en omvat verschillende belangrijke structuren die relevant zijn voor de ontwikkeling van medullaire schildklierkanker (MCC).

Structuur van de schildklier
De schildklier bestaat uit twee lobben (links en rechts) die aan elkaar verbonden zijn door een smalle isthmus. Elk van deze lobben is opgebouwd uit follikels, die de hormonen van de schildklier produceren en opslaan. De follikels zijn omgeven door folliculaire cellen, die verantwoordelijk zijn voor de productie van T3 en T4. Naast de folliculaire cellen zijn er ook parafolliculaire cellen, ook wel C-cellen genoemd, die het hormoon calcitonine produceren. Dit hormoon speelt een rol bij het reguleren van de calciumspiegels in het bloed.

C-cellen en medullaire schildklierkanker
Medullaire schildklierkanker ontwikkelt zich specifiek uit de parafolliculaire C-cellen van de schildklier. Deze cellen zijn verantwoordelijk voor de productie van calcitonine. In het geval van medullaire schildklierkanker prolifereren de C-cellen oncontroleerbaar, wat leidt tot de vorming van een tumor. Dit soort kanker kan sporadisch voorkomen, maar kan ook erfelijk zijn, vooral in het kader van syndromen zoals multiple endocriene neoplasie type 2 (MEN 2). Het begrijpen van de anatomie van de schildklier en de rol van de C-cellen is dus van groot belang voor het begrijpen van de oorsprong en het gedrag van deze kankervorm.

Vascularisatie van de schildklier
De schildklier wordt goed doorbloed door een rijke vasculatuur. De arteria thyroidea superior en de arteria thyroidea inferior zijn de belangrijkste bloedvaten die de klier van zuurstofrijk bloed voorzien. Deze goede doorbloeding is cruciaal voor de functie van de schildklier, maar het maakt ook de verspreiding van kankercellen naar andere delen van het lichaam gemakkelijker. Bij medullaire schildklierkanker kan metastasering optreden, vaak naar de lymfeklieren in de hals, wat de prognose van de ziekte kan beïnvloeden.

Lymfatische drainage
De lymfatische drainage van de schildklier is ook van groot belang in de context van medullaire schildklierkanker. Lymfevaten in de hals verzamelen lymfevocht uit de schildklier en brengen het naar de regionale lymfeklieren. Dit betekent dat bij de aanwezigheid van kanker in de schildklier, kankercellen via het lymfestelsel naar nabijgelegen lymfeklieren kunnen migreren. Dit is een belangrijke overweging bij de diagnose en behandeling van medullaire schildklierkanker, aangezien metastasen naar lymfeklieren vaak de behandeling en prognose beïnvloeden.

Diagnostische en therapeutische implicaties
Het begrijpen van de anatomie van de schildklier, inclusief de locatie van de C-cellen en de lymfatische drainage, is van essentieel belang voor het stellen van de diagnose medullaire schildklierkanker. Afbeeldingstechnieken zoals echografie, CT-scans en fijnnaaldaspiratiebiopten kunnen helpen bij het identificeren van tumoren en metastasen. Chirurgie is de primaire behandelingsoptie voor MCC, waarbij vaak de gehele schildklier (thyreoïdectomie) wordt verwijderd, evenals de aangetaste lymfeklieren.

Epidemiologie van zeldzame vormen van schildklierkanker

Medullaire schildklierkanker is een zeldzame vorm van schildklierkanker die verantwoordelijk is voor ongeveer 3-5% van alle gevallen van schildklierkanker. Deze vorm van kanker ontstaat uit de C-cellen van de schildklier, die verantwoordelijk zijn voor de productie van het hormoon calcitonine. De epidemiologie van medullaire schildklierkanker toont aan dat deze aandoening een hogere prevalentie heeft bij vrouwen in vergelijking met mannen. Dit betekent dat vrouwen vaker worden gediagnosticeerd met deze vorm van kanker dan hun mannelijke tegenhangers.

Geslachtsverdeling
De geslachtsverdeling in de incidentie van medullaire schildklierkanker is opmerkelijk, omdat deze tumor bij vrouwen vaker voorkomt. Studies suggereren dat de verhouding tussen mannen en vrouwen varieert, met een geschatte verhouding van ongeveer 2:1, wat betekent dat voor elke twee vrouwen die met deze aandoening worden gediagnosticeerd, er ongeveer één man is. De reden voor deze geslachtsafhankelijkheid is nog niet volledig begrepen, maar het kan te maken hebben met hormonale factoren die van invloed zijn op de ontwikkeling van de ziekte.

Erfelijke versus sporadische vormen
Hoewel medullaire schildklierkanker in de meeste gevallen sporadisch voorkomt, zijn er ook erfelijke vormen. Ongeveer 20-30% van de patiënten met medullaire schildklierkanker heeft een familiaire geschiedenis van de aandoening. De erfelijke variant wordt vaak geassocieerd met het multiple endocriene neoplasie type 2 (MEN 2)-syndroom, dat zich uit in verschillende vormen van endocriene tumoren. Patiënten met een erfelijke aanleg voor medullaire schildklierkanker hebben een aanzienlijk hoger risico om de aandoening te ontwikkelen, wat benadrukt hoe belangrijk genetische screening en expertise kunnen zijn voor gezinnen met een geschiedenis van deze ziekte.

Geografische spreiding
De geografische spreiding van medullaire schildklierkanker kan variëren. In sommige regio's, zoals Azië en bepaalde delen van Europa, lijkt de incidentie lager te zijn in vergelijking met Noord-Amerika. Dit kan te maken hebben met verschillende omgevingsfactoren, levensstijlen en genetische predisposities die invloed hebben op de ontwikkeling van schildklierkanker. Onderzoek naar de epidemiologie in diverse bevolkingsgroepen kan helpen bij het identificeren van risicofactoren en het ontwikkelen van preventiestrategieën.

Leeftijdsdistributie
Medullaire schildklierkanker kan op verschillende leeftijden voorkomen, maar het wordt vaak gediagnosticeerd bij volwassenen tussen de 40 en 60 jaar. De incidentie neemt toe met de leeftijd, wat kan wijzen op een cumulatie van risicofactoren gedurende het leven. Het is van belang om te begrijpen hoe leeftijd de uitkomsten kan beïnvloeden, aangezien oudere patiënten mogelijk meer comorbiditeiten hebben die de behandeling en prognose compliceren.

Oorzaken en types van medullaire schildklierkanker

Medullaire schildklierkanker ontstaat uit parafolliculaire cellen (C-cellen) in de schildklier. Deze C-cellen produceren het hormoon calcitonine, dat betrokken is bij de regulatie van de calciumspiegels in het bloed.

Erfelijke vorm

Bij ongeveer 25% van de patiënten met medullaire schildklierkanker komt de aandoening voor in families. Dit wordt vaak veroorzaakt door een mutatie in het RET-proto-oncogen. Wanneer een patiënt deze vorm van schildklierkanker erfelijk heeft, spreekt men van familiale medullaire schildklierkanker. De overerving is autosomaal dominant, wat betekent dat er een kans van 50% is dat nakomelingen de aandoening erven. Erfelijke medullaire schildklierkanker kan ook gepaard gaan met andere endocriene tumoren, zoals Multiple Endocriene Neoplasie (MEN) type 2A en type 2B. Bij MEN2A komen vaak feochromocytomen (bijniertumoren) en parathyreoïde adenomen (bijschildkliertumoren) voor. Bij MEN2B zijn medullaire schildklierkanker, feochromocytomen en neuromen (meestal goedaardige tumoren van zenuwweefsel) in de mond- en/of spijsverteringskanaalbekleding vaak aanwezig.

Sporadische vorm

Bij ongeveer 75% van de patiënten komt medullaire schildklierkanker sporadisch voor, wat betekent dat de aandoening niet erfelijk is. De piekleeftijd voor deze vorm van kanker ligt tussen de veertig en zestig jaar. Uitzaaiingen naar de nek komen vaak voor bij sporadische gevallen (70%).

Risicofactoren van medullaire schildklierkanker

De risicofactoren voor medullaire schildklierkanker (MCC) kunnen worden onderverdeeld in genetische, omgevings- en levensstijlgerelateerde factoren. Deze factoren spelen een cruciale rol in de ontwikkeling van deze zeldzame vorm van schildklierkanker en kunnen de kans op het ontstaan ervan aanzienlijk beïnvloeden.

Genetische factoren
Genetische predispositie is een belangrijke risicofactor voor medullaire schildklierkanker. Ongeveer 20-30% van de gevallen zijn erfelijk en worden vaak geassocieerd met het multiple endocriene neoplasie type 2 (MEN 2)-syndroom. Binnen dit syndroom zijn er twee hoofdtypen: MEN 2A en MEN 2B.

• MEN 2A: Dit type gaat gepaard met medullaire schildklierkanker, feochromocytoom (een tumor van de bijnier) en primaire hyperparathyreoïdie. Patiënten met MEN 2A hebben een hoog risico op het ontwikkelen van medullaire schildklierkanker, met bijna 100% van de patiënten die deze aandoening ontwikkelen tegen de leeftijd van 50 jaar.
• MEN 2B: Dit type omvat ook medullaire schildklierkanker, maar daarnaast zijn er ook kenmerken zoals mucosale neuromen en marfanoïde lichaamsbouw. Personen met MEN 2B hebben ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van medullaire schildklierkanker, maar de leeftijd waarop de ziekte zich manifesteert, is vaak eerder dan bij MEN 2A.

Genetische tests en expertise zijn belangrijk voor patiënten met een familiegeschiedenis van deze aandoeningen, zodat zij geïnformeerde keuzes kunnen maken over screening en preventieve chirurgische ingrepen.

Omgevingsfactoren
Hoewel de exacte rol van omgevingsfactoren bij de ontwikkeling van medullaire schildklierkanker nog niet volledig begrepen is, zijn er aanwijzingen dat bepaalde omgevingsinvloeden het risico kunnen verhogen. Factoren zoals blootstelling aan straling, met name tijdens de kindertijd, worden vaak genoemd als een potentiële risicofactor voor verschillende vormen van schildklierkanker, inclusief MCC. Studies hebben gesuggereerd dat patiënten die zijn blootgesteld aan straling in de nekregio, bijvoorbeeld door medische behandelingen of nucleaire ongevallen, een verhoogd risico op schildklierkanker hebben.

Daarnaast zijn er onderzoeken die wijzen op een mogelijke link tussen bepaalde chemische stoffen in de omgeving, zoals polycyclische aromatische koolwaterstoffen en bepaalde pesticiden, en een verhoogd risico op schildklierkanker. Verdere studies zijn echter nodig om de specifieke effecten van deze omgevingsfactoren op medullaire schildklierkanker te bevestigen.

Levensstijl en voeding
Levensstijlkeuzes kunnen ook bijdragen aan het risico op het ontwikkelen van medullaire schildklierkanker. Hoewel de gegevens hierover beperkt zijn, zijn er enkele studies die suggereren dat een ongezond voedingspatroon, rijk aan verzadigde vetten en arm aan fruit en groenten, mogelijk geassocieerd kan worden met een hoger risico op schildklierkanker. Het handhaven van een gezond voedingspatroon, rijk aan antioxidanten en voedingsstoffen die de schildkliergezondheid ondersteunen, kan dus bijdragen aan het verlagen van het risico op het ontwikkelen van schildklierkanker, inclusief medullaire schildklierkanker.

Daarnaast kan roken ook een risicofactor zijn voor schildklierkanker. Roken is een bekende risicofactor voor veel soorten kanker en het is mogelijk dat het ook bijdraagt aan de ontwikkeling van schildklierkanker. Rookinname kan de schildklierfunctie beïnvloeden en de immuniteit verzwakken, wat kan leiden tot een verhoogd risico op tumoren.

Hormoonstatus
De hormonale status van een persoon kan eveneens een rol spelen bij het risico op medullaire schildklierkanker. Vrouwen die hormonale therapieën ondergaan, zoals hormoonvervangingstherapie (HRT) of anticonceptiva, hebben mogelijk een ander risicoprofiel in vergelijking met mannen of vrouwen die deze therapieën niet gebruiken. Onderzoek naar de invloed van hormonen op de ontwikkeling van medullaire schildklierkanker is nog in ontwikkeling en vereist verdere studie.

Risicogroepen

Medullaire schildklierkanker (MCC) is een zeldzame vorm van schildklierkanker die verschillende risicogroepen kent. Deze risicogroepen zijn vaak gebaseerd op genetische predisposities, familiegeschiedenis en omgevingsfactoren. Het identificeren van deze groepen is van groot belang voor preventie, vroege opsporing en gerichte behandelingsstrategieën.

Familiegeschiedenis
Een van de belangrijkste risicogroepen voor medullaire schildklierkanker zijn patiënten met een familiegeschiedenis van de ziekte. Zoals eerder vermeld, zijn veel gevallen van MCC erfelijk, vaak als onderdeel van het multiple endocriene neoplasie type 2 (MEN 2)-syndroom. Personen wiens directe familieleden, zoals ouders of broers en zussen, medullaire schildklierkanker hebben gehad, lopen een significant hoger risico op het ontwikkelen van deze aandoening. Dit benadrukt het belang van genetische screening en expertise voor deze groep, zodat zij bewust zijn van hun risico’s en eventuele preventieve maatregelen kunnen nemen.

Genetische predispositie
Genetische mutaties, zoals die in het RET-gen, zijn nauw verbonden met het risico op het ontwikkelen van medullaire schildklierkanker. Degenen met deze genetische mutaties hebben een veel hoger risico om de ziekte te ontwikkelen, soms al op jonge leeftijd. Dit geldt vooral voor personen met MEN 2A en MEN 2B syndromen. Voor hen is vroege diagnose van cruciaal belang, en ze worden vaak aangeraden om routinematig hun schildklier te laten controleren en preventieve chirurgie te overwegen voordat de ziekte zich manifesteert.

Etniciteit en geslacht
Etniciteit kan ook een rol spelen in de risicogroepen voor medullaire schildklierkanker. Studies hebben aangetoond dat MCC vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen. Dit betekent echter niet dat mannen geen risico lopen. De verhouding tussen mannen en vrouwen in gevallen van MCC is ongeveer 2:1. Dit verschil kan gedeeltelijk te maken hebben met hormonale factoren, maar ook met variaties in genetische predispositie en toegang tot gezondheidszorg.

Bepaalde etnische groepen kunnen ook een verhoogd risico hebben op medullaire schildklierkanker, hoewel de gegevens hierover beperkt zijn. Onderzoek naar de prevalentie van schildklierkanker in verschillende etnische populaties kan inzicht geven in mogelijke genetische en omgevingsfactoren die bijdragen aan dit verhoogde risico.

Leeftijd
Leeftijd is een andere belangrijke factor die het risico op medullaire schildklierkanker beïnvloedt. De meeste gevallen worden gediagnosticeerd bij volwassenen, vaak tussen de 30 en 50 jaar. Jongeren en ouderen kunnen ook worden getroffen, maar het risico neemt meestal toe met de leeftijd. Het is belangrijk voor zorgverleners om alert te zijn op symptomen van schildklierkanker bij alle leeftijdsgroepen, vooral bij degenen die tot een risicogroep behoren.

Omgevingsfactoren
Omgevingsfactoren kunnen ook invloed hebben op de ontwikkeling van medullaire schildklierkanker. Personen die zijn blootgesteld aan straling, vooral in de nekregio, hebben een verhoogd risico op schildklierkanker. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij mensen die eerder medische behandelingen hebben ondergaan waarbij straling werd gebruikt of bij degenen die in de buurt van nucleaire faciliteiten wonen. Onderzoekers blijven de relatie tussen omgevingsfactoren en medullaire schildklierkanker bestuderen om beter te begrijpen welke invloeden er zijn en hoe deze risicogroepen kunnen worden beschermd.

Symptomen: Zwelling in de nek

Beginstadium

Medullaire schildklierkanker ontwikkelt zich meestal langzaam, waardoor vroege symptomen vaak afwezig zijn. Wanneer symptomen optreden, kunnen de volgende tekenen voorkomen:

• een pijnloze zwelling in de nek nabij de schildklier (aan de voorkant van de nek of keel), wat kan lijken op vergrote lymfeklieren
• hoesten, soms met bloed ophoesten
• kortademigheid
• moeite met ademhalen door vernauwing van de luchtwegen
• slikproblemen en soms ook slikpijn

Later stadium: Uitzaaiingen

In latere stadia van medullaire schildklierkanker kunnen de symptomen ernstiger worden doordat de kanker zich heeft verspreid naar de lymfeklieren in de nek. De symptomen kunnen dan omvatten:

• een gevoel van verstikking
• een aanzienlijke zwelling in de nek
• kaakpijn
• nekpijn
• oorpijn

In gevorderde stadia kan de tumor leiden tot een verhoogde productie van calcitonine, wat kan resulteren in symptomen zoals diarree en blozen. Bij uitzaaiingen in de zenuwen die de stembanden aansteken, kan de patiënt last krijgen van heesheid of veranderingen in de stem.

Alarmsymptomen

Als een patiënt een knobbel of zwelling onder de adamsappel opmerkt die niet verdwijnt, is het belangrijk om een arts te raadplegen. Dit geldt ook als er een of meer van de volgende symptomen optreden:

• aanhoudende onverklaarbare heesheid
• slikproblemen
• aanhoudende keelpijn
• nekpijn

Niet alle nektumoren zijn kwaadaardig. Andere aandoeningen, zoals gezwollen lymfeklieren, kunnen ook een knobbel in de nek veroorzaken. Indien een arts vermoedt dat de tumor kwaadaardig is, zal hij de patiënt doorgaans doorverwijzen naar een specialist voor verdere diagnostische onderzoeken.

Diagnose en onderzoeken

Erfelijke vorm
Bij patiënten met de erfelijke vorm van medullaire schildklierkanker kan een afwijkend kankergen worden opgespoord via een bloedonderzoek. Dit maakt een vroege diagnose en tijdige behandeling mogelijk.

Sporadische vorm
Bij de sporadische (niet-erfelijke) vorm van medullaire schildklierkanker wordt de diagnose vaak in een later stadium gesteld, omdat vroege stadia weinig specifieke symptomen vertonen. De arts kan de nek van de patiënt onderzoeken en mogelijk een knobbel ontdekken via echografie of röntgenfoto. De definitieve diagnose van (medullaire) schildklierkanker wordt vaak gesteld door middel van een fijne naaldaspiratiebiopsie van de schildklierknoop. In sommige gevallen wordt de diagnose bevestigd nadat de knobbel chirurgisch is verwijderd. Patiënten met verdachte resultaten van een biopsie krijgen vaak aanvullende bloedonderzoeken. Als de kanker aanwezig is, zullen de eiwitten calcitonine en carcino-embryonaal antigeen (CEA) in het bloed verhoogd zijn.

Behandeling van de tumor

De gebruikelijke behandeling voor medullaire schildklierkanker bestaat uit het chirurgisch verwijderen van de gehele schildklier en eventueel aangetaste lymfeklieren. Na de operatie is meestal levenslange medicatie nodig ter vervanging van de schildklierhormonen. Andere behandelingsopties omvatten radiotherapie bij een verhoogd risico op terugkeer van de kanker en chemotherapie als de kanker zich heeft verspreid.

Prognose: Afhankelijk van uitzaaiingen

Medullaire schildklierkanker heeft vaak een traag verloop. In een vroeg stadium kan de kanker goed behandeld worden. De overlevingskansen op lange termijn hangen af van het stadium van de ziekte op het moment van diagnose. De bloedspiegels van calcitonine en CEA tijdens het eerste jaar na de operatie zijn ook belangrijke voorspellers van overleving.

De tienjaarsoverleving van medullaire schildklierkanker is als volgt:

• 95% als de kanker alleen in de schildklier voorkomt
• 75% als de kanker zich heeft verspreid naar nabijgelegen lymfeklieren in de nek
• 20% als de kanker zich heeft verspreid naar andere lichaamsdelen, zoals de longen (longmetastasen), de lever (levermetastasen) en de botten (botmetastasen)

Complicaties van medullaire schildklierkanker

Uitzaaiingen (metastasen)
Medullaire schildklierkanker kan zich verspreiden naar andere delen van het lichaam, zoals de lymfeklieren in de nek, de longen, de lever en de botten. Deze uitzaaiingen kunnen leiden tot ernstige complicaties, zoals ademhalingsproblemen, leverfalen en botpijn.

Hoge calcitoninespiegels
In gevorderde stadia kan de tumor een overmatige productie van calcitonine veroorzaken, wat kan leiden tot symptomen zoals diarree en blozen. Hoge calcitoninespiegels kunnen ook het calcium- en hormoonevenwicht in het lichaam verstoren.

Verstoring van de stem en spraak
Als de kanker uitzaait naar de zenuwen die de stembanden aansteken, kan dit leiden tot heesheid of veranderingen in de stem. Dit kan invloed hebben op de spreek- en communicatievaardigheden van de patiënt.

Ademhalingsproblemen
Door uitzaaiingen naar de luchtwegen kan er een gevoel van verstikking optreden, en kan de ademhaling bemoeilijkt worden. Dit kan ook leiden tot ernstige kortademigheid en moeite met ademhalen.

Pijn en ongemak
Patiënten kunnen last krijgen van kaakpijn, nekpijn en oor pijn als gevolg van de tumor of uitzaaiingen naar nabijgelegen weefsels. Deze pijn kan de levenskwaliteit aanzienlijk beïnvloeden.

Preventie van medullaire schildklierkanker

Regelmatige controle bij erfelijke aanleg
Voor mensen met een familiaire voorgeschiedenis van medullaire schildklierkanker of gerelateerde aandoeningen zoals MEN2A en MEN2B, is het belangrijk om regelmatige controles en genetische screenings te ondergaan. Dit kan helpen bij het vroegtijdig opsporen van afwijkingen en het nemen van preventieve maatregelen.

Genetisch advies en testing
Voor personen met een familiegeschiedenis van medullaire schildklierkanker kan genetisch advies en testing nuttig zijn om te bepalen of zij drager zijn van de RET-mutatie. Dit kan leiden tot vroege interventie en monitoring om de ziekte in een vroeg stadium te detecteren.

Gezonde levensstijl
Het handhaven van een gezonde levensstijl, inclusief een evenwichtig voedingspatroon en regelmatige lichaamsbeweging, kan bijdragen aan een algemeen goede gezondheid en mogelijk het risico op het ontwikkelen van bepaalde vormen van kanker verminderen.

Bewustzijn van symptomen
Het is belangrijk om alert te zijn op vroege symptomen van schildklierkanker, zoals pijnloze zwellingen in de nek, heesheid of slikproblemen. Vroege detectie kan leiden tot een betere prognose en effectievere behandeling.

Medische opvolging
Voor patiënten die behandeld zijn voor schildklierkanker, is het cruciaal om de medische controleafspraken na te komen. Regelmatige controles kunnen helpen om eventuele terugkerende ziekte of complicaties vroegtijdig op te sporen.

Lees verder

• Schildklierkanker: Kanker in schildklier met knobbeltje
• Schildklierknobbeltjes: Knobbeltjes (nodules) in schildklier
• Schildklierscan: Nucleair beeldvormend onderzoek
• Struma (goiter, kropgezwel): Zwelling van schildklier
• Kankerpijn: Oorzaken & types pijn en soorten pijnmedicatie