CADASIL: Hersenaandoening met beroerte en migraine
Cerebrale autosomaal dominante arteriopathie met subcorticale infarcten en leukoencefalopathie (CADASIL) is een erfelijke hersenaandoening waarbij een patiënt op elk moment in het leven mogelijk te maken krijgt met een beroerte. Verder kampt de patiënt ook met migraine en andere gezondheidsproblemen. De ziekte is het gevolg van een foutje in een gen dat de patiënt overgeërft heeft van een ouder. De progressieve aandoening is niet te genezen anno oktober 2020, maar het is wel mogelijk om de symptomen te verlichten en voor de patiënt ondersteunend te zorgen.
Synoniemen van CADASIL
Andere namen voor CADASIL zijn
- CADASIL-syndroom
- cerebrale arteriopathie met subcorticale infarcten en leukoencefalopathie
- erfelijke dementie, multi-infarct-type
- familial vascular leukoencephalopathy
- familiale vasculaire leuko-encefalopathie
- hereditaire multi-infarct dementie
Epidemiologie van hersenaandoening
CADASIL is een zeldzame aandoening. In Nederland zijn enkele honderden families bekend met de ziekte. De aandoening presenteert zich meestal bij patiënten vanaf 45-50-jarige leeftijd. CADASIL is bijgevolg een vorm van
jongdementie.
Oorzaken: Schade aan bloedvaten in hersenen
Genetische verandering
Mutaties (wijzigingen) in het NOTCH3-gen, gelegen op chromosoom 19, zijn verantwoordelijk voor CADASIL. Het NOTCH3-gen verschaft instructies voor het produceren van het Notch3-receptoreiwit, wat belangrijk is voor de normale functie en overleving van vasculaire gladde spiercellen. Wanneer bepaalde moleculen zich binden aan Notch3-receptoren, sturen de receptoren signalen naar de celkern. Deze signalen activeren dan bepaalde genen in vasculaire gladde spiercellen. NOTCH3 -genmutaties leiden tot de productie van een abnormaal Notch3-receptoreiwit waardoor de functie en overleving van vasculaire gladde spiercellen aangetast is. Hierdoor ontstaat een zelfvernietiging (apoptose) van deze cellen. In de
hersenen resulteert het verlies van vasculaire gladde spiercellen in een beschadiging van kleine bloedvaten in het hoofd, hetgeen leidt tot de tekenen van CADASIL.
Overervingspatroon
Cerebrale autosomaal dominante arteriopathie met subcorticale infarcten en leukoencefalopathie wordt overgeërfd via een autosomaal dominant patroon. De persoon heeft met andere woorden een kans van één op twee om het defecte gen van een ouder te erven. Af en toe is de ziekte het resultaat van nieuwe mutaties in het NOTCH3-gen. Dit komt vaker voor bij patiënten zonder familiale geschiedenis van de stoornis.
Risicofactoren van cerebrale autosomaal dominante arteriopathie met subcorticale infarcten en leukoencefalopathie
CADASIL is niet geassocieerd met de gebruikelijke risicofactoren voor een beroerte en een
hartaanval, zoals een
hoge bloeddruk en een hoog
cholesterolgehalte, hoewel sommige getroffen patiënten mogelijk ook deze gezondheidsproblemen hebben.
Symptomen
De leeftijd waarop de symptomen van CADASIL voor het eerst beginnen varieert sterk tussen de getroffen patiënten, net als de ernst en het verloop van deze kenmerken.

Patiënten met CADASIL lijden vaak aan migraine /
Bron: Geralt, PixabayMigraine door schade aan bloedvaten
Cerebrale autosomaal dominante arteriopathie met subcorticale infarcten en leukoencefalopathie tast de bloedstroom in de kleine bloedvaten aan en dan vooral in de hersenen. De spiercellen rondom deze bloedvaten (vasculaire gladde spiercellen) zijn abnormaal en sterven geleidelijk af. In de hersenen leidt de resulterende bloedvatschade (arteriopathie) tot
migraine, vaak met
visuele gewaarwordingen of aura's, of terugkerende
epileptische aanvallen. Zo’n vier op de tien patiënten met de
hersenaandoening lijdt aan migraine.
Beroerte door herseninfarct
De beschadigde bloedvaten verminderen de bloedstroom en veroorzaken gebieden van weefselsterfte (infarcten) door het hele lichaam. Een herseninfarct leidt sneller tot een
beroerte. Bij patiënten met CADASIL is op elk moment een beroerte mogelijk vanaf de kindertijd tot de late volwassen leeftijd, maar meestal treedt dit op op middelbare leeftijd. Een beroerte leidt tot tal van mogelijke tekenen, zoals spraakproblemen, incontinentie en een
verlamming. Patiënten met CADASIL hebben vaak meer dan één beroerte in hun leven. Herhalende beroertes leiden na verloop van tijd tot hersenschade. Beroertes die optreden in het subcorticale gebied van de hersenen (zorgen voor het redeneren en het geheugen) veroorzaken een progressief verlies van de intellectuele functie (dementie) en veranderingen in de stemming, het gedrag en persoonlijkheid.
Apathie (gebrek aan motivatie in het leven) is bijvoorbeeld een kenmerk dat vaak aanwezig is bij patiënten met CADASIL.
Psychische problemen
Circa drie op de tien patiënten met CADASIL ontwikkelt een
depressie en andere
psychiatrische problemen.
Diagnose en onderzoeken
Veel patiënten met CADASIL ontwikkelen leukoencefalopathie. Dit is de
medische term voor een verandering is in de witte stof, een type hersenweefsel. Deze verandering is zichtbaar via een
MRI-scan. Een DNA-onderzoek spoort het afwijkende gen op hetgeen de diagnose bevestigt. Af en toe voert de arts een
huidbiopsie uit omdat dit weefselmonster onder een microscoop ook afwijkingen vertoont die wijzen in de richting van CADASIL. Een prenatale test is tot slot mogelijk wanneer de hersenaandoening bekend is in de familie.

Een gezonde levensstijl is aanbevolen /
Bron: Jill111, PixabayBehandeling
Een genezing bestaat niet voor cerebrale autosomaal dominante arteriopathie met subcorticale infarcten en leukoencefalopathie. De arts zet daarom een ondersteunende behandeling, en aangepaste begeleiding en verzorging in om de symptomen te verlichten. Verder is het belangrijk dat een patiënt een gezonde levensstijl hanteert.
In Nederland kunnen patiënten en mensen uit de omgeving van een patiënt met deze aandoening terecht bij de
Stichting Platform CADASIL. De stichting doet aan belangenbehartiging, brengt betrokkenen samen via een internetplatform en ondersteunt en stimuleert wetenschappelijk onderzoek rond de aandoening.
Prognose
De symptomen van CADASIL verergeren in de loop van de tijd. Dit houdt in dat patiënten in de laatste jaren van hun leven hulpbehoevend zijn en volledig afhankelijk zijn van zorg.
Lees verder