Spierbiopsie: Verwijdering van stukje weefsel uit spier
Een spierbiopsie is een medische procedure waarbij de arts een klein stukje spierweefsel verwijdert voor verder onderzoek. Dit is vooral nodig voor het opsporen van aandoeningen, maar ook is het mogelijk om dankzij het wegnemen van een stukje weefsel uit een spier bepaalde effecten van medicijnen op te volgen of het verschil tussen een zenuw- en spieraandoening te bepalen. Voor de procedure zijn meestal geen specifieke voorbereidingen vereist. De procedure verloopt zo goed als pijnloos, al ervaart de patiënt soms achteraf nog wel wat pijn of kampt hij af en toe met enkele bijwerkingen zoals een bloeding of een infectie.
Indicatie van weefselmonster van spier
Aandoeningen opsporen
Een spierbiopsie is nuttig voor het identificeren of detecteren van volgende mogelijke aandoeningen:
Problemen opvolgen
De arts zet mogelijk een
biopsie van een spier in om de effecten van
medicijnen, toxines (gifstoffen) of
elektrolytische aandoeningen na te gaan.
Zekerheid van spieraandoening
Een spierbiopsie is soms nodig om het verschil tussen zenuw- en spieraandoeningen te bepalen.
Tegenindicatie van verwijdering van spierbiopt
Wanneer een spier recentelijk beschadigd is geraakt, zoals door een naald bij een
elektromyografie (meting van de elektrische spieractiviteit), is een spierbiopsie niet aangewezen. Het wegnemen van spierweefsel is evenmin aanbevolen wanneer een spier door een reeds bestaande aandoening is aangetast, zoals bij zenuwcompressie (
beknelde zenuw).
[IMAGE=873387757552=RIGHT]
Sommige patiënten krijgen voor de spierbiopsie een bloedonderzoek
Voor de spierbiopsie
Naast een volledige
medische geschiedenis voert de arts een volledig lichamelijk onderzoek uit om er zeker van te zijn dat de patiënt zich in goede gezondheid bevindt voordat hij de procedure ondergaat. Mogelijk is een
bloedonderzoek nodig of zijn andere diagnostische testen vereist. De arts moet verder op de hoogte zijn van gevoeligheden of
allergische reacties op
geneesmiddelen,
latex, tape of anesthetica (lokaal en algemeen). De arts moet verder over alle informatie beschikken inzake de genomen medicijnen, supplementen en
kruidengeneesmiddelen. Meestal hoeft de patiënt geen speciale voorbereidingen te nemen voor de biopsie van het spierweefsel. Als de patiënt
anesthesie krijgt, is het belangrijk dat hij de instructies van de arts opvolgt, zoals niets eten of drinken voor het onderzoek.
Tijdens het wegnemen van het spierweefsel
De patiënt is meestal wakker wanneer de arts de spierbiopsie uitvoert, al is het wel mogelijk dat de arts de patiënt eerst een kalmerend medicijn toedient. De patiënt moet tijdens de procedure zo stil mogelijk blijven liggen. De arts past eerst een
verdovend medicijn (lokale anesthesie) toe op het biopsiegebied. De arts injecteert dit verdovingsmiddel, wat soms een
branderig gevoel of stekend gevoel veroorzaakt bij de patiënt. Dit gevoel verdwijnt snel omdat het gebied gevoelloos wordt. Er zijn twee soorten spierbiopsie, namelijk een naaldbiopsie en een open biopsie. Na beide soorten biopsie stuurt de arts het weefsel naar een laboratorium voor verder onderzoek.
Naaldbiopsie
Bij een naaldbiopsie plaatst de arts een naald in de spier. Wanneer de arts de naald terugtrekt (verwijdert), blijft er een stukje weefsel in de naald achter. Soms zijn er meerdere naaldprikken nodig om een voldoende groot monster te krijgen.
Open biopsie
Bij een open biopsie maakt de arts een kleine snede (incisie) in de huid en in de spier. Vervolgens verwijdert de arts het spierweefsel.
Resultaten van onderzoek
Normale resultaten
Wanneer een spierbiopt normaal is, is er geen schade aan of probleem met de spier.
Abnormale resultaten
Een spierbiopsie diagnosticeert onder andere de volgende aandoeningen:
- aandoeningen waarbij een ontsteking van de bloedvaten betrokken is die daarnaast de spieren aantasten (necrotiserende vasculitis)
- een erfelijke spierziekte (Duchenne spierdystrofie of Becker spierdystrofie)
- een infectie veroorzaakt door een parasiet die leeft in rauw vlees (trichinose)
- een inflammatoire ziekte die spierzwakte, zwelling van gevoeligheid en weefselbeschadiging veroorzaakt (polymyositis)
- een spierontsteking (myositis)
- een spierziekte met een ontsteking en huiduitslag (dermatomyositis)
- een verlies van spiermassa (spieratrofie)
- een vernietiging van de spier (myopathische veranderingen)
- een zwelling, ontsteking en verdikking van spierweefsel onder de huid (fascia) (eosinofiele fasciitis)
- traumatische spierschade
- verlamde spieren
- verschillende spierdystrofieën
- weefselsterfte van de spier (necrose)
- zenuwproblemen die de spieren treffen
Risico’s van medische procedure
Een spierbiopsie gaat doorgaans gepaard met weinig risico’s of bijwerkingen. Soms krijgen patiënten echter te maken met bloedingen,
blauwe plekken, en zeer zelden ook schade aan het spierweefsel of andere weefsels in het gebied. Is de huid gebroken (beschadigd), dan kampt een patiënt tevens sneller met een infectie. Tot slot is het verdoofde gebied soms nog ongeveer een week
pijnlijk.
Lees verder