Parinaud oculoglandulair syndroom: Ooginfectie met rood oog
Het Parinaud oculoglandulair syndroom (POS) is een zeldzame ooginfectie veroorzaakt door mogelijk diverse ziekteverwekkers, waaronder bacteriën, schimmels en virussen. De patiënt vertoont een klinisch beeld dat vergelijkbaar is met conjunctivitis (oogbindvliesontsteking). Hierbij ontstaan diverse oogproblemen aan één oog. Ook andere tekenen komen voor, zoals koorts en gezwollen lymfeklieren. Dankzij een snelle diagnose en behandeling is de prognose meestal uitstekend.
Parinaud oculoglandulair syndroom versus Parinaud-syndroom
Het Parinaud-syndroom is niet hetzelfde als het Parinaud oculoglandulair syndroom. Bij het Parinaud-syndroom heeft een patiënt moeite om omhoog te kijken. Dit is het gevolg van een
hersentumor en vereist een onmiddellijk uitgebreid onderzoek door de arts en oogarts.
Epidemiologie
Het Parinaud oculoglandulair syndroom komt wereldwijd voor, maar is zeldzaam. De aandoening is vaker te vinden in regio's waar de betrokken ziekteverwekkers endemisch zijn. De incidentie kan variëren afhankelijk van de prevalentie van de veroorzakende pathogenen in een bepaald gebied. De ziekte wordt vaak gezien in gebieden waar mensen veel contact hebben met katten of wilde dieren, of waar de infectieziekten die het syndroom kunnen veroorzaken vaker voorkomen.
Oorzaken
Bacteriën
Het Parinaud oculoglandulair syndroom is in verband gebracht met verschillende infectieziekten, en dan vooral met de
kattenkrabziekte (veroorzaakt door
Bartonella henselae) en
tularemie (aandoening met symptomen aan huid en longen) (veroorzaakt door
Francisella tularensis). Soms komt de aandoening ook voor bij
tuberculose (bacteriële infectie met
longproblemen), atypische mycobacteriën en
syfilis.
Schimmels
Schimmelinfecties zijn ook in verband gebracht met dit syndroom, en dan vooral
sporotrichose (
S. schenckii),
blastomycose (
Blastomyces dermatitidis) en
coccidioidomycose (
Coccidioides immitis).
Virussen
Ook sommige
virussen veroorzaken de ooginfectie (
herpes simplex-virus).
Verspreiding
De ziekteverwekkers komen rechtstreeks in het oog terecht (via een
vinger of ander voorwerp). Soms gebeurt de
overdracht van de infectie echter ook via druppelinfectie. Door te
niezen of
hoesten komen mogelijk besmette luchtdruppeltjes in het oog terecht. Een verspreiding van het organisme via de bloedbaan naar het oog is tot slot ook mogelijk.
Risicofactoren
De belangrijkste risicofactoren voor het ontwikkelen van het Parinaud oculoglandulair syndroom zijn contact met geïnfecteerde dieren of omgevingen, evenals een verminderde afweer. Mensen met een verzwakt immuunsysteem of bestaande chronische aandoeningen hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van deze aandoening. Andere risicofactoren kunnen blootstelling aan specifieke ziekteverwekkers zijn, afhankelijk van de regio en de prevalentie van de pathogenen.
Symptomen
Oog
Meestal is slechts één oog getroffen. Het aangetaste oog lijkt op een oog dat getroffen is door
conjunctivitis (
ontsteking van het
oogbindvlies).
De symptomen van het Parinaud oculoglandulair syndroom zijn onder meer:
Andere tekenen
De aandoening treedt op in combinatie met een zwelling van nabijgelegen
gezwollen lymfeklieren (vaak voor het oor aan dezelfde kant als het getroffen oog), een algemeen ziek gevoel en koorts.
Alarmsymptomen
Alarmsymptomen die op een ernstigere aandoening kunnen wijzen zijn onder andere:
Diagnose en onderzoeken
Een arts bemerkt de aanwezige tekenen van koorts met een ziekte. Verder is een
oogonderzoek door de oogarts nodig. Hij identificeert zwellingen (conjunctivale
knobbeltjes) aan de binnenkant van het ooglid of het wit van het oog. Een
bloedonderzoek onthult de aanwezigheid van een infectie. Het aantal witte bloedcellen is hoog of laag, afhankelijk van de oorzaak van de infectie. Een
bloedtest controleert de antilichaamspiegels. Dit is de belangrijkste methode om veel van de infecties te diagnosticeren die het Parinaud oculoglandulair syndroom veroorzaken. Andere testen zijn een
biopsie van de lymfeklier en een laboratoriumcultuur van oogvocht, lymfeklierweefsel of bloed.
Behandeling
Afhankelijk van de oorzaak van de infectie, zet de arts
antibiotica in (wanneer sprake is van een bacteriële infectie).
Antimycotica (schimmeldodende medicijnen) bestrijden een schimmelinfectie, terwijl
antivirale geneesmiddelen gebruikt worden voor het behandelen van virale infecties. In zeldzame gevallen is chirurgie nodig om de geïnfecteerde weefsels te verwijderen en het gebied te reinigen.
Prognose
De vooruitzichten van de aandoening hangen af van de oorzaak van de infectie. Als de arts de diagnose vroegtijdig stelt en de behandeling meteen begint, is de uitkomst van het Parinaud oculoglandulair syndroom in het algemeen zeer goed.
Complicaties
Ernstige complicaties van het Parinaud oculoglandulair syndroom zijn zeldzaam. De oogbindvliesknobbeltjes gaan soms verzweren tijdens het genezingsproces. De
ooginfectie verspreidt zich soms ook naar nabijgelegen weefsels of in de bloedbaan.
Regelmatig de handen wassen is noodzakelijk /
Bron: Gentle07, PixabayPreventie
Regelmatig de
handen wassen vermindert de kans op het krijgen van Parinaud oculoglandulair syndroom. De kattenkrabziekte voorkomen is mogelijk door een krab van een (gezonde) kat te vermijden (indien mogelijk). Tularemie vermijden is mogelijk door geen contact te hebben met wilde konijnen, eekhoorns of teken.
Lees verder