Achillespeesontsteking: symptomen, oorzaken en behandeling
Een achillespeesontsteking of tendinitis achillis is een overbelastingsblessure van de achillespees, de pees die van de kuitspier naar de hiel loopt. Een achillespeesontsteking komt het meest voor bij hardlopers die plotseling de intensiteit of duur van hun parcours hebben verhoogd. Het komt ook vaak voor bij mensen van middelbare leeftijd die alleen af en toe in het weekend sporten, zoals tennis of basketbal. De meeste gevallen van achillespeesontsteking kunnen worden behandeld met relatief eenvoudige zelfzorgmaatregelen. Het herstel kan enkele maanden duren. Meer ernstige gevallen van achillespeesontsteking kunnen leiden tot peesscheuren die chirurgisch herstel kunnen vereisen.
Wat is een achillespeesontsteking?
Na jaren van probleemloos hardlopen voelde Erik plots een scherpe pijn in zijn hiel. Elke stap werd een uitdaging, alsof zijn voet tegen hem samenspande. De diagnose was duidelijk: achillespeesontsteking. Wat ooit een ontspannen ochtendroutine was, veranderde in een dagelijks ritueel van rekken, rusten en voorzichtig opbouwen. Erik lacht nu als hij zijn oefeningen doet terwijl zijn hond geduldig toekijkt, want hij weet dat elke kleine vooruitgang hem dichter bij zijn vertrouwde rondje door het park brengt.
Een achillespeesontsteking (afgebeeld in het rood) /
Bron: Injurymap, Wikimedia Commons (CC BY-4.0)De achillespees bevestigt je kuitspieren aan het hielbot. Je gebruikt deze pees om te springen, lopen, rennen en staan op de bal van je voeten. Overbelasting van de achillespees komt vooral door activiteiten als hardlopen en springen en dit kan een pijnlijke ontsteking van de achillespees veroorzaken, bekend een achillespeesontsteking of tendinitis achillis. Er worden twee soorten achillespeesontsteking onderscheiden: insertie achillespeesontstekingen en niet-insertie achillespeesontsteking. Insertie achillespeesontsteking is ter hoogte van het hielbot waar de achillespees aanhecht aan het bot en wordt ook wel insertie-tendinopathie genoemd. De andere vorm heeft betrekking op vezels in het middelste deel van de pees en treft vooral jonge mensen die actief zijn. Middels zelfzorgmaatregelen kun je het euvel verhelpen. Als de thuisbehandeling echter niet werkt, is het belangrijk om naar je huisarts te gaan. Als de peesontsteking erger wordt, kan de pees scheuren. Mogelijk heb je medicijnen of een operatie nodig om de pijn te verlichten.
Epidemiologie
Achillespeesontsteking, ook bekend als achillespees tendinitis, is een veelvoorkomende blessure, vooral onder sporters en mensen met een actieve levensstijl. De incidentie en prevalentie van achillespeesontsteking worden beïnvloed door verschillende factoren zoals geslacht, leeftijd, klimaat, leefstijl, en genetische aanleg. Hieronder volgt een uitgebreide beschrijving van deze factoren, zowel regionaal als wereldwijd.
Geslachts- en leeftijdsverschillen
Achillespeesontsteking komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, met een verhouding van ongeveer 2:1. Dit verschil kan worden toegeschreven aan het feit dat mannen vaak intensiever sporten, zoals hardlopen en voetbal, waarbij de achillespees veel belast wordt. In Nederland bedraagt de prevalentie van achillespeesontsteking ongeveer 6-10% bij volwassen sporters, terwijl de prevalentie bij de algemene bevolking rond de 2-3% ligt. Bij kinderen is de aandoening zeldzaam, maar kan het voorkomen bij jonge atleten die intensief trainen. In België zien we soortgelijke cijfers, waarbij mannen vaker getroffen worden, vooral in de leeftijdsgroep van 30-50 jaar. Vrouwen ontwikkelen achillespeesontsteking vooral na de menopauze, wat mogelijk te maken heeft met veranderingen in hormoonspiegels en peeselasticiteit.
Klimaat en geografische verschillen
Het klimaat kan indirect invloed hebben op het ontstaan van achillespeesontsteking. In koudere klimaten, zoals in Nederland en België, zien we vaker gevallen van peesontstekingen tijdens de wintermaanden. Koud weer kan de doorbloeding van de spieren en pezen verminderen, waardoor het risico op blessures toeneemt. In de Nederlandse overzeese gebiedsdelen, zoals Aruba en Curaçao, worden minder gevallen van achillespeesontsteking gemeld, waarschijnlijk vanwege het warmere klimaat en de lagere deelname aan intensieve sporten zoals hardlopen. Het warme klimaat zorgt voor een betere doorbloeding van de spieren en pezen, wat kan helpen bij het voorkomen van blessures.
Wereldwijd is achillespeesontsteking een veelvoorkomende blessure, vooral onder hardlopers en sporters die springen of sprinten. In de Verenigde Staten is de prevalentie bij hardlopers geschat op ongeveer 10%, terwijl in Europa vergelijkbare cijfers worden gezien. In landen met warmere klimaten, zoals Brazilië en andere delen van Zuid-Amerika, komt achillespeesontsteking minder vaak voor, mogelijk door een combinatie van klimaat en leefstijlverschillen.
Leefstijl en andere risicofactoren
Leefstijl speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van achillespeesontsteking. Mensen die intensief sporten, zoals hardlopers, voetballers en tennisspelers, lopen een verhoogd risico op deze blessure door de herhaalde belasting van de achillespees. In Nederland en België wordt hardlopen steeds populairder, wat heeft geleid tot een toename van het aantal gevallen van achillespeesontsteking. Ongeveer 5-12% van de recreatieve hardlopers krijgt te maken met deze blessure.
Andere risicofactoren zijn overgewicht, onvoldoende warming-up en verkeerde looptechniek.
Obesitas of overgewicht zorgt voor een verhoogde belasting van de achillespees, wat kan leiden tot irritatie en ontsteking. Een onvoldoende warming-up kan de spieren en pezen stijf houden, waardoor ze kwetsbaarder zijn voor blessures. Verkeerde schoenen of een onjuiste looptechniek kunnen eveneens bijdragen aan een verhoogd risico op achillespeesontsteking.
Genetische factoren
Er zijn aanwijzingen dat genetische factoren een rol kunnen spelen bij de gevoeligheid voor achillespeesontsteking. Mensen met een familiaire geschiedenis van peesproblemen hebben een verhoogd risico om deze blessure te ontwikkelen. Genetische variaties in de structuur van
collageen, het belangrijkste eiwit in pezen, kunnen bijdragen aan een verhoogde kwetsbaarheid voor peesontstekingen. In Nederland en België zijn er families waarin meerdere leden achillespeesproblemen hebben, wat wijst op een erfelijke component.
Wereldwijd wordt onderzoek gedaan naar genetische markers die gevoeligheid voor peesblessures kunnen voorspellen. In sommige populaties, zoals die in Noord-Europa, is er een hoger risico op het ontwikkelen van achillespeesontsteking, mogelijk door genetische predisposities gecombineerd met leefstijlkeuzes, zoals veelvuldig hardlopen.
Wereldwijde verschillen
De prevalentie van achillespeesontsteking varieert wereldwijd, afhankelijk van klimaat, cultuur en sportgewoonten. In Europa en Noord-Amerika, waar hardlopen en andere impactvolle sporten populair zijn, is de prevalentie hoger. In Aziatische landen, zoals Japan, ligt de prevalentie iets lager, mogelijk door andere sportgewoonten en minder deelname aan intensieve impactvolle sporten. In de Nederlandse overzeese gebiedsdelen is de incidentie van achillespeesontsteking lager dan in Nederland zelf, waarschijnlijk door een combinatie van klimatologische voordelen en minder intensieve sportbeoefening.
De epidemiologie van achillespeesontsteking laat zien dat zowel genetische als omgevingsfactoren een rol spelen in de ontwikkeling van deze blessure. Preventie, zoals het dragen van geschikt schoeisel, een goede warming-up, en het vermijden van overbelasting, is cruciaal om het risico te verminderen en een blessurevrije levensstijl te behouden.
Symptomen
De klachten van een achillespeesontsteking ontstaan meestal geleidelijk en ontwikkelen zich gewoonlijk gedurende een aantal dagen of zelfs weken. Symptomen van een achillespeesontsteking kunnen bestaan uit:
- pijn, in het begin vaak mild en mogelijk alleen merkbaar na inspanning
- na verloop van tijd kan de pijn constant aanwezig zijn en ernstig worden
- pijn is heviger als je gedurende langere tijd hardloopt of bij het traplopen
- stijfheid en dit wordt meestal verlicht door activiteit
- traagheid van bewegen in het been
- gevoeligheid, vooral 's morgens en meestal gevoeld net boven waar de pees hecht aan het hielbot
- zwelling
Pathofysiologie en ontstaansmechanisme van een achillespeesontsteking
Een achillespeesontsteking, ook wel tendinitis van de achillespees genoemd, ontstaat door overbelasting van de achillespees, de grootste en sterkste pees in het menselijk lichaam. Deze pees verbindt de kuitspieren (de gastrocnemius en soleus) met het hielbeen en speelt een cruciale rol bij het lopen, rennen en springen. Hieronder bespreken we de pathofysiologie en het ontstaansmechanisme van deze veelvoorkomende blessure.
Overbelasting en microtrauma
De belangrijkste oorzaak van een achillespeesontsteking is herhaaldelijke overbelasting. Bij activiteiten zoals hardlopen, springen of intensief sporten wordt de achillespees continu aangespannen en weer ontspannen, wat leidt tot een opeenstapeling van kleine beschadigingen, ook wel microtrauma's genoemd. Als de pees onvoldoende tijd krijgt om te herstellen, kunnen deze microtrauma's zich ophopen, wat leidt tot ontsteking van de peesvezels.
Ontstekingsproces
Wanneer de pees overbelast wordt, raakt het bindweefsel ontstoken. Dit leidt tot zwelling, pijn en verminderde functie van de achillespees. Tijdens dit proces worden ontstekingscellen naar de plaats van de beschadiging gestuurd, die stoffen vrijgeven om beschadigd weefsel af te breken en nieuw weefsel te vormen. Echter, wanneer de belasting aanhoudt, krijgt het lichaam niet voldoende tijd om nieuw gezond weefsel aan te maken, wat leidt tot chronische ontsteking.
Degeneratieve veranderingen
Bij een langdurige ontsteking kan de pees degeneratieve veranderingen ondergaan, wat betekent dat de structuur van de peesvezels verandert. Dit wordt tendinose genoemd, waarbij de vezels van de achillespees zwakker en minder georganiseerd worden. De normale collageenstructuur van de pees wordt vervangen door onregelmatig en minder sterk weefsel, waardoor de kans op verdere schade en zelfs ruptuur toeneemt.
Risicofactoren
Verschillende factoren kunnen bijdragen aan het ontstaan van een achillespeesontsteking, waaronder:
- Overmatige pronatie: Bij overmatige pronatie (het naar binnen kantelen van de voet tijdens het lopen) ontstaat extra spanning op de achillespees, wat bijdraagt aan overbelasting.
- Onvoldoende warming-up: Het niet goed opwarmen van de spieren en pezen voor een intensieve training kan de kans op een achillespeesontsteking vergroten.
- Slechte schoeisel: Schoenen die onvoldoende demping of steun bieden, kunnen leiden tot verhoogde belasting van de achillespees.
- Plotse toename in trainingsintensiteit: Een plotselinge verhoging van de trainingsduur of -intensiteit, bijvoorbeeld bij hardlopen, kan leiden tot overbelasting van de achillespees.
Behandeling en herstel
De behandeling van een achillespeesontsteking richt zich op het verminderen van de ontsteking, het bevorderen van herstel en het voorkomen van verdere schade. Rust, het aanpassen van de belasting, ijsapplicatie en ontstekingsremmende medicatie zijn vaak de eerste stappen in de behandeling. Daarnaast kunnen specifieke rekoefeningen en excentrische oefeningen helpen om de pees weer sterker en flexibeler te maken, waardoor de kans op herhaling van de blessure vermindert.
Oorzaken van een achillespeesontsteking
De achillespees is een van de sterkste pezen in je lichaam. Hij verbindt je kuitspieren met je hielbeen en zorgt ervoor dat je kunt rennen, springen en zelfs gewoon kunt lopen. Maar zoals bij alles wat flink belast wordt, kan er iets misgaan. Een ontsteking, oftewel achillespeesontsteking (tendinitis), ontstaat vaak als de pees overbelast raakt. En geloof me, dat kan door meer dingen gebeuren dan je denkt!
Een achillespeesontsteking komt vaak voor bij hardlopers /
Bron: Istock.com/MartinanOverbelasting: te veel van het goede
Een van de grootste oorzaken is simpelweg overbelasting. Te veel trainen, te vaak of te intensief, kan je achillespees over de grens duwen. Vooral hardlopers zijn hier gevoelig voor, zeker als ze ineens meer kilometers gaan maken of vaker heuvels beklimmen. De pees krijgt dan te weinig tijd om te herstellen, en dat leidt tot kleine scheurtjes die pijn en ontsteking veroorzaken.
Casus: Jan, een fanatieke 40-jarige hardloper, besloot zijn wekelijkse kilometers te verdubbelen omdat hij zich topfit voelde. Binnen een maand kon hij nauwelijks opstaan zonder een scherpe pijn in zijn hiel. “Ik dacht dat ik onverslaanbaar was,” zei hij. Spoiler: dat was hij niet.
Verkeerde looptechniek: wat je houding met je pees doet
Een slechte looptechniek is ook een bekende boosdoener. Denk aan platvoeten of een afwijkend looppatroon waardoor de pees continu onder druk staat. Daarnaast kan slecht schoeisel de pijn verergeren. Schoenen zonder goede demping of met versleten zolen bieden te weinig ondersteuning, en dat laat je pees het extra werk opknappen.
Plotselinge veranderingen: geen goede opwarming of overgangen
Achillespeesontstekingen komen vaak voor bij mensen die ineens fanatiek gaan sporten na een lange tijd van rust. Bijvoorbeeld na een winter vol Netflix-marathons besluiten ze ineens elke dag een rondje te gaan hardlopen. Hetzelfde geldt voor mensen die van vlak terrein naar heuvels of zand overstappen. Je pees heeft tijd nodig om zich aan te passen aan nieuwe bewegingen.
Veroudering: ouder worden heeft z’n uitdagingen
Na je dertigste begint de elasticiteit van je pezen af te nemen. Ze worden stijver en minder flexibel, waardoor ze sneller beschadigd raken. Dit maakt oudere sporters vatbaarder voor achillespeesproblemen, vooral als ze plotseling intensief gaan bewegen.
Chronische spanning: te veel druk door andere problemen
Achillespeesontstekingen kunnen ook ontstaan door chronische spanning in de kuitspieren. Als die spieren voortdurend strak staan, trekken ze harder aan de pees, wat op den duur schade veroorzaakt. Dit gebeurt vaak bij mensen die veel staan of lopen tijdens hun werk, zoals verpleegkundigen of obers.
Een goede warming-up en cooling-down zijn uitermate belangrijk /
Bron: Istock.com/logoff[
Slechte warming-up of cooling-down: een vergeten stap
Een goede warming-up en cooling-down zijn cruciaal, maar laten we eerlijk zijn: wie neemt daar altijd de tijd voor? Als je spieren en pezen niet goed opgewarmd zijn, worden ze sneller overbelast. Hetzelfde geldt voor een gebrek aan stretchen na het sporten. Je pezen blijven dan gespannen en kwetsbaar.
Medische aandoeningen: een verborgen factor
Soms is er meer aan de hand dan alleen overbelasting. Mensen met reumatoïde artritis of diabetes hebben bijvoorbeeld een hoger risico op peesontstekingen. Deze aandoeningen kunnen de doorbloeding of het herstelvermogen van de pees beïnvloeden. Ook bepaalde medicatie, zoals antibiotica uit de fluorochinolon-groep, kan pezen verzwakken en ontsteking veroorzaken.
Te fanatiek: krachttraining gone wrong
Ook krachttraining kan een achillespees overbelasten, vooral bij oefeningen waarbij de kuiten intensief betrokken zijn. Denk aan zware squats of lunges. Zonder goede techniek kan dit een recept voor problemen zijn.
Casus: hoe overmoed bij Lisa tot problemen leidde
Lisa, een 29-jarige sportinstructeur, dacht dat ze alles aankon. Ze besloot een 30-daagse workout challenge te doen met elke dag intensieve sprongoefeningen. Halverwege voelde ze een zeurende pijn in haar achillespees. Ze negeerde het en ging door, want opgeven was geen optie. Het eindigde met een opgezwollen pees en drie weken rust. “Het voelde alsof mijn achillespees wraak nam,” grapte ze later.
Risicofactoren: wat maakt je pezen kwetsbaar?
Achillespeesontsteking kan een flinke spelbreker zijn – of je nu een fanatieke hardloper bent of gewoon een flinke wandeling maakt. Soms is er geen duidelijke oorzaak, maar vaak spelen deze risicofactoren een rol.
Risicofactor | Waarom verhoogt dit het risico? |
Overbelasting van de pees | Te snel, te veel, te hard – je achillespees kan maar zoveel aan. Vooral bij intensieve sporters komt dit vaak voor. Je pees schreeuwt om rust, maar wie luistert er altijd? |
Slechte warming-up of cooling-down | Je pezen hebben tijd nodig om op te warmen en weer af te koelen. Sla je deze over, dan vergroot je de kans op blessures aanzienlijk. Het is alsof je zonder jas in de winter naar buiten gaat – niet slim! |
Verkeerde schoenen | Oude, versleten sportschoenen of schoenen zonder goede demping belasten je pezen extra. Die zolen die je al vijf jaar draagt? Misschien tijd voor een upgrade! |
Plotse verandering in activiteit | Van een zittend bestaan naar dagelijks hardlopen? Je pezen hebben tijd nodig om te wennen aan nieuwe belasting. Rustig opbouwen is de sleutel. |
Korte kuitspieren | Strakke spieren in je kuiten kunnen extra spanning op je achillespees zetten. Dit maakt je gevoeliger voor irritatie of ontsteking. Regelmatig rekken helpt enorm. |
Overgewicht | Extra kilo’s zorgen voor meer druk op je pezen, vooral bij lopen of sporten. Een gezond gewicht kan je pezen ontlasten en klachten voorkomen. |
Harde ondergrond | Lopen of rennen op asfalt of beton is een zware belasting voor je pezen. Zachtere ondergronden, zoals gras of zand, zijn veel vriendelijker voor je lichaam. |
Chronische aandoeningen zoals diabetes | Ziekten zoals diabetes kunnen de doorbloeding van je pezen verminderen, waardoor ze kwetsbaarder worden. Het is alsof je pezen geen brandstof meer hebben om zichzelf te herstellen. |
Sommige mensen hebben nu eenmaal meer kans om last te krijgen van hun achillespees. Hieronder een overzicht van wie er extra op moeten letten.
Risicogroep | Waarom lopen zij meer risico? |
Hardlopers en sporters | Intensieve belasting en snelle bewegingen zetten flinke druk op de pezen. Vooral bij amateurs die hun trainingen niet goed opbouwen, zie je dit vaak terug. |
Mensen boven de 40 | Naarmate je ouder wordt, verliezen je pezen wat van hun flexibiliteit. Het herstel duurt langer, waardoor je sneller blessures oploopt. |
Mensen met een zittend beroep | Lang stilzitten kan de doorbloeding van je spieren en pezen verminderen. Combineer dat met weinig beweging, en je pezen zijn niet opgewassen tegen een plotselinge activiteit. |
Mensen met overgewicht | Extra gewicht betekent meer druk op de pezen, zelfs bij gewone activiteiten zoals lopen of traplopen. Dit verhoogt de kans op irritatie en ontsteking. |
Mensen met anatomische afwijkingen | Platvoeten, een verkeerde voetstand of beenlengteverschil kunnen extra spanning op de pezen zetten. Orthopedische hulpmiddelen kunnen hier vaak helpen. |
Sporters die vaak op harde ondergrond trainen | Rennen op asfalt of trainen in de zaal belast de pezen extra. Een zachtere ondergrond kan veel problemen voorkomen. |
Mensen met chronische aandoeningen | Ziekten zoals reuma of diabetes maken pezen kwetsbaarder en zorgen ervoor dat ze minder snel herstellen. Extra aandacht voor belasting en herstel is cruciaal. |
Mensen die niet goed rekken en strekken | Of je nu een sporter bent of niet, strakke kuitspieren vergroten de spanning op je Achillespees. Regelmatig rekken kan problemen voorkomen. |
Onderzoek en diagnose
Ah, de achillespees. Als die pijn doet, wil je natuurlijk weten wat er precies aan de hand is. De diagnose van een achillespeesontsteking lijkt misschien eenvoudig – het doet pijn, toch? Maar er komt meer bij kijken dan alleen even voelen en kijken. Laten we eens induiken in de wereld van tests, scans en innovatieve methoden, want er is meer mogelijk dan je denkt.
De eerste stap: jouw verhaal
Het begint allemaal met jouw verhaal. De arts wil precies weten wat er aan de hand is. Wanneer begon de pijn? Wat heb je gedaan vlak voordat het begon? Heb je veel gesport of iets anders ongewoons gedaan? Dit klinkt misschien simpel, maar jouw antwoorden geven al een hoop weg.
- Casus: Neem Bart. Hij vertelde zijn huisarts dat de pijn vooral 's ochtends het ergst was en dat het beter ging als hij een tijdje had gelopen. Dat klinkt als klassieke achillespeesontsteking! De huisarts noteerde ook dat Bart net begonnen was met langeafstandslopen—iets wat zijn pees niet gewend was.
Voelen en testen: de lichamelijke check
Bij het onderzoek gaat de arts letterlijk met zijn of haar handen aan de slag. Hier zijn een paar dingen die ze vaak doen:
- Druktest: De arts voelt langs de pees en kijkt waar het pijn doet. Is het bovenaan, waar de pees aan de spier vastzit, of juist bij de hiel?
- Kijk hoe je loopt: Soms vraagt de arts je even op en neer te lopen. Dat kan helpen om te zien of er een verkeerde houding of belasting is.
- Thompson-test: Dit is een slimme truc. Je ligt op je buik en de arts knijpt in je kuit. Als je voet niet beweegt, kan er sprake zijn van een (gedeeltelijke) scheur in de pees.
Hoe werkt de Thompson-test?
De Thompson-test is een eenvoudige, maar geniale manier om te checken of er sprake is van een (gedeeltelijke) scheur in de achillespees. Het is pijnloos, snel, en kan vaak meteen bij de huisarts of fysiotherapeut worden uitgevoerd. Laten we het stap voor stap uitleggen, zodat je precies weet wat er gebeurt.
- Ligpositie: Je gaat op je buik liggen op een onderzoekstafel of een andere stevige ondergrond. Je voeten hangen los over de rand. Dit is belangrijk, want je voet moet vrij kunnen bewegen zonder dat iets hem belemmert.
- Het knijpen: De arts of therapeut knijpt zachtjes in het midden van je kuitspier (de gastrocnemius). Dit is het dikke, gespierde deel van je onderbeen. Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar dit knijpen veroorzaakt normaal gesproken een automatische reactie in je voet.
- De normale reactie: Als je achillespees intact is, trekt de kuitspier samen wanneer erin geknepen wordt. Hierdoor beweegt je voet vanzelf een beetje naar beneden, alsof je een lichte “point” doet. Dit noemen we plantaire flexie.
- Wat als er iets mis is? Als je achillespees gescheurd is, komt de kracht van de kuitspier niet meer door naar de voet. De pees is als het ware “gebroken”, waardoor je voet niet beweegt bij het knijpen. Dit is een duidelijke aanwijzing dat er iets ernstigs aan de hand is met de pees.
Waarom werkt dit?
De achillespees verbindt je kuitspieren met je hielbeen. Als alles goed werkt, wordt de trekkracht van de kuitspier via de achillespees doorgegeven aan de voet. Bij een scheur ontbreekt die verbinding, en gebeurt er… niets. Het is een simpel maar zeer betrouwbaar signaal dat er een probleem is.
Wat na de test?
Als de Thompson-test laat zien dat de achillespees waarschijnlijk gescheurd is, volgt vaak aanvullend onderzoek, zoals een echo of MRI-scan. Dit helpt om de ernst van de scheur te beoordelen en een passende behandeling te kiezen, zoals gips of een operatie.
Een kleine casus: Mark en zijn voet die niets deed
Mark, een fervent voetballer, voelde een harde “knap” in zijn hiel tijdens een sprint. De fysiotherapeut voerde de Thompson-test uit en zag meteen dat Marks voet niet reageerde. “Alsof mijn voet gewoon niet meewerkte,” zei Mark later. Een echo bevestigde de diagnose: een volledige achillespeesruptuur.
De Thompson-test is dus een geweldige eerste stap om snel duidelijkheid te krijgen. En soms is eenvoud precies wat je nodig hebt als je lichaam protesteert!
Beeldvorming: kijk onder de motorkap
Als de klachten aanhouden of de arts vermoedt dat er meer speelt, komt de technologie erbij kijken.
MRI-scan /
Bron: Istock.com/© james steidl
- Echografie: Dit is een van de populairste technieken. Met geluidsgolven wordt er een beeld gemaakt van de pees. Hiermee kun je zien of er sprake is van scheurtjes, verdikking of zwelling. Pluspunt: het is pijnloos en gaat lekker snel.
- MRI-scan: Als de arts wil weten hoe ernstig de schade is, bijvoorbeeld bij een scheur, kan een MRI uitkomst bieden. Dit is supergedetailleerd en laat ook de omliggende structuren zien, zoals spieren en gewrichten.
- Röntgenfoto: Hoewel het niet direct de pees laat zien, kan een röntgenfoto nuttig zijn als er vermoeden is van botsporen (calcificaties) rond de pees.
- Innovatief: Sommige centra gebruiken geavanceerde echografie met kleurendoppler. Hiermee kunnen ze niet alleen de structuur van de pees bekijken, maar ook de bloedtoevoer. Extra bloedvaten in de pees kunnen wijzen op chronische ontsteking.
Specifieke tests voor minder bekende oorzaken
Bij vermoeden van een onderliggende aandoening, zoals reumatoïde artritis of een metabole stoornis, kunnen aanvullende tests nodig zijn:
- Bloedonderzoek: Hiermee kun je ontstekingsmarkers (zoals CRP) of auto-antilichamen opsporen.
- Urinezuurspiegels: Bij verdenking op jicht, waarbij kristallen zich rond de pees kunnen ophopen.
- Casus: Lisa, een 45-jarige vrouw met chronische pijn, kwam er na bloedonderzoek achter dat haar achillespeesontsteking eigenlijk werd veroorzaakt door reuma. Dat veranderde niet alleen de behandeling, maar ook haar hele kijk op haar gezondheid.
Bewegingsanalyses: de high-tech aanpak
Bij gespecialiseerde centra kun je terecht voor een bewegingsanalyse. Hier meten ze hoe je loopt, rent of beweegt met behulp van camera's en druksensoren. Deze methoden zijn geweldig om biomechanische problemen op te sporen, zoals een verkeerde voetstand of een zwakke kuitspier die je achillespees te veel belast.
Een slimme app of wearables?
Nieuw in de wereld van sportgeneeskunde zijn wearables en apps die je looptechniek en belasting in de gaten houden. Sommige slimme schoenen en fitnessbandjes meten zelfs hoeveel druk je tijdens het lopen op je hiel zet. Dit kan helpen om een patroon te herkennen dat je achillespees overbelast.
- Fun fact: Er zijn experimenten gaande met AI-gebaseerde apps die op basis van jouw gegevens en klachten een voorspelling kunnen doen over de kans op peesproblemen. Hoe futuristisch is dat?
Tot slot: kijk naar het hele plaatje
Diagnose van een achillespeesontsteking gaat verder dan alleen een pijnlijke plek aanwijzen. Het is een puzzel waarbij jouw verhaal, lichamelijk onderzoek en soms technologie samenkomen. En het mooie is: hoe beter de oorzaak in kaart is gebracht, hoe gerichter de behandeling kan zijn.
Behandeling van een ontsteking van de achillespees
De behandeling van een achillespeesontsteking is gericht op het verlichten van pijn en het verminderen van zwelling. De keuze van de behandeling hangt af van de ernst van de aandoening en of je een professionele atleet bent. De arts zal waarschijnlijk een combinatie van strategieën voorstellen.
Ice-pack
Bij pijn kun je de pees koelen met een ice-pack. Dit gaat ook zwelling en ontsteking tegen.
Rust
Rust geeft het weefsel de tijd om te genezen. Het type rust dat nodig is, hangt af van de ernst van de symptomen. In milde gevallen kan dit betekenen dat de intensiteit van een training wordt verminderd, maar in ernstige gevallen kan volledige rust gedurende dagen of weken nodig zijn.
De voet hoger leggen
Als je de voet hoger legt dan het hart, kan zwelling verminderen.
Ibuprofen /
Bron: Martin SulmanPijnstilling
Pijnstilling kan met
paracetamol of met niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAIDS), zoals ibuprofen, welke pijn en zwelling kunnen verminderen. Mensen met
astma,
nieraandoeningen of
leveraandoeningen dienen eerst een arts te raadplegen voordat zij NSAID's gebruiken.
Corticosteroïd-injectie
Een corticosteroïd-injectie door de arts kan de zwelling van de pezen verminderen en de pijn verlichten.
Compressieverbanden en orthesen
Enkelsteunen en inlegzooltjes kunnen het herstel bespoedigen, omdat ze de spanning van de pees wegnemen.
Fysiotherapie: kracht opbouwen en de basis herstellen
Fysiotherapie is als een personal trainer voor je pezen, maar dan zonder schreeuwende instructies. Het draait om het versterken en herstellen van de pees, zodat hij weer de dagelijkse belasting aankan. Een van de sterren in dit proces is de excentrische oefening. Wat dat is? Kort gezegd: je belast de pees terwijl hij langer wordt. Stel je voor dat je langzaam op je tenen staat en vervolgens heel gecontroleerd weer naar beneden zakt. Dat dus.
Een fysiotherapeut doet meer dan alleen oefeningen voorschrijven. Ze kijken ook naar hoe je loopt, staat en beweegt. Misschien blijkt dat je een rare gewoonte hebt om altijd op de buitenkant van je voet te landen. Of dat je kuitspieren zo stijf zijn dat ze je achillespees overbelasten. Het mooie is: met de juiste begeleiding kun je die dingen corrigeren en erger voorkomen.
Podotherapie en steunzolen
Soms ligt de oorzaak van een achillespeesontsteking dieper, letterlijk in de stand van je voeten. Hier komt podotherapie om de hoek kijken. Een podotherapeut analyseert hoe je loopt en welke drukpunten je voeten belasten. Misschien heb je platvoeten, een afwijkende stand van je hiel, of een ongelijke beenlengte. Al deze dingen kunnen extra stress op je pees zetten.
De oplossing? Steunzolen op maat. Dit zijn geen ouderwetse, harde inlegzolen zoals je opa had, maar high-tech hulpmiddelen die je voeten de ondersteuning geven die ze verdienen. Ze verdelen de druk beter en corrigeren kleine afwijkingen in je loop. Vooral als je langdurig staat of veel wandelt, zijn ze een lifesaver.
- Fun fact: Wist je dat steunzolen niet alleen bij sporters populair zijn, maar ook bij mensen met staand werk, zoals verpleegkundigen of koks? Als je uren op je voeten staat, kun je maar beter goede ondersteuning hebben.
Shockwave-therapie (ESWT): de kracht van geluidsgolven
Dit klinkt misschien futuristisch, maar shockwave-therapie is een effectieve methode om chronische peesproblemen aan te pakken. Het idee is simpel: krachtige geluidsgolven worden gericht op de pijnlijke plek om genezing te stimuleren. Er zijn twee soorten shockwave: radiaal (voor oppervlakkige problemen) en gefocuseerd (voor dieperliggende klachten).
Hoe werkt het? De geluidsgolven verbeteren de bloedtoevoer en zetten je lichaam aan om nieuw weefsel te vormen. Het is alsof je pees een mini-workout krijgt zonder dat je zelf hoeft te bewegen. Veel mensen merken al na een paar sessies verschil.
- Casus: Pieter, een gepassioneerde tennisser, had al jaren last van zijn achillespees. Niets leek te werken, totdat zijn fysiotherapeut shockwave-therapie voorstelde. “Het voelde een beetje alsof mijn pees een wake-up call kreeg,” zei hij. Na zes sessies was de pijn aanzienlijk minder, en nu speelt hij weer zonder problemen.
PRP-injecties (Platelet-Rich Plasma): je eigen bloed als wondermiddel
PRP klinkt een beetje als science fiction, maar het is eigenlijk gewoon slim gebruikmaken van je eigen lichaam. Bij deze behandeling wordt een kleine hoeveelheid bloed afgenomen en gecentrifugeerd. Hierdoor worden de bloedplaatjes geconcentreerd, en die bevatten groeifactoren die de genezing versnellen. Vervolgens wordt het plasma direct in de beschadigde pees geïnjecteerd.
Dit klinkt spannend, en dat is het ook een beetje. Het proces kan lichte pijn veroorzaken, maar de voordelen wegen vaak zwaarder: minder ontsteking, sneller herstel en een versterkte pees. Het wordt vaak gebruikt bij hardnekkige klachten waar andere behandelingen niet voldoende effect hebben gehad.
Dry needling
Dry needling klinkt misschien eng (naalden!), maar het is minder griezelig dan je denkt. Bij deze methode gebruikt de therapeut dunne naalden om spanning in spieren te verminderen. Het doel? Triggerpoints (ook wel spierknopen genoemd) losmaken die indirect druk op de achillespees zetten. Het kan een beetje voelen alsof je spier “springt” wanneer de naald erin gaat, maar daarna volgt vaak directe ontspanning.
- Casus: Laura, een 38-jarige kok, had chronische spanning in haar kuiten die haar achillespees continu overbelastte. Na een paar dry-needling sessies voelde ze een enorme verlichting. “Ik wist niet eens dat die spierknopen daar zaten!” zei ze.
Belastingsmanagement: de kunst van het doseren
Rust nemen is belangrijk, maar compleet stilzitten is vaak niet de oplossing bij een achillespeesontsteking. Hier komt belastingsmanagement om de hoek kijken. Het draait om het vinden van de juiste balans: je moet de pees genoeg uitdagen om sterker te worden, maar niet zoveel dat je hem weer overbelast. Dit is maatwerk.
Een fysiotherapeut of sportarts stelt vaak een plan op waarbij je de belasting stap voor stap opbouwt. Denk bijvoorbeeld aan wandelen voordat je weer gaat hardlopen, of lichte kuitoefeningen voordat je aan krachttraining begint. Ook kan aangepast schoeisel helpen. Schoenen met een licht verhoogde hak of goede demping verminderen de trekkracht op de achillespees tijdens beweging.
- Casus: Tom, een 35-jarige fanatieke crossfitter, moest leren geduld te hebben. Zijn fysiotherapeut introduceerde een schema waarbij hij pas na zes weken weer mocht rennen. “Het voelde alsof ik moest leren kruipen voor ik weer mocht vliegen,” zei hij. Maar het werkte: door slim te doseren kwam hij sterker terug.
Gebruik van nachtspalken: herstel terwijl je slaapt
Nachtspalken zijn een slimme oplossing voor mensen bij wie de klachten ’s ochtends het ergst zijn. Dit komt doordat de achillespees tijdens het slapen vaak in een verkorte positie blijft (met je voet iets naar beneden gebogen). Wanneer je dan opstaat, wordt de pees ineens opgerekt, wat pijn veroorzaakt.
Een nachtspalk houdt je voet in een neutrale of licht gebogen positie, waardoor de pees en omliggende structuren in een verlengde stand blijven. Dit voorkomt ochtendstijfheid en bevordert herstel.
- Casus: Karin, een verpleegkundige, had elke ochtend het gevoel dat ze op een gebroken pees liep. Na een maand met een nachtspalk merkte ze dat de pijn bij het opstaan bijna helemaal verdwenen was. “Het is alsof mijn voet ’s nachts alvast een warming-up doet,” grapte ze.
Vitamine C voor botten, spieren en gewrichten /
Bron: Istock.com/NatchaSVitamine- en voedingssupplementen
Bij chronische peesproblemen wordt voeding vaak over het hoofd gezien, terwijl het een belangrijke rol speelt in het herstelproces. Vitaminen zoals
vitamine C en D zijn cruciaal voor de aanmaak van collageen, het bouwmateriaal van je pees. Magnesium kan helpen om spierkrampen te verminderen, terwijl collageensupplementen rechtstreeks bijdragen aan de sterkte van het peesweefsel.
Een tekort aan
vitamine D komt bijvoorbeeld vaker voor in landen met minder zonlicht, zoals Nederland. Dit kan leiden tot een vertraagd herstel en zwakkere pezen. Het aanvullen van deze tekorten kan een groot verschil maken, vooral bij mensen met hardnekkige klachten.
- Fun fact: Er is onderzoek dat suggereert dat antioxidanten, zoals in omega-3 vetzuren, ontstekingen in pezen kunnen verminderen. Meer zalm eten dus!
Taping en kinesiotape
Taping is een eenvoudige, maar effectieve manier om de achillespees te ontlasten. Kinesiotape wordt vaak gebruikt om de spanning op de pees te verminderen en tegelijkertijd de bloedsomloop te verbeteren. Het werkt als een soort zachte, ondersteunende brace die je de hele dag kunt dragen.
Een podotherapeut of fysiotherapeut kan je precies laten zien hoe je de tape aanbrengt. Dit maakt het niet alleen nuttig, maar ook praktisch, want je kunt het zelf blijven gebruiken zolang dat nodig is.
- Casus: Naomi, een amateurhockeyer, gebruikte kinesiotape tijdens haar wedstrijden. “Het voelde alsof iemand mijn pees een zachte knuffel gaf,” zei ze. Het gaf haar genoeg ondersteuning om te blijven sporten zonder de pijn erger te maken.
Alternatieve therapieën
Soms is het nodig om verder te kijken dan de standaardbehandelingen, vooral bij hardnekkige klachten. Laagfrequente lasertherapie (LLLT) is een van die opties. Het gebruikt lichtgolven om ontsteking te verminderen en de genezing te versnellen. Het voelt niet invasief aan en wordt vaak gecombineerd met andere behandelingen, zoals fysiotherapie.
Andere alternatieven: Denk aan elektrotherapie (zoals TENS) of ultrasone therapie, die beide helpen om pijn te verlichten en de doorbloeding te verbeteren. Hoewel het wetenschappelijk bewijs hiervoor wisselend is, melden sommige mensen wel degelijk verlichting.
- Casus: Peter, een langeafstandswandelaar, probeerde lasertherapie na maanden zonder resultaat van andere behandelingen. “Ik wist niet zeker of het zou helpen, maar het gaf me nét dat extra zetje,” zei hij. Binnen twee maanden liep hij zijn eerste wandeling weer zonder problemen.
Chirurgie
Chirurgie kan de schade aan de pees herstellen als gevolg van achillespeesontsteking. Een operatieve ingreep zal worden overwogen als de pijn zes maanden of langer aanhoudt. De meest gebruikelijke procedure is gastrocnemiusrecessie. Deze operatie is een verlenging van de kuitspieren om de enkel een grotere bewegingsvrijheid te geven.
Oefeningen bij achillespeesontsteking
Achillespeesontsteking, ook bekend als achillespees tendinitis, kan pijn en stijfheid in de hiel en enkel veroorzaken. Het is belangrijk om de juiste oefeningen te doen om de ontsteking te verminderen en de pees sterker te maken. Hieronder worden zowel veelvoorkomende als minder bekende oefeningen beschreven die kunnen helpen bij het herstel.
Kuitspieroefeningen en excentrische oefeningen
De basis van de revalidatie van een achillespeesontsteking bestaat uit excentrische oefeningen, waarbij de kuitspier gecontroleerd wordt verlengd. Deze oefeningen helpen bij het versterken van de pees en het bevorderen van herstel.
1. Excentrische hielverhogingen
- Ga op de rand van een traptrede staan met de voorkant van je voeten, waarbij je hielen vrij hangen.
- Houd je vast aan een leuning voor balans.
- Hef je hielen omhoog op beide voeten, verplaats je gewicht naar één voet en laat jezelf langzaam zakken.
- Herhaal dit 10-15 keer per been, drie keer per dag.
Deze oefening helpt bij het versterken van de achillespees en vermindert ontsteking door de pees geleidelijk aan te belasten.
2. Kuitrekken
- Plaats je handen tegen een muur en zet één voet naar voren en de andere naar achteren.
- Houd je achterste knie gestrekt en buig de voorste knie langzaam naar voren, terwijl je je hiel van de achterste voet stevig op de grond houdt.
- Voel de rek in je kuit en achillespees, houd dit 20-30 seconden vast en herhaal dit drie keer per been.
Kuitrekken kan de spanning op de achillespees verminderen, vooral wanneer deze stijf aanvoelt na een periode van rust.
Minder bekende oefeningen voor achillespeesontsteking
Naast de klassieke oefeningen zijn er ook minder vaak toegepaste technieken die kunnen bijdragen aan een completer herstel van de achillespees.
3. Balansoefeningen op een balansbord
- Ga op een balansbord staan met beide voeten en probeer je evenwicht te bewaren.
- Buig licht door je knieën en maak kleine bewegingen om het bord stabiel te houden.
- Probeer dit gedurende 1-2 minuten vol te houden en herhaal dit drie keer.
Balansoefeningen helpen bij het versterken van de stabiliserende spieren rond de enkel en voet, waardoor de belasting op de achillespees beter verdeeld wordt tijdens dagelijkse activiteiten.
4. Dorsiflexie met weerstandsband
- Zit op de grond met je benen recht vooruit.
- Wikkel een weerstandsband om de bal van je voet en houd de uiteinden vast.
- Trek je voet naar je toe tegen de weerstand in, zodat je de spieren aan de voorkant van je scheenbeen voelt werken.
- Houd dit enkele seconden vast en herhaal 10-15 keer per voet.
Deze oefening verbetert de mobiliteit van de enkel en versterkt de spieren die bijdragen aan een stabiele voetafwikkeling, wat gunstig is voor de achillespees.
5. Springtouwoefeningen (lage intensiteit)
- Pak een springtouw en begin met kleine sprongetjes, waarbij je op de bal van je voet landt.
- Zorg ervoor dat de bewegingen soepel zijn en houd de impact laag.
- Probeer dit 30 seconden tot een minuut vol te houden en herhaal dit twee tot drie keer.
Springtouwoefeningen helpen de elasticiteit van de achillespees te verbeteren en versterken de kuitspieren, wat belangrijk is voor een goede demping tijdens lopen of rennen.
Tips voor een goed herstel
- Begin de oefeningen altijd rustig en bouw de intensiteit geleidelijk op. Overbelasting kan de ontsteking verergeren.
- Luister naar je lichaam: als je pijn voelt tijdens een oefening, stop dan onmiddellijk en raadpleeg een fysiotherapeut.
- Zorg voor een goede warming-up voordat je met de oefeningen begint en eindig met een cooling-down om de spieren soepel te houden.
Met deze oefeningen en een gedoseerde aanpak kan de achillespees sterker worden, waardoor de klachten afnemen en het risico op herhaling van de blessure vermindert.
Prognose
Herstel hangt af van hoe ernstig de peesontsteking is. Het kan enkele maanden duren voordat de pijn verdwijnt, zelfs bij een vroege behandeling. Als de pijn niet binnen 6 maanden verdwijnt, kan een operatie noodzakelijk zijn. Degenen die een operatie ondergaan, kunnen mogelijk niet terugkeren naar competitieve sporten of minstens 12 maanden niet hardlopen. Sommigen kunnen hun oude sportactiviteiten nooit meer oppakken. Preventie en vroege behandeling zijn de beste manier om problemen op de lange termijn te voorkomen.
Achillespeesontsteking en wandelen: wat kan wel en wat kan niet? /
Bron: Istock.com/monkeybusinessimagesAchillespeesontsteking en wandelen: Stap voor stap naar herstel
Heb je last van een achillespeesontsteking en vraag je je af of wandelen nog wel een goed idee is? Het kan een lastige balans zijn: je wilt in beweging blijven, maar tegelijkertijd je pees niet overbelasten. Die scherpe pijn bij elke stap is een waarschuwing van je lichaam om rustig aan te doen. Maar hoe ga je daar verstandig mee om?
Rust is goud waard, maar beweging is nodig
Een achillespeesontsteking is een blessure die om geduld vraagt. Rust is essentieel om de pees te laten herstellen, maar dat betekent niet dat je helemaal stil moet zitten. Wandelen kan helpen om de doorbloeding te stimuleren, wat het herstel bevordert – mits je het op de juiste manier aanpakt. Het draait allemaal om dosering: korte, rustige wandelingen op een vlakke ondergrond zonder teveel belasting.
Luister naar je lichaam
Elke stap die je zet met een ontstoken achillespees moet zorgvuldig voelen. Je lichaam laat je direct weten wanneer je te ver gaat. Voel je een scherpe pijn? Dan is het tijd om te stoppen en je pees wat rust te gunnen. Vermijd steile hellingen, sprintjes of lange afstanden, want die kunnen de ontsteking verergeren. Kies voor comfortabele, goed ondersteunende schoenen en wandel in een rustig tempo om de spanning op je pees zo laag mogelijk te houden.
Herstel begint bij een goede houding
Het is niet alleen de afstand die telt, maar ook hoe je loopt. Zorg voor een correcte houding en let erop dat je je voet goed afwikkelt bij elke stap. Een verkeerde staptechniek kan extra druk uitoefenen op je achillespees en de ontsteking verergeren. Kleine aanpassingen in je loopstijl kunnen een groot verschil maken in het herstelproces.
Wandel, maar ken je grenzen
Wandelen kan absoluut een onderdeel zijn van je herstel, maar overdrijf het niet. Korte sessies van 10 tot 15 minuten kunnen helpen om je pees soepel te houden zonder overbelasting. Langzaam opbouwen is de sleutel – en als de pijn toeneemt, weet je dat je een stap terug moet doen. Soms is een paar dagen volledige rust nodig voordat je weer kunt beginnen met lichte beweging.
Complicaties
Een achillespeesblessure kan meer dan een ongemak zijn; als je het niet op tijd aanpakt, kunnen de gevolgen vervelend en langdurig zijn. Eén van de grootste risico’s is dat een simpele ontsteking kan uitmonden in iets ernstigers, zoals een achillespeesruptuur. Laten we eens kijken naar de mogelijke complicaties en wat je kunt verwachten.
Achillespeesontsteking: De sluipende verzwakker
Een ontstoken achillespees, ook wel tendinitis genoemd, kan de pees zwak en kwetsbaar maken. De constante irritatie en ontsteking zorgen ervoor dat de pees minder flexibel wordt, waardoor de kans op een scheur toeneemt. Zonder behandeling kan de ontsteking chronisch worden, en elke stap kan aanvoelen alsof je pees op knappen staat. Dit is niet iets om te negeren—hoe langer je wacht, hoe groter het risico op ernstige schade.
Achillespeesruptuur: De pees kan het begeven
Als een achillespeesontsteking onbehandeld blijft, of als de pees al verzwakt is door overbelasting, kan er een volledige scheur ontstaan: een achillespeesruptuur. Bij een achillespeesruptuur is er sprake van een
gescheurde achillespees. Dit is geen lichte blessure – de pijn is vaak scherp en intens, en het voelt alsof je been ineens niet meer functioneert. Een ruptuur betekent meestal dat je niet meer op je voet kunt staan en directe medische aandacht nodig hebt. In de meeste gevallen is een operatie vereist om de pees weer te herstellen, gevolgd door maandenlange revalidatie.
Chronische pijn en zwakte
Zelfs als de pees niet volledig scheurt, kan een onbehandelde ontsteking leiden tot blijvende zwakte en chronische pijn. De achillespees kan littekenweefsel ontwikkelen, wat de flexibiliteit en kracht vermindert. Dit kan je vermogen om normaal te lopen, rennen of sporten blijvend aantasten.
Beperkte mobiliteit en lange hersteltijd
Bij ernstige complicaties, zoals een ruptuur, kan de hersteltijd flink oplopen. Het herstelproces duurt vaak maanden, en zelfs daarna is het niet gegarandeerd dat je weer op het oude niveau kunt functioneren. Mobiliteit kan beperkt blijven, en de pees blijft vaak gevoeliger voor toekomstige blessures.
Preventie
Hoewel het misschien niet mogelijk is om achillespeesontsteking te voorkomen, kun je maatregelen nemen om het risico te verminderen:
Verhoog je activiteitsniveau geleidelijk
Als je net begint aan een bepaald trainingsprogramma, vang dan langzaam aan en verhoog geleidelijk de duur en intensiteit van de training.
Doe het rustig aan
Vermijd activiteiten die overmatige belasting van de pezen veroorzaken, zoals heuvellopen. Als je deelneemt aan een inspannende activiteit, warm dan eerst de spieren op. Als je tijdens een bepaalde oefening pijn opmerkt, stop en rust uit.
Kies je schoenen zorgvuldig
De schoenen die je draagt tijdens het trainen, moeten zorgen voor voldoende demping van je hiel en moeten een stevige ondersteuning van de voetboog hebben om de spanning in de achillespees te verminderen. Vervang je versleten schoenen tijdig.
Stretch dagelijks
Neem de tijd om je kuitspieren en achillespees in de ochtend uit te rekken, evenals voor het sporten en na het sporten om de flexibiliteit te behouden. Dit is vooral belangrijk om een recidief van achillespeesontsteking te voorkomen.
Versterk je kuitspieren
Sterke kuitspieren stellen de kuit en de achillespees in staat beter om te gaan met de stress die ze ondervinden bij activiteit en beweging.
Oefeningen afwisselen
High impact oefeningen afwisselen met low impact oefeningen.
Lees verder