Rugpijn: Oorzaken, symptomen & behandeling van pijnlijke rug

Rugpijn is een veelvoorkomend probleem dat de meeste mensen op een bepaald moment in hun leven ervaren. Vaak is de oorzaak niet ernstig, zoals een simpele overbelasting van een spier of ligament. Echter, sommige oorzaken kunnen ernstiger zijn, zoals kanker. Rugpijn kan acuut of chronisch zijn en kan gepaard gaan met pijn in andere lichaamsdelen en bijkomende symptomen. In het algemeen is beweging de meest effectieve behandeling voor rugpijn. Sommige patiënten hebben echter aanvullende medische behandelingen nodig. Een arts zal de oorzaak van de rugpijn vaststellen door middel van lichamelijk onderzoek, laboratoriumtesten en beeldvormende onderzoeken. De prognose is variabel en afhankelijk van de onderliggende oorzaak, maar bij de meeste patiënten verdwijnt de pijn binnen twee weken. Hieronder volgen enkele tips om rugpijn te voorkomen.

• Werking van de rug
• Oorzaken van rugpijn
• Artrose
• Cauda equina-syndroom
• Fibromyalgie
• Infectie
• Ischias
• Kanker
• Pyelonefritis
• Osteoporose
• Rughernia
• Scoliose
• Spierblessures
• Spinale stenose
• Spondylitis ankylopoetica (ziekte van Bechterew)
• Spondylose
• Verstuiking en verrekking
• Uitpuilende en gescheurde schijf
• Andere oorzaken
• Risicofactoren
• Geassocieerde symptomen
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Zelfzorg en thuisremedies
• Blijven bewegen
• Andere zelfzorgmaatregelen
• Professionele medische behandeling
• Chirurgie
• Ergotherapie
• Fysiotherapie
• Intrathecale pomp
• Medicatie
• Psychotherapie
• Radiofrequente facetdenervatie
• Sociaal en fysiek actief blijven
• Transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS)
• Prognose van pijnlijke rug
• Complicaties
• Preventie van rugklachten

Werking van de rug

De wervelkolom, ook wel de ruggengraat genoemd, is een van de sterkste structuren in het lichaam en biedt zowel flexibiliteit als kracht. Deze bestaat uit 24 wervels, die worden gescheiden door wervelschijven. Sterke ligamenten en spieren ondersteunen de wervels. Aan de onderkant van de rug bevinden zich de botten van het staartbeen, die aan elkaar zijn gegroeid zonder tussenliggende wervelschijven. Langs de wervelkolom bevinden zich aan beide zijden kleine gewrichten, de zogenaamde facetgewrichten. Het ruggenmerg loopt door de wervelkolom en is verbonden met de hersenen via de schedelbasis. Het ruggenmerg communiceert met de rest van het lichaam door zenuwen (zenuwwortels) die door openingen tussen de wervels lopen. Met de leeftijd verouderen de structuren van de wervelkolom, zoals de gewrichten, wervelschijven en ligamenten. Hoewel deze structuren sterk blijven, kan de rug stijver worden.

Oorzaken van rugpijn

Rugpijn kan door verschillende factoren worden veroorzaakt, waaronder:

• Aandoeningen die pijn in de rug veroorzaken
• Achterover leunen in stoelen
• Blootstelling aan lichaamstrillingen
• Gebrek aan lichaamsbeweging, wat leidt tot verstijving van de wervelkolom en spierzwakte
• Slechte houding
• Verstuikingen, breuken of andere verwondingen
• Langdurig rijden zonder pauzes
• Langdurig staan of bukken
• Onhandig buigen
• Onjuist tillen, dragen, duwen of trekken
• Overbelasting of overmatig gebruik van de spieren, zoals herhaaldelijk buigen of tillen, of langdurig zitten op het werk
• Overmatige lichaamsbeweging
• Overstrekken
• Rijden in een gebogen positie
• Spierspanningen
• Verdraaien

Artrose

Artrose kan elk gewricht in het lichaam aantasten, inclusief de kleine gewrichten van de wervelkolom (wervel- of facetgewrichten). Artrose van de wervelkolom ontstaat door slijtage van het kraakbeen tussen de gewrichten. Naarmate het kraakbeen verslijt, kan een doffe, pijnlijke of kloppende pijn ontstaan die verergert bij beweging. Bij volledig slijtage van het kraakbeen kan een knallend of krakend gevoel optreden wanneer de gewrichten tegen elkaar wrijven. Stijfheid van gewrichten en een beperkt bewegingsbereik zijn ook mogelijke symptomen van wervelkolomartrose. Naarmate de artrose vordert, kan het lichaam benige uitsteeksels, zogenaamde osteofyten, vormen om het gewricht te stabiliseren. Deze osteofyten kunnen druk uitoefenen op nabijgelegen zenuwwortels, wat gevoelloosheid en tintelingen kan veroorzaken. Naast het natuurlijke verouderingsproces, draagt obesitas (zwaarlijvigheid) bij aan de ontwikkeling van artrose van de wervelkolom doordat het extra stress op de gewrichten uitoefent.

Cauda equina-syndroom

Het cauda equina-syndroom is een zeldzaam syndroom dat optreedt wanneer de zenuwbundel aan de onderkant van het ruggenmerg beschadigd of geïrriteerd raakt. Naast pijn in de onderrug kunnen symptomen ook gevoelloosheid of tintelingen in één of beide benen, seksuele disfunctie en problemen met de controle over de blaas en darmen omvatten.

Fibromyalgie

Bij fibromyalgie is er vaak pijn en stijfheid in verschillende delen van het lichaam, zoals de romp, nek, schouders, knieën en ellebogen. Pijn wordt vaak omschreven als algemeen of knagend. De stijfheid is meestal het ergst in de ochtend (ochtendstijfheid). Patiënten ervaren vaak abnormale moeheid, vooral bij het ontwaken. Daarnaast hebben mensen met fibromyalgie vaak gevoelige punten op specifieke gebieden die pijnlijk zijn bij aanraking.

Infectie

Infecties van de wervelkolom, zoals osteomyelitis (botinfectie), kunnen ernstige, constante pijn veroorzaken. Ondanks de aanwezigheid van een infectie kan koorts afwezig zijn. Een voorgeschiedenis van een rugoperatie kan wijzen op een infectie.

Ischias

Ischias wordt gekenmerkt door pijn in de rug die uitstraalt naar de benen, vaak gepaard gaand met gevoelloosheid of tintelingen. Dit ontstaat door compressie van een zenuw in de wervelkolom (zenuwcompressie). Bij de meeste patiënten met ischias is de pijn in het been het meest prominent, en kan de rugpijn minder uitgesproken zijn of zelfs afwezig. Ischias wordt vaak veroorzaakt door een uitpuilende wervelschijf die op de zenuw drukt. De meeste patiënten herstellen snel, hoewel het in sommige gevallen enkele maanden kan duren. Zachte oefeningen, vaak onder begeleiding van een fysiotherapeut, kunnen helpen om de symptomen te verlichten.

Kanker

Een tumor in de wervelkolom (spinale tumor) kan ontstaan als een primaire tumor of als gevolg van uitzaaiingen van kanker elders in het lichaam (uitgezaaide kanker), zoals longkanker. Rugpijn veroorzaakt door kanker kan 's nachts verergeren en uitstralen naar de schouders en nek. Andere symptomen kunnen onverklaarbaar gewichtsverlies en ongewone vermoeidheid zijn.

Pyelonefritis

Een nierinfectie kan leiden tot plotselinge, intense pijn net onder de ribben in de rug, die kan uitstralen naar de zijkant, onderbuik of lies. Vaak gaan hoge koorts, koude rillingen, misselijkheid en braken gepaard met de infectie. Urineafwijkingen zoals troebele urine, urine met bloed (), ongewoon sterke geur of [ARTIKEL=185622]stinkende urine kunnen ook voorkomen. Soms kunnen blaasgerelateerde symptomen optreden, zoals frequenter urineren (pollakisurie) of pijn bij het plassen (dysurie).

Osteoporose

Osteoporose is een aandoening waarbij de botten verzwakken en sneller breken. Rugpijn door osteoporose is vaak het gevolg van een compressiefractuur van de wervels, die kan optreden door een lichte val of zelfs bij normale activiteiten. Osteoporose komt vaak voor bij oudere volwassenen en vrouwen na de menopauze, en kan zonder symptomen beginnen. Osteoporosepreventie is belangrijk om de kans op fracturen en de bijbehorende pijn te verminderen.

Rughernia

Een hernia van de tussenwervelschijf ook wel tussenwervelschijfhernia genoemd, ontstaat wanneer de gelachtige kern van een tussenwervelschijf uitsteekt en druk uitoefent op een nabijgelegen zenuw. Deze uitstulping kan leiden tot symptomen zoals rugpijn, uitstralende pijn in de benen en spierzwakte. Bij de meeste mensen kan een hernia worden behandeld met niet-chirurgische methoden zoals fysiotherapie, medicatie en rust. In ernstigere gevallen kan een operatie nodig zijn om de druk op de zenuw te verlichten en de symptomen te verhelpen. Regelmatige monitoring en een goed beheerd behandelplan zijn cruciaal om verdere complicaties te voorkomen.

Scoliose

Scoliose is een aandoening waarbij de wervelkolom zijwaarts kromt en mogelijk draait, wat resulteert in een bochtige vorm die lijkt op een ‘S’ of een ‘C’. Deze kromming ontwikkelt zich vaak tijdens de kindertijd of adolescentie. Hoewel de oorzaak van scoliose vaak onbekend is, kan de aandoening het gevolg zijn van een aangeboren afwijking of een verwonding. Soms speelt genetica een rol, aangezien scoliose in sommige families vaker voorkomt. De kromming kan leiden tot rug- en nekklachten en in ernstige gevallen zelfs tot ademhalingsproblemen, omdat de kromming de longcapaciteit kan beperken.

Spierblessures

Spierblessures zoals verstuikingen en verrekkingen ontstaan vaak door overbelasting, een plotselinge beweging of een val. Deze blessures leiden doorgaans tot pijn, stijfheid en een beperkte bewegingsvrijheid. Een spierverrekking treedt op wanneer een spier of pees (het weefsel dat spieren met botten verbindt) overmatig wordt uitgerekt of gescheurd. Een verstuiking verwijst naar een scheur in een ligament (het weefsel dat twee botten met elkaar verbindt). Beide soorten blessures kunnen ontsteking veroorzaken, wat leidt tot pijn en in sommige gevallen spierkrampen. De pijn kan variëren van mild tot ernstig en wordt vaak omschreven als een 'doffe' pijn die uitstraalt naar de billen en verergert bij beweging. Spierstijfheid en een beperkt bewegingsbereik komen vaak voor bij deze blessures.

Spinale stenose

Spinale stenose ontstaat wanneer de ruimte in het wervelkanaal, waar de zenuwen zich bevinden, vernauwt en druk uitoefent op de zenuwen. Dit kan leiden tot pijn in de rug en de benen, vooral bij het lopen, waarbij de pijn vaak vermindert bij zitten of rusten. Spinale stenose kan aangeboren zijn of zich ontwikkelen als gevolg van veroudering. Het kan ontstaan door botgroei, veroudering of andere veranderingen in de wervelkolom. Spinale stenose kan zowel bij de nek (cervicale stenose) als de onderrug (lumbale stenose) optreden.

Spondylitis ankylopoetica (ziekte van Bechterew)

De ziekte van Bechterew, ook wel spondylitis ankylopoetica genoemd, is een chronische ontstekingsziekte die vooral de wervelkolom en het bekken aantast. De aandoening veroorzaakt vaak lage rugpijn en stijfheid, vooral in de ochtend en na perioden van inactiviteit. De symptomen beginnen vaak voor de leeftijd van veertig jaar en kunnen zich geleidelijk ontwikkelen. Bij deze ziekte kan de wervelkolom uiteindelijk verharden en een "houtachtige" uitstraling krijgen door het samenvoegen van de wervels door ontsteking en verbening.

Spondylose

Spondylose verwijst naar de degeneratieve veranderingen in de wervelkolom die optreden met veroudering. Naarmate mensen ouder worden, verzwakken de botten, wervelschijven en ligamenten in de wervelkolom. Dit natuurlijke verouderingsproces omvat het verdunnen van de wervelschijven en het vormen van osteofyten (botuitsteeksels) aan de randen van de wervels en facetgewrichten. Deze veranderingen lijken sterk op artrose in andere gewrichten en kunnen leiden tot rugpijn en stijfheid. Het behoud van een actieve levensstijl en het versterken van de rug- en buikspieren kan helpen de symptomen van spondylose te verminderen en de flexibiliteit te behouden.

Verstuiking en verrekking

Spierverrekkingen en verstuikingen zijn veelvoorkomende oorzaken van rugpijn, vooral in de onderrug. Een spierverrekking ontstaat door het uitrekken of scheuren van een spier of pees, terwijl een verstuiking betrekking heeft op een scheur in een ligament. Beide aandoeningen kunnen optreden door overbelasting, plotselinge bewegingen of trauma, zoals het tillen van zware objecten. De pijn kan variëren van mild tot intens, en kan gepaard gaan met ontsteking, spierkrampen en beperkte bewegingsvrijheid. Spierstijfheid en een beperkt bewegingsbereik zijn vaak voorkomende symptomen van deze blessures.

Uitpuilende en gescheurde schijf

De wervelschijven fungeren als schokdempers tussen de wervels van de wervelkolom. Na verloop van tijd kunnen deze schijven verslechteren door veroudering, trauma, gewichtstoename, roken en herhaalde belasting van de wervelkolom. Een uitpuilende schijf ontstaat wanneer de gelachtige kern van de schijf naar buiten steekt en druk uitoefent op nabijgelegen zenuwwortels of het ruggenmerg. Als de schijf scheurt, komt de inhoud vrij, wat leidt tot een herniatie. Symptomen van een gescheurde schijf kunnen scherpe rugpijn zijn die uitstraalt naar de billen, lies of benen, evenals spierzwakte, gevoelloosheid en tintelingen.

Andere oorzaken

Andere, zeldzamere oorzaken van rugpijn zijn onder andere:

• Afwijkingen in de wervelkolom
• Artritis (gewrichtsontsteking met pijn, zwelling en stijfheid)
• Botproblemen zoals een fractuur, vaak in combinatie met botverzwakking door osteoporose
• Een abdominaal aorta-aneurysma (uitstulping van een deel van een slagader)
• Een beknelde zenuw
• Een galblaasaandoening
• Infecties, zoals gordelroos of osteomyelitis (botinfectie)
• Ontstekingen, zoals bekkenontsteking of blaasontsteking
• Traumatisch letsel
• Endometriose
• Myofasciaal pijnsyndroom: onverklaarbare spierpijn en gevoeligheid
• Kyfose (achterwaartse kromming van de wervelkolom)
• Myofasciale pijn
• Nierstenen
• Spondylolisthesis (verschuiving van een wervel met pijn en zwakte)

Risicofactoren

Rugproblemen komen vaker voor naarmate mensen ouder worden, maar er zijn verschillende risicofactoren die de kans op rugpijn kunnen verhogen:

• Depressie: Rugpijn kan bijdragen aan of verergeren een depressie, wat op zijn beurt kan leiden tot gewichtstoename en verergering van de pijn, wat een vicieuze cirkel kan veroorzaken.
• Zwangerschap: Het extra gewicht en de veranderde balans tijdens de zwangerschap kunnen extra belasting op de rug veroorzaken.
• Langdurig gebruik van geneesmiddelen zoals corticosteroïden: Deze kunnen de botten verzwakken, wat het risico op rugpijn verhoogt.
• Onvoldoende beweging: Gebrek aan lichaamsbeweging kan leiden tot zwakte van de rugspieren en een verhoogd risico op rugpijn.
• Overgewicht: Extra gewicht oefent druk uit op de wervelkolom en kan leiden tot rugpijn.
• Roken: Roken kan de doorbloeding van de tussenwervelschijven verminderen, wat bijdraagt aan degeneratie en rugpijn.
• Stress: Stress kan leiden tot spierspanning in de rug, wat rugpijn kan verergeren.

Geassocieerde symptomen

Bij rugpijn kunnen patiënten zowel acute (plotseling optredende) als chronische (langer dan drie maanden aanhoudende) pijn ervaren. Deze pijn kan zich voordoen in de lage rug (lage rugpijn) of in de bovenrug (hoge rugpijn). De pijn kan variëren van mild tot ernstig en wordt vaak omschreven als dof, saai, kloppend, brandend, zeurend, stekend of flitsend. Soms straalt de pijn uit naar de billen en benen. De rugpijn kan optreden in aanvallen, maar sommige patiënten hebben ook aanhoudende pijnklachten. Hevige pijn betekent niet noodzakelijkerwijs dat er sprake is van een ernstig probleem.

Naast de rugpijn kunnen ook andere symptomen optreden:

• Een beklemmend gevoel in de rug, het bekken en de heupen.
• Verergering van de pijn na langdurig zitten of staan.
• Gevoelloosheid, een branderig gevoel, tintelingen, een gevoel van spelden en naalden, of zwakte in één of beide benen.
• Moeite met bewegen.
• Moeite om rechtop te staan.
• Spierkrampen.
• Spierpijn.
• Spierstijfheid.
• Spierzwakte.

Emotionele en psychische problemen zoals angst en depressie kunnen soms ook door rugpijn worden verergerd.

Alarmsymptomen

Het is belangrijk om een arts te raadplegen als een of meer van de volgende alarmsymptomen aanwezig zijn:

• Pijn die de patiënt 's nachts wakker maakt.
• Ernstige pijn.
• Ernstige zwakte in de benen (moeilijk om rechtop te staan).
• Gevoelloosheid rond de rug of de geslachtsdelen.
• Koorts, koude rillingen, zweten of andere tekenen van een infectie.
• Langdurige pijnklachten (langer dan een paar dagen).
• Problemen met de blaascontrole (urine-incontinentie).
• Problemen met dagelijkse activiteiten of werk.
• Problemen met de darmcontrole (fecale incontinentie).
• Veranderingen in de seksuele functie (zoals het niet kunnen krijgen van een erectie).

Diagnose en onderzoeken

Om de oorzaak van rugpijn te achterhalen, zal de arts eerst de medische geschiedenis van de patiënt en de huidige symptomen onderzoeken. Soms kan de oorzaak van de pijn niet meteen worden vastgesteld. Indien de arts na het lichamelijk onderzoek en het bespreken van de symptomen twijfelt over de diagnose of meer informatie nodig heeft, kunnen aanvullende onderzoeken worden uitgevoerd. Dit kan onder meer een MRI-scan, een CT-scan, en/of een botscan omvatten. Röntgenfoto's worden minder vaak gebruikt omdat rugpijn vaak het gevolg is van problemen met zachte weefsels, zoals ligamenten en spieren, die niet zichtbaar zijn op röntgenfoto's. Daarnaast kunnen zenuwgeleidingstests en een elektromyografie (meting van de elektrische spieractiviteit) worden ingezet om schade aan zenuwen en spieren te detecteren. Een uitgebreid bloedonderzoek kan helpen om tekenen van infectie of kanker op te sporen. Ook kan een urineonderzoek nodig zijn.

Zelfzorg en thuisremedies

Blijven bewegen

Een van de belangrijkste adviezen bij rugpijn is om actief te blijven en dagelijkse activiteiten voort te zetten. Sommige patiënten vrezen dat beweging, zoals tillen en draaien, de pijn kan verergeren. De rug en de wervelkolom zijn echter ontworpen om te bewegen en kunnen baat hebben bij een actieve levensstijl. Te veel rust kan rugpijn zelfs verergeren. Door de spieren rondom de wervelkolom sterk te houden, krijgt de wervelkolom betere ondersteuning. Actief blijven en dagelijkse activiteiten voortzetten kan het herstel bespoedigen. Sporten zoals fitness, pilates, wandelen, yoga en zwemmen kunnen nuttig zijn. Begin rustig en verhoog geleidelijk de intensiteit en duur van de oefeningen. Het is normaal om enige pijn te ervaren, maar als de pijn aanzienlijk toeneemt, is het belangrijk om een arts te raadplegen. Regelmatig blijven sporten, zelfs na het verdwijnen van de rugpijn, is belangrijk. Soms is een fysiotherapeut nodig om een geschikt rugtrainingsprogramma op te stellen. Bedrust moet in principe niet langer dan twee dagen duren; daarna moet er beweging zijn.

Andere zelfzorgmaatregelen

Andere nuttige zelfzorgmaatregelen zijn:

• Acupunctuur.
• Chiropractie.
• Correct tiltechnieken toepassen.
• Dieet en voeding.
• Een goede houding aannemen.
• Massage therapie.
• Pijnstillers gebruiken.
• Tai chi.
• Warmte- of ijsapplicatie.
• Yoga.

Professionele medische behandeling

In sommige gevallen is professionele medische behandeling noodzakelijk.

Chirurgie

Chirurgie voor rugpijn wordt meestal overwogen wanneer andere behandelingen niet effectief zijn gebleken. De beslissing om te opereren hangt af van de specifieke aandoening en de reactie op eerdere behandelingen. De arts bepaalt of en wanneer een operatie geschikt is.

Ergotherapie

Wanneer rugpijn de dagelijkse activiteiten zoals aankleden, wassen en autorijden beïnvloedt, kan ergotherapie nuttig zijn. Ergotherapeuten helpen bij het ontwikkelen van technieken om de belasting te verminderen en kunnen hulpmiddelen of gadgets aanbevelen die het dagelijks functioneren vergemakkelijken.

Fysiotherapie

Fysiotherapie is vaak zeer effectief bij de behandeling van rugpijn. Het helpt bij het verbeteren van kracht en flexibiliteit. Een fysiotherapeut begeleidt het oefenprogramma en leert specifieke oefeningen aan. Manuele therapieën, zoals manipulatie en mobilisatie van de wervelkolomgewrichten, kunnen samen met oefeningen waardevol zijn.

Intrathecale pomp

Een intrathecale pomp kan worden geïmplanteerd om plaatselijke verdovingsmiddelen, verdovende middelen en andere pijnstillers direct aan het ruggenmerg toe te dienen. Dit kan pijnverlichting bieden met minder bijwerkingen dan orale medicatie.

Medicatie

De keuze van medicatie hangt af van de symptomen en de duur van de rugpijn. Veelgebruikte medicamenten zijn niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's) en spierverslappers. Epidurale spinale injecties, waarbij een steroïde (cortison) in de epidurale ruimte rond de wervelkolom wordt geïnjecteerd, kunnen soms worden gebruikt om symptomen van ischias en spondylolisthesis te verlichten. Voor artrose van de wervelkolom kan een steroïde-injectie in het aangetaste facetgewricht soms pijnverlichting bieden.

Psychotherapie

Chronische rugpijn kan invloed hebben op de stemming van patiënten. Als patiënten zich slecht voelen of angstig zijn, kan praten met een partner, familielid, vriend of arts helpen. Cognitieve gedragstherapie kan nuttig zijn om patiënten te helpen positiever met hun problemen om te gaan door deze op te splitsen in beheersbare delen.

Radiofrequente facetdenervatie

Bij deze behandeling wordt een naald in de zenuw die verantwoordelijk is voor de pijn ingebracht, en wordt deze zenuw uitgeschakeld met behulp van een elektrische stroom gecreëerd door radiogolven. Dit helpt om de pijnsignalen te onderbreken.

Sociaal en fysiek actief blijven

Sociaal en fysiek actief blijven is cruciaal voor het omgaan met een slecht humeur en angst, en kan ook helpen bij het verlichten van pijnklachten. Activiteiten zoals lid worden van een recreatiecentrum, sportclub, wandelgroep of tuiniergroep kunnen veel voldoening geven en bijdragen aan het welzijn.

Transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS)

TENS-behandelingen gebruiken laagspannings-elektrische signalen van een klein apparaat dat via pads op de huid wordt aangebracht. Transcutane elektrische zenuwstimulatie biedt soms korte-termijn verlichting door pijnsignalen naar de hersenen te onderbreken of door de productie van endorfine (natuurlijke pijnstillers) te stimuleren.

Prognose van pijnlijke rug

De duur van rugpijn hangt af van de onderliggende oorzaak. Bij overbelasting verdwijnen de symptomen vaak binnen enkele dagen of weken, en kan de patiënt geleidelijk zijn normale activiteiten hervatten. Het is echter belangrijk om zwaar tillen, langdurig zitten of plotselinge bewegingen te vermijden totdat de rug volledig hersteld is. Rugpijn veroorzaakt door zwangerschap verdwijnt meestal na de bevalling. Bij obesitas kan het nodig zijn om af te vallen om de rugpijn te verminderen. Bij pyelonefritis zullen patiënten zich vaak beter voelen binnen enkele dagen na het starten van antibiotica, hoewel een behandeling van twee weken meestal vereist is. Ernstigere rugproblemen door wervel- of zenuwproblemen kunnen echter maanden tot jaren aanhoudende pijn veroorzaken.

Complicaties

• Chronische pijn: Rugpijn die langer dan drie maanden aanhoudt kan chronisch worden, wat invloed heeft op de levenskwaliteit en dagelijkse activiteiten.
• Beperkingen in mobiliteit: Langdurige rugpijn kan leiden tot verminderde flexibiliteit en bewegingsvrijheid, wat de uitvoering van dagelijkse taken bemoeilijkt.
• Zenuwschade: In ernstige gevallen kan rugpijn geassocieerd worden met zenuwschade, wat kan leiden tot blijvende gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in de benen.
• Blas- of darmproblemen: Schade aan de zenuwen kan de controle over de blaas of darmen beïnvloeden, wat leidt tot urine-incontinentie of fecale incontinentie.
• Psychologische impact: Chronische rugpijn kan bijdragen aan depressie of angst, door de constante pijn en beperkingen in functioneren.
• Functionele beperkingen: Ernstige rugpijn kan leiden tot functionele beperkingen die het vermogen om te werken of deel te nemen aan sociale activiteiten beïnvloeden.
• Slaapstoornissen: Pijn die ’s nachts optreedt kan slaapproblemen veroorzaken, wat de algehele gezondheid en herstel kan bemoeilijken.
• Verslechtering van bestaande aandoeningen: Rugpijn kan bestaande medische aandoeningen verergeren, zoals artrose of andere gewrichtsaandoeningen.
• Chirurgische complicaties: In gevallen waar chirurgie noodzakelijk is, kunnen complicaties optreden, zoals infecties, bloedingen, of postoperatieve pijn.
• Medicatiebijwerkingen: Het gebruik van pijnmedicatie, zoals opioïden of NSAID's, kan bijwerkingen hebben, waaronder verslaving of maagproblemen.

Preventie van rugklachten

Rugpijn is een veel voorkomende aandoening die aanzienlijke ongemakken kan veroorzaken. Het volgen van enkele preventieve maatregelen kan helpen om het ontstaan of de progressie van rugpijn te voorkomen:

• Een gezond gewicht behouden.
• Goede houding en lichaamsmechanica oefenen (zoals tillen door de knieën te buigen in plaats van de taille te gebruiken).
• Een trainingsprogramma volgen dat de rompspieren versterkt en weinig impact heeft (bijvoorbeeld zwemmen, wandelen, yoga of pilates).
• Langdurig zitten of staan vermijden.
• Regelmatig sporten, met inbegrip van uitrekoefeningen voor en na de training.
• Schadelijke gewoonten zoals roken vermijden.
• Slapen op een bed dat de wervelkolom goed ondersteunt, en indien mogelijk slapen op de zij of rug met een kussen onder de knieën.

Lees verder

• Rugpijn in ochtend: Oorzaken van ontwaken met rugklachten
• Chronische rugpijn: Behandelingen bij aanhoudende rugpijn
• Lage rugpijn: Oorzaken en behandeling van pijn in onderrug
• Hoge rugpijn: Oorzaken en behandeling van pijn in bovenrug
• Ischias: Aandoening met pijn en zwakte aan been en rug