Ventrikelfibrillatie: Trillen van ventrikels (hartkamers)

Het hart is een complex spierstelsel bestaande uit vier kamers. De twee onderste kamers worden ventrikels genoemd. In een gezond hart pompt het bloed gelijkmatig in en uit deze kamers, waardoor het bloed effectief door het lichaam circuleert. Ventrikelfibrillatie (V-fib) is een ernstige en levensbedreigende hartritmestoornis waarbij de hartspier trilt in plaats van normaal samen te trekken. Dit gebeurt als gevolg van een ongeorganiseerde elektrische activiteit in de ventrikels. Hierdoor kan het hart het bloed niet effectief rondpompen. Indien onbehandeld kan deze aandoening leiden tot hartstilstand, bewustzijnsverlies, een afwezigheid van de pols en uiteindelijk de dood. Snelle reanimatie en defibrillatie zijn cruciaal om het normale hartritme te herstellen en kunnen levensreddend zijn.

• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken van ventrikelfibrillatie
• Risicofactoren van hartritmestoornissen
• Ademhaling en longen
• Gifstoffen en metabolisme
• Hart
• Neurologisch
• Andere risicofactoren
• Risicogroepen
• Symptomen
• Wanneer medische hulp zoeken
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van ventrikelfibrillatie
• Prognose van ventrikelfibrillatie
• Complicaties
• Preventie en levensstijl
• Praktische tips voor het omgaan met ventrikelfibrillatie
• Begrijp wat ventrikelfibrillatie is
• Ken de symptomen van ventrikelfibrillatie
• Zoek onmiddellijk medische hulp bij symptomen
• Reanimeer onmiddellijk bij bewusteloosheid
• Volg je arts’ advies over medicatie en behandelingen
• Ondersteuning bij het aanpassen van levensstijl
• Begrijp het belang van een gezonde hartgezondheid
• Plan voor noodsituaties
• Wees alert op triggerfactoren voor ventrikelfibrillatie
• Werk samen met je zorgteam voor een optimaal behandelplan
• Houd je psychische gezondheid in de gaten
• Misvattingen rond ventrikelfibrillatie
• Ventrikelfibrillatie komt altijd voor bij mensen met hartziekten
• Ventrikelfibrillatie kan alleen worden behandeld met een pacemaker
• Iedereen met ventrikelfibrillatie heeft symptomen
• Ventrikelfibrillatie komt alleen voor bij oudere mensen
• Ventrikelfibrillatie kan altijd snel worden gecorrigeerd
• Het gebruik van een defibrillator is pijnlijk

Epidemiologie

Ventrikelfibrillatie (VF) is een ernstige en levensbedreigende ritmestoornis die de hartspier beïnvloedt, wat kan leiden tot plotselinge hartstilstand. De epidemiologie van ventrikelfibrillatie is van cruciaal belang voor het begrijpen van de risicofactoren, het voorkomen van de aandoening en de algehele impact op de gezondheid. Deze aandoening komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen en de incidentie neemt toe met de leeftijd. Ventrikelfibrillatie kan zich ontwikkelen als een gevolg van verschillende onderliggende hartziekten en kan op elke leeftijd optreden, maar het is vooral prominent in de volwassen bevolking, vooral in de context van andere hartproblemen zoals hartfalen en coronaire hartziekte.

Prevalentie en incidentie
De prevalentie van ventrikelfibrillatie is moeilijk exact vast te stellen, maar het wordt geschat dat ongeveer 1 op de 10.000 mensen per jaar te maken krijgt met ventrikelfibrillatie als de primaire oorzaak van plotselinge hartstilstand. Studies suggereren dat de incidentie van ventrikelfibrillatie het hoogst is bij patiënten die al lijden aan andere hartziekten, zoals ischemische hartziekten, hartfalen of cardiomyopathieën. De incidentie is ook hoger bij oudere volwassenen, vooral boven de leeftijd van 60 jaar, die mogelijk meer vatbaar zijn voor ritmestoornissen vanwege de veroudering van het hart en het vasculaire systeem.

Geografische verschillen
De incidentie van ventrikelfibrillatie varieert ook geografisch. In ontwikkelde landen, waar toegang tot geavanceerde medische zorg beter is, wordt de aandoening vaak sneller gediagnosticeerd, en kunnen preventieve maatregelen zoals ICD's (implanteerbare cardioverter-defibrillatoren) het risico op plotselinge hartstilstand verminderen. In ontwikkelingslanden, waar middelen en medische zorg beperkter zijn, kunnen de cijfers voor ventrikelfibrillatie vaak hoger zijn vanwege onvoldoende toegang tot diagnose en behandelingen.

Rassen en etniciteit
Er zijn aanwijzingen dat raciale en etnische verschillen bestaan in de incidentie en prevalentie van ventrikelfibrillatie. Afro-Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse populaties hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van ventrikelfibrillatie, mogelijk als gevolg van hogere percentages van hypertensie, diabetes mellitus en andere hartziekten die bijdragen aan ritmestoornissen. Daarnaast wordt een verhoogde incidentie van ventrikelfibrillatie waargenomen bij patiënten met een geschiedenis van coronaire hartziekten, vooral degenen met een geschiedenis van hartinfarct.

Mechanisme

Ventrikelfibrillatie ontstaat wanneer de elektrische activiteit in de ventrikels van het hart chaotisch en ongecontroleerd wordt, waardoor het hart niet effectief kan samentrekken. Dit leidt tot een verlies van pompfunctie van het hart en kan binnen enkele minuten leiden tot de dood zonder onmiddellijke interventie. Het mechanisme van ventrikelfibrillatie wordt vaak geassocieerd met onderliggende hartziekten die de elektrische geleiding van het hart verstoren.

Oorzaken van ventrikelfibrillatie
De belangrijkste oorzaken van ventrikelfibrillatie zijn hartaandoeningen zoals coronaire hartziekte, hartinfarct, cardiomyopathie en hartfalen. Bij deze aandoeningen kan de normale elektrische geleiding van het hart worden verstoord, wat leidt tot chaotische elektrische signalen in de ventrikels. Ventrikelfibrillatie kan ook worden uitgelokt door elektrolytenstoornissen, zoals een laag kalium- of magnesiumgehalte in het bloed, of door gebruik van bepaalde medicijnen die de elektrische activiteit in het hart beïnvloeden. In sommige gevallen kan ventrikelfibrillatie optreden zonder een vooraf bestaande hartziekte, zoals bij mensen met een genetische aanleg voor ritmestoornissen.

De rol van ischemie en reperfusie
Ischemie, oftewel onvoldoende bloedtoevoer naar het hart, speelt een sleutelrol in het mechanisme van ventrikelfibrillatie. Wanneer de bloedstroom naar de hartspier wordt belemmerd, bijvoorbeeld door een blokkade in de coronaire bloedvaten, kan de hartspier niet voldoende zuurstof en voedingsstoffen krijgen, wat leidt tot schade aan het hartweefsel. Dit kan de normale elektrische geleiding verstoren, wat het risico op ventrikelfibrillatie verhoogt. Na het herstel van de bloedtoevoer, ook wel reperfusie genoemd, kunnen er elektrische afwijkingen optreden die bijdragen aan de ontwikkeling van ventrikelfibrillatie, vooral in de periode kort na een hartinfarct.

Oorzaken van ventrikelfibrillatie

Ventrikelfibrillatie ontstaat wanneer de elektrische signalen die de hartspier aansteken, verstoord raken. Dit leidt tot willekeurige, ongecoördineerde trilling van de ventrikels, in plaats van de normale, gesynchroniseerde samentrekking. Hierdoor kunnen de ventrikels niet adequaat bloed door het lichaam pompen, wat kan resulteren in een hartstilstand.

Risicofactoren van hartritmestoornissen

De exacte oorzaak van ventrikelfibrillatie is niet altijd duidelijk, maar de aandoening kan ontstaan door diverse medische aandoeningen of uitlokkende factoren.

Ademhaling en longen

Bepaalde longproblemen kunnen bijdragen aan het ontstaan van ventrikelfibrillatie:

• Aspiratiepneumonie (longontsteking veroorzaakt door het inademen van vreemde stoffen)
• Bronchospasme (spierkrampen in de luchtpijp, wat leidt tot ademnood)
• Longembolie (afsluiting van een slagader in de longen)
• Primaire pulmonale hypertensie
• Slaapapneu
• Spanningspneumothorax (klaplong)

Gifstoffen en metabolisme

Ventrikelfibrillatie kan ook worden uitgelokt door:

• Alcoholmisbruik
• Een overmatige inname van cafeïne
• Een overdosis van cardiotoxische geneesmiddelen (medicijnen die schadelijk zijn voor het hart)

Hart

Hartgerelateerde oorzaken van ventrikelfibrillatie zijn onder andere:

• Aortadissectie (scheur in de wand van de aorta, vaak gepaard met pijn op de borst)
• Aortastenose (vernauwing van de aortaklep in het hart)
• Een aangeboren QT-afwijking of andere aangeboren hartziekten
• Een eerdere hartaanval
• Een familiegeschiedenis van plotselinge hartdood
• Een hartklepaandoening
• Hartspieraandoeningen (cardiomyopathieën) zoals myocarditis (hartspierontsteking)
• Kransslagaderziekte
• Myocarditis
• Brugada-syndroom (ernstige aandoening gekenmerkt door onregelmatige hartslagen)
• Het lange QT-syndroom
• Myocardiale ischemie of infarct

Neurologisch

Ventrikelfibrillatie kan voortkomen uit een neurologisch probleem, zoals:

• Een beroerte
• Een intracraniële bloeding (bloeding in de schedel)

Andere risicofactoren

Andere risicofactoren voor ventrikelfibrillatie zijn:

• Bijna-verdrinking
• Bloedvergiftiging
• Een elektrische schok
• Ernstig trauma
• Verstoorde elektrolytenbalans, zoals hypokaliëmie (laag kaliumgehalte in het bloed), hyperkaliëmie (hoog kaliumgehalte in het bloed), en hypomagnesiëmie (laag magnesiumgehalte in het bloed)
• Genetische afwijkingen
• Sarcoïdose, een aandoening waarbij ontstoken weefsels zich in het lichaam ontwikkelen

Risicogroepen

Ventrikelfibrillatie komt vaker voor bij bepaalde risicogroepen, waaronder mensen met een voorgeschiedenis van hartziekten, ouderen, en mensen met specifieke genetische risicofactoren. Het identificeren van deze risicogroepen is cruciaal voor het vroegtijdig herkennen van patiënten die mogelijk vatbaar zijn voor ventrikelfibrillatie, zodat preventieve maatregelen kunnen worden genomen om plotselinge hartstilstand te voorkomen.

Patiënten met coronaire hartziekten
Een van de grootste risicogroepen voor ventrikelfibrillatie zijn patiënten met coronaire hartziekten. Deze aandoening, waarbij de bloedvaten die het hart voorzien van bloed vernauwd zijn, verhoogt de kans op een hartinfarct, wat op zijn beurt de kans op ventrikelfibrillatie vergroot. Patiënten die een hartinfarct hebben doorgemaakt, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van ventrikelfibrillatie, vooral binnen de eerste uren na het infarct.

Ouderen
Ouderen vormen een andere risicogroep voor ventrikelfibrillatie. Naarmate mensen ouder worden, neemt de elasticiteit van de bloedvaten af en wordt het hart minder efficiënt in het pompen van bloed. Deze veranderingen kunnen leiden tot een verhoogd risico op ritmestoornissen zoals ventrikelfibrillatie. Ouderen hebben ook vaker andere hartziekten, zoals hartfalen, die bijdragen aan het risico op ventrikelfibrillatie.

Genetische factoren
Er zijn genetische factoren die het risico op ventrikelfibrillatie kunnen verhogen. Patiënten met een familiegeschiedenis van ritmestoornissen of plotselinge hartstilstand kunnen een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van ventrikelfibrillatie. Genetisch advies kan nuttig zijn voor patiënten die mogelijk erfelijke hartziekten of ritmestoornissen hebben. Deze patiënten kunnen baat hebben bij een vroege diagnose en preventieve behandelingen, zoals het implanteren van een cardioverter-defibrillator (ICD) om de kans op plotselinge hartstilstand te verlagen.

Mensen met hartfalen
Patiënten met hartfalen hebben een verhoogd risico op ventrikelfibrillatie. Dit komt omdat hartfalen de elektrische stabiliteit van het hart verstoort en de kans op ritmestoornissen vergroot. Bij deze patiënten kunnen andere hartziekten, zoals ischemische hartziekte of cardiomyopathie, ook bijdragen aan het verhoogde risico op ventrikelfibrillatie.

Elektrolytstoornissen en medicatiegebruik
Elektrolytstoornissen, zoals laag kalium- of magnesiumgehalte, kunnen het risico op ventrikelfibrillatie verhogen, aangezien deze mineralen cruciaal zijn voor de elektrische geleiding in het hart. Medicijnen die de elektrische activiteit van het hart beïnvloeden, zoals bepaalde antiaritmica, kunnen ook het risico op ventrikelfibrillatie verhogen. Het monitoren van de elektrolytenbalans en het zorgvuldig voorschrijven van medicijnen kan helpen om het risico te verlagen.

In deze risicogroepen is het belangrijk om maatregelen te nemen die gericht zijn op het verminderen van de kans op ventrikelfibrillatie, zoals het gebruik van een ICD, medicatie om de hartfunctie te verbeteren, en het beheren van onderliggende aandoeningen zoals coronaire hartziekte en hartfalen.

Symptomen

De symptomen van ventrikelfibrillatie kunnen variëren afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Vaak voorkomende symptomen zijn: pijn op de borst, een snelle hartslag, duizeligheid, kortademigheid, misselijkheid en braken. Personen met een voorgeschiedenis van kransslagaderaandoeningen of congestief hartfalen kunnen een verergering van chronische symptomen ervaren. Bij presentatie zijn patiënten vaak bewusteloos, reageren ze niet en hebben ze geen voelbare pols. Indien onbehandeld, leidt dit vaak tot hartstilstand, waarbij de vitale organen zoals het hart onvoldoende zuurstof krijgen, wat snel dodelijk kan zijn.

Wanneer medische hulp zoeken

Patiënten dienen onmiddellijk medische hulp te zoeken als ze symptomen ervaren zoals pijn op de borst, ernstige kortademigheid, duizeligheid, of als iemand in hun omgeving symptomen van ventrikelfibrillatie vertoont. Tijdige medische interventie kan cruciaal zijn voor het voorkomen van ernstige complicaties en verbeteren van de overlevingskansen.

Diagnose en onderzoeken

Bij patiënten die ventrikelfibrillatie hebben overleefd, is een grondige anamnese en lichamelijk onderzoek essentieel. De arts zal ook vragen naar een familiegeschiedenis van plotselinge hartdood. Het is belangrijk dat de arts de hartgeschiedenis van de patiënt en de ingenomen medicatie kent, omdat deze mogelijk bij kunnen dragen aan hartritmestoornissen. De diagnose van ventrikelfibrillatie wordt gesteld aan de hand van een angiografie en een elektrocardiografie (ECG: hartfilmpje), waarop onregelmatige, niet-gevormde QRS-complexen zonder duidelijke P-golven te zien zijn.

Andere nuttige onderzoeken zijn:

• Bloedonderzoek
• Coronaire katheterisatie (angiografie)
• CT-scan van het hart
• Echocardiografie
• Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI)
• Röntgenfoto van de borstkas

Behandeling van ventrikelfibrillatie

De behandeling van ventrikelfibrillatie bestaat uit cardiopulmonale reanimatie (CPR) en defibrillatie. Indien de initiële behandelingen niet effectief zijn, kunnen medicijnen zoals epinefrine (adrenaline) of amiodaron nuttig zijn. Andere geneesmiddelen, zoals bètablokkers, en bepaalde procedures kunnen na een episode van ventrikelfibrillatie helpen om het risico op herhaling te verkleinen. Overlevenden van ventrikelfibrillatie kunnen een implanteerbare cardioverter-defibrillator krijgen. Dit apparaat kan automatisch defibrilleren bij een nieuwe episode van ventrikelfibrillatie buiten het ziekenhuis.

Prognose van ventrikelfibrillatie

De overlevingskansen van patiënten met ventrikelfibrillatie variëren afhankelijk van de snelheid van ziekenhuisbehandeling. Ongeveer 80% van de patiënten die geen ziekenhuiszorg ontvangen tijdens een episode van ventrikelfibrillatie, sterft. Van de patiënten die in het ziekenhuis worden opgenomen, overleeft ongeveer de helft de aandoening.

Complicaties

Bekende complicaties van ventrikelfibrillatie omvatten herhaalde episodes van flauwvallen of bijna flauwvallen (licht gevoel in het hoofd). Tijdens een episode van ventrikelfibrillatie is er vaak sprake van een slechte bloedcirculatie naar vitale organen. Na een langdurige episode of hartstilstand kunnen er blijvende schade optreden aan de hersenen, de lever en de nieren. Deze schade kan zowel permanent als omkeerbaar zijn. In ernstige gevallen kan ventrikelfibrillatie fataal zijn.

Preventie en levensstijl

Het verminderen van risicofactoren kan helpen om de kans op ventrikelfibrillatie te verkleinen. Dit omvat:

• Het vermijden van overmatig alcoholgebruik en cafeïne.
• Het naleven van een gezond dieet en regelmatige lichaamsbeweging.
• Het vermijden van overmatige stress en het behandelen van hypertensie (hoge bloeddruk).
• Het opvolgen van medische behandelingen voor bestaande hart- of longziekten.

Praktische tips voor het omgaan met ventrikelfibrillatie

Begrijp wat ventrikelfibrillatie is

Ventrikelfibrillatie (VF) is een ernstige hartritmestoornis waarbij de hartkamers (ventrikels) onregelmatig en snel samentrekken, waardoor het hart niet effectief bloed kan pompen. Dit kan leiden tot hartstilstand als het niet onmiddellijk wordt behandeld. Het is belangrijk om te begrijpen dat ventrikelfibrillatie vaak optreedt als gevolg van een onderliggende hartziekte, zoals een hartaanval, of kan worden geïnduceerd door andere factoren zoals elektrolytstoornissen of ernstig trauma.

Ken de symptomen van ventrikelfibrillatie

Ventrikelfibrillatie kan plotseling optreden, en de symptomen zijn vaak ernstig en kunnen snel verergeren. Veelvoorkomende symptomen zijn onder andere plotselinge flauwvallen, ademhalingsmoeilijkheden, pijn op de borst, extreme vermoeidheid, en bewustzijnsverlies. Als je een van deze symptomen ervaart of ziet bij iemand anders, zoek dan onmiddellijk medische hulp.

Zoek onmiddellijk medische hulp bij symptomen

Ventrikelfibrillatie is een medisch noodgeval dat onmiddellijke behandeling vereist. Als je vermoedt dat iemand een ventrikelfibrillatie heeft, bel dan direct 112. Tussen de oproep en de komst van de hulpdiensten kan elke seconde belangrijk zijn. Het snel starten van reanimatie of het gebruik van een automatische externe defibrillator (AED) kan het leven van de persoon redden.

Reanimeer onmiddellijk bij bewusteloosheid

Als iemand bewusteloos is door ventrikelfibrillatie en niet meer ademt, is het belangrijk om onmiddellijk te beginnen met hart-longreanimatie (HLR). Dit kan de tijd overbruggen totdat professionele hulp arriveert. Als je een AED beschikbaar hebt, gebruik deze dan onmiddellijk. AED’s zijn ontworpen om het hartritme weer normaal te maken door middel van een elektrische schok en kunnen levens redden.

Volg je arts’ advies over medicatie en behandelingen

Na de diagnose ventrikelfibrillatie zal je arts je mogelijk medicijnen voorschrijven om de oorzaak van de ritmestoornis te behandelen, zoals anti-aritmica, die helpen om het hartritme te reguleren. Ook kan een implantatie van een cardioverter-defibrillator (ICD) nodig zijn, een apparaat dat je hartritme bewaakt en automatisch een schok afgeeft om een gevaarlijke ritmestoornis te corrigeren. Het is cruciaal om alle voorgeschreven medicijnen in te nemen en regelmatig medische controles te ondergaan.

Ondersteuning bij het aanpassen van levensstijl

Levensstijlveranderingen kunnen helpen om het risico op ventrikelfibrillatie te verminderen, vooral als de aandoening verband houdt met hartziekten. Vermijd roken, beperk alcoholgebruik, en eet een gezond, evenwichtig voedingspatroon. Regelmatige lichaamsbeweging, zoals wandelen of fietsen, kan de gezondheid van je hart verbeteren, maar overleg met je arts over welke oefeningen veilig voor jou zijn.

Begrijp het belang van een gezonde hartgezondheid

Ventrikelfibrillatie is vaak een complicatie van een bestaande hartziekte. Het is daarom van essentieel belang om goed voor je hart te zorgen door risicofactoren zoals hoge bloeddruk, hoog cholesterol en diabetes onder controle te houden. Regelmatige medische controles kunnen helpen om risicofactoren vroegtijdig op te sporen en te behandelen.

Plan voor noodsituaties

Mensen met een verhoogd risico op ventrikelfibrillatie, zoals degenen met een geschiedenis van hartaanvallen of andere hartziekten, moeten voorbereid zijn op noodsituaties. Dit kan onder andere het leren van reanimatie (HLR), het hebben van een AED in huis, of het dragen van een medisch ID-armband met informatie over je hartgezondheid omvatten. Praat met je arts over welke noodmaatregelen voor jou het beste kunnen werken.

Wees alert op triggerfactoren voor ventrikelfibrillatie

Ventrikelfibrillatie kan soms worden uitgelokt door bepaalde factoren, zoals intensieve lichamelijke activiteit, extreem stress, of elektrolytstoornissen. Het is belangrijk om deze triggers te identificeren en te vermijden, vooral als je al een verhoogd risico hebt op hartproblemen. Let ook op symptomen van hartziekten, zoals pijn op de borst of kortademigheid, en zoek bij twijfel altijd medische hulp.

Werk samen met je zorgteam voor een optimaal behandelplan

Het beheer van ventrikelfibrillatie vereist vaak een multidisciplinair zorgteam, bestaande uit je huisarts, cardioloog, en andere specialisten. Werk nauw samen met je zorgverleners om het beste behandelplan voor jouw situatie te ontwikkelen. Dit kan het gebruik van medicijnen, regelmatige controles, levensstijlveranderingen en het overwegen van een ICD omvatten. Het hebben van een duidelijk plan kan helpen om de risico’s van ventrikelfibrillatie te beheersen en je hartgezondheid te verbeteren.

Houd je psychische gezondheid in de gaten

Een diagnose van ventrikelfibrillatie kan stressvol en angstig zijn, vooral als het gaat om het omgaan met de mogelijkheid van plotselinge hartstilstand. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan je psychische gezondheid. Therapie, ondersteuning van een psycholoog of deelname aan steungroepen kan je helpen om met de emoties en zorgen rondom de aandoening om te gaan.

Misvattingen rond ventrikelfibrillatie

Ventrikelfibrillatie is een ernstige aandoening waarbij het hart in een onregelmatig, chaotisch ritme klopt, waardoor het niet effectief bloed kan pompen. Dit kan leiden tot plotselinge hartstilstand en vereist onmiddellijke medische hulp. Er zijn echter verschillende misvattingen over wat ventrikelfibrillatie precies is en hoe het moet worden behandeld.

Ventrikelfibrillatie komt altijd voor bij mensen met hartziekten

Hoewel ventrikelfibrillatie vaak wordt geassocieerd met onderliggende hartziekten, kan het ook optreden bij mensen zonder bekende hartproblemen. Het kan worden veroorzaakt door factoren zoals alcoholgebruik, elektrolytstoornissen of zelfs ernstig trauma. Het is dus niet exclusief voor mensen met een hartziekte.

Ventrikelfibrillatie kan alleen worden behandeld met een pacemaker

Een pacemaker wordt niet altijd gebruikt voor de behandeling van ventrikelfibrillatie. De belangrijkste behandelingsmethode is het toedienen van een schok via een defibrillator om het hart weer in een normaal ritme te brengen. In sommige gevallen kan een verdoving of medicatie worden gebruikt om de oorzaak aan te pakken, maar een pacemaker wordt meestal niet als eerste keuze gezien.

Iedereen met ventrikelfibrillatie heeft symptomen

Niet alle gevallen van ventrikelfibrillatie gaan gepaard met duidelijke symptomen. Sommige mensen ervaren misschien geen merkbare tekenen, terwijl anderen onmiddellijk bewusteloos kunnen raken. De snelheid waarmee het hart uit zijn normale ritme raakt, kan variëren, waardoor de symptomen soms mild of zelfs onmerkbaar zijn.

Ventrikelfibrillatie komt alleen voor bij oudere mensen

Ventrikelfibrillatie kan zich op elke leeftijd voordoen, niet alleen bij ouderen. Hoewel het vaker voorkomt bij oudere volwassenen die lijden aan hartziekten, kunnen ook jongeren ermee te maken krijgen, vooral als ze risico's hebben zoals een familiegeschiedenis van hartproblemen, suikerziekte of bloedonderzoeken die bepaalde afwijkingen aantonen.

Ventrikelfibrillatie kan altijd snel worden gecorrigeerd

Hoewel de behandeling van ventrikelfibrillatie snel kan zijn, is het niet altijd gegarandeerd dat het hart snel weer normaal zal gaan kloppen. Bij ernstige gevallen kan het noodzakelijk zijn om langdurige behandelingen, zoals een implantatie van een defibrillator, uit te voeren. Ook de timing van de behandeling is van cruciaal belang; vertraging kan ernstige gevolgen hebben, zoals pijn of zelfs de dood.

Het gebruik van een defibrillator is pijnlijk

De schok van een defibrillator is niet per se pijnlijk voor de persoon die de behandeling ondergaat, vooral omdat de patiënt meestal bewusteloos is wanneer de schok wordt toegediend. Het doel van de defibrillator is om het hart weer in een normaal ritme te brengen, en het kan levens redden, zelfs als het in het eerste moment lijkt alsof het ongemak veroorzaakt.

Ventrikelfibrillatie is een ernstige aandoening die onmiddellijke aandacht vereist. Het is belangrijk om te begrijpen dat niet alle gevallen dezelfde oorzaak of symptomen hebben, en dat de behandeling afhankelijk is van de situatie en de onderliggende risicofactoren.

Lees verder

• Hartstilstand: Plotseling stoppen van de hartfunctie
• Atriumfibrillatie: Hartritmestoornis met snelle hartslag
• Aangeboren hartafwijkingen (congenitale hartziekte) bij baby
• Cardiomyopathie (hartspieraandoening): Soorten en oorzaken
• Hartgezondheid: Tips voor gezond hart & preventie hartziekte