Prenatale (antenatale) depressie bij zwangere vrouwen
Een antenatale depressie (prenatale depressie) is een vorm van een klinische depressie die een vrouw tijdens de zwangerschap treft. Diverse oorzaken liggen mogelijk aan de basis van een prenatale depressie, zoals een ongeplande zwangerschap of een verleden van een depressie. Aanhoudend verdriet, prikkelbaarheid en slaapproblemen zijn enkele mogelijke tekenen van een antenatale depressie. De behandeling bestaat uit diverse zelfzorgmaatregelen, therapie en/of medicatie. Het is belangrijk dat vrouwen met symptomen van een depressie tijdens de zwangerschap een arts opzoeken want indien onbehandeld is dit een voorloper is van een postpartumdepressie (depressie na de bevalling).
Epidemiologie van depressie tijdens zwangerschap
Naar schatting heeft 7 tot 20% van de zwangere vrouwen last van een antenatale depressie. Niet alle vrouwen zoeken hiervoor medische hulp op waardoor het exacte aantal moeilijk in te schatten is.
Oorzaken en risicofactoren
Een prenatale depressie is het resultaat van ernstige stress en zorgen die een zwangerschap met zich meebrengt. Dit is het gevolg van bijvoorbeeld:
- een familie- of persoonlijke geschiedenis van een depressie
- een geschiedenis van misbruik of een trauma
- een ongeplande zwangerschap
- een slecht zelfbeeld
- een slechte ondersteuning
- eerder zwangerschapsverlies
- financiële problemen
- isolatie
- problemen in het gezin / relatieproblemen.
- problemen om zwanger te worden / onvruchtbaarheid (vrouwelijke onvruchtbaarheid)
- worstelen met een druk om 'dingen goed te doen'.
- zwangerschapscomplicaties
Symptomen
De symptomen van een antenatale depressie zijn voor elke zwangere vrouw anders. De tekenen zijn wel ernstig genoeg om het dagelijks leven te beïnvloeden. Bekende symptomen van een antenatale depressie omvatten:
De symptomen zijn dermate ernstig dat ze een invloed hebben op het dagelijks leven. De symptomen tasten de relatie tussen de moeder en de baby drastisch aan en leiden mogelijk ook tot een onvermogen van de moeder tot zelfzorg, wat leidt tot nog meer gezondheidsproblemen voor de moeder en baby.
Diagnose en onderzoeken
Een uitgebreid vraaggesprek en een
medische geschiedenis is nodig wanneer een zwangere vrouw met haar symptomen de arts opzoekt. De diagnose gebeurt op basis van het vraaggesprek en de aanwezige symptomen. Om te mogen spreken van een prenatale depressie, moeten de symptomen minstens twee weken aanhouden.
De arts zet af en toe medicatie in /
Bron: Stevepb, PixabayBehandeling van prenatale depressie
De behandeling van een antenatale depressie vormt veel uitdagingen omdat medicamenteuze behandelingen van de moeder ook effect hebben op de baby. Daarom focust de arts indien mogelijk eerst op andere maatregelen. De zwangere vrouw leert zich ontspannen en rust inbouwen, waarbij ze ook tijd doorbrengt met de partner. Verder kan de zwangere vrouw praten over haar angsten en zorgen rond de zwangerschap. Dit gebeurt het beste bij een therapeut of een andere professionele zorgverlener. Matige lichaamsbeweging is eveneens nuttig. In ernstige gevallen is
medicatie nodig. Dit gebeurt enkel wanneer de symptomen zo ernstig zijn dat ze het dagelijks leven, de zelfzorg en de slaap verstoren. Mogelijk schrijft de arts
antidepressiva voor, zoals tricyclische antidepressiva of
selectieve serotonine heropname remmers (SSRI's). De gemoedstoestand verbetert gemiddeld binnen twee à drie weken waardoor vrouwen zich meer verbonden voelen met hun baby.
Prognose
Hoewel een prenatale depressie meestal verdwijnt bij de geboorte van de baby, lijdt één derde van de vrouwen met een postnatale depressie.
Complicaties van antenatale depressie bij zwangere vrouwen
Elke vorm van stress voor de bevalling die de moeder voelt, heeft mogelijk negatieve effecten op de ontwikkeling van de foetus, wat schadelijk is voor zowel moeder als kind. Ook na de geboorte voelt een baby geboren uit een depressieve/gestreste moeder de gevolgen. Het kind is minder actief en lijdt mogelijk ook aan emotionele problemen.
Lees verder