Zenuwschade: symptomen en oorzaken van zenuwbeschadiging

Zenuwschade of zenuwbeschadiging is een verwonding van zenuwweefsel of textus nervosus dat objectief detecteerbare zenuwstoornissen vertoont. Het probleem met zenuwletsels is dat dit weefsel slechts een beperkt vermogen heeft om te regenereren, waardoor blijvende schade kan blijven bestaan. Zenuwschade kan zich manifesteren door verschillende symptomen. De klachten zijn afhankelijk van het type beschadigde zenuwen (somatische of motorische zenuwen) en van welke delen van het zenuwstelsel zijn getroffen (centraal of perifeer zenuwstelsel). Maar de symptomen zijn niet altijd onmiddellijk herkenbaar als die van zenuwbeschadiging. Naast algemene neuropathische pijn, die in intensiteit toeneemt naarmate de duur van de ziekte toeneemt, zijn er tal van andere symptomen. Een kenmerk van neuropathische pijn is dat het zowel brandend als aanhoudend kan zijn en plotseling en zonder waarschuwing in de vorm van stekende pijn kan voordoen. Het kan voelen als elektrische schokjes of schokken.

• Zenuwen en spieren: fijn afgestemd samenspel
• Drie soorten zenuwen
• Autonome zenuwen
• Motorische zenuwen
• Gevoelszenuwen
• Classificatie van zenuwbeschadiging
• Locatie
• Type
• Acute en chronische zenuwschade
• Acuut
• Chronisch
• Symptomen van zenuwschade
• Algemeen
• Autonome zenuwschade
• Schade aan de motorische zenuwen
• Schade aan de sensorische zenuwen
• Oorzaken van zenuwbeschadiging
• Mechanische oorzaken
• Bloedvatziekten
• Pathogenen (ziekteverwekkers)
• Stofwisselingsziekten
• Diabetes
• Kanker
• Bijwerkingen van geneesmiddelen en giftige stoffen
• Motorneuronziekten
• Vitaminetekorten
• De invloed van de psyche: pijngeheugen
• Onderzoek en diagnose
• Fysiek onderzoek
• Elektrodiagnostische tests
• Beeldvormend onderzoek
• Bloedonderzoek
• Biopsie
• Behandeling van zenuwschade
• Medische behandeling
• Zelfzorg
• Prognose
• Complicaties
• Preventie

Zenuwen en spieren: fijn afgestemd samenspel

Alle essentiële processen in het menselijke lichaam komen tot stand door de activiteiten van meer dan 100 miljard zenuwcellen (neuronen). Het zenuwstelsel is verdeeld in twee gebieden: de hersenen en het ruggenmerg vormen het centrale zenuwstelsel. Het perifere zenuwstelsel vertakt zich door de rest van het lichaam. Het is verbonden met het centrale zenuwstelsel en brengt de volledige wederzijdse informatiestroom van daar naar alle delen van het lichaam en vice versa. Dan is er nog het vegetatieve, onvrijwillige (autonome) zenuwstelsel dat de functies van interne organen regelt, zoals hartactiviteit of spijsvertering. Het autonome zenuwstelsel is het deel van het perifeer zenuwstelsel dat een groot aantal onbewust plaatsvindende functies reguleert.

Storingen kunnen op verschillende punten in het zenuwstelsel optreden en van invloed zijn op de spieractiviteiten. Ze ontstaan ​​door schade aan de zenuwtakken in ledematen en organen of aan de wervelkolomzenuwen in het wervelkanaal. Men spreekt van neuropathie in geval van het niet goed functioneren van een of meer zenuwen. Polyneuropathie betekent dat verschillende perifere zenuwen zijn aangetast. Aandoeningen van het centrale zenuwstelsel beïnvloeden de hersenen en/of delen van het ruggenmerg.

Een ziekte als amyotrofische laterale sclerose (ALS) is een progressieve zenuw/spierziekte. Hierbij beschadigen bepaalde bewegingszenuwen in de hersenen en het ruggenmerg. Schade aan deze zogenaamde motorneuronen leidt op de lange termijn tot spierzwakte en spierverlamming, waarbij in eerste instantie vaak spierkrampen optreden.

Drie soorten zenuwen

Er zijn drie soorten zenuwen in het lichaam:

Autonome zenuwen

Deze zenuwen regelen onwillekeurig en automatisch bijna alle onbewuste functies en processen in je lichaam, zoals je ademhaling, je hartslag, je bloeddruk, de energieproductie, de spijsvertering en de stofwisseling. Over dat soort functies hoef je niet na te denken, die gewoon geregeld.

Motorische zenuwen

Motorische zenuwen brengen opdrachten of signalen vanuit het centrale zenuwstelsel over naar alle spieren. Deze zenuwen regelen je bewegingen en acties door informatie van je hersenen en ruggenmerg door te geven aan je spieren.

Gevoelszenuwen

Gevoelszenuwen of sensorische zenuwen sturen informatie van je huid en spieren terug naar je ruggenmerg en hersenen. Gevoelszenuwen vervoeren een impuls van een zintuigcel richting het centrale zenuwstelsel. De informatie wordt vervolgens verwerkt om je pijn en andere sensaties te laten voelen.

Classificatie van zenuwbeschadiging

Locatie

Zenuwbeschadiging of zenuwschade wordt geclassificeerd op basis van de locatie van het letsel:

• centrale zenuwschade treedt op in het gebied van het centrale zenuwstelsel en
• perifere zenuwschade die zich buiten de schedel en het wervelkanaal bevindt.

Type

Bovendien kan zenuwschade worden gedifferentieerd naar het type schade:

• Neurapraxie: hierbij zijn de axonen (zenuwvezels) en zijn omhullende structuren behouden. Het is de minst schadelijke vorm van een zenuwbeschadiging. Het ontstaat meestal door rek of druk van een zenuw in het perifere zenuwstelsel met als gevolg een onvoldoende doorbloeding.
• Axonotmese: de axonen zijn stuk, maar de omhullende structuren (isolatiemantels) zijn volledig behouden.
• Neurotmese: dit duidt op schade van een zenuw in het perifere zenuwstelsel, waarbij de axonen en de isolatiemantel stuk zijn.

Acute en chronische zenuwschade

Acuut

Acute zenuwschade is vaak het gevolg van een direct trauma, dat wil zeggen een directe impact op de zenuwen. Dit kan mechanisch zijn, bijvoorbeeld gewond raken door een scalpel tijdens een operatie, of door een injectie of messteken. Dit zijn scherpe verwondingen. Men spreekt van stompe verwondingen als het gaat om zenuwcompressie of zenuwbeknelling. Een blauwe plek of abces drukt bijvoorbeeld op een zenuw.

Chronisch

In het geval van chronische zenuwcompressie is er een extern mechanisch effect, bijvoorbeeld bij het carpaal tunnel syndroom. Dit voorkomt een goede bloedtoevoer naar het zenuwweefsel en beschadigt de myelineschede (die de zenuw bedekt). Myeline is een vettige stof die het axon omhult.

Symptomen van zenuwschade

Algemeen

Typische tekenen van een zenuwletsel zijn enerzijds verminderde gevoeligheid in het zenuwtoevoergebied en anderzijds het verlies van motorische prestaties in de spier, die alleen wordt geleverd door de beschadigde zenuw. Verder is er een verstoord gevoel van pijn en een gestoorde tweepuntsdiscriminatie. Dit betekent dat twee naast elkaar geplaatste stimuli niet langer als twee verschillende stimuli worden waargenomen, maar als één. Objecten kunnen ook niet langer worden onderscheiden als puntig of stomp. Een ander teken is het gebrek in dieptegevoeligheid en gevoel voor positie. Het vegetatieve zenuwweefsel kan ook zijn beschadigd en de huidtemperatuur kan veranderen en zweten kan worden verstoord. Pijn die aanwezig is en wordt veroorzaakt door een zenuwtoevoergebied wordt ook neuralgiforme pijn genoemd.

Naast algemene neuropathische pijn of zenuwpijn, die in intensiteit toeneemt naarmate de duur van de ziekte voortschrijdt, zijn er tal van andere symptomen. Typerend voor zenuwpijn is dat het zowel brandend als aanhoudend kan zijn en plotseling en zonder waarschuwing in de vorm van stekende pijn kan optreden.

Bij zenuwschade kan er een waaier aan symptomen optreden. Welke klachten je hebt, hangt af van de locatie en het type zenuwen die zijn getroffen. Schade kan optreden aan zenuwen in je hersenen en ruggenmerg. Het kan ook voorkomen in de perifere zenuwen, die zich in de rest van je lichaam bevinden.

Autonome zenuwschade

Autonome zenuwschade verstoort de zweetproductie in je huid en de werking van je inwendige organen. Autonome zenuwschade kan de volgende symptomen veroorzaken:

• onvermogen om pijn op de borst te voelen, zoals angina pectoris of een hartaanval
• te veel zweten (hyperhidrosis) of te weinig zweten (anhidrose)
• duizeligheid
• droge ogen, droge tong en droge mond
• obstipatie
• disfunctie van de blaas
• seksuele disfunctie

Schade aan de motorische zenuwen

Schade aan motorische zenuwen kan de volgende symptomen veroorzaken:

• spierzwakte
• spieratrofie
• kleine, spiertrillingen onder de huid, ook bekend als fasciculatie
• verlamming

Schade aan de sensorische zenuwen

Schade aan de sensorische zenuwen kan de volgende symptomen veroorzaken:

• pijn
• gevoeligheid
• doof gevoel
• tintelingen of prikkelingen
• brandende pijn

In sommige gevallen hebben mensen met zenuwschade symptomen die wijzen op schade aan twee of zelfs drie verschillende soorten zenuwen. Je kunt bijvoorbeeld tegelijkertijd spierzwakte als branderige pijn in je benen ervaren.

Oorzaken van zenuwbeschadiging

Naast diabetes, zenuwletsels, alcoholmisbruik, auto-immuunziekten en een tekort aan B-vitamines, zijn er tal van andere factoren die zenuwbeschadiging kunnen veroorzaken.

Mechanische oorzaken

Zenuwletsel kan bestaan uit doorsnijding, druk of overrekking. Zenuwschade kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door een gebrek aan ruimte, waardoor er druk op de zenuw wordt uitgeoefend. Dit gebeurt voornamelijk in de natuurlijke vernauwingen van het lichaam, zoals gewrichten. Maar een hernia kan ook op de zenuwen drukken en ze beschadigen. Zenuwen worden ook blootgesteld aan hoge druk wanneer andere weefsels veel ruimte innemen, bijvoorbeeld tijdens de zwangerschap of door een groeiende tumor.In alle gevallen worden de zenuwen samengedrukt of mogelijk zelfs bekneld, wat kan leiden tot pijn en andere typische symptomen (verlamming, gevoelsstoornissen, beperkte beweging).

Bloedvatziekten

Met name polyneuropathieën kunnen het gevolg zijn van stoornissen in de bloedsomloop als de zenuwen niet voldoende worden voorzien van bloed en dus van zuurstof en voedingsstoffen. Een bekend voorbeeld is perifeer arterieel vaatlijden, waarbij de bloedvaten vernauwd zijn door afzettingen. Perifeer arterieel vaatlijden kan bij patiënten voor verschillende klachten zorgen, zoals etalagebenen (claudicatio intermittens).

Bloedvaten kunnen ook ontstoken raken. Dit kan leiden tot een beperkte toevoer van zuurstof en voedingsstoffen naar de zenuwen, zodat hun functionaliteit beperkt is.

Pathogenen (ziekteverwekkers)

Virussen en bacteriën kunnen je zenuwen aanvallen. Vooral herpesvirussen kunnen zenuwbeschadiging veroorzaken. Herpes simplex type 1 (orale herpes, koortslip) en type 2 (genitale herpes), herpes zoster (gordelroos, het recidief van varicella of waterpokken), cytomegalovirus (CMV) en Epstein-Barr-virus (veroorzaakt de ziekte van Pfeiffer of klierkoorts). Maar zelfs bij hiv-positieve patiënten is zenuwschade niet ongewoon: tot 50% van de getroffenen lijden aan symptomen zoals verlamming of gevoelsstoornissen.

Andere virussen die mogelijk schade aan de zenuwen kunnen veroorzaken, zijn:

• het griepvirus
• hepatitis A- en C-virus
• paramyxovirussen die mazelen of bof veroorzaken

Op het gebied van bacteriën kunnen ook oorzaken van zenuwbeschadiging worden geïdentificeerd:

• Borrelia-bacterie (bijvoorbeeld de ziekte van Lyme na een tekenbeet)
• de ziekteverwekkers die difterie (Corynebacterium diphteriae) en lepra (Mycobacterium leprae) veroorzaken
• bepaalde soorten Salmonella

Bovendien kunnen parasieten schade aan het zenuwstelsel veroorzaken. Plasmodium, de oorzaak van malaria, is wat dat betreft vermeldenswaardig.

Stofwisselingsziekten

De schildklier is een belangrijk regulerend hulpmiddel bij het metabolisme of stofwisseling. Als er sprake is van hypothyreoïdie, dat wil zeggen een te langzaam werkende schildklier, vertraagt ​​het metabolisme en kunnen suikermoleculen en suikerafbraakproducten zich ophopen in de bloedvaten of direct in het zenuwweefsel en de zenuwen beschadigen.

Niet alleen diabetes, maar ook andere stofwisselingsziekten kunnen een negatieve invloed hebben op de gezondheid en functionaliteit van je zenuwen. Mensen die lijden aan een nierfunctieverlies, kan de verminderde filterfunctie van de nieren leiden tot een toename van de creatininespiegels in het bloed. Als dit permanent boven een waarde van 5 mg/dl ligt, kan zenuwschade optreden omdat creatinine wordt afgezet.

Diabetes

Tot 70% van de mensen met diabetes lijdt aan zenuwschade. De kans daarop is groter naarmate de ziekte vordert. Diabetische neuropathie is een ernstige complicatie en kan alle drie soorten neuronen beïnvloeden. Zintuiglijke zenuwen worden meestal aangetast en veroorzaken klachten als branderigheid of gevoelloosheid.

Kanker

Kanker kan op verschillende manieren zenuwpijn en zenuwbeschadiging veroorzaken. In sommige gevallen kan een tumor op zenuwen duwen of ze verdrukken. In andere gevallen kunnen bepaalde soorten kanker leiden tot voedingstekorten die van invloed zijn op de zenuwfunctie. Bovendien kunnen sommige vormen van chemotherapie en radiotherapie (bestraling) zenuwpijn en zenuwschade veroorzaken bij bepaalde personen.

Bijwerkingen van geneesmiddelen en giftige stoffen

Verschillende stoffen die bedoeld of onbedoeld in het lichaam worden opgenomen, kunnen zenuwpijn en zenuwschade veroorzaken. Medicijnen, straling (zoals radiotherapie) en toxische stoffen (zoals alcohol) kunnen zenuwschade veroorzaken. Voorbeelden hiervan zijn bepaalde medicijnen, zoals sommige vormen van chemotherapie voor kanker en bepaalde medicijnen die worden gebruikt om hiv te behandelen. Giftige stoffen die per ongeluk kunnen worden ingenomen, waaronder lood, arseen en kwik, kunnen ook schade aan je zenuwen veroorzaken.

Motorneuronziekten

De motorische zenuwcellen of bewegingszenuwcellen zijn zenuwcellen die impulsen van het centraal zenuwstelsel naar de dwarsgestreepte spieren geleiden. Ziekten die deze zenuwen aantasten, waaronder amyotrofische laterale sclerose (ALS), kunnen leiden tot progressief verergerende zenuwschade.

Vitaminetekorten

Een tekort aan bepaalde voedingsstoffen, waaronder vitamine B6 en B12, kunnen symptomen van zenuwpijn en zenuwschade veroorzaken, waaronder spierzwakte of branderige sensaties. Voedingstekorten die zenuwbeschadiging veroorzaken, kunnen ook het gevolg zijn van overmatige inname van alcohol of zich ontwikkelen na een maag- of darmoperatie.

Onderzoek en diagnose

Zenuwschade kan lastig te diagnosticeren zijn omdat de symptomen niet altijd direct duidelijk zijn. De arts zal beginnen met een vraaggesprek waarin je symptomen worden besproken, zoals pijn, tintelingen, gevoelloosheid of spierzwakte. Daarnaast wordt gekeken naar de locatie en de duur van de klachten, evenals naar je medische geschiedenis, om mogelijke oorzaken van de zenuwbeschadiging te achterhalen, zoals trauma, infecties, chronische ziekten of blootstelling aan toxische stoffen.

Fysiek onderzoek

Tijdens het lichamelijk onderzoek zal de arts testen uitvoeren om de functies van de zenuwen te controleren. Dit kan inhouden dat de arts je reflexen test, je spierkracht beoordeelt en je gevoeligheid voor aanraking, temperatuur of pijn onderzoekt.

Elektrodiagnostische tests

Als er een vermoeden is van zenuwbeschadiging, kunnen elektrodiagnostische tests zoals een elektromyografie (EMG) of zenuwgeleidingsonderzoek (ENG) worden uitgevoerd. Deze tests meten de elektrische activiteit van de spieren en zenuwen om te bepalen of er sprake is van een blokkade of vertraging in de zenuwgeleiding. Dit helpt bij het vaststellen van de mate van beschadiging en de locatie ervan.

Beeldvormend onderzoek

Soms zijn beeldvormende onderzoeken zoals een MRI of CT-scan nodig om eventuele druk op de zenuwen op te sporen, zoals een beknelling door een hernia, tumor of andere structurele veranderingen. Deze scans geven gedetailleerde beelden van de weefsels rondom de zenuwen en kunnen helpen om de exacte oorzaak van de schade te identificeren.

Bloedonderzoek

In bepaalde gevallen kan bloedonderzoek nodig zijn om onderliggende aandoeningen zoals diabetes, vitaminetekorten (zoals vitamine B12-tekort), schildklierproblemen of infecties op te sporen, die zenuwbeschadiging kunnen veroorzaken.

Biopsie

In zeldzame gevallen kan een zenuw- of spierbiopsie nodig zijn om de schade aan het zenuwweefsel microscopisch te onderzoeken. Dit gebeurt meestal wanneer de oorzaak van de zenuwbeschadiging niet met andere methoden kan worden vastgesteld.

Door een combinatie van deze onderzoeken kan de arts een duidelijk beeld krijgen van de aard en omvang van de zenuwschade en een passende behandeling plannen om verdere schade te voorkomen en symptomen te verlichten.

Behandeling van zenuwschade

Medische behandeling

Behandeling van zenuwschade hangt af van de oorzaak en de ernst van de schade. Het doel van de behandeling is het verlichten van symptomen, het bevorderen van herstel en het voorkomen van verdere schade. De behandeling kan bestaan uit:

• Geneesmiddelen om pijn te verminderen: Medicijnen zoals pijnstillers, ontstekingsremmers, antidepressiva en anti-epileptica kunnen helpen bij het verminderen van neuropathische pijn en andere symptomen van zenuwbeschadiging.
• Chirurgische ingrepen: Bij ernstige zenuwbeschadiging kunnen chirurgische ingrepen noodzakelijk zijn. Dit kan variëren van het hechten van een beschadigde zenuw tot het verlichten van druk op een beknelde zenuw (bijvoorbeeld bij carpaal tunnel syndroom). In sommige gevallen kan een neurochirurg een beschadigde zenuw herstellen door zenuwtransplantatie of andere reconstructieve technieken.
• Elektrotherapie: Elektrotherapie, zoals transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS), kan worden gebruikt om zenuwen te stimuleren en pijnsignalen te blokkeren. Dit kan de pijn helpen verlichten en spieratrofie door inactiviteit verminderen.
• Gentherapie: In bepaalde gevallen kan gentherapie worden toegepast om zenuwcellen te regenereren of zenuwweefsel sneller te laten herstellen. Deze behandeling is nog experimenteel, maar heeft in sommige gevallen veelbelovende resultaten laten zien.
• Fysiotherapie en ergotherapie: Fysiotherapie kan helpen om de kracht, mobiliteit en coördinatie van getroffen spieren en zenuwen te verbeteren. Ergotherapie richt zich op het verbeteren van dagelijkse functionaliteit en het aanpassen van handelingen om beter om te gaan met beperkingen.
• Injecties: Corticosteroïde-injecties of anesthetische injecties kunnen worden gebruikt om ontstekingen te verminderen en zenuwpijn te verlichten, vooral bij compressie of ontsteking van de zenuwen.
• Vitamine B-supplementen: Voor mensen met een tekort aan vitamine B12 of andere B-vitaminen die betrokken zijn bij de gezondheid van de zenuwen, kan suppletie helpen bij het herstel en de ondersteuning van de zenuwfunctie.

Zelfzorg

Naast de medische behandeling zijn er ook enkele zelfzorgmaatregelen die kunnen helpen bij het omgaan met zenuwschade:

• Gezond dieet: Een voeding rijk aan vitamines en mineralen, met name B-vitaminen, kan helpen bij het ondersteunen van de zenuwfunctie. Voedingsmiddelen zoals groene bladgroenten, volle granen, noten en vis zijn goede bronnen van deze voedingsstoffen.
• Beweging: Regelmatige, lichte lichaamsbeweging, zoals wandelen, kan de bloedsomloop verbeteren en zenuwregeneratie bevorderen. Het is belangrijk om bewegingen aan te passen om overbelasting te voorkomen.
• Warmte- en koudetherapie: Het toepassen van warmte of koude op het aangedane gebied kan helpen bij het verlichten van pijn en ontsteking. Warmte helpt de bloedsomloop te bevorderen, terwijl koude zwelling en pijn kan verminderen.
• Stressmanagement: Stress kan zenuwpijn verergeren. Het beoefenen van ontspanningstechnieken en diepe ademhaling kan helpen om stress te verminderen en de algehele symptomen te verbeteren.
• Rust en slaap: Zorg voor voldoende rust en slaap om het lichaam de kans te geven zich te herstellen. Een goede slaaphouding en ergonomische aanpassingen kunnen helpen om verdere zenuwbeschadiging te voorkomen.
• Ergonomische aanpassingen: Gebruik ergonomische hulpmiddelen zoals speciale toetsenborden, muizen of stoelen om de druk op je zenuwen te verminderen tijdens het werken of dagelijkse activiteiten.

Prognose

De vooruitzichten bij zenuwschade hangen af van hoe ernstig de schade is en hoe snel je behandeld wordt. In veel gevallen kan zenuwschade zich gedeeltelijk herstellen, vooral als de oorzaak snel wordt aangepakt en je de juiste behandeling krijgt. Als de zenuwen maar licht beschadigd zijn, kunnen ze soms in de loop van de tijd weer herstellen, waardoor je symptomen verminderen of zelfs verdwijnen.

Bij ernstige zenuwschade kan het herstel langer duren en soms is volledige genezing niet mogelijk. In zulke gevallen kan je te maken krijgen met blijvende symptomen zoals pijn, gevoelloosheid of zwakte. Gelukkig kunnen behandelingen zoals fysiotherapie, medicijnen en aanpassingen in je dagelijkse routines je helpen om met deze problemen om te gaan en je kwaliteit van leven te verbeteren.

Het belangrijkste is om snel in actie te komen als je vermoedt dat je zenuwbeschadiging hebt. Hoe eerder je begint met de juiste behandeling, hoe groter de kans op herstel of verlichting van de klachten. Zelfs als volledig herstel niet mogelijk is, kunnen veel mensen met de juiste zorg en zelfzorgmaatregelen een bevredigend en actief leven blijven leiden.

Kortom, de prognose varieert per situatie, maar met tijdige zorg en de juiste aanpak kun je vaak goede resultaten bereiken.

Complicaties

Zenuwschade kan, als het niet goed behandeld wordt, leiden tot verschillende complicaties. Sommige hiervan kunnen blijvend zijn, afhankelijk van de ernst van de schade en de tijdige behandeling. Hier zijn enkele mogelijke complicaties:

• Chronische pijn: Zenuwbeschadiging kan resulteren in aanhoudende, chronische pijn, die moeilijk te behandelen is en je dagelijkse leven sterk kan beïnvloeden.
• Verminderde spierkracht en coördinatie: Zenuwschade kan leiden tot verzwakte spieren, verminderde coördinatie en verlies van fijne motoriek, waardoor eenvoudige handelingen zoals schrijven of lopen moeilijk kunnen worden.
• Blijvende gevoelloosheid of tintelingen: Aanhoudende zenuwschade kan ervoor zorgen dat bepaalde delen van je lichaam gevoelloos blijven of constant tintelen, wat je gevoeligheid en reacties kan verminderen.
• Verlamming: Bij ernstige zenuwschade kan er sprake zijn van gedeeltelijke of volledige verlamming van de aangetaste lichaamsdelen, afhankelijk van welke zenuwen zijn beschadigd.
• Verhoogd risico op letsel: Door verminderde gevoeligheid en pijnperceptie in beschadigde zenuwen kun je een groter risico lopen op verdere verwondingen, zoals brandwonden of snijwonden, zonder dat je ze direct opmerkt.
• Aandoeningen van het autonome zenuwstelsel: Schade aan zenuwen die autonome functies reguleren, zoals hartslag, bloeddruk, spijsvertering en ademhaling, kan leiden tot complicaties zoals bloeddrukschommelingen, spijsverteringsproblemen of hartritmestoornissen.
• Infecties en zweren: Bij zenuwbeschadiging, vooral in de ledematen, kunnen door het verlies van gevoel zweren of infecties ontstaan, vooral bij mensen met diabetes. Dit kan in ernstige gevallen leiden tot amputaties.
• Verstoorde balans en coördinatie: Zenuwbeschadiging kan je evenwicht en coördinatie beïnvloeden, wat het risico op vallen en blessures vergroot.

Preventie

Je kunt het risico op zenuwschade verkleinen door een paar eenvoudige stappen te volgen in je dagelijkse leven:

• Zorg goed voor je lichaam: Blijf actief en zorg voor regelmatige beweging. Dit verbetert je bloedsomloop en helpt je zenuwen gezond te houden. Let wel op om overbelasting te vermijden en zorg voor een goede houding tijdens activiteiten.
• Bescherm je zenuwen: Probeer jezelf te beschermen tegen verwondingen door bij risicovolle activiteiten veiligheidsmaatregelen te nemen, zoals het dragen van beschermende uitrusting. Vermijd langdurige druk op bepaalde lichaamsdelen, zoals je ellebogen of polsen.
• Gezond eten: Zorg voor een evenwichtige voeding met voldoende vitamines en mineralen, vooral B-vitaminen, die belangrijk zijn voor een goede zenuwfunctie. Voedingsmiddelen zoals volkorenproducten, noten, vis en bladgroenten kunnen daarbij helpen.
• Vermijd giftige stoffen: Beperk je blootstelling aan schadelijke chemicaliën en toxines, zoals zware metalen of bepaalde chemicaliën op de werkplek. Roken en overmatig alcoholgebruik kunnen ook zenuwbeschadiging veroorzaken, dus het is verstandig om deze te vermijden.
• Houd je gezondheid in de gaten: Als je diabetes hebt of een andere aandoening die zenuwen kan aantasten, zorg er dan voor dat je je bloedwaarden regelmatig controleert en goed beheert. Dit kan helpen om schade aan je zenuwen te voorkomen.
• Neem rust wanneer nodig: Als je merkt dat je zenuwen onder druk staan of je last hebt van tintelingen, pijn of gevoelloosheid, neem dan op tijd rust. Zo voorkom je dat het probleem erger wordt.

Lees verder

• Zenuwpijn (neuralgie): symptomen, oorzaken en behandeling
• Zenuwpijn in de arm: oorzaken, behandeling en preventie
• Zenuwpijn in de voet: oorzaken van zenuwpijn in de voeten
• Zenuwtumor: symptomen en behandeling perifere zenuwtumoren
• Beknelde zenuw: symptomen, oorzaken, behandeling & preventie