Axillaire zenuwdysfunctie: Zenuwschade aan okselzenuw

Axillaire zenuwdysfunctie (axillaire zenuwstoornis) is een aandoening waarbij zenuwschade ontstaat aan de okselzenuw. Dit resulteert in het verlies van beweging of gevoel in de schouder. Deze schade is bijvoorbeeld het gevolg van een schouderblessure. Na een grondig lichamelijk en diagnostisch onderzoek van de schouder, volgt een behandelplan. Meestal is een behandeling overbodig, maar voor sommige patiënten is medicatie, fysiotherapie of een operatie vereist. De vooruitzichten zijn meestal goed als de arts de onderliggende oorzaak kan behandelen, maar soms duurt het herstel van de axillaire zenuwschade wel lang.

• Oorzaken: Schade aan okselzenuw
• Risicofactoren van zenuwschade aan axillaire zenuw
• Symptomen: Gevoelloosheid, pijn en zwakte van schouder
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van axillair zenuwstoornis
• Medicatie
• Operatie
• Fysiotherapie
• Prognose van problemen met schouder door zenuwbeschadiging
• Complicaties van axillaire zenuwdysfunctie

Oorzaken: Schade aan okselzenuw

Axillaire zenuwdysfunctie is een vorm van perifere neuropathie (schade aan zenuwen met pijn en zwakte), meer bepaald van mononeuropathie (problemen met slechts één zenuw). De aandoening treedt namelijk op als er schade aan de okselzenuw optreedt. Dit is de zenuw die helpt bij het reguleren van de deltavormige spieren van de schouder en de huid daarrond.

De gebruikelijke oorzaken voor de axillaire zenuwstoornis zijn:

• druk op de zenuw van nabijgelegen lichaamsstructuren
• een diepe verwonding, zoals een steekwonde of schotwonde
• een schouderblessure
• het normale bewegingsbereik overschrijden
• langdurige druk op de zenuw

De beknelling creëert druk op de zenuw op de plaats waar deze door een smalle structuur gaat. De schade vernietigt de myelineschede die de zenuw of een deel van de zenuwcel (het axon) bedekt. Door de schade is de beweging van signalen door de zenuw verminderd of geremd.

Risicofactoren van zenuwschade aan axillaire zenuw

Aandoeningen die mogelijk leiden tot axillaire zenuwstoornissen omvatten:

• druk door gipsen of spalken
• een diepe infectie
• een fractuur van het bovenarmbeen (humerus)
• een schouderdislocatie (verplaatsing van de schouder)
• het foutief gebruik van krukken
• systemische aandoeningen die een zenuwontsteking veroorzaken

Soms is de oorzaak onbekend.

Symptomen: Gevoelloosheid, pijn en zwakte van schouder

De patiënt ervaart gevoelloosheid en tintelingen over een deel van de buitenste schouder. Verder treedt spierzwakte van de schouder op, vooral bij het optillen van de arm, en dit weg van het lichaam. Objecten optillen is ook lastiger voor de patiënt. Tot slot ervaart de patiënt mogelijk schouderpijn.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek
Tijdens een lichamelijk onderzoek, bekijkt de arts de nek, de arm en de schouder. Een patiënt met schouderzwakte heeft problemen met het bewegen van de arm. De deltavormige spier van de schouder vertoont mogelijk tekenen van spieratrofie (spierverlies). Verder heeft de arts een medische geschiedenis nodig van de patiënt, zodat hij bijvoorbeeld te weten komt dat de schouderproblemen het gevolg zijn van een blessure.

Diagnostisch onderzoek
De arts gebruikt diverse beeldvormende onderzoeken om axillaire zenuwdysfunctie te diagnosticeren zoals:

• een elektromyografie (meting van de elektrische spieractiviteit) en zenuwgeleidingsonderzoek: Deze onderzoeken Direct na het letsel zijn deze resultaten normaal. De arts moet deze onderzoeken enkele weken na het letsel of na de start van de symptomen uitvoeren.
• een MRI-scan van de schouder
• een röntgenfoto van de schouder

Behandeling van axillair zenuwstoornis

Afhankelijk van de oorzaak van de zenuwaandoening, hebben sommige patiënten geen behandeling nodig aangezien het schouderprobleem vaak spontaan verbetert.

Medicatie

In volgende situaties schrijft de arts mogelijk ontstekingsremmende medicijnen voor:

• een patiënt met kleine veranderingen in gevoel of beweging
• een patiënt met plotselinge symptomen
• een patiënt zonder geschiedenis van schade aan het gebied
• een patiënt zonder tekenen van zenuwbeschadiging

Deze geneesmiddelen verminderen de zwelling en druk op de zenuw. De arts injecteert deze rechtstreeks in het gebied of anders moet de patiënt deze oraal (via de mond) innemen. Andere geneesmiddelen zijn onder andere vrij verkrijgbare medicijnen voor milde pijn (neuralgie) en opiaatpijnstillers voor ernstige pijn.

Operatie

Als de symptomen aanhouden of verergeren, is een chirurgische ingreep mogelijk vereist. Dit is bijvoorbeeld nodig bij een beknelde zenuw die symptomen veroorzaakt. De arts maakt tijdens een operatie de zenuw los waardoor de patiënt zich beter gaat voelen en de schouder beter kan bewegen.

Fysiotherapie

Fysiotherapie is nodig voor het behoud van de spierkracht.

Prognose van problemen met schouder door zenuwbeschadiging

Soms herstelt de patiënt volledig als de arts de oorzaak van de axillaire zenuwstoornissen heeft gedetecteerd en met succes kan behandelen. De mate van herstel is voor iedereen anders. Soms duurt het vele maanden tot gemiddeld één jaar alvorens de patiënt volledig hersteld is.

Complicaties van axillaire zenuwdysfunctie

Complicaties van axillaire zenuwdysfunctie zijn:

• chronische pijn
• een gedeeltelijk verlies van gevoel in de arm (soms)
• een gedeeltelijke schouderverlamming
• een herhaalde letsel aan de arm
• een misvorming van de arm, een schoudercontractuur of een frozen shoulder (pijnlijke en stijve schouder)
• meer vatbaar voor toekomstige letsels

Lees verder

• Mononeuropathie: Aandoening met zenuwschade aan één zenuw