Perifere neuropathie: Schade aan zenuwen met pijn en zwakte
Perifere neuropathie is een aandoening waarbij de zenuwen buiten de hersenen en het ruggenmerg aangetast kunnen zijn. Patiënten met perifere neuropathie ervaren vaak diverse gevoelsveranderingen, zoals tintelingen, gevoelloosheid, zwakte of brandende pijn, meestal in de handen en/of de voeten. Deze aandoening kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, zoals diabetes mellitus en vitaminetekorten. Ook omgevingsfactoren zoals overmatig alcoholgebruik spelen een rol bij het ontstaan van perifere neuropathie. De behandeling richt zich op het onderliggende probleem en kan indien nodig worden aangevuld met medicatie. Aanpassingen in de levensstijl kunnen helpen om risicofactoren voor zenuwschade te verminderen.
Epidemiologie
Prevalentie van perifere neuropathie
Perifere neuropathie is een aandoening die wereldwijd een significant aantal mensen treft, vooral in de westerse landen. Het komt vaak voor bij oudere volwassenen en wordt geschat dat ongeveer 10-20% van de ouderen in westerse landen symptomen van perifere neuropathie vertonen. De prevalentie is sterk afhankelijk van de onderliggende oorzaak, zoals diabetes mellitus, en neemt toe met de leeftijd. Diabetes mellitus is wereldwijd een van de grootste risicofactoren voor de ontwikkeling van perifere neuropathie, waarbij ongeveer 60-70% van de patiënten met diabetes symptomen van neuropathie vertonen.
Geografische variaties en leeftijdsafhankelijke prevalentie
Perifere neuropathie komt voor over de hele wereld, maar de prevalentie kan variëren afhankelijk van geografische regio’s, bijvoorbeeld door verschillende prevalentie van risicofactoren zoals diabetes of alcoholmisbruik. In ontwikkelde landen is de prevalentie hoger, mede door de toename van diabetes. In opkomende landen kunnen andere oorzaken, zoals infecties (bijv. lepra), vaker leiden tot perifere neuropathie. De prevalentie neemt aanzienlijk toe bij ouderen, waarbij de meeste gevallen zich voordoen na de leeftijd van 60 jaar.
Risico door onderliggende aandoeningen
Naast diabetes zijn er andere aandoeningen die de prevalentie van perifere neuropathie verhogen. Deze omvatten chronische nierziekten, auto-immuunziekten, infecties, en vitaminedeficiënties (bijv. vitamine B12). De aandoening is ook vaak geassocieerd met alcoholmisbruik, wat neuropathie kan veroorzaken door de neurotoxische effecten van alcohol en vitaminegebrek.
Mechanisme
Oorzaken van perifere neuropathie
Perifere neuropathie wordt gekarakteriseerd door schade aan de perifere zenuwen, wat kan leiden tot motorische, sensorische of autonome dysfunctie. De meest voorkomende oorzaak is diabetes mellitus, maar het kan ook veroorzaakt worden door andere aandoeningen zoals auto-immuunziekten, infecties, toxische stoffen (bijv. alcohol, medicijnen), en traumatische letsels. Bij diabetische neuropathie ontstaat de zenuwbeschadiging door langdurige hyperglykemie, wat leidt tot oxidatieve stress, ontsteking, en schade aan de zenuwen.
Patofysiologie van zenuwschade
De zenuwbeschadiging bij perifere neuropathie ontstaat doordat de zenuwvezels niet goed functioneren of volledig beschadigd raken. Dit kan worden veroorzaakt door ischemie (gebrek aan zuurstof), inflammatie, of de effecten van toxines zoals glucose bij diabetes. De schade aan de myelineschede of de zenuwvezels zelf vermindert de snelheid van zenuwgeleiding, wat leidt tot symptomen zoals pijn, gevoelloosheid, of zwakte.
Specifieke mechanismen bij verschillende oorzaken
- Diabetische neuropathie: Bij diabetes komt de zenuwschade door hoge bloedsuikers die leiden tot veranderingen in de bloedvaten van de zenuwen, waardoor ze niet goed van zuurstof en voedingsstoffen worden voorzien.
- Toxische neuropathie: Bepaalde medicijnen (bijv. chemotherapie) of alcoholmisbruik kunnen direct schadelijk zijn voor zenuwen, wat leidt tot neuropathie.
- Infectieuze neuropathieën: Ziekten zoals lepra of HIV kunnen ook zenuwen beschadigen door ontsteking of direct cytotoxisch effect.
Oorzaken van perifere neuropathie
Perifere neuropathie ontstaat door schade aan de perifere zenuwen, veroorzaakt door aandoeningen of omgevingsfactoren. In sommige gevallen kan de oorzaak niet worden vastgesteld, wat in medische termen ‘idiopathische perifere neuropathie’ wordt genoemd.
Aandoeningen
Perifere neuropathie kan een complicatie zijn van diverse medische aandoeningen, zoals:
- Auto-immuunziekten, waaronder systemische lupus erythematosus, reumatoïde artritis (ontsteking van gewrichten en organen), en het Guillain-Barré-syndroom (zwakte en pijn door zenuwschade).
- Diabetes mellitus (suikerziekte), met name diabetische neuropathie.
- Druk op een zenuw, bijvoorbeeld door het carpaal tunnel syndroom.
- Chronische leverziekte.
- Herhaald letsel of trauma, zoals een gebroken bot of een te strak gips.
- Erfelijke aandoeningen zoals amyloïde polyneuropathie of de ziekte van Charcot-Marie-Tooth (aantasting van perifere zenuwen).
- Erfelijke amyloïdose (zelden) (afzettingen van amyloïde in weefsels en organen).
- Erfelijke sensorische autonome neuropathie (zelden).
- Infecties zoals hiv/aids, gordelroos (met mogelijk postherpetische neuralgie), syfilis (bacteriële infectie door seksueel contact), en ziekte van Lyme (bacteriële infectie door een tekenbeet).
- Neurofibromatose (zelden) (afwijkingen aan huid en ogen).
- Nierfalen.
- Bepaalde soorten kanker, waaronder lymfoom en multipel myeloom (ziekte van Kahler).
- Vitaminetekorten, vooral een vitamine B12-tekort en foliumzuurdeficiëntie.
- Ziekte van Fabry (zelden) (stapelingsziekte met opbouw van vetten).
- Ziekte van Tanger (zelden).

Overmatig alcoholgebruik kan bijdragen aan perifere neuropathie /
Bron: Jarmoluk, PixabayOmgevingsfactoren
Omgevingsfactoren kunnen bijdragen aan schade aan de perifere zenuwen, waaronder:
Soorten zenuwaandoeningen die perifere zenuwen aantasten
Perifere neuropathie kan worden ingedeeld op basis van de grootte van de betrokken zenuwvezels (groot of klein).
Eén of meer zenuwen
Soms zijn meerdere zenuwen aangetast. Perifere neuropathie kan ook één specifieke zenuw treffen, wat resulteert in symptomen die beperkt zijn tot het gebied dat door die zenuw wordt bediend. Dit wordt in medische termen ‘
mononeuropathie’ genoemd. Voorbeelden zijn:
- Bell's palsy: Een neuropathie die het gezicht aantast, resulterend in plotselinge aangezichtsverlamming.
- Carpaal tunnel syndroom: Schade aan de nervus medianus in de pols, wat leidt tot tintelingen en/of zwakte in de hand.
- Meralgia paraesthetica: Beknelling van de laterale heupzenuw in de taille, resulterend in gevoelloosheid en pijn aan de dij.
- Peroneale zenuwverlamming (nervus peroneus syndroom): Beknelling van de kuitbeenzenuw.
- Postherpetische neuralgie: Een complicatie van gordelroos, waarbij de sensorische neuropathie soms maanden aanhoudt na het verdwijnen van de huiduitslag.
- Pudendale neuralgie: Schade aan de nervus pudendalis, wat pijn aan de geslachtsorganen en het perineum kan veroorzaken.
- Ulnare zenuwverlamming: Beknelling van de elleboogzenuw.
Zenuwtypen
Perifere neuropathie kan verschillende typen zenuwen aantasten, waaronder motorische, sensorische en autonome zenuwen.
Autonome zenuwen
Deze zenuwen regelen automatische lichaamsfuncties zoals spijsvertering en cardiovasculaire processen. Schade aan deze zenuwen kan leiden tot problemen met hartslag en bloeddruk.
Motorische zenuwen
Motorische zenuwen zijn verantwoordelijk voor kracht en beweging. Schade aan deze zenuwen kan zwakte in de
voeten en
handen veroorzaken.
Sensorische zenuwen
Sensorische zenuwen regelen het gevoel. Schade aan deze zenuwen kan leiden tot tintelingen, pijn, gevoelloosheid of zwakte in de handen en voeten.
Risicofactoren
Diabetes mellitus
Diabetes is de belangrijkste risicofactor voor perifere neuropathie, vooral als de ziekte slecht gecontroleerd is. Chronisch hoge bloedsuikerspiegels kunnen leiden tot schade aan de perifere zenuwen door verhoogde glucoseconcentraties, ontsteking en een verminderde bloedtoevoer naar de zenuwen. Het risico op neuropathie neemt toe met de duur van de diabetes en de mate van bloedglucoseregulatie.
Alcoholmisbruik en voedingsdeficiënties
Chronisch alcoholmisbruik kan leiden tot perifere neuropathie door zowel toxische effecten van alcohol zelf als door voedingsdeficiënties, vooral een tekort aan vitamine B1 (thiamine). Dit type neuropathie is vaak pijnlijk en kan geassocieerd worden met verzwakte spieren en coördinatieproblemen.
Genetische factoren
Er zijn genetische predisposities voor perifere neuropathie, zoals bij erfelijke aandoeningen zoals Charcot-Marie-Tooth-ziekte. Bij deze aandoening is er een erfelijke vorm van zenuwdegeneratie die leidt tot progressieve zwakte en gevoelloosheid. Genetische factoren kunnen ook invloed hebben op de ernst van de neuropathie bij andere aandoeningen zoals diabetes.
Risicogroepen
Ouderen
Ouderen hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van perifere neuropathie, met name door de hogere prevalentie van diabetes, hart- en vaatziekten, en andere comorbide aandoeningen die zenuwbeschadiging kunnen veroorzaken. De afname van zenuwregeneratiecapaciteit bij het ouder worden speelt ook een rol.
Patiënten met chronische ziekten
Patiënten met chronische aandoeningen zoals diabetes, nierziekten, en auto-immuunziekten zoals lupus of reumatoïde artritis lopen een groter risico op perifere neuropathie. Deze aandoeningen veroorzaken langdurige ontstekingsprocessen of metabole stoornissen die zenuwen beschadigen.
Alcoholmisbruik en vitaminegebrek
Mensen met chronisch alcoholmisbruik of slechte voedingstoestand, vooral met vitamine B12- of thiaminetekorten, behoren tot een risicogroep voor perifere neuropathie. Alcohol heeft een toxisch effect op zenuwen en verstoort de opname van belangrijke voedingsstoffen die nodig zijn voor zenuwgezondheid.
Symptomen: Pijn, zwakte, gevoelloosheid en tintelingen
De symptomen van perifere neuropathie kunnen variëren op basis van de oorzaak en kunnen zowel constant als intermitterend zijn. Vaak treden symptomen symmetrisch op in de handen en voeten. Veel voorkomende klachten zijn:
- Pijn: Vaak erger 's nachts, met name in de handen en voeten.
- Gevoelloosheid: Verlies van gevoel, wat kan leiden tot een verminderd vermogen om veranderingen in temperatuur waar te nemen.
- Tintelingen en prikkelingen: Vaak beschreven als een brandend gevoel (brandende handen, brandende voeten).
- Zwakte: In de handen en voeten, wat kan leiden tot problemen met balans en coördinatie (ataxie).
- Langzame reflexen: Verminderde snelheid van reflexmatige reacties.
Alarmsymptomen
Gevoelloosheid en tintelingen
Een van de eerste symptomen van perifere neuropathie is gevoelloosheid of tintelingen in de voeten of handen, vaak ‘s nachts. Dit kan gepaard gaan met een verminderd gevoel voor temperatuur, pijn, of aanraking. Deze symptomen ontstaan door de verminderde zenuwfunctie in de perifere zenuwen.
Pijn en branderigheid
Patiënten kunnen ook ernstige pijn ervaren, vaak in de voeten en handen. De pijn kan variëren van een branderige sensatie tot scherpe, stekende pijn. Dit type pijn wordt vaak geassocieerd met beschadigde sensorische zenuwen die overgevoelig worden voor prikkels.
Spierzwakte en coördinatieproblemen
Progressieve perifere neuropathie kan leiden tot spierzwakte en problemen met balans en coördinatie, wat het risico op vallen verhoogt. In ernstige gevallen kan het de mobiliteit van de patiënt beïnvloeden.

Een bloedonderzoek kan nuttig zijn voor de diagnose /
Bron: Frolicsomepl, Pixabay
Diagnose en onderzoeken
De arts start met een grondige
medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Dit is cruciaal vanwege de vele mogelijke oorzaken en vormen van perifere neuropathie. De arts kan ook de volgende tests uitvoeren:
- Vibratie- en monofilamenttesten: Deze worden gebruikt om neuropathie van grote vezels te diagnosticeren, bijvoorbeeld bij diabetes mellitus.
- Bloedonderzoek: Essentieel om toxines of andere afwijkingen op te sporen .
- Elektrodiagnostische onderzoeken: Zoals zenuwgeleidingsonderzoek en [ARTIKEL=174989]elektromyografie (EMG), nuttig voor het beoordelen van elektrische spieractiviteit. Deze testen zijn echter minder geschikt voor kleine vezelneuropathieën.
- Beeldvormende onderzoeken: Zoals CT-scans of MRI-scans kunnen worden ingezet om hernia’s, tumoren of andere afwijkingen op te sporen.
- Huidbiopsie: Soms is een huidbiopsie nodig om neuropathie van kleine vezels te diagnosticeren.
Behandeling van perifere neuropathie
De behandeling van perifere neuropathie hangt af van de oorzaak.
Aandoeningen
Auto-immuunziekten
Neuropathieën die samenhangen met auto-immuunziekten verbeteren vaak door behandeling van de auto-immuunziekte zelf.
Diabetes mellitus
Het beheersen van diabetes mellitus is cruciaal om
hyperglykemie te voorkomen, wat verder zenuwschade kan veroorzaken. Regelmatige controle en behandeling helpen om diabetische neuropathie te voorkomen of op tijd te behandelen om permanente schade te beperken.
Gordelroos
Een vroege behandeling met antivirale medicatie kan de kans op postherpetische neuralgie, een complicatie van gordelroos, verkleinen. Neuralgie verwijst naar
zenuwpijn.
Ingeklemde zenuw
Neuropathie veroorzaakt door een
beknelde zenuw kan worden behandeld met fysiotherapie, injecties of chirurgie.

Een gezonde voeding ondersteunt de behandeling /
Bron: Jill111, Pixabay
Vitaminetekorten
Bij vitaminetekorten is het belangrijk om een
gezonde en evenwichtige voeding te volgen. Indien nodig kunnen vitaminesupplementen worden ingenomen.
Medicatie
Vrij verkrijgbare medicatie
Als er geen specifieke behandeling beschikbaar is, kan de arts pijnstillers voorschrijven. Dit kan omvatten:
NSAID’s zoals
ibuprofen of
aspirine.
Capsaïcine-crème: Vrij verkrijgbaar en kan helpen bij het verlichten van pijn.
Vitamine B6 en alfa-liponzuur: Deze kunnen nuttig zijn voor het verlichten van neuropathie gerelateerd aan chemotherapie.
Door de arts voorgeschreven medicatie
De arts kan tricyclische
antidepressiva en anti-epileptica voorschrijven om de pijn te verlichten. In sommige gevallen zijn
opioïden nodig voor pijnbeheer. Medicinale huidpleisters met lidocaïne kunnen worden voorgeschreven voor lokale pijnverlichting.
Andere behandelingen
Aanvullende behandelingen kunnen zijn:
- Acupunctuur
- Chiropractische aanpassingen
- Chirurgie (vooral bij druk op zenuwen)
- Fysiotherapie
- Hydrotherapie
- Koudlasertherapie
- Plasmaferese (verwijdering en vervanging van plasma in het bloed) en intraveneus toegediende immunoglobuline
- Transcutane elektrische zenuwstimulatie
- Triggerpoint-injecties (TPI)
Prognose
Prognose bij diabetische neuropathie
De prognose voor patiënten met diabetische perifere neuropathie is sterk afhankelijk van de controle over de bloedsuikerspiegel. Goed beheerde diabetes kan de voortgang van de neuropathie vertragen, terwijl slecht gecontroleerde diabetes kan leiden tot progressieve en invaliderende neuropathie.
Prognose bij alcoholgerelateerde neuropathie
Bij alcoholgerelateerde neuropathie kan de prognose verbeteren bij het stoppen met drinken en het aanvullen van eventuele voedingsdeficiënties. In sommige gevallen kan de zenuwbeschadiging echter permanent zijn, vooral als de aandoening lange tijd onbehandeld is gebleven.
Behandeling en verbetering van symptomen
De prognose kan aanzienlijk verbeteren met de juiste behandeling, die kan bestaan uit pijnbestrijding, fysiotherapie, en voedingssupplementen bij vitaminegebrek. Bij sommige patiënten kan de zenuwfunctie zich herstellen, terwijl bij anderen de schade progressief blijft.
Complicaties
Perifere neuropathie kan leiden tot complicaties zoals voetzweren, beenzweren, infecties en
gangreen (afsterven van weefsel met huidveranderingen).
Preventie van zenuwschade
Beheer van onderliggende aandoeningen
Preventie van perifere neuropathie begint met het goed beheren van onderliggende aandoeningen zoals diabetes en chronisch alcoholmisbruik. Het handhaven van een evenwichtig voedingspatroon, regelmatige lichaamsbeweging, en het vermijden van roken zijn belangrijke preventieve maatregelen.
Vitamine- en voedingssupplementen
Voor patiënten met een verhoogd risico op neuropathie door vitaminegebrek, zoals alcoholmisbruik of chronische ziekten, kan het aanvullen van B-vitamines (zoals B12 en thiamine) helpen om zenuwbeschadiging te voorkomen of te vertragen.
Gezonde levensstijl en monitoring
Een gezonde levensstijl, inclusief een evenwichtig voedingspatroon, regelmatig bewegen, en het beperken van alcoholgebruik, kan het risico op perifere neuropathie aanzienlijk verlagen. Patiënten die risico lopen, zoals diabetespatiënten, moeten regelmatig hun zenuwfunctie laten controleren om vroegtijdige schade te detecteren.
Praktische tips voor het omgaan met perifere neuropathie
Perifere neuropathie is een aandoening waarbij de zenuwen in de ledematen, zoals de handen en voeten, beschadigd raken. Deze zenuwbeschadiging kan leiden tot symptomen zoals pijn, gevoelloosheid, tintelingen en zwakte. Perifere neuropathie kan het dagelijkse leven aanzienlijk beïnvloeden, maar met de juiste aanpak kunnen de symptomen beheerd worden. Hier volgen praktische tips om met perifere neuropathie om te gaan.
Houd je voeten en handen goed in de gaten
Door de zenuwbeschadiging kun je minder gevoel hebben in je handen of voeten, wat het moeilijk maakt om verwondingen of infecties op te merken. Het is belangrijk om je voeten en handen regelmatig te inspecteren op kleine verwondingen, blaren, snijwonden of infecties. Gebruik een spiegel om moeilijk bereikbare plekken, zoals de onderkant van je voeten, te inspecteren. Zorg ervoor dat je verwondingen onmiddellijk behandelt om infecties te voorkomen.
Draag comfortabel, goed passend schoeisel
Slecht passende schoenen kunnen pijn en ongemak verergeren bij perifere neuropathie. Het is belangrijk om goed passende, comfortabele schoenen te dragen die voldoende ondersteuning bieden. Vermijd scherpe randen of strakke schoenen die drukpunten kunnen veroorzaken. Kies voor schoenen die ademend zijn en die voldoende ruimte bieden voor je voeten, zodat je niet snel blaren of andere verwondingen oploopt.
Blijf actief met aangepaste oefeningen
Lichamelijke activiteit is belangrijk om de doorbloeding te bevorderen en de spieren in je benen en voeten sterk te houden. Omdat perifere neuropathie de controle over je ledematen kan verminderen, is het belangrijk om oefeningen te kiezen die de balans en flexibiliteit bevorderen. Yoga, wateraerobics of zwemmen kunnen uitstekende opties zijn, omdat deze de gewrichten en spieren versterken zonder overmatige belasting van de zenuwen. Bespreek met je arts welke oefeningen voor jou het beste zijn.
Beheer pijn met de juiste medicatie
Pijn door perifere neuropathie kan variëren van mild tot ernstig, en het is belangrijk om deze pijn effectief te beheersen. Je arts kan medicijnen voorschrijven die specifiek gericht zijn op zenuwpijn, zoals antipsychotica, antidepressiva of anti-epileptica, die vaak helpen bij het verlichten van zenuwpijn. Overleg met je arts over de juiste medicatie en het beste behandelplan voor jouw situatie.
Bescherm je huid tegen temperatuurverschillen
Door de beschadiging van de zenuwen kan je minder gevoelig zijn voor temperatuurveranderingen, wat het risico op brandwonden of onderkoeling vergroot. Let goed op bij het omgaan met warme oppervlakken, zoals verwarmingselementen, of bij het koud zijn, zoals in de winter. Gebruik handschoenen en warme sokken om je handen en voeten te beschermen tegen extreme temperaturen.
Gebruik hulpmiddelen om te voorkomen dat je valt
Als perifere neuropathie je balans beïnvloedt, kan het risico op vallen toenemen. Het is belangrijk om je huis veilig te maken door obstakels uit de weg te ruimen, antislipmatten in de badkamer te leggen en handgrepen bij trappen en in de douche te installeren. Overweeg ook het gebruik van een wandelstok of rollator als dat nodig is om je stabiliteit te verbeteren.
Houd je bloedsuikerspiegel onder controle (voor diabetici)
Diabetes is een veelvoorkomende oorzaak van perifere neuropathie. Het goed beheersen van je bloedsuikerspiegel is essentieel om de schade aan je zenuwen te beperken. Zorg ervoor dat je regelmatig je bloedsuiker meet en volg de aanbevelingen van je arts voor medicatie en dieet om je bloedsuiker op een gezond niveau te houden.
Zorg voor een evenwichtig voedingspatroon met vitamine B12
Een tekort aan bepaalde vitamines, zoals vitamine B12, kan de symptomen van perifere neuropathie verergeren. Het is belangrijk om een evenwichtig voedingspatroon te volgen dat rijk is aan vitamine B12, bijvoorbeeld via vlees, eieren, melkproducten, of verrijkte plantaardige producten. Overleg met je arts of je mogelijk een B12-supplement nodig hebt, vooral als je een vegetarisch of veganistisch dieet volgt.
Overweeg therapieën zoals fysiotherapie of ergotherapie
Fysiotherapie kan helpen om de mobiliteit en kracht in de getroffen ledematen te verbeteren, terwijl ergotherapie kan helpen bij het aanpassen van dagelijkse activiteiten om de functionaliteit te behouden. Begeleiding van een therapeute kan helpen bij het verbeteren van de handfunctie, het versterken van de spieren en het verbeteren van de coördinatie om vallen te voorkomen.
Probeer ontspanningstechnieken om stress te verminderen
Stress kan de symptomen van perifere neuropathie verergeren. Het is belangrijk om manieren te vinden om te ontspannen, zoals ademhalingsoefeningen, meditatie of mindfulness. Het verminderen van stress kan helpen bij het verlichten van pijn en ongemak, en het kan je algehele welzijn verbeteren. Het kan ook nuttig zijn om voldoende slaap te krijgen, aangezien slaaptekort de pijn kan versterken.
Gebruik warmtetherapie voor pijnverlichting
Sommige mensen met perifere neuropathie ervaren verlichting van pijn door het toepassen van warmte op de getroffen gebieden. Een warmwaterkruik, een verwarmingskussen of een warm bad kan helpen om de pijn te verminderen en de bloedcirculatie te bevorderen. Let er wel op dat je geen extreme temperaturen gebruikt om verbranding of andere schade te voorkomen.
Communiceer met je arts over veranderingen in symptomen
Als je merkt dat je symptomen verergeren of nieuwe klachten ervaart, neem dan contact op met je arts. Veranderingen in de aard van de pijn, de ernst van de symptomen of nieuwe tekenen van neuropathie moeten altijd met een zorgverlener worden besproken. Je arts kan je helpen bij het aanpassen van je behandelingsplan, bijvoorbeeld door medicatie aan te passen of andere behandelingsopties te overwegen.
Door deze praktische tips te volgen, kun je de impact van perifere neuropathie op je dagelijks leven minimaliseren en je kwaliteit van leven verbeteren. Het is belangrijk om regelmatig te communiceren met je zorgverleners om je symptomen te beheren en effectieve behandelingsopties te vinden die voor jou werken.
Lees verder