Reumatoïde artritis: Ontsteking van gewrichten en organen
Reumatoïde artritis is een auto-immuunziekte die behoort tot de groep van de collageenziekten. Deze chronische aandoening kenmerkt zich door ontsteking van meerdere gewrichten, spieratrofie en huidveranderingen rondom de aangetaste gewrichten. Reumatoïde artritis kan ook andere organen en lichaamsstructuren aantasten, wat leidt tot een breed scala aan symptomen. De ziekte is meestal chronisch en progressief, hoewel perioden van remissie kunnen optreden. Vroege diagnose en agressieve behandeling, die kan bestaan uit medicatie, fysiotherapie en/of chirurgie, zijn vaak noodzakelijk om symptomen te verlichten en complicaties te voorkomen.
Synoniemen reumatoïde artritis
Reumatoïde
artritis wordt ook vaak aangeduid met de afkorting "RA" of het synoniem "arthritis rheumatica".
Epidemiologie van de ziekte
De jaarlijkse incidentie van reumatoïde artritis bedraagt ongeveer 3 op 10.000 inwoners. Vrouwen zijn drie keer vaker getroffen dan mannen. Bij vrouwen begint de aandoening meestal tussen de leeftijd van dertig en zestig jaar, terwijl mannen vaak pas op latere leeftijd symptomen vertonen. Bepaalde bevolkingsgroepen, zoals sommige Indiaanse groepen, vertonen een hogere incidentie, terwijl mensen uit het Caribisch gebied minder vaak getroffen worden.
Oorzaken van reumatoïde artritis
De exacte oorzaak van reumatoïde artritis, een
auto-immuunaandoening, is nog onbekend. Bij deze aandoening valt het immuunsysteem ten onrechte gezond weefsel aan, wat leidt tot een
ontsteking van het synovium, het slijmvlies dat de gewrichtsholten bekleedt. Dit slijmvlies produceert een vloeistof die de gewrichten smeert en helpt bij het soepel bewegen. Door ontsteking verdikt het synovium, wat resulteert in zwelling en
pijn in en rond de gewrichten. Indien niet behandeld, kan deze ontsteking leiden tot schade aan het kraakbeen en de botten, met als gevolg verlies van kraakbeen en een vermindering van de gewrichtsruimte tussen de botten. Dit kan leiden tot instabiliteit, pijn en een beperkt bewegingsbereik van de gewrichten, evenals mogelijke gewrichtsvervormingen. Deze schade is vaak onomkeerbaar.
Roken vormt een risicofactor voor reumatoïde artritis /
Bron: Geralt, Pixabay
Risicofactoren
De mogelijke risicofactoren voor reumatoïde artritis omvatten:
Symptomen: Ontsteking van gewrichten en andere organen
Bij reumatoïde artritis zijn de gewrichten aan beide zijden van het lichaam meestal symmetrisch aangetast. Gewoonlijk zijn de
handen (bijvoorbeeld
handkrampen), de
voeten, polsen, ellebogen, knieën en enkels betrokken, hoewel de ernst en uitgebreidheid van de symptomen kan variëren per patiënt. De ziekte begint vaak geleidelijk en de symptomen kunnen fluctueren. Vroege symptomen omvatten lichte
gewrichtspijn, stijfheid en
vermoeidheid. Naast gewrichtsproblemen kunnen ook andere organen en lichaamssystemen aangetast worden, wat kan leiden tot algemene klachten. Soms ervaren patiënten ook
pijn aan de oksels.
Gewrichten
Kenmerkend voor RA is de ontwikkeling van
ochtendstijfheid, die meestal meer dan een uur aanhoudt. De gewrichten voelen warm en stijf aan (bijvoorbeeld
stijve handen of
rugstijfheid) en zijn vaak gevoelig en gezwollen. De pijn in de gewrichten komt aan beide zijden van het lichaam voor en kan langer dan zes weken aanhouden. Bij deze
vorm van ontstekingsreuma zijn vaak meerdere gewrichten betrokken. Na verloop van tijd kunnen problemen met het bewegingsbereik en gewrichtsvervormingen ontstaan. Bijvoorbeeld, pijnlijke, gezwollen
vingers en/of tenen (
dactylitis) kunnen geassocieerd worden met de ziekte.
Andere organen en lichaamssystemen
Reumatoïde artritis kan ook andere organen en lichaamssystemen aantasten, wat leidt tot:
- Bloed: anemie (tekort aan rode bloedcellen)
- Bloedvaten: Ontsteking van de bloedvaten (vasculitis), wat kan leiden tot schade aan zenuwen, huid en andere organen
- Gevoel: Gevoelloosheid, tintelingen of een brandend gevoel in handen en voeten
- Hart: Ontsteking van het membraan rond het hart (pericarditis) (zeldzaam)
- Huid: reumatoïde noduli onder de huid op ellebogen of handen en voeten (de knobbeltjes wijzen vaak op een ernstigere vorm van de ziekte), koude vingers
- Longen: Ontsteking en littekenvorming, wat leidt tot kortademigheid, pijn op de borst bij ademhaling door borstvliesontsteking (pleuritis) en reutels
- Ogen: Droge ogen, pijnlijke ogen (oogpijn), brandende ogen, jeukende ogen, een oogafscheiding, gevoeligheid voor licht (fotofobie), oogkasontsteking en verminderd gezichtsvermogen
Algemene symptomen
Algemene symptomen kunnen ook optreden, zoals:
Een van de vormen van reumatoïde artritis is de
ziekte van Still, die symptomen van gewrichten en huidproblemen combineert met koorts en
keelpijn. Deze ziekte komt vooral voor bij kinderen en jongvolwassenen.
Diagnose en onderzoeken
Diagnostisch onderzoek
Er bestaat geen specifiek diagnostisch onderzoek voor reumatoïde artritis. De diagnose wordt vaak gesteld op basis van een
bloedonderzoek, dat verhoogde bezinkingssnelheid of
C-Reactief Proteïne kan aantonen, wat wijst op een ontsteking. Het bloedonderzoek controleert ook het niveau van de reumatoïde factor en de aanwezigheid van anticyclisch gecitrullineerde peptide (anti-CCP) antilichamen. Beeldvormende onderzoeken zoals een
röntgenfoto, een
echografie en/of een
MRI-scan van de gewrichten kunnen nuttig zijn. De arts kan ook de gewrichtsvloeistof analyseren. De resultaten van deze onderzoeken helpen vaak bij het bevestigen van de diagnose.
Differentiële diagnose
Diverse aandoeningen kunnen lijken op reumatoïde artritis:
Daarnaast lijkt
juveniele idiopathische artritis (pijn, zwelling en stijfheid van gewrichten) op reumatoïde artritis, maar deze vorm komt vooral voor bij zuigelingen, kinderen en adolescenten.
Behandeling
De behandeling van reumatoïde artritis is langdurig en omvat een combinatie van patiëntenvoorlichting, rust, medicijnen, fysiotherapie, gewrichtsbescherming, lichaamsbeweging en mogelijk chirurgie. Een vroege diagnose vereist vaak een agressieve behandelingsstrategie met specifieke medicijnen om de gewrichtsschade te vertragen en deformiteiten te voorkomen. Een aangepaste voeding kan noodzakelijk zijn, vooral als de patiënt allergisch of intolerant is voor bepaalde voedingsmiddelen. Het is aanbevolen om een evenwichtige voeding te volgen met voedingsmiddelen die rijk zijn aan visolie, zoals
omega-3-vetzuren. Het stoppen met roken en het beperken van
overmatig alcoholgebruik zijn ook belangrijk. Regelmatige controle door de arts is nodig om de behandeling te evalueren en aan te passen.
Prognose
De prognose van reumatoïde artritis varieert afhankelijk van de ernst van de symptomen en de respons op de behandeling. Zonder tijdige en juiste behandeling kan permanente gewrichtsschade optreden. Vroege behandeling met medicijnen kan echter vaak de gewrichtspijn en afwijkingen beperken. Hoewel de ziekte vaak progressief is, kunnen patiënten periodes van remissie ervaren, soms variërend van enkele maanden tot jaren. Ongeveer één op de vijf patiënten heeft een zeer milde vorm van de ziekte, terwijl ongeveer 5% ernstige gewrichtsafwijkingen en mobiliteitsbeperkingen ontwikkelt.
Complicaties
Indien reumatoïde artritis niet tijdig wordt behandeld, kunnen er ernstige complicaties optreden, zoals:
- Droge ogen en een droge mond (het Sjögren-syndroom)
- Abnormale lichaamssamenstelling
- Een dwarslaesie (ruggenmergletsel) bij beschadiging van de nekbotten
- Een lymfoom
- Ontsteking van de bloedvaten (reumatoïde vasculitis), wat kan leiden tot problemen met huid, zenuwen, hart en hersenen
- Verhoogd risico op infecties
- Verhoogd risico op aderverkalking
- Zwelling en ontsteking van de buitenste bekleding van het hart (pericarditis) en de hartspier (myocarditis), wat kan leiden tot congestief hartfalen en andere hartproblemen
- Carpaal tunnel syndroom (tintelingen en/of zwakte in de hand)
- Longaandoeningen
- Osteoporose (verlies van botmassa met verhoogd risico op botbreuken)
- Schade aan het longweefsel (reumatoïde long)
De behandelingen voor reumatoïde artritis kunnen ook ernstige bijwerkingen hebben. Daarom is regelmatige opvolging bij de arts cruciaal om de voortgang van de ziekte en de effectiviteit van de behandeling te monitoren.
Lees verder