Stijve vingers/handen: Oorzaken van stramme vinger/hand
Diverse oorzaken kunnen leiden tot stijve handen. Dit ongemak kan voortkomen uit problemen met de gewrichten, spieren, pezen of zenuwen van de handen, of uit ontstekingen. Veelvoorkomende oorzaken van strakke vingers of handen zijn jicht, breuken en artritis. Naast een beperkt bewegingsbereik en verminderde handfunctie kunnen ook andere symptomen optreden, zoals pijn, zwelling en jeuk aan de vinger(s) of delen van de hand(en). De meeste oorzaken van stijfheid in de handen of vingers zijn goed te behandelen met zelfzorgmaatregelen, medicatie, fysiotherapie of soms een operatie. Dit kan helpen om de handfunctie te herstellen en de kwaliteit van leven te verbeteren.
Epidemiologie
Algemeen voorkomen
Stijve vingers en handen zijn een veelvoorkomende klacht die wereldwijd een breed scala aan patiënten treft. Hoewel de prevalentie varieert afhankelijk van leeftijd, geslacht en geografische locatie, zijn deze symptomen vooral prominent aanwezig bij ouderen. Studies wijzen uit dat tot 30% van de oudere bevolking stijfheid in de handen ervaart, vooral ’s ochtends, wat kan worden toegeschreven aan degeneratieve aandoeningen zoals
artrose. Bij jongere patiënten kunnen stijfheid en ongemak in de handen wijzen op onderliggende medische aandoeningen, zoals auto-immuunziekten of trauma. Daarnaast speelt een combinatie van genetische aanleg, levensstijl en beroepsmatige belasting een rol in het ontstaan van deze klachten.
Geslacht en leeftijdsverdeling
Vrouwen worden vaker getroffen dan mannen, vooral na de menopauze. Dit verschil wordt grotendeels verklaard door hormonale schommelingen die de kwaliteit van het kraakbeen en de elasticiteit van bindweefsel beïnvloeden. Bij kinderen en adolescenten is stijve vingers zeldzaam, maar wanneer het voorkomt, kan dit wijzen op congenitale afwijkingen, jeugdreuma of trauma. Bij mannen komt stijfheid vaker voor als gevolg van beroepsmatige belasting of sportgerelateerde blessures.
Regionale verschillen
De prevalentie van stijve vingers en handen varieert ook geografisch. In koudere regio’s melden patiënten meer klachten tijdens de wintermaanden, mogelijk door vasculaire reacties op lage temperaturen, zoals bij de ziekte van Raynaud. In gebieden met een hoge prevalentie van obesitas of diabetes is er een verhoogde incidentie van metabole aandoeningen die kunnen bijdragen aan stijfheid. Bovendien spelen culturele en economische factoren een rol; toegang tot gezondheidszorg en preventieve maatregelen kunnen verschillen in prevalentie en behandeling verklaren.
Mechanisme
Rol van gewrichten en omliggende structuren
De mechanismen achter stijve vingers en handen zijn divers en afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Bij degeneratieve aandoeningen zoals
artrose wordt kraakbeen afgebroken, wat leidt tot een verminderde gewrichtsruimte en een verhoogde wrijving tussen botoppervlakken. Deze veranderingen veroorzaken pijn en bewegingsbeperkingen, vooral na periodes van inactiviteit.
Invloed van circulatie en zenuwen
Circulatiestoornissen en zenuwcompressie spelen een belangrijke rol. Bij carpaletunnelsyndroom veroorzaakt compressie van de mediane zenuw niet alleen tintelingen en gevoelloosheid, maar ook stijfheid, vooral in de ochtend. Inflammatoire aandoeningen zoals reumatoïde artritis kunnen leiden tot zwelling en verstijving door overmatige productie van synoviaal vocht en ontsteking van de gewrichtsbekleding.
Auto-immuunmechanismen
Auto-immuunziekten zoals lupus erythematodes en sclerodermie veroorzaken chronische ontsteking van gewrichten en omliggend weefsel. Dit leidt niet alleen tot pijn en zwelling, maar ook tot fibrose, waarbij het bindweefsel stijf en minder elastisch wordt. Deze progressieve schade kan uiteindelijk resulteren in onomkeerbare misvormingen van de handen.
Spierfuncties en peespathologie
Peesontstekingen en spierproblemen kunnen bijdragen aan stijfheid. Tendinitis, vaak het gevolg van overbelasting of repetitieve bewegingen, veroorzaakt pijn en beperkt de bewegingsvrijheid. Peesverkalking en spieratrofie door inactiviteit of neurologische aandoeningen versterken deze klachten. In sommige gevallen speelt spiercontractuur, zoals bij Dupuytren-contractuur, een rol bij de ontwikkeling van langdurige stijfheid.
Oorzaken van stijve handen of vingers
Artritis: Gewrichtsontsteking met stramheid van hand of vinger
Artritis is een belangrijke oorzaak van een stramme
hand of
vinger. Artritis verwijst naar het verlies van kraakbeen dat de uiteinden van de
botten bedekt. Vooral
reumatoïde artritis (
ontsteking van gewrichten en organen) en
artritische psoriasis kunnen leiden tot stramme handen of vingers. Artritis kan worden veroorzaakt door genetica, slijtage of verwondingen zoals een
botbreuk. Gewrichtsontsteking gaat vaak gepaard met
pijn in de gewrichten en
gezwollen gewrichten.
Osteofyten (benige uitsteeksels rond de gewrichten) kunnen leiden tot misvormingen van de vingers. De behandeling van artritis is afhankelijk van de locatie.
NSAID's (niet-steroïde ontstekingsremmende
medicijnen) zoals
ibuprofen,
aspirine en
naproxen zijn nuttig in vroege stadia. Naarmate de artritis vordert, kunnen deze medicijnen minder effectief worden. Steroïde-injecties zijn sterkere ontstekingsremmers die direct in het gewricht worden geïnjecteerd om verlichting te bieden. Afhankelijk van de locatie van de artritis kunnen ook spalken of braces worden gebruikt. Wanneer veranderingen in activiteit, NSAID's, steroïde-injecties en spalken niet helpen, kan chirurgie noodzakelijk zijn.
Artrose
Artrose is een chronische, degeneratieve gewrichtsaandoening waarbij het kraakbeen in de gewrichten progressief wordt afgebroken. Dit veroorzaakt pijn, zwelling en stijfheid, met name in de gewrichten van de vingers en handen. Bij
handartrose kan de patiënt last krijgen van verminderde beweeglijkheid, gewrichtsvervorming en benige knobbels zoals de knobbels van Heberden en Bouchard. Deze aandoening komt vaker voor bij ouderen, maar risicofactoren zoals genetische aanleg, overbelasting, obesitas en vroegere gewrichtstrauma's spelen ook een rol.
Beroerte of neurologisch letsel
Een
beroerte, ook wel cerebrovasculair accident genoemd, kan leiden tot blijvende stijfheid in de handen door schade aan motorische hersengebieden. Daarnaast kan een
neurologisch letsel, zoals een beschadiging van het ruggenmerg of perifere zenuwen, de zenuwvoorziening van de handen verstoren. Dit kan stijfheid veroorzaken, vaak in combinatie met spasticiteit, zwakte en een verlies van fijne motoriek. Revalidatie en therapieën gericht op het verbeteren van de mobiliteit spelen een cruciale rol in het herstel.
Carpaletunnelsyndroom
Het carpaletunnelsyndroom is een veelvoorkomende oorzaak van stijfheid in de handen, vooral in de ochtend. Deze aandoening ontstaat door compressie van de nervus medianus in de carpale tunnel, een nauwe doorgang in de pols. Symptomen omvatten tintelingen, pijn en een gevoel van stijfheid, voornamelijk in de duim, wijsvinger en middelvinger. Risicofactoren zijn repetitieve polsbewegingen, zwangerschap en aandoeningen zoals
suikerziekte of hypothyreoïdie. Behandeling omvat spalktherapie, ontstekingsremmers en in ernstige gevallen een chirurgische decompressie.
Contractuur van Dupuytren: Buiging van vingers in de handpalm
De handpalm bevat vele essentiële structuren voor een normale handfunctie. Bij de contractuur van Dupuytren ontstaat een verkorting van de pezen in de handpalm, wat leidt tot een buiging van de vingers.
Contractuur van Dupuytren is een genetische aandoening die vaak voorkomt bij mensen van Noord-Europese afkomst, maar die iedereen kan treffen. Deze pijnloze handmisvorming beïnvloedt één of meerdere vingers en delen van de hand. De behandeling richt zich op het rechttrekken van de vingers en het herstellen van de functie, vaak door middel van een operatie of speciale injecties.
Diabetische stijve hand-syndroom
Het diabetische stijve hand-syndroom, een
complicatie van diabetes mellitus, wordt gekenmerkt door een verdikking van het bindweefsel in de handen. Dit veroorzaakt verminderde mobiliteit en stijfheid. Bij ernstige gevallen kan het syndroom leiden tot een "gebedspositie", waarbij de patiënt de handpalmen niet volledig tegen elkaar kan drukken. Risicofactoren omvatten langdurige, slecht gecontroleerde
suikerziekte en een hoge bloedsuikerspiegel. Therapie richt zich vaak op bloedsuikercontrole en fysiotherapie om de beweeglijkheid te verbeteren.
Dislocatie (ontwrichting)
Een
dislocatie, oftewel een ontwrichting van een gewricht, kan resulteren in aanhoudende stijfheid en pijn in de aangedane hand of vinger. Ontwrichtingen ontstaan meestal door trauma, zoals een val of een ongeluk. Na een dislocatie kan littekenvorming rond het gewricht optreden, wat de normale beweeglijkheid belemmert. Correcte behandeling, zoals repositie (terugplaatsing van het gewricht), en fysiotherapie zijn essentieel om stijfheid te minimaliseren.
Ehlers-Danlos-syndroom
Het Ehlers-Danlos-syndroom (EDS) is een groep erfelijke bindweefselaandoeningen die gewrichtshypermobiliteit en chronische gewrichtsstijfheid kunnen veroorzaken. Bij bepaalde typen van EDS kunnen de handen en vingers stijf en pijnlijk aanvoelen door verzwakte ligamenten en frequent terugkerende subluxaties (gedeeltelijke ontwrichtingen). Therapie omvat pijnmanagement, fysiotherapie en het voorkomen van overbelasting van de gewrichten.
Fibromyalgie
Fibromyalgie is een chronische aandoening die wordt gekenmerkt door wijdverspreide spierpijn, vermoeidheid en stijfheid. Deze symptomen komen vaak voor in de handen, vooral in de ochtend. De precieze oorzaak van fibromyalgie is onbekend, maar het wordt geassocieerd met een verhoogde pijngevoeligheid en een verstoorde verwerking van pijnsignalen in het centrale zenuwstelsel. Behandeling richt zich op pijnbestrijding, stressmanagement en het verbeteren van de algehele fysieke conditie.
Hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie, of een te traag werkende schildklier, kan leiden tot gewrichts- en spierstijfheid, waaronder in de handen. Deze stijfheid ontstaat door een ophoping van glycosaminoglycanen in het bindweefsel, wat zwelling en verminderde beweeglijkheid veroorzaakt. Andere symptomen van hypothyreoïdie, zoals vermoeidheid, gewichtstoename en koude-intolerantie, gaan vaak samen met deze klachten. Behandeling met schildklierhormoontherapie kan de stijfheid aanzienlijk verminderen.
Infectieuze artritis
Infectieuze artritis, ook bekend als septische artritis, is een acute gewrichtsontsteking veroorzaakt door een bacteriële, virale of schimmelinfectie. Deze aandoening kan leiden tot pijnlijke stijfheid in de handen en vingers, vaak gepaard gaand met zwelling en warmte. Onmiddellijke medische interventie is noodzakelijk om gewrichtsschade te voorkomen. Behandeling omvat antibiotica of antimycotica, afhankelijk van de oorzaak, en in sommige gevallen gewrichtspunctie of chirurgische drainage.
Jicht
Jicht in de vingers, hoewel minder voorkomend dan in de grote teen, kan ernstige pijn en stijfheid veroorzaken. Jicht ontstaat door een ophoping van urinezuurkristallen in de gewrichten, wat leidt tot ontsteking. Risicofactoren zijn onder meer een verhoogd urinezuurgehalte, bepaalde voedingskeuzes en genetische aanleg. Jichtaanvallen in de handen kunnen zo ernstig zijn dat eenvoudige handbewegingen worden beperkt. Behandeling omvat het verlagen van het urinezuurgehalte en het gebruik van ontstekingsremmende medicatie.
Koude-agglutinineziekte
De koude-agglutinineziekte is een zeldzame auto-immuunstoornis waarbij blootstelling aan kou leidt tot de samenklontering van rode bloedcellen, wat problemen veroorzaakt in de perifere bloedcirculatie. Symptomen omvatten stijfheid en gevoelloosheid in de vingers en handen, vaak samen met verkleuring (cyanose). Warmte en immunosuppressieve therapieën worden vaak toegepast om symptomen te beheersen.
Lupus erythematodes
Lupus erythematodes is een auto-immuunziekte die ontstekingen en stijfheid in de gewrichten van de handen kan veroorzaken. Bij systemische lupus erythematodes (SLE) kunnen deze symptomen gepaard gaan met zwelling, pijn en ochtendstijfheid. Gewrichtsklachten worden vaak behandeld met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), corticosteroïden of immunosuppressiva.
Sclerodermie
Sclerodermie, een zeldzame auto-immuunziekte, veroorzaakt verharding en verdikking van de huid, inclusief die van de handen. Dit kan leiden tot ernstige stijfheid, bewegingsbeperking en een klauwachtige handpositie. Vroege behandeling met fysiotherapie en medicatie om de onderliggende auto-immuunreactie te remmen kan helpen om complicaties te verminderen.
Trigger finger: Vingers die vast komen te zitten
Een
trigger finger (stenoserende tenosynovitis) is een veel voorkomende aandoening die kan leiden tot stijve vingers. In een gezonde vinger glijdt de pees door een 'tunnel' bestaande uit een systeem van katrollen. Bij zwelling blijft de pees soms vastzitten bij de opening van deze tunnel. Dit kan worden vergeleken met een draad met een knoop die vastloopt in het oog van een naald. Wanneer de knoop of zwelling groot genoeg is, raakt de pees daadwerkelijk verstrikt, wat resulteert in een trigger finger, waarbij de vinger vastzit in een gebogen positie.
Vingerpijn en stijve vingers komen vaak voor bij deze aandoening. De behandeling omvat
steroïde/cortison injecties, die tot 75% effectief kunnen zijn na een enkele injectie. Het spalken van de vinger in strekstand is ook een optie, hoewel deze spalken vaak ongemakkelijk zijn. Als deze behandelingen niet helpen, kan een chirurgische ingreep nodig zijn, wat meestal een permanente oplossing biedt.
Verwondingen
Andere belangrijke oorzaken van vingerstijfheid en bewegingsverlies zijn oude peesblessures,
kneuzingen,
verstuikingen en fracturen die niet goed zijn genezen. Een orthopedisch specialist kan adviseren over specifieke diagnose- en behandelingsopties.
Ziekte van Raynaud
De ziekte van Raynaud is een aandoening waarbij de bloedvaten in de handen overmatig reageren op kou of stress, wat resulteert in een verminderde bloedtoevoer. Dit kan leiden tot tijdelijke stijfheid en een gevoel van stramheid in de vingers. Het dragen van warme handschoenen en het vermijden van triggers zijn belangrijke aandachtspunten voor het beheer van deze aandoening.
Risicofactoren
Leeftijdsgebonden factoren
Met de leeftijd neemt de kans op stijfheid toe door structurele veranderingen in kraakbeen en bindweefsel. Bij ouderen is er vaak sprake van een verminderde elasticiteit van de pezen en ligamenten, evenals een afname van de synoviale vloeistof die gewrichten smeert.
Metabole aandoeningen
Ziekten zoals
suikerziekte en hypothyreoïdie vergroten de kans op stijve vingers. Bij suikerziekte leidt glycosylering van weefsels tot verdikking en stijfheid van de gewrichtskapsels. Bij hypothyreoïdie kan myxoedeem stijfheid veroorzaken door zwelling van zachte weefsels.
Auto-immuunziekten
Mensen met auto-immuunziekten zoals
reumatoïde artritis en sclerodermie hebben een verhoogd risico op gewrichtsontstekingen en fibrose, die chronische stijfheid veroorzaken.
Beroepsmatige belasting
Intensief handgebruik, zoals bij kappers, musici en vakmensen, verhoogt de kans op tendinitis, carpaletunnelsyndroom en andere werkgerelateerde aandoeningen die stijfheid veroorzaken. Het gebruik van ergonomische hulpmiddelen kan dit risico verminderen.
Trauma en letsels
Verwondingen zoals fracturen en ligamentbeschadigingen kunnen leiden tot abnormale biomechanica van de handen en posttraumatische stijfheid. Zonder adequate revalidatie kan dit permanent worden.
Risicogroepen
Ouderen
Bij ouderen komt stijfheid vaak voor als gevolg van leeftijdsgerelateerde degeneratieve processen, zoals artrose. Verminderde lichamelijke activiteit kan dit verergeren.
Patiënten met chronische ziekten
Mensen met aandoeningen zoals diabetes of lupus lopen een verhoogd risico op stijfheid door een combinatie van metabole en inflammatoire processen.
Vrouwen na de menopauze
De afname van oestrogeen na de menopauze heeft een directe invloed op het kraakbeen en de botgezondheid, wat stijfheid kan bevorderen.
Beroepsgroepen met repetitieve handbewegingen
Personen in beroepen met veel repetitieve handelingen, zoals pianisten en fabrieksarbeiders, hebben een verhoogd risico op overbelastingsgerelateerde stijfheid en tendinitis.
Afhankelijk van de oorzaak kan vermoeidheid optreden /
Bron: Concord90, PixabayGeassocieerde symptomen
Stramme handen kunnen een beperkt bewegingsbereik hebben, wat de handfunctie belemmert. Vaak beginnen deze klachten geleidelijk en kunnen ze 's ochtends
ochtendstijfheid veroorzaken. Naast stijfheid kunnen andere symptomen optreden zoals:
Soms kunnen ook andere lichaamsdelen worden aangetast, zoals de
voeten, de tenen, ellebogen, enkels, knieën, polsen en
nagels. Afhankelijk van de oorzaak kunnen bijkomende klachten optreden zoals
koorts,
misselijkheid,
braken, vermoeidheid en
gewrichtspijn.
Alarmsymptomen
Ochtendstijfheid langer dan een uur
Als patiënten aangeven dat de stijfheid van hun handen of vingers meer dan een uur na het ontwaken aanhoudt, kan dit een teken zijn van een inflammatoire aandoening zoals
reumatoïde artritis. Dit symptoom verdient onmiddellijk aandacht en mogelijk verder onderzoek.
Zwelling en roodheid
Wanneer stijfheid gepaard gaat met duidelijke zwelling en roodheid rond de gewrichten, kan dit wijzen op een acute ontsteking of infectie. In gevallen zoals septische artritis kan snelle medische interventie noodzakelijk zijn om blijvende schade te voorkomen.
Plotseling verlies van beweging of kracht
Een plotselinge beperking in het vermogen om vingers of handen te bewegen of een krachtverlies kan een alarmsymptoom zijn voor neurologische aandoeningen, zoals een beroerte, of voor acute compressie van zenuwen, zoals bij carpaletunnelsyndroom.
Deformatie van gewrichten
Als de gewrichten van de handen of vingers vervormen, kan dit duiden op progressieve aandoeningen zoals sclerodermie of geavanceerde stadia van
artrose. Dit type verandering kan permanente gevolgen hebben zonder tijdige behandeling.
Pijn die 's nachts verergert
Nachtelijke pijn die niet afneemt met rust kan wijzen op ernstige aandoeningen zoals een compressieneuropathie of een systemische ziekte. Dit symptoom vereist een uitgebreide evaluatie om de oorzaak vast te stellen.
Diagnose en onderzoeken van stijve handen of vingers
Vraaggesprek
De arts begint met het verzamelen van de
medische geschiedenis, inclusief informatie over eerdere aandoeningen, behandelingen en verwondingen aan de handen. De arts stelt vragen over het begin en de voortgang van de stijfheid, evenals over de impact op de handfunctie en de activiteiten die moeilijk of niet meer uitgevoerd kunnen worden.
Lichamelijk onderzoek
Tijdens het lichamelijk onderzoek beoordeelt de arts het bewegingsbereik, de zwelling en de gevoeligheid van de hand. Ook worden de spieren en pezen grondig onderzocht.
Diagnostisch onderzoek
De arts kan
röntgenfoto’s van de hand maken om artritis en andere bot- of gewrichtsvervormingen te identificeren. In sommige gevallen kan aanvullend
beeldvormend onderzoek zoals een
MRI-scan of
CT-scan worden uitgevoerd.
Medicijnen kunnen vaak de pijn en stijfheid verlichten /
Bron: Stevepb, PixabayBehandeling
De behandeling is afhankelijk van de oorzaak van de stijfheid in de vinger(s) of hand(en). Het doel is om het onderliggende probleem te verhelpen of onder controle te krijgen om zo de stijfheid te verminderen. Diverse spalken en braces kunnen helpen bij het uitrekken van strakke gewrichten en het vergroten van het bewegingsbereik. Sommige patiënten worden doorverwezen naar een fysiotherapeut. Het beoefenen van
yoga kan ook bijdragen aan het verlichten van de stijfheid. Daarnaast kunnen medicijnen en injecties de ontsteking en pijn verminderen. Wanneer medicamenteuze en andere medische behandelingen niet effectief zijn, kan chirurgie nodig zijn.
Prognose
Afhankelijk van de oorzaak
De prognose van stijve vingers en handen varieert sterk afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Bij aandoeningen zoals
artrose of
Dupuytren-contractuur kan progressie worden vertraagd door behandeling, maar volledige genezing is vaak niet mogelijk. Bij acute oorzaken, zoals tendinitis of een dislocatie, kan de prognose gunstig zijn met tijdige interventie en revalidatie.
Behandelingssucces en therapietrouw
Patiënten die trouw blijven aan voorgeschreven therapieën en aanpassingen in hun levensstijl maken, hebben doorgaans een betere prognose. Het dragen van spalken of het volgen van fysiotherapie kan de functionaliteit van de handen behouden en verdere complicaties voorkomen.
Complicaties bij vertraagde behandeling
Uitstel van behandeling kan leiden tot blijvende misvormingen of functieverlies. Dit is vooral belangrijk bij inflammatoire aandoeningen, waarbij vroegtijdige interventie blijvende schade kan minimaliseren.
Complicaties
Functieverlies
Bij progressieve aandoeningen zoals
reumatoïde artritis kan onbehandelde ontsteking leiden tot permanente schade aan het gewrichtskraakbeen en de omliggende structuren. Dit resulteert in functieverlies en verminderde kwaliteit van leven.
Chronische pijn
Langdurige stijfheid kan chronische pijn veroorzaken, vooral als de onderliggende oorzaak niet wordt behandeld. Dit kan leiden tot een verhoogd gebruik van pijnstillers en een risico op bijwerkingen.
Misvormingen
Misvormingen zoals "zwanenhalsdeformiteit" of "knopvormige vervorming" worden vaak gezien in gevorderde stadia van inflammatoire gewrichtsaandoeningen. Deze complicaties beperken de functionele capaciteiten van de handen en kunnen cosmetische zorgen veroorzaken.
Psychosociale impact
Chronische stijfheid en pijn kunnen de dagelijkse activiteiten ernstig beperken, wat leidt tot frustratie, depressie en een gevoel van afhankelijkheid. Het bieden van adequate ondersteuning en therapie is essentieel om deze complicatie te minimaliseren.
Preventie
Ergonomische maatregelen
Het gebruik van ergonomisch ontworpen gereedschap en aanpassingen in werkhoudingen kan de belasting van de handen verminderen. Dit is vooral belangrijk voor mensen in beroepen met repetitieve handbewegingen.
Gezonde levensstijl
Het handhaven van een evenwichtig voedingspatroon, regelmatige lichaamsbeweging en het vermijden van roken kan bijdragen aan de gezondheid van gewrichten. Dit vermindert de kans op ontstekingsprocessen en degeneratieve veranderingen.
Vroege behandeling van onderliggende aandoeningen
Vroege diagnose en behandeling van aandoeningen zoals
suikerziekte of
reumatoïde artritis kunnen complicaties en progressie van stijfheid voorkomen. Regelmatige medische controles en het opvolgen van behandelingsplannen zijn hierbij cruciaal.
Educatie en bewustwording
Het vergroten van bewustzijn onder patiënten over de risico’s van uitstel in behandeling en het belang van preventieve maatregelen kan helpen om stijfheid en de bijbehorende complicaties te verminderen.
Lees verder