Jicht: Ziekte met pijn aan grote teen en andere gewrichten

Jicht is een pijnlijke aandoening die optreedt wanneer urinezuur (een afvalstof) zich ophoopt in het bloed en vervolgens een ontsteking in de gewrichten en/of zachte weefsels veroorzaakt. De ophoping van urinezuur komt tot stand door heel wat mogelijke aandoeningen, omgevingsfactoren en medicijnen. Deze vorm van artritis die vooral mannen treft, is pijnlijk en tast één of meer gewrichten aan, vooral van de grote teen. Een plotse gezwollen, rode, erg pijnlijke grote teen is typisch voor jicht, maar ook andere gewrichten zijn mogelijk getroffen. De behandeling is mogelijk met medicijnen. Bovendien zijn jichtaanvallen te voorkomen dankzij enkele aanpassingen in de levensstijl.

• Epidemiologie pijnlijke aandoening
• Jicht versus pseudojicht
• Urinezuur
• Oorzaken en risicofactoren van vorm van artritis
• Symptomen aan grote teen of andere gewrichten
• Stadia
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling via medicijnen en voeding
• Prognose ziekte is goed bij acute jichtaanvallen
• Complicaties
• Preventie jichtaanvallen

Epidemiologie pijnlijke aandoening

De prevalentie van jicht bedraagt ongeveer 0,2%. Jicht ontwikkelt zich tien keer vaker bij mannen vaker dan bij vrouwen en komt zelden bij kinderen en jongvolwassenen. De prevalentie bij oudere vrouwen neemt toe na de menopauze en ook door een verhoogd gebruik van diuretica (plaspillen). Hyperurikemie (verhoogde urinezuurspiegels in het bloed) is gebruikelijk in bepaalde etnische groepen (bijvoorbeeld Maori's), wat een risicofactor is voor jicht.

Jicht versus pseudojicht

Jicht verwarren mensen soms met andere vormen van artritis (gewrichtsontsteking) omdat de symptomen (acute en episodische aanvallen) van gewrichten in combinatie met warmte, pijn, zwelling en stijfheid gelijkaardig zijn. Pseudojicht (calciumpyrofosfaat depositie) is één van de meest voorkomende aandoeningen die mensen verwarren met jicht. De symptomen die met pseudojicht gepaard gaan (pijn, zwelling en roodheid) komen eveneens plots op en zijn soms ernstig. De kristallen die de gewrichten irriteren, zijn echter calciumfosfaatkristallen (geen urinezuurkristallen). Daarom verloopt de behandeling van pseudojicht anders.

Urinezuur

Urinezuur is een stof die resulteert uit de afbraak van purine. Purine is in veel voedingsmiddelen te vinden. Normaal gezien lost het bloed het urinezuur op en gaat dit naar de nieren die vervolgens zorgen dat de urine het lichaam verlaat. Wanneer het lichaam meer urinezuur produceert of wanneer de nieren onvoldoende urinezuur elimineren uit het lichaam, bouwen de urinezuurniveaus zich op in het bloed, gekend als “hyperurikemie”. Hyperurikemie ontstaat eveneens nadat een patiënt teveel voedingsmiddelen met een hoog purineniveau eet. Hyperurikemie is geen ziekte, en is niet gevaarlijk. Maar indien te veel urinezuurkristallen ontstaan als gevolg van hyperurikemie, ontwikkelt zich mogelijk jicht. De vorming en ophoping van de kristallen gebeurt in het gewricht, waardoor ontstekingen ontstaan.

Oorzaken en risicofactoren van vorm van artritis

De precieze oorzaak van jicht is onbekend. Wel resulteren enkele aandoeningen, omgevingsfactoren en medicijnen mogelijk tot deze vorm van ontstekingsreuma.

Aandoeningen

Enkele aandoeningen leiden sneller tot jicht:

• een hoge bloeddruk (hypertensie)
• een nierziekte
• een traag werkende schildklier (hypothyreoïdie)
• hemolytische anemie (voortijdige afbraak van rode bloedcellen)
• het Kelley-Seegmiller-syndroom
• het Lesch-Nyhan syndroom (erfelijke ziekte met symptomen aan beweging, gedrag, ontwikkeling en organen)
• leukemie en andere vormen van bloedkanker
• nierinsufficiëntie (nieren zijn niet in staat om afvalstoffen te elimineren uit het lichaam; komt vaak voor bij ouderen)
• ontvanger van orgaantransplantatie
• polycythemia vera (bloedziekte met toename van alle bloedcellen)
• psoriasis (chronische huidziekte met droge huid en schilfers)
• sikkelcelanemie en andere vormen van anemie (tekort aan rode bloedcellen)
• sommige vormen van kanker
• suikerziekte

Omgevingsfactoren

Ook enkele omgevingsfactoren verhogen de kans op de ontwikkeling van jicht.

Alcoholgebruik
Overmatig alcoholgebruik leidt tot hyperurikemie, omdat alcohol interfereert met de verwijdering van urinezuur uit het lichaam.

Blootstelling aan lood
In sommige gevallen vormt de blootstelling aan lood (loodvergiftiging) een risicofactor voor jicht.

Genetica
Veel patiënten (20-80%) met jicht hebben een familiegeschiedenis van de ziekte.

Geslacht en leeftijd
Het komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Bij vrouwen presenteert de ziekte zich het vaakst na de menopauze. Volwassenen zijn vaker aangetast door jicht dan kinderen. De incidentie van jicht neemt voorts toe met de leeftijd.

Gewicht
Overgewicht verhoogt het risico op het ontwikkelen van hyperurikemie en jicht.

Voeding
Het eten van te veel voedingsmiddelen die rijk zijn aan purine veroorzaken of verergeren jicht bij sommige patiënten. Voorbeelden van deze voedingsmiddelen zijn ansjovis, asperge, champignons, coquilles, gedroogde bonen en erwten, haring, hersenen, jus, lever, makreel, rundernieren, sardines en zwezerik

Medicijnen

Een aantal medicijnen veroorzaken hyperurikemie en jicht zoals: cyclosporine (behandeling van bepaalde auto-immuunziekten), diuretica (vocht afdrijvende geneesmiddelen voor de behandeling van een hoge bloeddruk, oedeem (vochtophoping in het lichaam) en hartaandoeningen), levodopa (ondersteuning van communicatie langs zenuwbanen bij de behandeling van de ziekte van Parkinson), niacine (vitamine, ook bekend als nicotinezuur) en salicylaat-bevattende geneesmiddelen (aspirine).

Symptomen aan grote teen of andere gewrichten

Bij veel patiënten treft jicht het basisgewricht van de grote teen (podagra). Maar ook veel andere gewrichten en gebieden rond de gewrichten naast of in plaats van de grote teen zijn mogelijk getroffen, zoals de wreven, de enkels, de hielen, de knieën, de polsen, de vingers en de ellebogen. Zwelling, roodheid, warmte, kloppende tot ondraaglijke pijn (teenpijn, pijn en zwelling aan grote teen, een bult op de voet en stijfheid in de gewrichten zijn kenmerkende symptomen van jicht. Koorts gaat soms gepaard met de ziekte. Ook verzamelen de urinezuurkristallen zich mogelijk in de nieren en veroorzaken ze daar nierstenen.

Stadia

Jicht valt in te delen in vier fasen.

1. Asymptomatische (zonder symptomen) hyperurikemie
2. Acute jicht of acute jichtartritis
3. Intervaljacht of interkritische jicht
4. Chronische tofeuze jicht

Asymptomatische (zonder symptomen) hyperurikemie

In dit stadium heeft een patiënt verhoogde niveaus van urinezuur in het bloed (hyperurikemie), maar geen andere symptomen. Een behandeling is nog niet nodig.

Acute jicht of acute jichtartritis

In dit stadium ontwikkelt de patiënt plotseling hevige pijn en zwelling van de gewrichten, die ook warm en zeer gevoelig zijn. Een acute aanval komt vaak 's nachts voor en is vaak uitgelokt door stressvolle gebeurtenissen, alcohol of medicijnen, of door de aanwezigheid van een andere ziekte. De aanvallen verdwijnen meestal binnen drie tot tien dagen, zelfs zonder behandeling en de volgende aanval treedt mogelijk maanden of zelfs jaren later pas op. Na verloop van tijd komen de aanvallen vaker voor en kennen ze een langere tijdsduur.

Intervaljacht of interkritische jicht

Dit is de periode tussen acute aanvallen. In dit stadium heeft de patiënt geen symptomen.

Chronische tofeuze jicht

Dit is de meest invaliderende fase van jicht. Deze vorm ontwikkelt zich meestal over een lange periode (tien jaar of langer). In dit stadium veroorzaakt de ziekte blijvende schade aan de aangetaste gewrichten en soms de nieren. Met de juiste behandeling komen de meeste patiënten met jicht niet in dit vergevorderd stadium terecht.

Diagnose en onderzoeken

Diagnostisch onderzoek

Jicht is soms moeilijk te diagnosticeren voor artsen omdat de symptomen vaag zijn en jicht vaak andere aandoeningen nabootst. Hyperurikemie valt wel vast te stellen via een urineonderzoek maar niet alle patiënten met hyperurikemie lijden aan artritis. Om de diagnose van jicht te bevestigen, neemt de arts via een naald wat gewrichtsvloeistof weg en laat hij dit onderzoeken. Onder de microscoop zijn vervolgens urinezuurkristallen te zien. Zijn deze niet aanwezig, dan valt de diagnose van jicht toch ook niet volledig uit te sluiten. Een synoviale biopsie is ook een mogelijkheid. Hierbij neemt de arts een stukje weefsel weg uit een slijmvliesbekleding van een ontstoken gewricht. Soms voert de arts ook nog een radiografisch onderzoek uit van de betrokken gewrichten, wat veelal een normaal resultaat oplevert.

Differentiële diagnose

Volgende ziekten lijken qua symptomenreeks op jicht en moet de arts daarom eerst uitsluiten:

• artritis als een symptoom van een systemische ziekte
• cellulitis (huidinfectie met rode en gezwollen huid)
• nefrolithiasis (vorming van nierstenen)
• pseudojicht
• reumatoïde artritis (ontsteking van gewrichten en organen)
• septische artritis

Behandeling via medicijnen en voeding

De meest voorkomende behandeling voor een acute aanval van jicht zijn niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAIDs) of corticosteroïden (sterke ontstekingsremmers). NSAID's verminderen de ontsteking veroorzaakt door afzetting van urinezuur kristallen, maar hebben geen effect op de hoeveelheid urinezuur in het lichaam. Corticosteroïden zijn sterke anti-inflammatoire hormonen. De meest voorgeschreven corticosteroïd is prednison. Patiënten ervaren vaak een verbetering van de symptomen binnen een paar uur van de behandeling met corticosteroïden, en de aanval verdwijnt meestal volledig binnen een week. Wanneer NSAID's of corticosteroïden geen effectief resultaat bieden, schrijft de arts andere medicijnen voor. Patiënten met andere medische problemen, zoals een hoge bloeddruk krijgen hiervoor ook vaak medicatie voorgeschreven. Voorts krijgen patiënten met overgewicht het advies om gewicht te verliezen. Patiënten die veel alcohol drinken moeten dit vermijden. Tot slot is een beperkte inname van voedingsmiddelen die rijk zijn aan purine aangewezen.

Prognose ziekte is goed bij acute jichtaanvallen

Acute jichtaanvallen zijn goed te behandelen. Wanneer patiënten met jicht correct de voorgeschreven medicatie nemen, verminderen de symptomen en vermindert eveneens het risico op volgende aanvallen en de ontwikkeling van chronische jicht. Chronische jicht valt echter moeilijk te behandelen.

Complicaties

Sommige patiënten ontwikkelen chronische jicht, ook gekend als jichtartritis. Deze aandoening leidt tot schade aan de gewrichten en een verlies van beweging in de gewrichten. Patiënten met chronische jicht ervaren (vrijwel) constant pijn in de gewrichten in combinatie met andere symptomen. Bij patiënten met chronische jicht ontwikkelen zich ook tofi (enkelvoud: tofus). Dit zijn jichtknobbeltjes onder de huid rond de gewrichten of andere plaatsen zoals de ellebogen, de vingers en de oren. Uit deze knobbeltjes komt soms een krijtachtig materiaal. Een neerslag van uraatkristallen in andere weefsels leidt bovendien tot nierfunctiestoornissen of nierstenen.

Preventie jichtaanvallen

Enkele voedings- en levensstijlveranderingen voorkomen jichtaanvallen:

• dagelijks fysieke inspanning leveren
• gewicht verliezen
• gezonde voedingsmiddelen kiezen zoals zuivelproducten, groenten, noten, peulvruchten, fruit (minder suikerachtige producten), en volkoren granen
• minder alcohol drinken (vooral bier, want wijn biedt soms voordelen voor patiënten met jicht)
• minder koffie drinken
• rood vlees en suikerhoudende dranken beperken
• vitamine C-supplementen nemen

Lees verder

• Pijnlijke grote teen: Oorzaken pijn aan groteteengewricht
• Artritis: Gewrichtsontsteking met pijn, zwelling & stijfheid
• Teenpijn: Pijn aan teen of tenen door aandoening of letsel
• Ontstekingsreuma: Soorten, oorzaken, symptomen & behandeling
• Gewrichtspijn: Oorzaken pijnlijke gewrichten (artralgie)