Leveraandoeningen: symptomen, oorzaken en behandeling
Leveraandoeningen symptomen variëren en zijn afhankelijk van de specifieke leveraandoening. De lever is één van de belangrijkste organen: het vervult zeer veel vitale functies, zoals het neutraliseren van allerlei afvalstoffen en giftige stoffen in het bloed. Ook maakt de lever allerlei stoffen die nodig zijn voor een goed functioneren van het lichaam. Allerlei ziekten en aandoeningen kunnen de lever treffen, zoals: geelzucht, chronische en acute hepatitis A, B, C, D en E, leververvetting, levercirrose, slokdarmvarices, leverkanker en leverfalen. Leveraandoeningen kunnen gepaard gaan met allerlei klachten en symptomen, zoals onder meer vermoeidheid, geelzucht, opzwellen van de buik en buikpijn.- "Het zal wel de stress zijn"
- Lever: functie en beschrijving
- Leverfuncties
- Vasculaire functie
- Secretoire functie
- Metabole functie
- Waar ligt de lever?
- Leveraandoeningen: wie, waar en waarom?
- Leveraandoeningen symptomen
- Oorzaken van leveraandoeningen
- Infectie
- Afwijking van het immuunsysteem
- Genetische factoren
- Kanker en tumoren
- Andere oorzaken
- Geelzucht (icterus)
- Acute hepatitis A, B, C, D en E
- Wat is hepatitis?
- Acute hepatitis symptomen
- Chronische hepatitis
- Aan alcohol gerelateerde leverziekte
- Leververvetting / vervette lever / vetlever / vette lever
- Niet-alcoholische leververvetting
- Leververvetting en het metabool syndroom
- Alcoholische hepatitis
- Cirrose/levercirrose
- Slokdarmvarices
- Leverkanker
- Leverfalen
- Leveraandoeningen diagnose en onderzoek
- Anamnese en lichamelijk onderzoek
- Bloedonderzoek om leverschade aan te tonen
- Beeldvormend onderzoek
- Weefselanalyse
- Behandeling van een leveraandoening
- Detox en de lever
"Het zal wel de stress zijn"
Henk, een goedlachse vijftiger met een zwak voor een stevige barbecue en een borrel op z’n tijd, dacht dat de vermoeidheid en de doffe huid simpelweg bij het ouder worden hoorden. “Ach joh, zal de stress wel zijn,” mompelde hij tegen zijn vrouw, terwijl hij nog een biertje opentrok. Maar toen zijn broekriem losser ging zitten terwijl zijn buik juist opzwol en zijn ochtendkoffie hem misselijk maakte, begon er toch iets te knagen.
Zijn eerste reactie? “Nou, dan maar geen bier meer.” Maar het bleek meer dan dat. Zijn hele levensstijl moest op de schop. Geen vette happen, minder koolhydraten, meer beweging. De eerste weken voelde hij zich een monnik in een wereld vol Bourgondiërs. Maar na een paar maanden merkte hij dat hij zich fitter voelde, zijn huid minder grauw werd en zijn buik niet meer opgeblazen aanvoelde.
Toen hij een jaar later op controle kwam, zei de arts: “Uw lever herstelt zich. Gaat u zo door.” Henk knikte, trots en opgelucht. “Mooi. Want ik wil nog heel wat barbecues meemaken. Mét een alcoholvrij biertje dan.”
Lever: functie en beschrijving
De lever (hepar) is de grootste klier of inwendige orgaan van het lichaam, en het filtert bloed door middel van honderdduizend minuscule leverlobjes - die tezamen de twee leverkwabben vormen. De lever is een bloedrijk orgaan; de lever bevat ongeveer een kwart van het totale bloedvolume. Doordat de lever een soort sponswerking heeft, heeft het invloed op de hoeveelheid bloed die in het lichaam circuleert.
Leverfuncties
De leverfuncties worden in drie hoofdgroepen onderverdeeld:Vasculaire functie
Vasculair betekent 'met betrekking tot de bloedvaten'. De lever bevat een groot bloeddepot, het draagt bij aan op het peil houden van het circulerend bloedvolume. Ook draagt de lever bij aan de aanmaak en ontwikkeling van rode bloedcellen.Secretoire functie
De lever produceert gal. Gal speelt een rol in de energievoorziening van het lichaam.Metabole functie
Dit is zeer uitgebreid, we noemen er enkele. Zo speelt de lever een rol in diverse stofwisselingsprocessen, de lever zuivert het bloed door afvalstoffen uit het bloed te verwijderen, de lever haalt diverse schadelijke en giftige stoffen uit het bloed (detoxicatie), de levert zorgt voor hormoonafbraak en de lever geeft aminozuren af aan het bloed of bewerkt deze.Waar ligt de lever?
De lever ligt onmiddellijk onder het middenrif en boven de maag, aan de rechterkant van de buik. Een (huis)arts kan soms de lever voelen door zijn hand van onder net achter de ribbenboog te duwen. Als je dan diep ademhaalt, wordt de lever naar beneden verplaatst waardoor de rand net voelbaar wordt.Leveraandoeningen: wie, waar en waarom?
Laten we even eerlijk zijn: de lever is zo’n orgaan waar je pas aan denkt als er iets mis is. Je hart, je longen – die voel je nog werken. Maar je lever? Die ploetert in stilte door, dag in dag uit. Tot ‘ie het zat is. En dan? Dan krijg je een waarschuwing, of erger. Maar wie lopen nou echt risico op leverproblemen? Waar komen ze het meest voor? En welke rol spelen dingen zoals geslacht, leeftijd, genetica en zelfs het klimaat? Tijd om erin te duiken, met een mix van harde cijfers en een paar sappige voorbeelden.
Bij leveraandoeningen zie je meteen een opvallend verschil tussen mannen en vrouwen. Wereldwijd krijgen mannen vaker te maken met leverziekten, vooral als gevolg van overmatig alcoholgebruik en vetleverziekte. In Europa, inclusief Nederland en België, ligt het percentage mannen met levercirrose gemiddeld rond de 60-70%, terwijl vrouwen 30-40% uitmaken. Maar onderschat de dames niet. Vrouwen ontwikkelen vaak sneller leverschade bij een lagere alcoholconsumptie – dat heeft alles te maken met een lagere alcoholdehydrogenase-activiteit (kort door de bocht: hun lichaam breekt alcohol trager af).
Leverziekten waren lange tijd een volwassen probleem. Kinderen met leverproblemen? Dat kwam amper voor. Maar de tijden veranderen. Niet-alcoholische leververvetting (NAFLD) – vaak gekoppeld aan obesitas – komt steeds vaker voor bij kinderen en jongeren. Wereldwijd heeft zo’n 10-15% van de kinderen al een vorm van leververvetting. In Nederland ligt dit percentage rond de 7%, maar in de VS en Zuid-Amerika kan het oplopen tot 25%!
Bij volwassenen is NAFLD inmiddels de grootste boosdoener. In Nederland en België heeft ongeveer 25-30% van de bevolking leververvetting, en in landen als Mexico of de Golfstaten loopt dat op tot 40% of meer. De link met voeding en levensstijl is overduidelijk: fastfood, suikerrijke dranken en te weinig beweging zorgen ervoor dat de lever letterlijk dichtslibt.
Nederland vs. de overzeese gebieden: klimaat en levensstijl
Als je kijkt naar de verschillen tussen Nederland en de overzeese gebiedsdelen (Curaçao, Aruba, Sint-Maarten en de BES-eilanden), zie je een duidelijke trend. In de Cariben zijn metabole leverziekten (zoals NAFLD) een veel groter probleem dan in Nederland. In Curaçao heeft bijvoorbeeld meer dan 30% van de volwassenen leververvetting. Waarom? Een combinatie van genetische aanleg, een hoger percentage overgewicht, en een dieet dat rijk is aan vetten en suikers. Tegelijkertijd zie je minder gevallen van alcoholgerelateerde leverziekten, simpelweg omdat er gemiddeld minder wordt gedronken dan in Nederland of België.
België en Nederland: kleine buren, grote verschillen
Nederland en België lijken op elkaar, maar als je goed kijkt, zijn er verschillen in levergezondheid. In België wordt gemiddeld meer alcohol per persoon gedronken dan in Nederland (11,4 liter pure alcohol per jaar vs. 9,9 liter in Nederland). Dat zie je terug in de cijfers: levercirrose komt net iets vaker voor in België. Aan de andere kant heeft Nederland weer een grotere groep met metabool gerelateerde leverziekten, vooral omdat obesitas en diabetes type 2 iets vaker voorkomen.
Het korte antwoord? Ja. Het lange antwoord? Het hangt er vanaf. Sommige mensen hebben simpelweg een lever die minder goed tegen vet of alcohol kan. Een bekend voorbeeld is de PNPLA3-genmutatie, die het risico op leververvetting en fibrose sterk verhoogt. Deze mutatie komt vaker voor bij mensen van Zuid-Europese, Latijns-Amerikaanse en Aziatische afkomst. In Nederland en België heeft ongeveer 20% van de bevolking deze genetische variant, terwijl in Mexico dat percentage boven de 50% ligt. Dat verklaart ook waarom in sommige landen NAFLD zo’n groot probleem is, terwijl in andere regio’s alcohol een grotere boosdoener blijft.
Misschien een verrassende factor, maar het klimaat kan wél een rol spelen. In warmere landen zie je vaak meer infectieuze leverziekten zoals hepatitis A en E, vooral in regio’s waar de hygiëne en watervoorziening minder optimaal zijn. In koudere klimaten zijn metabole leveraandoeningen zoals NAFLD en alcoholgerelateerde leverschade vaker een probleem. Dit heeft deels te maken met voedingspatronen en levensstijl: in landen met koude winters wordt vaak meer alcohol gedronken en minder bewogen.
Of je nou man of vrouw bent, jong of oud, in Nederland of aan de andere kant van de wereld woont – je lever vertelt het eerlijke verhaal van je levensstijl en genetische loterij. In westerse landen zoals Nederland en België zijn leververvetting en alcohol de grootste boosdoeners, terwijl in andere regio’s infecties en genetische factoren een grotere rol spelen. En ja, klimaat en cultuur doen ook een duit in het zakje. Eén ding is zeker: je lever verdient wat meer liefde. Dus een keer wat minder drank en wat meer beweging? Je lever zal je dankbaar zijn.

Leveraandoeningen symptomen
Symptomen die kunnen wijzen op een leveraandoening zijn onder meer:- Huid en ogen die geelachtig zijn (geelzucht);
- Buikpijn en zwelling;
- Zwelling in de benen en enkels;
- Jeukende huid;
- Donkere urinekleur;
- Bleke ontlastingskleur, of bloedige of teergekleurde ontlasting;
- Chronische vermoeidheid;
- Misselijkheid of overgeven;
- Verlies van eetlust;
- Gemakkelijk blauwe plekken krijgen.
Oorzaken van leveraandoeningen
Er zijn veel mogelijke oorzaken van leveraandoeningen.Infectie
Parasieten en virussen kunnen de lever infecteren en ontstekingen veroorzaken die de leverfunctie verminderen. De virussen die leverschade veroorzaken, kunnen worden verspreid via bloed of sperma, besmet voedsel of water, of nauw contact met een persoon die is geïnfecteerd. De meest voorkomende vormen van leverinfectie zijn hepatitis-virussen, waaronder:Afwijking van het immuunsysteem
Auto-immuunziekten) kunnen je lever aantasten. Voorbeelden van auto-immuunziekten bij de lever zijn auto-immuun hepatitis, primaire biliaire cirrose en primaire scleroserende cholangitis.Genetische factoren
Een abnormaal gen dat wordt geërfd van één of van beide ouders kan ervoor zorgen dat verschillende stoffen zich ophopen in je lever, wat leidt tot schade aan de lever.Kanker en tumoren
De lever kan getroffen worden door (kwaadaardige) tumoren zoals leverkanker, galwegkanker of galkanaalkanker, enleveradenoom.
Andere oorzaken
Bijkomende, veel voorkomende oorzaken van leverziekte zijn onder meer chronisch alcoholmisbruik en vetophoping in de lever als gevolg van niet-alcoholische leververvetting.
Geelzucht (icterus)
Geelzucht of icterus is gele verkleuring van het oogwit en tandvlees (slijmvliezen) en de huid. Het is geen ziekte of aandoening, doch een verschijnsel bij verschillende aandoeningen van de lever en galblaas/galwegen. Andere symptomen die gepaard kunnen gaan met geelzucht is de urine die donkerbruin gekleurd is en een bleke of licht gekleurde ontlasting. Geelzucht ontstaat doordat er te veel bilirubine in het bloed aanwezig is - dat is een afbraakproduct van rode bloedcellen. Deze stof wordt normaal gesproken verwerkt door de lever en daarna als onderdeel van het spijsverteringssap gal afgescheiden.Geelzucht kan veroorzaakt worden door onder andere de volgende aandoeningen en specifieke situaties:
Acute hepatitis A, B, C, D en E
Wat is hepatitis?
Hepatitis is een kortdurende, plotseling optredende ontsteking van de lever door een willekeurige oorzaak. Hepatitis wordt meestal veroorzaakt door een hepatitisvirus. Er zijn vijf hepatitisvirussen: A, B, C, D en E en er zullen in de toekomst wel meer worden ontdekt. De aandoening kan ook worden veroorzaakt door bepaalde bacteriën of door niet-virale oorzaken zoals toxische stoffen (alcohol, medicijnen). De meeste mensen zijn binnen een half jaar weer genezen. Soms houdt de ontsteking jaren aan en is er sprake van chronische hepatitis.Acute hepatitis symptomen

- moeheid/vermoeidheid;
- soms koorts;
- gebrek aan eetlust en gewichtsverlies;
- geelzucht;
- de lever kan vergroot raken;
- opzwellen van de buik en buikpijn.
Chronische hepatitis
Bij chronische hepatitis is er sprake van een ontsteking van de lever, die langer dan zes maanden duurt en verschillende oorzaken kan hebben, zoals overmatig drankgebruik of een virusinfectie. Het kan leiden tot cirrose en leveruitval.In sommige gevallen geeft chronische hepatitis geen klachten en ziekteverschijnselen. De klachten, indien aanwezig, kunnen variëren van licht tot zwaar. De symptomen die kunnen optreden, zijn hetzelfde als bij acute hepatitis.
Aan alcohol gerelateerde leverziekte
Alcohol kan drie soorten of typen leverziekten of leveraandoeningen veroorzaken:[OLIST]leververvetting;
alcoholische hepatitis;
cirrose (is niet in alle gevallen alcoholgerelateerd).[/OLIST]
We zullen deze leverziekten achtereenvolgens uitwerken.

Leververvetting / vervette lever / vetlever / vette lever
De toxische stof alcohol wordt door de lever afgebroken. Overmatig alcoholgebruik leidt tot een opeenhoping van vet in de lever; er ontwikkelen zich vetbolletjes in de lever. Hierdoor kan de levercel (onherstelbaar) beschadigd raken. Bij een vervette lever zijn er nauwelijks klachten en blijft vaak onopgemerkt. Soms komen de volgende symptomen voor:- een vergrote lever;
- een zwaar gevoel in de buik; en
- (hevige) pijn rechtsboven in de buik, een pijnlijke en gevoelige lever.
Een vetlever kan al ontstaan na een paar dagen exorbitant veel drinken. De lever zal zich bij abstinentie na enkele weken herstellen. Gaat men door met drinken, dan kan cirrose ontstaan (zie hieronder), hetgeen wel tot onherstelbare schade van de lever leidt.
Niet-alcoholische leververvetting
Naast overmatig alcoholgebruik, kunnen er ook andere oorzaken zijn die ervoor zorgen dat zich vet in de levercellen kan ophopen:- insulineresistentie (een aandoening waarbij het lichaam minder gevoelig is geworden voor insuline): al in een vroeg stadium van insulineresistentie kan leververvetting plaatsvinden;
- obesitas/overgewicht: vooral de mensen die veel vet in de buik hebben zijn kwetsbaar enovergewicht kan tot insulineresistentie leiden;
- uit een Israëlische studie (2009) is gebleken dat het dagelijks consumeren van twee blikjes frisdrank of twee glazen fruitsap, op de lange termijn kan leiden tot leververvetting.
- erfelijke factoren spelen hoogstwaarschijnlijk een rol;
- medicijngebruik.
In al deze gevallen spreekt men van niet-alcoholische leververvetting (Non Alcoholic Fatty Liver Disease of NAFLD). Bij zo'n 20-30% van de patiënten leidt deze vervetting tot een leverontsteking, ofwel Niet Alcoholische Steatose Hepatitis (NASH). Op den duur kan dit overgaan in levercirrose.
Leververvetting en het metabool syndroom
Leververvetting wordt in verband gebracht met het metabool syndroom. Dit syndroom is een combinatie van vier aandoeningen:- hoge bloeddruk (hypertensie);
- verhoogd cholesterol
- verhoogde bloedsuikerwaarden (hyperglycemie); en
- obesitas/overgewicht.
De gevolgen van dit syndroom zijn een verhoogd risico op hart- en vaatziekten en suikerziekte (diabetes). Het metabool syndroom wordt tevens in verband gebracht met niet-alcoholische leververvetting.

Alcoholische hepatitis
Door overmatig alcoholgebruik kunnen cellen in de lever afsterven waardoor er een ontsteking ontstaat: alcoholische hepatitis. De symptomen die kunnen optreden zijn:- misselijkheid, braken;
- buikpijn, pijnlijke buik - vaak rechtsboven in de buik (opgezwollen buik);
- gebrek aan eetlust en gewichtsverlies
- koorts;
- geelzucht.
Cirrose/levercirrose
Bij levercirrose zijn levercellen vernietigd en vervangen door bindweefsel. De lever kan zijn bloedzuiverende werking niet meer vervullen - de goede werking van de lever is onherstelbaar beschadigd. Mensen met levercirrose kunnen zich jarenlang gezond voelen. Bij klachten hebben mensen last van:- verminderde eetlust en gewichtsverlies;
- vermoeidheid;
Levercirrose / Bron: Alila Medical Media/Shutterstock.com
- misselijkheid en braken;
- opgeblazen gevoel, buikpijn;
- geelzucht (in een vergevorderd stadium);
- rode kleurverandering van de handpalm (erythema palmare).
Cirrose wordt vaak veroorzaakt door hepatitis of door overmatige alcoholconsumptie. Het is een leverziekte die beschouwd kan worden als een voorstadium van kanker (zie hieronder). In ernstige gevallen kan het ook leiden tot leveruitval (zie hieronder).
Slokdarmvarices
Slokdarmvarices is een verhoogde druk op de ader die het bloed naar de lever voert, met als gevolg 'variceuze' of gezwollen spataderen in de wanden van de slokdarm (oesofagus). Slokdarmvarices, ook wel slokdarmspataderen genoemd, houden verband met bepaalde leveraandoeningen: een lever die door ziekte is aangetast kan verstorend werken op de normale doorstroming van het bloed, waardoor de druk in de aderen hoger is dan normaal. Acht van de tien mensen met slokdarmvarices hebben deze aandoening als gevolg van cirrose. Schistosomiasis (een parasitaire infectie door in het bloed levende trematoden of zuigwormen), een stolsel dat de poortader blokkeert of een aangeboren leverstoornis kunnen ook de oorzaak zijn.
- ascites (een vochtophoping in de buikholte - opgezwollen buik);
- aderen in de huid van de buik zwellen zichtbaar op.
Leverkanker
In 90% van de gevallen ontwikkelt leverkanker zich vanuit een levercirrose. Leverkanker kan zich net als levercirrose lange tijd zonder symptomen ontwikkelen. Mogelijke symptomen van leverkanker zijn:- buikpijn (rechtsboven in de buik) of een naar, raar of drukkend gevoel rechtsboven in de buik;
- koorts;
- vermoeidheid;
- braken;
- verminderde eetlust en vermagering;
- ascites (een vochtophoping in de buikholte - opgezwollen buik);
- geelzucht.
Leverfalen
Bij leverfalen zijn levercellen beschadigd, waardoor de lever niet meer naar behoren kan functioneren - het kan dan niet meer allerlei giftige stoffen in het bloed afbreken. Hierdoor zal het aantal giftige stoffen in het lichaam ophopen met als gevolg dat de hersenen en andere organen worden aangetast. Leverfalen kan zowel acuut (plotselinge leveruitval) als chronisch zijn (een steeds slechter functionerende lever).
- het hepatitisvirus A, B, C, D of E;
- door medicijnen als paracetamol, aspirine en sommige antibiotica;
- door giftige stoffen als amanita phalloides (een paddenstoel), of industriële chemicaliën (zoals tetrachloormethaan);
- bij al bestaande chronische leverziekten, zoals de ziekte van Wilson en het syndroom van Budd-Chiari;
- bij hartfalen;
- bij leverkanker;
- tijdens de zwangerschap.
In bijna de helft van de gevallen van acuut leverfalen is de oorzaak niet meer te achterhalen. Acuut leverfalen heeft vaak zeer ernstige gevolgen en kan een dodelijke afloop hebben. Symptomen van acuut leverfalen kunnen zich binnen enkele uren of dagen voordoen en zijn onder andere:
- geheugenstoornis;
- sufheid/slaperigheid;
- verminderd concentratievermogen;
- verwardheid;
- apathie/lethargie;
- onduidelijk spreken,
- soms agressief gedrag;
- desoriëntatie;
- geen reactie op spraak- en pijnprikkels;
- prikkelbaarheid.
Grote organen kunnen langzaamaan uitvallen en de aandoening kan uiteindelijk leiden tot een coma en de dood tot gevolg hebben.
Chronische leverfalen kan jarenlang geen klachten opleveren. Symptomen die zich op den duur kunnen voordoen zijn onder andere:
- geelzucht;
- jeuk;
- snel bloedingen krijgen (al bij kleine verwondingen) en gemakkelijk blauwe plekken oplopen;
- ascites (buikwaterzucht, een vochtophoping in de buikholte - opgezwollen buik);
- afwijkend gevormde vingernagels;
- oedeem (vochtophoping in bijvoorbeeld ledematen en gezicht);
- een groot aantal kleine, spinnenwebachtige bloedvaten in de huid en dan vooral op de borst;
- rode handpalmen;
- bij mannen vergroten van de borsten en het krimpen, kleiner worden van de teelballen;
- soms bloed in de ontlasting hetgeen wordt veroorzaakt door opgezette aders in de slokdarm.
Chronisch leverfalen kan plotseling verergeren en omslaan in acuut leverfalen met de daarbij behorende symptomen. Bij acute leveruitval of een plotseling verergerende chronische leveruitval is een ziekenhuisopname noodzakelijk.
Leveraandoeningen diagnose en onderzoek
Anamnese en lichamelijk onderzoek
Het vinden van de oorzaak en het vaststellen van de mate van leverbeschadiging is belangrijk bij het bepalen welke behandeling nodig is. De arts zal waarschijnlijk beginnen met een anamnese (uitgebreid vraaggesprek over je klachten) en lichamelijk onderzoek. Ook zal de arts je medische voorgeschiedenis in ogenschouw nemen.
Bloedonderzoek om leverschade aan te tonen
Het meten van de leverenzymen aspartaataminotransferase (ASAT) en alanineaminotransferase (ALAT) zijn belangrijke onderzoeken om mogelijke leverschade aan te tonen. De verhouding tussen ASAT/ALAT kan worden gebruikt om onderscheid te maken in de stadia van leverbeschadiging en het geeft tevens een indicatie van het type beschadiging. Normaal gesproken is de hoeveelheid ALAT in het bloed laag. Er lekt echter ALAT vanuit de lever in het bloed indien levercellen beschadigd zijn, als gevlg waarvan de hoeveelheid ALAT in het bloed stijgt. Dit kan reeds gebeuren vóórdat er klachten of symptomen zijn (zoals geelzucht) optreden die wijzen op leverschade. Ook voor ASAT geldt dat normaliter de hoeveelheid ASAT in het bloed laag is. Bij beschadiging van de levercellen of spiercellen komt ASAT vrij in het bloed. De (huis)arts vraagt ALAT/ASAT onderzoek aan als hij/zij denkt aan een beschadiging van de lever, of wanneer hij/zij dit juist wil uitsluiten. De uitslag van deze testen wordt dan vergeleken met de uitslagen van andere levertesten, zoals alkalisch fosfatase (AF) en Gamma-GT. Bij gezonde mensen zonder leverproblemen en spierschade, is de hoeveelheid ASAT minder dan 25 U/l en bij mensen die geen leverziekten hebben is de ALAT-activiteit bij mannen kleiner dan 45 U/l en bij vrouwen kleiner dan 35 U/l. Bij verhoogde leverwaarden (of te hoge leverwaarden), is verder onderzoek naar de oorzaak gewenst.Beeldvormend onderzoek
Beeldvormend onderzoek van de lever kan bestaan uit een CT-scan, MRI-scan en echografie.Weefselanalyse
Het verwijderen van een weefselmonster (biopsie) uit je lever kan helpen bij de diagnose van de leverziekte. Een leverbiopsie wordt meestal gedaan met behulp van een lange naald die door de huid wordt ingebracht om een weefselmonster te verkrijgen. Het wordt dan geanalyseerd in een laboratorium.Behandeling van een leveraandoening
Behandeling van de leveraandoening hangt af van de diagnose. Sommige leverproblemen kunnen worden behandeld met veranderingen in levensstijl, zoals het stoppen met alcoholgebruik of gewichtsverlies, meestal als onderdeel van een medisch programma dat zorgvuldig je leverfunctie controleert. Andere leverproblemen kunnen worden behandeld met medicijnen en soms kan een operatie nodig zijn. In sommige gevallen kan een levertransplantatie noodzakelijk zijn.Detox en de lever
Een aantal feiten over detoxen:- Detoxen na ongezond eten heeft geen effect op de opslag van suikers en vetten.
- Niets helpt de lever sneller of beter afvalstoffen te verwerken.
- De lever kan E-nummers en bestrijdingsmiddelen goed afbreken.
- Schadelijke stoffen uit voeding worden meestal onschadelijk door de strenge productnormen.
- Sommige detoxproducten kunnen giftige stoffen bevatten, zoals lood.
- De lever is het beste en enige detoxmechanisme van het lichaam en werkt continu om schadelijke stoffen te verwijderen.