Slokdarmmanometrie: Onderzoek van de slokdarmfunctie

De slokdarm is een lange, gespierde buis die voedsel van de mond naar de maag transporteert via golfachtige bewegingen, bekend als peristaltiek. Wanneer een persoon slikt, trekken de spieren in de slokdarm samen om het voedsel richting de maag te duwen. Een slokdarmmanometrie is een diagnostische procedure die wordt ingezet om hardnekkige slikproblemen en brandend maagzuur te evalueren. Dit onderzoek meet de spiercontracties tijdens het slikken, evenals de coördinatie en kracht van de slokdarmspieren. Hoewel het inbrengen van de sonde in het begin ongemakkelijk kan zijn, went de patiënt vaak snel aan de aanwezigheid ervan.

• Synoniemen van slokdarmmanometrie
• Indicaties voor het onderzoek van de slokdarmfunctie
• Voorbereidingen voor het onderzoek: Geen voedsel nuttigen
• Tijdens het onderzoek: Inbrengen van de sonde via de neus naar de slokdarm
• Na het onderzoek
• Resultaten van het onderzoek
• Risico’s en bijwerkingen van het onderzoek
• Nazorg en opvolging

Synoniemen van slokdarmmanometrie

Een slokdarmmanometrie staat ook bekend onder de volgende synoniemen:

• onderzoek slokdarmbeweeglijkheid
• onderzoek slokdarmfunctie

Indicaties voor het onderzoek van de slokdarmfunctie

Een slokdarmmanometrie wordt ingezet voor het diagnosticeren van diverse problemen met de slokdarm. De arts kan dit onderzoek aanbevelen bij symptomen zoals brandend maagzuur of misselijkheid na het eten, wat kan wijzen op gastro-oesofageale reflux. Het is ook nuttig bij slikproblemen, zoals het gevoel dat voedsel vastzit achter het borstbeen. Bovendien kan een slokdarmmanometrie worden uitgevoerd bij pijn op de borst die niet veroorzaakt wordt door hartproblemen maar mogelijk gerelateerd is aan slokdarmdisfunctie.

Voorbereidingen voor het onderzoek: Geen voedsel nuttigen

Voorbereidingen

De patiënt dient voorafgaand aan het onderzoek de arts te informeren over alle medicijnen die hij gebruikt, inclusief kruiden, vitaminen en andere supplementen. De arts kan adviseren om de dosis aan te passen of tijdelijk te stoppen met medicatie. Het is belangrijk dat de patiënt deze beslissingen niet zelf neemt, maar in overleg met de arts. Daarnaast moet de patiënt eventuele (mogelijke) zwangerschap en allergieën melden.

Praktische zaken

Het onderzoek wordt poliklinisch uitgevoerd, wat betekent dat de patiënt na afloop naar huis kan. De duur van het onderzoek varieert van vijftien minuten tot een uur. Het is belangrijk dat de patiënt op de dag van het onderzoek nuchter is voor de beste en veiligste resultaten. De patiënt wordt geadviseerd om comfortabele, losse kleding te dragen en zijn bril te verwijderen voordat het onderzoek begint.

Tijdens het onderzoek: Inbrengen van de sonde via de neus naar de slokdarm

Onderzoek met sonde

Vlak voor het onderzoek krijgt de patiënt plaatselijke verdoving in de neus, meestal toegediend via een crème of spray. Dit helpt om het ongemak bij het inbrengen van de sonde te verminderen. De arts plaatst de sonde via de neus en keel naar de maag en trekt deze langzaam terug naar de slokdarm. Tijdens dit proces wordt de patiënt gevraagd te slikken, vaak met een beetje water. Verschillende delen van de sonde meten de druk van de spiersamentrekkingen met behulp van sensoren. De patiënt wordt gevraagd om rustig te ademen, en ligt op de linkerzijde tijdens het slikken. De resultaten worden in een grafiek weergegeven.

Bijwerkingen tijdens het onderzoek

Het inbrengen van de sonde kan kokhalsneigingen veroorzaken, braken of hoesten. Dit proces duurt meestal ongeveer één minuut. Na het inbrengen past de patiënt zich vaak snel aan de aanwezigheid van de sonde aan. Ademen blijft mogelijk omdat de luchtpijp vrij blijft, hoewel het in het begin misschien moeilijk kan zijn. De keel en neus kunnen ongemakkelijk aanvoelen, en er kan een lichte neusbloeding optreden. Ook kunnen waterige ogen voorkomen.

Na het onderzoek

Na het onderzoek verwijdert de arts de sonde en kan de patiënt terug naar huis. Normaal gesproken kan de patiënt zijn dagelijkse activiteiten direct hervatten.

Resultaten van het onderzoek

De resultaten van een slokdarmmanometrie zijn meestal binnen één tot twee dagen beschikbaar. De arts bespreekt de bevindingen met de patiënt.

Normale resultaten

Bij een normale uitslag zijn de druk van de sfincter en de spiercontracties tijdens het slikken zoals verwacht.

Abnormale resultaten

Abnormale bevindingen kunnen wijzen op aandoeningen zoals achalasie (onvermogen van de slokdarm om voedsel naar de maag te verplaatsen), een slecht functionerende sfincter die gastro-oesofageale reflux veroorzaakt, sclerodermie (opbouw van littekenweefsel in huid en organen) of slokdarmkrampen.

Risico’s en bijwerkingen van het onderzoek

De risico’s en bijwerkingen van een slokdarmmanometrie zijn doorgaans beperkt. Mogelijke bijwerkingen zijn keelpijn, een lichte bloedneus of een verstopte neus. Keelpijn kan verlicht worden met zuigtabletten of door te gorgelen met zout water. In zeldzame gevallen kunnen ernstige complicaties optreden, zoals een perforatie (doorboring) van de slokdarm, onregelmatige hartslag of aspiratiepneumonie.

Nazorg en opvolging

Na een slokdarmmanometrie kan de arts aanbevelen om bepaalde maatregelen te nemen op basis van de resultaten. Dit kan onder meer het aanpassen van dieet- of medicatieregimes omvatten. Het is belangrijk om eventuele vervolgafspraken of aanbevelingen van de arts op te volgen om verdere diagnostiek of behandeling te garanderen.

Lees verder

• Slokdarmkanker: Kanker in slokdarm met slikproblemen
• Slokdarmkrampen: Oorzaken van slokdarmspasmen
• Slokdarmspataders: Verwijde bloedvaten in slokdarm
• Oesofagitis: Slokdarmontsteking, vaak door brandend maagzuur
• Oesophagogastroduodenoscopie: Het onderzoek