Antischimmelmiddelen (antimycotica): Antifungale middelen
Antifungale medicijnen (antischimmelmiddelen, antimycotica) zijn medicijnen die de groei en reproductie van schimmels remmen (fungistatische werking) of de schimmels doden (fungicide werking). Deze geneesmiddelen zijn bijgevolg inzetbaar voor de behandeling en preventie van infectieziekten veroorzaakt door schimmels, zoals voetschimmel, ringworm, candidiasis (spruw), ernstige systemische schimmelinfecties zoals meningitis veroorzaakt door cryptokokkose en anderen. Deze geneesmiddelen zijn meestal voorgeschreven door een arts al zijn sommige antischimmelmiddelen ook vrij verkrijgbaar. Er zijn diverse soorten antifungale middelen, zoals onder andere polyenen, azolen, triazolen, allylaminen en echinocandinen
Allylaminen
Terbinafine heeft een breedspectrum antischimmel- en ook
ontstekingsremmende werking. Het wordt goed oraal geabsorbeerd en hoopt zich op in keratine. Het is nuttig voor de behandeling van oppervlakkige mycosen zoals dermatofytinfecties, onychomycose (
schimmelnagel) en
cutane candidiasis (schimmelinfectie aan de huid). Een lokale formulering is ook beschikbaar voor de behandeling van
schimmelinfecties van de huid.
Azolen
Imidazolen zoals ketoconazol, miconazol en clotrimazol zijn antifungale geneesmiddelen met een breed spectrum. Ze zijn overwegend fungistatisch (remmen de groei en reproductie van schimmels) en werken door remming van de sterol-synthese (aanmaak van sterolen) van schimmels, wat resulteert in schade aan de celwand. Ketoconazol is oraal (via de mond) actief maar veroorzaakt mogelijk
leverschade. Het
antischimmelmiddel is effectief bij
candidiasis en diepe mycosen (ziekten veroorzaakt door schimmels), inclusief
histoplasmose (infectieziekte met longproblemen veroorzaakt door
Histoplasma capsulatum) en
blastomycose (long- en huidletsels). Het soort antischimmelmiddel werkt echter niet bij
aspergillose (schimmelziekte met
longproblemen veroorzaakt door een schimmel van het geslacht
Aspergillus) en
cryptokokkose (schimmelziekte veroorzaakt door
Cryptococcus neoformans, die zich kenmerkt door longgranulomen en huidafwijkingen óf in de vorm van een ernstige
hersenvliesontsteking).
Clotrimazol en miconazol worden
topisch (op de huid) gebruikt voor de behandeling van
ringworm en cutane en genitale candidiasis. Econazol wordt gebruikt voor de plaatselijke behandeling van cutane en
vaginale candidiasis en dermatofyten (schimmelparasieten van de huid), terwijl tioconazol geïndiceerd is voor een schimmelinfectie aan de
nagels.
Echinocandinen
Caspofungine is actief tegen Candida spp. en Aspergillus spp. en is geïndiceerd voor invasieve ernstige aspergillose die niet reageert op andere geneesmiddelen. De arts dient dit medicijn intraveneus toe. Andere echinocandines omvatten micafungine en anidulafungine. Deze antischimmelmedicijnen behandelen gedissemineerde candidiasis (schimmelinfectie is gelijkmatig verspreid over het lichaam).
Polyenen
Enkele bekende voorbeelden van polyenen zijn:
- Amfotericine, Nystatine
- Anidulafungine
- Caspofungine
- Echinocandinen
- Micafungine
- Natamycine of Pimaricin
Polyenen reageren met de sterolen (stoffen in cellen) in schimmelmembranen, verhogen de permeabiliteit (doorlaatbaarheid) en beschadigen zo het organisme. De krachtigste is amfotericine, dat intraveneus (via een ader) wordt gebruikt bij ernstige systemische schimmelinfecties. Nefrotoxiciteit (schade aan de
nieren) is een groot probleem en daarom moet de arts goed afwegen welke dosis hij toedient en vooraf de nierfunctie bepalen. Liposomale amfotericine is minder toxisch (giftig). Liposomen zijn kunstmatig vervaardigde microscopisch kleine bolletjes met een vetlaagje (fosfolipiden) aan de buitenzijde en binnenin bevindt zich dan een opgelost geneesmiddel. Door de vertraagde afgifte en goede doorlaatbaarheid in lichaamscellen zijn liposomen nuttig bij het toedienen van geneesmiddelen. Nystatine wordt niet geabsorbeerd (opgenomen) door de slijmvliezen en is daarom nuttig voor de behandeling van orale (via de mond ingenomen) en enterische candidiasis (schimmelinfectie door overgroei van gist Candida) en voor vaginale infecties. Dit antischimmelmiddel kan alleen oraal of als pessarium worden gegeven.
Triazolen
Deze omvatten fluconazol, voriconazol en itraconazol. Fluconazol gebruikt de arts voor de behandeling candidiasis en voor de behandeling van een infectie van het centrale zenuwstelsel met de schimmel
Cryptococcus neoformans. Itraconazol schrijft de arts voor voor de behandeling van niet-levensbedreigende blastomycose en histoplasmose. Het antifungaal middel is ook matig effectief bij invasieve aspergillose. De bijwerkingen van dit geneesmiddel zijn mild. Voriconazol heeft een breedspectrumactiviteit, en werkt onder andere tegen
Candida, Cryptococcus en
Aspergillus spp. en andere filamenteuze (draadvormige) schimmels. Het is beschikbaar voor oraal (via de mond ingenomen) en intraveneus (via een ader) gebruik. Nadelige effecten zijn onder meer een
huiduitslag, problemen met het gezichtsvermogen en afwijkingen van leverenzymen. Het is geïndiceerd voor invasieve aspergillose en ernstige candida-infecties die respectievelijk niet reageren op amfotericine en fluconazol.
Andere antischimmelmiddelen
Amorolfine
Amorolfine is beschikbaar voor de plaatselijke behandeling van schimmelinfecties van de huid en de nagels.
Flucytosine
Het gefluoreerde pyridinederivaat flucytosine gebruikt de arts in combinatie met amfotericine B voor de behandeling van meningitis veroorzaakt door cryptokokken. Bijwerkingen zijn ongebruikelijk, hoewel sommige patiënten te kampen hebben met een verminderde werking van het beenmerg (beenmergdepressie) hetgeen resulteert in diverse
bloedafwijkingen. Het antischimmelmiddel kan oraal of parenteraal toegediend worden.
Griseofulvine
Griseofulvine, een van nature voorkomende schimmelwerende stof, werd vroeger algemeen gebruikt voor de behandeling van meer uitgebreide oppervlakkige mycosen en onychomycose. Terbinafine is in het algemeen het voorkeursmiddel.
Whitfield’s zalf
De zalf van Whitfield is een traditioneel middel tegen dermatofyten en bevat benzoëzuur en salicylzuur. Undecyleenzuur (undeceenzuur) wordt ook gebruikt bij de behandeling van tinea pedis (
voetschimmel).
Toedieningswijze van antischimmelmiddelen
Antimycotica zijn verkrijgbaar als:
- intravaginale antischimmel-pessaria: kleine, zachte tabletten die de patiënte moet inbrengen in de vagina
- intraveneuze antischimmelmiddelen: een injectie in een ader in de arm (gebeurt meestal in het ziekenhuis)
- orale antischimmelmiddelen: een capsule, tablet of vloeibaar medicijn dat de patiënt via de mond inneemt en doorslikt
- topische antischimmelmiddelen: een crème, gel, zalf of spray die de patiënt rechtstreeks op de huid, het haar of de nagels moet aanbrengen
Resistentie tegen antischimmelmedicijnen
De weerstand tegen behandelingen voor schimmelinfecties groeit wereldwijd, wat leidt tot meer uitbraken van ziekten. Intensive care- en transplantatiepatiënten, patiënten met
hiv, ouderen en patiënten met
kanker lopen het grootste risico omdat hun immuunsysteem de infecties niet kan bestrijden. Veel antischimmelmiddelen worden et alleen gebruikt voor de gezondheidszorg voor mens en dier en voor gewasbescherming, maar ook voor antifoulingcoatings en houtconservering. Doordat deze middelen op grote schaal en in veel toepassingen gebruikt worden, is de resistentie in veel omgevingen versneld. Het is belangrijk om bestaande antimycotica te verbeteren en nieuwe antifungale geneesmiddelen te ontwikkelen.
Bijwerkingen van antifungale geneesmiddelen
Een antischimmelmedicijn veroorzaakt mogelijk bijwerkingen. Deze zijn meestal mild en zijn meestal tijdelijk en kortdurend.
Mild
Mogelijke milde nadelige effecten zijn:
Ernstig
Ernstige bijwerkingen van een antifungaal geneesmiddel zijn:
De patiënt raadpleegt best zo snel mogelijk de arts of gaat bij ernstige symptomen naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis.
Lees verder